నా కలల పూమొగ్గలు చిదిమివేయబడినపుడు

పల్లవించే నవ్య రాగానికి శ్రీకారం చుట్టే ప్రేరణవవుతావు

నా ఊహల రెక్కలు తెగినపుడు గమ్యంకