1.  ఇది దివ్య కథ

            దివ్య అనగానే, కొన్నాళ్ల క్రితంవరకూ ఊళ్లల్లోనూ, కోర్టుల్లోనూ, పోలీస్‍స్టేషన్లలోనూ, రాజకీయ నాయకుల ప్రసంగాలలోనూ సంచలనాత్మకంగా ప్రస్తావించబడ్డ దివ్య అని మీరై ఊహించుకొని, ఆమె కథ ఈ ప్రపంచానికే తెలుసుగా అని చదవకుండా  ఉండిపోతారేమో? అయితే ఇది ఆమె కథ కాదు ఆత్రగాళ్లారా! ఎందుకంటే ఆ దివ్యది కథ కాదు. మన కాలంలో మన కళ్లెదుటే జరిగిన నిజం. నిజం... ఆదీ అంతమూ నిజమే ఉన్నది. నిజాన్ని సృష్టిస్తున్నప్పుడు అది, ఆ నిజాన్ని ఇంకా కెలికి దానికొక సార్వజనీనతను కలిగించటానికి న్యాయంతో లిఖించబడాలిగా? అలా రాస్తే, ఎంత విడిపోయి వచ్చేసినప్పటికీ హత్య కాబడ్డవాడు తన ప్రియమైన భర్త అన్న దు:ఖంలో మునిగిపోయిన ఆ యువతికి ఈ కథ ఇంకా వేదనను కలిగిస్తుందన్న కారణంచేత రాయకుండా వదిలివేయబడుతోంది. ఏ సంబంధమూ లేకుండానే వాళ్ల జీవితాల్లో తలదూర్చి ఊరూరా వెంటబడి పరిగెత్తించినవాళ్లు, నయవంచనతో దూరం చేసినవాళ్లు, నాటకాలాడి పడదోసినవాళ్లు అంటూ ఎందరో... ఈ కథలోనూ ఆ విధంగానే జొరబడి కథనూ తమదిగానే మార్చుకునే ప్రమాదాన్ని నివారించటానికి రాయకుండా వదిలివేయబడుతోంది.

            ఒకవేళ ఇది ఆ దివ్యను గురించిన కథగానే ఉన్నప్పటికీ మీరు చదివే తీరాలి. ఎందుకంటే ఆమె విషయంలో మీరూ నేనూ ఎక్కువగా తెలుసుకున్నది ఆమె పేరును మాత్రమే తప్ప మనసునో, జీవితాన్నో కాదు. (దివ్య అనే కాదు, సాధారణంగా ఏ స్త్రీ మనసునూ తెలుసుకోవటానికి ఈ సమాజం ఎప్పటికీ ప్రయత్నించదు) తమ కులంలో పేడపురుగుల్లా పుట్టుకొచ్చిన ఎందరో కుర్రాళ్లను కాదని, ఆమె ఒక దళిత యువకుణ్ణి ప్రాణాధికంగా ప్రేమించింది. ఒక కుక్కనో, పిల్లినో ప్రేమించకుండా మనిషిని ప్రేమించటానికి నిర్ణయించుకున్నందు వల్ల, తన ప్రేమలో తిరుగుబాటో కలహమో దాగి ఉందని ఆమె అనుకోలేదు. ఆడా మగా అన్న స్వతస్సిద్ధమైన పద్ధతిననుసరించి అనుమతించే హద్దుల్లోనే ఉండి తన జీవిత భాగస్వామిని ఎన్నుకోవటానికి ‘కులాన్ని’ ఒక కొలత సాధనంలా ఆమె భావించలేదు. అనగా ప్రేమించేటట్టున్నా సొంత కులంలోనే ప్రేమించాలి అని చెప్పుకొచ్చే అభిప్రాయాల్నీ, పంచాయితీ పెద్దల బెదిరింపుల్నీ ఆమె తన చర్యలతో తిరస్కరించింది. ఆ రకంగా, ప్రేమ అన్నది కులాన్నో / మతాన్నో చూసి పుట్టదన్నది చాలాకాలంగా నిరూపించబడ్డ ఒక సత్యాన్ని తన భాషలో చెప్పటానికి ప్రయత్నించింది. లేదూ, ఇద్దరిదీ ఒకే కులం అయినపుడు ‘ప్రేమించాల్సిన అవసరం ఎక్కణ్ణించి రా వచ్చింది?’ అని ఎవరినో అడగటానికి ప్రయత్నించింది. నిజమేగా, సొంత కులంలోనే ప్రేమించటమనే దానికన్నా మోసమైనది ఇంకొకటి లేదు.        

            వాళ్ల ప్రేమకు వాళ్ల కుటుంబమూ, కులమూ అడ్డుగా ఉన్నప్పుడు వాటినుండి బయటపడి అతణ్ణి పెళ్లి చేసుకున్నట్టుంది. ఇష్టప్రకారం అతనితో కలిసి కొంతకాలం కాపురం చేసినట్టుంది. వాళ్లు కలిసి జీవించినందుకు గుర్తుగా నిలిచిన గర్భాన్ని, పుట్టబోయే తమ బిడ్డను గురించిన కలలను మోస్తూ సంతోషించినట్టుంది. మొదటి గర్భం నిలవకుండా పోయినప్పుడు రెండవ గర్భాన్ని కచ్చితంగా తీసెయ్యాల్సి వచ్చినపుడు ఆమె ఎంతగా తపించి ఉంటుందో మనకేం తెలుసు? గర్భం నుండి చెదిరి బయటపడ్డ రక్తపు ముద్దల్ని చూసి ఆమె ఏడవటాన్ని నా రాతలు విడమరిచి చెప్పగలవా? చూసేలోపే చెదిరిపోయినదాన్ని కల అని చెప్పగలదా, కల్పితమని అనుకోగలదా? తన ప్రేమను ఎలాగైనా కాపాడుకోవాలన్న ఆర్తితో జాతీయవాదులతోనూ, పోలీసు అధికారులతోనూ, న్యాయస్థానాలలోనూ ఎంత ధైర్యంగా వాగ్వివాదం చేసిందనీ?

            తనకు సంబంధించిన అన్నింటినీ తానే నిర్ణయించుకోవటానికి ఆమెచేసిన ప్రయత్నాలవల్ల... ‘‘చిన్నపాపైనా, పడుచుపిల్లైనా ఎందుకూ ముసల్దైనా తమ ఇంట్లో సైతం స్వేచ్ఛగా ఏమైనా చెయ్యటానికి అనుమతించకూడదు’’ అని కొక్కిరించే మనుస్మృతిని తమ మూత్రంతో కడిగి పారేసేలా చేసే ఆడవాళ్ల ప్రయత్నానికి బలాన్ని చేకూర్చింది. వెంటవెంటనే ఎవ్వరూ ఎదురుచూడని కొన్ని సాహసోపేతమైన నిర్ణయాలను ఇంత చిన్నవయసులోనే తీసుకున్న ఆ దివ్యకు పూర్తి వ్యతిరేకమైన వ్యక్తి ఇక మీరు చదవబోయే కథలో వచ్చే దివ్య. సరిగ్గా చెప్పాలంటే ఇద్దరికీ పేర్లొక్కటే తప్ప ఇంకే రకంగానూ పోలికలు లేవు. కనుకనే ఈ వాక్యం నుండి కథ శీర్షిక కూడా ‘ఇది వేరొక దివ్య కథ’ అని మార్చుకోవచ్చు.

            శీర్షిక మారుతోందంటే కథకూడా మారుతోందని అర్థం. ఒకే శీర్షిక క్రింద వేర్వేరు కథలను రాయటమూ లేదూ వేర్వేరు శీర్షికల కింద ఒకటే కథను వండి వార్చటంలాంటి మోసం ఇక్కడ చెల్లుబాటు కాదు. దృష్టి పెట్టండి, శీర్షిక మారుతోందంటే కథ కూడా మారుతోందని అర్థం. కనుక, ఆ దివ్య ప్రేమించిన భర్త మర్మహత్య గురించో లేదూ కొంతకాలం గడిచాక ఈమెకూడా మర్మంగానే మరణించవచ్చు అన్నదాని గురించో ఈ కథలో ఎక్కడైనా ఒకచోట రాసి ఉండొచ్చన్న ఆసక్తితో ఎవరూ చదవకండి. నిజం లాగానే ఈ కథలోనూ దివ్య ఎవరికీ సంబంధంలేని వ్యక్తిగా ఉన్నదా అన్న ప్రశ్న ఇక్కడా లేవవొచ్చు. నిజంలో దాగివున్న వాళ్లు ఇష్టప్రకారం జీవించటానికి కళలూ సాహిత్యమూ కృషిచేయటాన్ని గమనించకపోవటం వల్ల లేచే ప్రశ్న ఇది. అధికార అహంకారంచేత మళ్లీమళ్లీ వేదికమీదికి లాక్కు రాబడ్డ పరిస్థితి మారి ఒంటరిగా ఉన్న ఆమె ఈ ప్రస్తుత స్థితిలోకి మనం కల్పించుకోకూడదని పాఠకులను అభ్యర్థిస్తున్నాను. ఆయా పరిస్థితుల ప్రభావం నుండి బయటపడటానికి అప్పటికప్పడు గబగబా తాను తీసుకున్న నిర్ణయాలన్నీ సరిగ్గానే ఉన్నాయా అని ప్రశాంతంగా పరిశీలించటానికో, శాశ్వతంగా మరిచిపోవటానికో ఆమెకు కాలం ప్రసాదించిన ఈ ఒంటరితనం నావల్ల చెదిరిపోకూడదని ఆమెను కథలో నుండి బయటికి పంపించేస్తున్నాను.

            2. ఇది మరొక దివ్య కథ

            ఈ కథను రాస్తున్న వ్యక్తి ఇదివరకే చెప్పినట్టుగా ఆ దివ్యకు నేను పూర్తిగా వ్యతిరేకం. అలాంటి వ్యత్యాసం పుట్టినప్పటి నుండే మొదలైంది. ఔను, నేను ఆ దివ్య కులంలో పుట్టినదాన్ని కాను. సరిగ్గా చెప్పాలంటే నేను కులం నిర్మాణంలోకే రాని సామాజిక వర్గంలో పుట్టినదాన్ని. కానీ వాళ్లు ‘కులం లేని జాతి’ వాళ్లుగా మమ్మల్ని గుర్తించారు. చివరకు మేమూ మమ్మల్ని ఒక జాతిగా నమ్మటం మొదలుపెట్టిన మహావేదన గురించి మరొకరోజు మాట్లాడుదాం. మా నివాసస్థలం ‘వాడ’. వాళ్లు నివసించేది అనేక కులాలవాళ్లతో కలిసి జీవించే ‘ఊరు’ అన్న బహిష్క•త ప్రదేశం. మమ్మల్ని ఎదిరించటానికి, దాడిచెయ్యటానికి, కబళించటానికి మాత్రమే ఊరివాళైన వాళ్లు తమలోతాము ఒకటౌతారు. మిగతా సమయాల్లో ‘ఎవరు గొప్ప’ అని వాళ్లల్లోవాళ్లు ఎప్పుడూ గొడవపడుతూ కొట్టుకుంటుంటారు. నన్ను ప్రేమించి పెళ్లిచేసుకున్న ఈ శివకుమార్‍ ఆ కులాల్లో ఒకదానికి చెందినవాడు.

            సాధారణంగా ఊళ్లో ఉండే మగ పిలకాయలు మమ్మల్ని ప్రేమించరు. వాళ్లవాళ్ల కులాల్లోనే చూడ్డానికి లక్షణంగా, తెల్లతోలుతో ఉండే, కాస్త సౌకర్యమైన కుటుంబపు ఆడపిల్లల వెంటే ప్రదక్షిణం చేస్తుంటారు. దీన్ని ప్రేమ అనికూడా చెప్పుకుంటుంటారు. ఇద్దరూ ఒకే కులానికి చెందినవాళ్లుగా ఉన్నప్పుడు అక్కడ ప్రేమకు పనే ఉండదు. సుగుణమూ, ఆరోగ్యమూ, సౌకర్యమూ ఇలాంటి విషయాలు కలిశాయంటే ‘రెండు కుటుంబాలూ’ సమ్మతితో పెళ్లిని ముగించేస్తారు. ఇలా ఏదీ ఇరుగుపొరుగున కలవకపోతే ఏడుజతల చెప్పులు అరిగిపోయేలా ఎక్కడెక్కడో తిరిగైనా సరే అదే కులంలో ఒక అమ్మాయిని వెతికి పట్టి పెళ్లిచేసుకుంటారు.                                                                                             తలరాత కొద్దీ కొందరు ఊళ్లో ఉండే వేరే కులపు ఆడపిల్లను ఇష్టపడతారు. ఏ ఒక్క కులమూ ఇంకో కులాన్ని సమానమని అంగీకరించనందువల్ల ‘రెండు కుటుంబాల అంగీకారంతో’ వాళ్లు పెళ్లిచేసుకోలేరు. గొడవలు, కొట్లాటలు జరగటానికి అవకాశం ఉన్నందువల్ల ఆడపిల్లను వెంటబెట్టుకొని పారిపోతారు. లేదూ, వచ్చే జన్మలోనైనా కలిసి జీవిద్దాం అన్న భావావేశంతో ఏడ్చుకుంటూ విడిపోతారు. ఈ శనిగాళ్లే గడ్డం పెంచుకుని, బీడీలు తాగుతూ... ప్రేమకావ్యం, దోమకావ్యం అంటూ ఏదో ఒకటి రాసి మన ప్రాణాల్ని తీస్తారు. శివకుమార్‍ ఈ రకం కాదు. ‘నాకు పెళ్లిచేసుకునే వయసొచ్చింది. నా మనసుకు నచ్చిన నిన్ను పెళ్లిచేసుకుని బ్రతకటానికి సిద్ధంగా ఉన్నాను.’ అన్నాడు. ఏ ఒక్క సందర్భాన్నీ వదిలిపెట్టకుండా తన ఇష్టాన్ని తెలపటం మాత్రం కొనసాగిస్తూ వచ్చాడు. తన ప్రార్థన ఫలిస్తుందని భావిస్తూ రకరకాల పూజలు కొనసాగించే మూర్ఖభక్తుడు అతనిలో దర్శనమిచ్చాడు.

            ఊళ్లోని కుర్రాడొకడు వాడ అమ్మాయి దగ్గరికొచ్చి నువ్వు నచ్చావ్‍, ఐ లవ్‍ యూ, నేను నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను అంటూ అనవసరంగా వాగడు. వాడలోని ఎవరైనా అమ్మాయి నచ్చితే... అంటే ఆమె ఒంటిమీద కోరిక కలిగితే ఒంటరిగానో గుంపుగానో బలవంతంగా ఆమెను ఎత్తుకెళ్లి పాడుచేస్తారు. పండితే పాపం, తాకితే దోషం అని గొణుక్కునే ఊళ్లోని కుర్రాళ్లు సరాసరి రోజుకు ముగ్గురు వాడ అమ్మాయిల మర్మాంగాల్ని చించేస్తున్నారు. ఇందులో వయస్సు వ్యత్యాసం, వర్గ వ్యత్యాసం అంటూ ఏ గాడిదగుడ్డూ ఉండదు. ఇలాంటి అకృత్యాలను చెయ్యటానికిగల హక్కుల్నీ, అధికారాల్నీ తాను పుట్టిన కులం తనకు కల్పిస్తోందని ఊళ్లోని ప్రతి కుర్రాడూ గట్టిగా నమ్ముతున్నాడు. దీనిమీద ఆమె నుండో ఆమె కుటుంబం నుండో ఏ ఫిర్యాదూ బయటికి రాకుండా చూసుకునే తంత్రాలూ అతనికి బాగా తెలుసు. ఒకవేళ ఫిర్యాదులొస్తే దాన్ని బలహీనపరిచే మార్గాలూ అతనికి తెలియనిదేం కాదు. అతనిలో ఉన్నది కామం కూడా కాదు, కామ పిచ్చి. అయితే వాళ్లల్లో ఒకడుగా ఈ శివకుమార్‍ లేకపోవటం నాకు ఆశ్చర్యంగానే అనిపించింది. అయినప్పటికీ ‘వాడలో పూచిన కెందామర’ లాంటి పోలికల్ని చెప్పి అతణ్ణి ఎప్పుడూ నేను అవమానించలేదు. నన్ను బలవంతంగా ఎత్తుకెళ్లటానికి వీలుకాకపోవటంతో ప్రేమిస్తున్నట్టుగానూ, పెళ్లిచేసుకోనున్నట్టుగానూ చెబుతున్నాడా అన్న అనుమానమే నాకు మొదట కలిగింది.

            నా అనుమానాలనూ, సందేహాలనూ గౌరవించి దానికి తగ్గ సమాధానాలను అతను చెప్పిన విధం నాకు మొదట  బాగా నచ్చింది. తర్వాత అతడూ నచ్చాడు. అయితే మా ఇంటివాళ్లు, బంధువులు ఎవరికీ అది నచ్చలేదు. ‘ఇలా చెప్పుకుంటూ వచ్చే ఎంతోమంది కుర్రాళ్లు మన ఆడపిల్లల్ని గర్భవతుల్ని చేసి పారిపోయినదంతా మరిచిపోయావా? పిండాన్ని చిదిమేసి బ్రతికే మార్గం చూడూ అని ఊరిపెద్దలు ఉపదేశాలివ్వటాన్ని కూడా మరిచిపోయావా? వద్దే పిల్లా ఈ సావాసం. వాళ్ల మనుషులు చంపేస్తారు’ అని ఎన్నో చెప్పి నా మనసును మార్చాలని చూశారు.        

            వాళ్లు చెప్పిన ఏ విషయమూ అబద్ధం కాదు. వాడలోని వాళ్లకూ ఊళ్లోవాళ్లకూ మధ్య తీరని పగ ఉంది. ఆ పగ రెండువేల సంవత్సరాలుగా వేళ్లూనుకొని దృఢంగా ఉంది. ఇద్దరిమధ్యా ఇచ్చిపుచ్చుకోవటాల్లాంటివేవీ ఎప్పుడూ లేదు. తమ కులాన్ని కాదని వాడలో పెళ్లి చేసుకోవటానికి ముందుకొచ్చిన ముత్తును చంపేశారు. మధురైవీరన్‍ కాళ్లూచేతులూ నరికేశారు. కణ్ణగీ మురుగేశన్‍ ఇద్దరినీ చావగొట్టి సగం ప్రాణంతీసి, చెవుల్లో విషంపోసి చంపటమేకాక వాళ్లవాళ్ల స్మశానాల్లో వాళ్లను మంటల్లో పడేయటమూ దేశానికి తెలుసు. అభిరామితో పారిపోయి, భార్యాభర్తలయ్యి, ఒక బిడ్డనూ కన్నాక ప్రియంగా మాట్లాడి పిలుచుకొచ్చి శూరకోట మనుషులు మారిముత్తును చంపేసిన విషయం టివిలో కూడా వచ్చింది. మనుషుల్ని అపహరించటం, ఇంటిని ధ్వంసం చెయ్యటం, ఊరిని కాల్చేయటం అంటూ వాళ్లు మావాళ్లకు వ్యతిరేకంగా చేసే పైశాచికత్వాలను చూశాక కూడా నన్ను శివకుమార్‍కిచ్చి ముడిపెట్టటానికి ఎలా అంగీకరిస్తారు మా ఇంటివాళ్లు?

            ‘రక్తపు గాయాలు కాకుండా కులం నాశనం కాదు’ అన్న అంబేద్కర్‍ మాటను పదేపదే చెప్పే శెల్వి అక్కయ్య మాత్రమే మా పెళ్లికి సానుకూలంగా ఉంటుందని నమ్మాను. అయితే ఆమె అభిప్రాయాలు వేరుగా ఉన్నాయి. ‘కుల నాశనం అన్న రాజకీయ నాశనాన్ని ముందుపెట్టుకునా మీరు ప్రేమించుకున్నారు?’ అని అక్కయ్య అడగగానే నేను తడబడిపోయాను. అలాగంతా అనుకొని ఒకరు ప్రేమించగలరా అన్న ప్రశ్న మా ముందుకొచ్చి నిలబడింది. కులాభిమానాన్ని అలాగే ఉంచుకొని, రక్తపుగాయాలు మాత్రం అయ్యి, దానితో కులం నాశనమవుతుందని అంబేద్కర్‍ ఎప్పుడూ చెప్పలేదని ముఖమ్మీదే చరిచినట్టుగా చెప్పేసింది అక్కయ్య. రెండు కుటుంబాలను కాదని, కులం ప్రాతిపధికన లేని, కొత్త కాపురాన్ని ఏర్పాటు చేసుకోవటానికి వీలవుతుందన్న నమ్మకం ఉండే పక్షంలో పెళ్లిచేసుకోండి అన్న ఆమె ఆలోచన నాకిప్పుడు ఉచితంగా తోచలేదు. అక్కయ్య ఆలోచనలను శివకుమార్‍ కూడా తిరస్కరించాడు. ఇప్పటివరకూ ప్రపంచంలో లేని ఏదో ఆచారాన్ని మొట్టమొదట మమ్మల్ని ఉంచుకొని చెయ్యాలనుకునే అత్యాశను అక్కయ్య బయటికి చెబుతోందని ఇద్దరమూ భావించాం. మాకు పెళ్లిచేసే ప్రయత్నంలోకి దిగటంతో ఏర్పడే సమస్యలనుండీ, దాడులనుండీ తప్పించుకునేందుకే ఆమె ఇలాగంతా చెప్పి నాజూకుగా నివారిస్తోందా అన్న అనుమానాన్ని లేవదీశాడు శివకుమార్‍.

            సాధారణంగా కులాంతర వివాహం చేసుకునేవాళ్లు మొదట ‘కలిసి’ ఊరొదిలి పారిపోతారు. కొన్నాళ్లు గడిచాక రెండు కుటుంబాలలో ఏదో ఒకదానితో మాటలు కలిపి, మంచి చెడ్డా కార్యక్రమాల్లో దూరంగానైనా నిలబడి కలుసుకుంటూ అలాగే అతుక్కుపోతారు. ఇలా కలవటానికే... ‘కన్న ప్రేమ / మనవడు / వారసుడు’  లాంటి సెంటిమెంటు ఫార్ములాలు ఎన్నో తమిళ సినిమాల్లో రావటానికి ముందే ఊళ్లళ్లో మామూలైపోయాయి. ఈ అవకాశాలు కూడా ఊళ్లోని కులాల్లో పారిపోయేవాళ్లకు మాత్రమే తప్ప వాడలోని వాళ్లతో కలిసి పారిపోయేవాళ్లకు కాదని... నొక్కి చెప్పిన అక్కయ్య - పారిపోవటం మంచిది కాదని చెప్పింది. ‘ఒకవేళ మీ ఇంట్లోవాళ్లు అంగీకరించినప్పటికీ, వాడ అమ్మాయిని చేర్చుకున్న ఇంటివాళ్లతో స్నేహభావాన్ని అంగీకరించని ఊరివాళ్లు... తెలివిగా నీ కుటుంబాన్ని వెలి వేస్తారు. లేదూ అప్పుడొక పెద్ద ప్రమాదం          ఉన్నట్టుగా చూపించి నీ కుటుంబం వాళ్లే మిమ్మల్ని దూరం పెట్టినా పెట్టవచ్చు!’ అని ముఖానికి నేరుగా ఉంచిన సత్యాలను ఎదుర్కోలేని శివకుమార్‍ తన కటుంబం మీద అనవసరంగా ఆరోపణలు చేస్తోందని కోపగించుకున్నాడు.

            శెల్వి అక్కయ్య చెయ్యి వదిలేశాక అయ్యేది అవుతుందని మేం పారిపోయాం. మునుపటిలా ఉండిఉంటే, ‘నీ కూతురు నా కొడుకును లోబరుచుకొని పారిపోయింది.’ అని మా కుటుంబాన్ని పంచాయితీలో నిలబెట్టి వీళ్ల మనుషులు గొడవపెట్టుకొని           ఉండేవాళ్లు. ఊరివాళ్ల అమ్మాయి ఎవతైనా వాడలోని కుర్రాడితో పారిపోతే... ‘నీ కొడుకే నా కూతుర్ని లోబరుచుకున్నాడు’ అని ఎగిరెగిరి ఉండేవాళ్లు. అదే ఊరివాళ్ల అబ్బాయొకడు వాడ అమ్మాయితో పారిపోతే అప్పుడూ... ‘నీ కూతురే మా కొడుకును లోబరుచుకుంది’ అని గొడవపెట్టుకుని ఉండేవాళ్లు. మొత్తానికి ఊళ్లోని మగపిలకాయలూ అమ్మాయిలూ ఏమీ తెలియని అమాయకులనీ వాడలోని వాళ్లే విల్లాది విల్లన్లని సాధిస్తారు. ‘వాడలోని వాళ్లు బుట్టలో పడేస్తే పడే స్థాయికి మీ కులం ఆడామగా పిలకాయలందరూ వీక్‍ పార్టీలా? ఆ ప్రాయంలో రాదగిన ప్రేమోద్రేకాలన్నీ రాకూడదని మీ అమ్మాయిలకు చింతపండు కూర్చి అడ్డుపెట్టారా? లేదూ కుర్రాళ్లది కోసి కాకులకూ గ్రద్దలకూ వేసేశారా?’ అంటూ అడగటానికి ఇప్పుడు మా వాళ్లల్లోనూ కొందరు తయారైపోవటంవల్ల ఏ గొడవా రాకుండా సద్దుమణిగిపోయింది. గొడవలు మాత్రం రాలేదు కానీ పగ మాత్రం ఏర్పడింది. అంటే ఎప్పుడూ ఉండే పగను నేనూ శివకుమారూ మరింత పెంచాం. పగ అంటూ ఏర్పడితే గెలవటం తాముగా ఉండాలన్నది ఊరివాళ్ల అహంకారం, (ఏడు గాడిదల వయసు ఎనిమిది రెట్లు పెరిగినా) మేజర్‍ కాని తమ కొడుకును ఒక ఆడపిల్ల అపహరించిందని ఒక అబద్దపు ఫిర్యాదైనా ఇస్తేకానీ అది తగ్గదు. అయితే శివకుమార్‍ కుటుంబీకులు అలా చెయ్యకుండా ఎంతో ప్రశాంతంగా ఉండటం నాకు ఆశ్చర్యాన్ని కలిగించింది. అగ్నిపర్వతం ఎప్పుడు బద్దలవుతుందో తెలియక నేను భయపడుతూనే ఉన్నాను.             

            ‘పెళ్లి తర్వాత రెండు కుటుంబాలలో ఏ ఒక్కదానిలో నైనా మీరు ప్రవేశించినా ఆ కుటుంబానికి చెందిన కులం, తన సొంత కులాన్ని అంతర్గతంగా స్వీకరించి దానికి వ్యతికేకమైన ఇతరులను ఇంట్లోనే దాచేస్తుంది. ఆ కుటుంబం మీ ఇద్దరినీ ఒకే విధంగా చూడదు. ఎందుకంటే, ఇంకో కులాన్ని సమానంగా చూడటానికి గల సంప్రదాయాన్నో, తర్ఫీదునో ఆ కుటుంబం ఎప్పటికీ సంపాదించలేదు.’ ఇలాగంతా శెల్వి అక్కయ్య చెప్పిన మాటలే చివరకు మా జీవితంలోనూ సంభవించాయి.

            పారిపోయిన మేము ఐదారు నెలలు అక్కడా ఇక్కడా ఉంటూ మా కుటుంబాలకు దూరంగానే ఉన్నాం. అంటే నేనలాగే అనుకున్నాను. అయితే అతను నాకు తెలియకుండా తన కుటుంబానికి చెందిన కొందరు మనుషులతో సంబంధం పెట్టుకునే           ఉన్నాడు. వాళ్లద్వారా తన తండ్రిని లోబరుచుకుని ఇంట్లోకి వెళ్లే అతని పథకం నాకు తెలిసేసరికే దాదాపు అంతా పూర్తయిపోయింది. ‘బయటినుండి కష్టపడింది చాలు, రా మాఇంటికెళదాం. అక్కడ సమస్యలేవీ ఉండవు, అన్నీ మాట్లాడి సముఖంగా చేసిఉంచాను. అటూ ఇటూ ఉన్నప్పటికీ రాన్రానూ సర్దుకుంటుంది.’ అని అతనన్న మాటలు అతనికే నమ్మశక్యం కాకుండా మళ్లీమళ్లీ చెబుతూనే ఉన్నాడు. అతని చిరునవ్వూ, మాటలూ తారాస్థాయికి చేరుకునేసరికి ‘సరే అదీ చూద్దాం’ అని అతని ఇంటికి వెళ్లటానికి అంగీకరించాను. (ఇలాంటి ఒక ఇక్కట్టైన పరిస్థితిలో ఆ దివ్య ఉండి ఉంటే, ‘ఏదైనా సమస్య వస్తే ఇంట్లోనుండి బయటికెళ్లిపోవాలి’ అన్న మాటనైనా అతన్నుండి తీసుకొని ఉండేది... అని నేను అనుకోవటం కద్దు.)

            ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో ‘ప్రారంభంలో అన్నీ సరిగ్గానే ఉన్నాయి’ అన్న మామూలు వాక్యంతోటే ఈ భాగాన్ని ప్రారంభించి ఉండాలి. కానీ ప్రారంభం సరిగ్గా ఉండుంటే కొనసాగింపో, ముగింపో ఎలా తప్పుగా ఉండేది అన్న తర్కం వచ్చినందువల్ల ‘ప్రారంభం నుండే ఏదీ సరిగ్గా లేదు’ అని మొదటి వాక్యం మార్చి ఉండటాన్ని గమనించి ముందుకు చదవండి.         

            కనుక, ప్రారంభం నుండే ఏదీ సరిగ్గా లేదు. నాతో కలవటం వల్ల ఏర్పడ్డ మచ్చకు ‘పరిహార తంతు’ చేసి అతణ్ణి ఇంట్లోకి తీసుకున్నప్పుడే అన్ని తప్పులకూ పునాదులు పడ్డాయనే చెప్పాలి. వాడ అమ్మాయితో కలిసినవాణ్ణి ఇంట్లోకి చేర్చుకోవటానికే పరిహారం చేశారంటే, వాడ అమ్మాయినైన నన్ను ఇంట్లోకి చేర్చుకోవటానికి వాళ్లు ఏమేమి చేసుంటారన్న విషయాలు అదే కులం బురదలో కూరుకుపోయి తలపండిన మీకు బాగానే తెలుసు.

            కొత్తగా నేనొకదాన్ని వచ్చానన్న విషయాన్ని అతని కుటుంబ సభ్యులు ఎవ్వరూ పట్టించుకోలేదు. ఎదురుగా నేను నిలబడున్నా ఎవరూ లేని ప్రదేశాన్ని దాటుకొని వెళ్లిపోయినట్టుగానే ఆ ప్రదేశాన్ని దాటుకొని వెళ్లేవాళ్లు. ఇక నన్నూ లోపల బంధించింది ఆ కుటుంబమే అన్న భావన నాకో వాళ్లకో రానంతగా బహష్కరణలు స్వతస్సిద్దంగానూ, స్వేచ్ఛగానూ ప్రకటితమయ్యాయి. ఏ కారణంచేతా నేను పుట్టింటికి వెళ్లకూడదు, అక్కణ్ణించీ ఎవరూ రాకూడదు, ఇంట్లో దేన్నీ నేను తాకకూడదు, వంటగదిలోకి ప్రవేశించకూడదు అన్న కట్టుబాట్లంన్నింటినీ ఒక్కమాటా చెప్పకనే వాళ్లు అమలు చేసేశారు. ఆ ఇంట్లో నూగుల ఉంటలూ,          ఉలవల పచ్చడీ ఎప్పుడూ తినటానికి దొరకటం కూడా వాళ్ల వారసత్వం నాలో నిలవకుండా చెదిరిపోయే ఏర్పాట్లని నేను తెలుసుకునేలోపే రోజులు గడిచిపోయాయి.

            నేను వాళ్లందరి మనసు బయటే నిలబెట్టబడ్డాను. బయటివాళ్ల కంటికి కనిపించని ఒక మాయా వాడను ఇంట్లోనే సృష్టించి అందులో మాత్రమే నన్ను తిరగాడేలా చేశారు. పోనుపోను సర్దుకుంటుందిలే అన్న సంప్రదాయమైన జవాబును చెబుతూ వచ్చిన నా భర్తను నా కంటిముందరే అతని కులం లోలోపలికి లాక్కోసాగింది. అతను తన కులంలో వేగంగా ఇమిడిపోతున్నాడన్న విషయాన్నీ, వాడ అమ్మాయి అని తప్ప ఇంకే చిహ్నాలనూ నాలో కనిపించనంతగా అతని మనసు మారిపోవటాన్నీ నేను గ్రహించిన ఆ తరుణాలు బాధాకరమైనవి.     

            1. శివకుమార్‍ కుటుంబానికీ పక్కింటివాళ్లకూ ‘దారి’కి సంబంధించిన హద్దు గొడవ ఒకటి చాన్నాళ్లుగా కొనసాగుతోంది. దానికి సంబంధించిన వాగ్వాదం ఒకరోజు కొట్టుకునే దాకా వెళ్లింది. ఆత్రగాడైన ఇతని తమ్ముడు కొట్టిన దెబ్బకు అతని నోట్లోని పన్నొకటి నేలమీదికి రాలిపడింది. ఎదుటివ్యక్తి శాశ్వతంగా పన్ను పోగొట్టుకున్న వైనాన్ని గురించి శివకుమార్‍ కుటుంబమంతా కలిసి క్రూరంగా నవ్వుకుంటున్న తరుణంలో ఆ చెడువార్త వచ్చి చేరింది. పన్ను పోగొట్టుకున్నవాడు న్యాయం కోరి పోలీసు స్టేసన్‍లో ఫిర్యాదు దాఖలు చేశాడట. అతనికన్నా పెద్ద ఫిర్యాదుతో వ్యతిరేక ఫిర్యాదు నొకదాన్ని ఇస్తే అతని ఫిర్యాదును బలహీనపరచొచ్చు, ఖైదు కావటం నుండీ తప్పించుకోవచ్చునని ఒక పోలీస్‍ ఆఫీసరూ, ఒక లాయరూ వీళ్లకు ఒక ఆలోచన చెప్పారు. ఆ ప్రకారం తయారుచెయ్యబడ్డ ఫిర్యాదులో నన్ను ప్రస్తావించటం జరిగింది. అనగా, ‘‘పోయిపోయి ఒక వాడ పిల్లను ఇంట్లో చేర్చుకున్న ‘కులం చెడ్డ కుటుంబం’ మీది...’’ అని వీళ్లను పక్కింటివాళ్లు ఎగతాళిగా మాట్లాడి అవమానించినట్టుగానూ, చాటుమాటుగా నా కులం పేరుచెప్పి నన్ను తిడుతున్నట్టుగానూ, దీన్ని అడిగినందుకు వీళ్లను వాళ్లు కొట్టినట్టుగానూ రాయబడ్డ ఆ ఫిర్యాదు మొత్తం శుద్ధ అబద్దం. ఇందులో తారాస్థాయి హింస ఏంటంటే, కులాన్ని అవమానించిన పక్కింటివాళ్ల మీద ‘అట్రాసిటీ చట్టం’ క్రింద చర్యలు తీసుకోవాలని ఇంకొక అబద్దపు ఫిర్యాదును ఇవ్వమని వీళ్లు నన్ను బలవంతం చెయ్యటమే!

            మరిదిని కాపాడటానికి ఇలాంటి ఒక అబద్దపు ఫిర్యాదును ఇవ్వటంలో తప్పేమీలేదని శివకుమార్‍ కూడా వాదులాడినపుడే నాలో అతని మీదున్న మొదటి వాంతి ప్రారంభమైనట్టుంది. ‘నిజానికి అలాంటి ఒక ఫిర్యాదును ఇచ్చేటట్టుంటే మొదట నీ కుటుంబం మీదే నేను ఇవ్వాల్సి ఉంటుంది. మీరేమో ఏ పాపమూ ఎరుగని పక్కింటివాళ్లమీద అబద్దపు ఫిర్యాదును ఇవ్వమని నన్ను బలవంతం చేస్తున్నారు. తప్పుచేసిన మీ తమ్ముణ్ణి కాపాడ్డానికి నా కులాన్ని ఒక సాకుగా చూపించటం నాకిష్టం లేదని’ నిరాకరించాను.  

            2. నా మరిది అలాంటివాడైతే నా ప్రియమైన భర్త శివకుమారేమో ఒకరోజు ఊరి పశువులాసుపత్రికి వెళ్లి అక్కడి డాక్టరుతో అనవసరంగా గొడవపెట్టుకొని తగులుకున్నాడు. కాలు విరిగిన ఒక మేకపిల్లకు చికిత్స చెయ్యించేందుకు ఇతను దాన్ని ఎత్తుకెళ్లాడు. మేకపిల్లను పరిశీలించిన డాక్టరు, బయటికెళ్లిన కాంపౌండరు రాగానే కట్టు కట్టించుకొని వెళ్లమని జవాబిచ్చి ఇంకో పేషెంటును పిలిచాడు. అర్థగంట ఎదురుచూసినా కాంపౌండరు రాకపోవటంతో సహనం కోల్పోయిన ఇతను, డాక్టరు దగ్గరికెళ్లి మీరే కట్టుకట్టండి అని చెప్పి గట్టిగా అరిచినట్టున్నాడు. ఇతని అరుపుల్ని అతను పట్టించుకోలేదని తెలియగానే కోపంతో... ‘కాంపౌండరు చేసే పనుల్ని నువ్వే చేస్తే నీ గౌరవం తగ్గిపోతుందా? డాక్టరుకన్నా తక్కువ స్థాయిలోని ఏ పనినీ చెయ్యని పరంపర నుండి వచ్చావా నువ్వు? చచ్చిన ఆవును ఎత్తినవాళ్లు, ఇప్పుడు ప్రాణంతో ఉన్న మేకపిల్లకు కట్టు కట్టటానికి వీలుకాదంటారట. పాత విషయాలను మరిచిపోయి ఎగిరెగిరి పడకు...’ అని నోటికొచ్చినట్టుగా ఏదేదో మాట్లాడేసి మేకపిల్లకు కట్టు కట్టించుకోకనే తిరిగొచ్చేశాడు. అవమానానికి గురైన ఆ డాక్టరు, ఇతనిమీద ‘అట్రాసిటీ చట్టం క్రింద’ చర్యలు తీసుకోవాలని ఫిర్యాదు ఇవ్వనున్నట్టుగా ఎవరో పుకార్లు లేవదీశారు.

            ‘ఆ డాక్టర్‍ ఫిర్యాదు ఇచ్చినా సరే ఇవ్వకపోయినా సరే, ముందుగానే అతనిమీద నువ్వొక ఫిర్యాదును ఇచ్చిపెట్టు. ఒకవేళ ఆ డాక్టర్‍ ఫిర్యాదు చేస్తే అతణ్ణి లొంగదీసుకోవటానికి నీ ఫిర్యాదు సాయపడుతుంది.’ అని ఎవరో ఇతనికి చెప్పినట్టున్నారు. ఆపైన ఇతను తయారుచేసిన ఫిర్యాదును మీరే చదవండి.

            ‘‘కాలు విరిగిన మేకపిల్లకు చికిత్స చెయ్యించేందుకు పశువులాసుపత్రికి వెళ్లిన నాభార్యతో డ్యూటీలో ఉన్న డాక్టర్‍ తప్పుగా ప్రవర్తించటానికి ప్రయత్నించాడు. ఆయన్నుండి ఎలాగో తప్పించుకొచ్చిన నాభార్య, నాతో ఆ విషయాన్ని చెప్పుకొని ఏడ్చాక నేను ఆసుపత్రిళ్లి ఆ డాక్టర్‍ను నిలదీశాను. తాను అలాగే నడుచుకుంటానని గర్వంతో మాట్లాడిన ఆ డాక్టర్‍, దీని గురించి బయటికి చెప్పావంటే నా కులాన్ని సూచిస్తూ నిందించినట్టుగా నీమీద తప్పుడు కేసుపెట్టి జైల్లో పెట్టిస్తాను అని - నన్ను బెదిరించాడు కూడా. నాభార్యకు జరిగిన మానభంగం ఇంకో అమ్మాయికి జరగకుండా ఉండాలంటే, డాక్టర్‍ రూపంలో తిరిగే ఈ కాముకుడి మీద తగిన చర్యలు తీసుకోవలసిందిగా దీని మూలంగా అభ్యర్థిస్తున్నాను.’’

            తమ కులంవాణ్ణి లొంగదీసుకోవటానికి గతంలో నా కులాన్ని ఉపయోగించుకోవాలని ప్రయత్నించిన శివకుమారూ అతని కుటుంబీకులూ... ఇప్పుడు నా కులంవాణ్ణి లొంగదీసుకోవటానికి ఆడది అన్న నా ఒంటినే ఉపయోగించుకోవటానికి సాహసిస్తున్నాడు అన్న విషయాన్ని ఆలోచించటానికే అసహ్యంగా అనిపించింది. ‘ఆ డాక్టర్‍తో ఒకసారి పడుకొని వచ్చి ఇలాంటి ఒక ఫిర్యాదును నేనే ఇవ్వనా?’ అని అడిగిన తర్వాతే ఆ ఫిర్యాదును అతను చించి పారేశాడు. దాన్ని చించింది కూడా ‘నాకు తెలిసిపోయింది’ అన్నందువల్లే తప్ప, తన తప్పును తెలుసుకొని కాదు. చెప్పాలంటే ఇందులో అతని తప్పు అంటూ వేరుగా చెప్పటానికి ఏమీలేదు. వాడలోని వాళ్లను మాత్రమే కాదు వాళ్లకు చెందిన చట్టాలను కూడా తమ ఇష్టానుసారం ఎలాగైనా           ఉపయోగించుకోగలం అని నమ్ముతున్న ఊరివాళ్ల మనసు దేన్నంతా చెయ్యగలుగుతుందో వాటిని అతనూ చెయ్యటానికి సాహసిస్తున్నాడు.

            అంతే, ఇంకా మాట్లాడటానికి ఏముందనీ? మేము ప్రేమించిందీ నిజం. ఎప్పటికీ దూరం కాకుండా బ్రతుకుతాం అని పెళ్లి చేసుకోవటమూ నిజం. పడకలో మాత్రమే హింసించకుండా ఉన్న అతణ్ణి నేను వదిలించుకొని వచ్చెయ్యటం ఇంకో నిజం. నిజం తప్ప ప్రేమలో ఇంకేమీ లేదని నమ్మిన ఒకే కారణం వల్ల ఇవ్వాళ ‘ఆ దివ్య’ లాగానే నేనూ ఒంటరిదాన్నై పోయాను.        

            మగతోడు లేకుండా ఒంటరిగా నీవల్ల బ్రతకటానికి వీలవుతుందా అని నేను ఎదురుచూసిన ప్రశ్ననే వినగలిగే స్థాయిలోనే అతని జ్ఞానముంది. ఒంటరిగా పుట్టి, ఒంటరిగా పెరిగి, ఒంటరిగా చావబోయే నేను నా సొంతానికి మళ్లుతున్నాను అన్న విషయాన్ని అర్థంచేసుకోలేని ఆ మగతనం అదే పాత ప్రశ్నను అడుగుతోంది.

            3. ఇంకా కొందరు దివ్యల కథ (లేదూ ప్రతి అమ్మాయీ  దివ్యగా మారే కథ)

            మా ఇద్దరి ఛాయలనుండీ మా నుండీ కాస్త వేరై ఇప్పుడు ధర్మపురి ప్రాంతం నుండి ఒక దివ్య రూపొంది ఉండటం  మీకు తెలుసు. మా లాగానే ఆమెకూడా ఒంటరిదైపోయింది. ఆమె ఒంటరిదైపోయిన విధానం ఎంత క్రూరమైనది అని ఆ క్రూరత్వాన్ని ప్రదర్శించిన మీదగ్గరే చెప్పటం అధికప్రసంగితనం. ఇలా నేను చెప్పటం మీ కులపు అహంకారానికి దక్కిన ప్రశంసలని మీరు ఆస్వాదించవచ్చు లేదూ నిరాధారమైన నేరారోపణలని ఖండిచవచ్చు. అయితే జరిగిన నేరాలలో మీరు ఎంతగా భాగస్వాములయ్యారన్నది ‘దివ్య’లమైన మాకు తెలుసు. మీ భాగస్వామ్యంతోటే, ఆదరణతోటే ఇక్కడ దివ్యలు రూపొందించ బడుతున్నాం.

            మీరు ఒక్కొక్కరూ మాలో ఒక్కొక్కర్నీ దివ్యగా మార్చే ప్రయత్నంలో మునిగిపోయున్నారు. ఆ రకంగా మాకు పెద్దలు పెట్టిన పేర్లు ఉండటాన్ని కూడా సహించలేని వాళ్లయిపోయారు. ఈ దివ్య, ఆ దివ్య, ఇంకో దివ్య అంటూ మీరు పిలుచుకుంటున్న మా శరీరాల నుండి ఒఠి కులానికి చెందిన శరీరాల రకాల మాదిరిగానూ, వ్యతిరేకంగానూ తయారుచేస్తున్నారు. వాడ అమ్మాయిల మర్మాంగాలను తెరిచే డూప్లికేట్‍ తాళంచెవులను చాలాకాలం క్రితమే కనిపెట్టిన మీరు, ‘ఆయా కులంవాళ్ల బాణాలకు మాత్రం తెరిచి మూసుకునేలాంటి మర్మాంగ సంచులను మా అమ్మాయిలకు పుట్టుకతోనే రూపొందించి ఇచ్చే దేవుళ్లారా’ అన్న ప్రార్థనతో భగవంతుణ్ణి భయపెట్టటం మాకు తెలుసు. మీ ప్రార్థనలకు భయపడి మా గర్భసంచిలో నిలిచి పరిశోధన పనిలో మునిగిపోయి ఉన్న దేవుడు, మేము ప్రతిసారీ లోదుస్తుల్ని విప్పేటప్పుడు క్రిందికి పడిపోతుంటాడు. అక్కడ రక్షణ నిలయాన్ని ఏర్పాటుచేసి చుట్టూ కాపలా పనిలో మునిగిపోయి ఉన్న కాపలాదారులు, ఫాస్ట్ ట్రాక్‍ కోర్టు న్యాయవాదులు మరియు న్యాయాధిపతులు, సి.ఐ.డిలు, కులసంఘపు పెద్దలు, అంటూ అందరూ అలాగే క్రింద పడిపోవటమూ తర్వాత లేవటమూ చేస్తున్నారు. నడుముకు క్రింద ఇంతమందిని భరిస్తూ ఎలా మేము స్వాభావికంగా నడవటానికి వీలవుతుంది, మూర్ఖుల్లారా?

            మూత్రపుగుంట అంటూ ఉన్నదాన్ని కంటితో చూడాలని మా లోదుస్తుల్లో దాక్కున్నవాళ్లారా, ప్రసాదించాం మీకు సామూహిక క్షమాభిక్షను. బయటికి రండి. మా మూత్రం వాసనకు అలవాటైన మీ నాసికలు ఇకనైనా స్వేచ్ఛా వాయువుల్ని పీల్చనీ. మా తొడలసందు ముగింపు ఎల్లలుగా కలిగిన మీ ఆధ్యాత్మిక, సాహిత్య, రాజకీయ ప్రయాణాలు ఇకమీదటైనా విస్తారమైన ఈ ప్రపంచాన్ని చూసేటట్టూ , దృశ్యాలలో లీనమయ్యేటట్టూ  ఏర్పడనీ అని ఆశీర్వదిస్తున్నాం.

                                                                                                                         ఇట్లు

                                                                                                             మీపై పశ్చాత్తాపపడే దివ్యలు

                                                                        ()()()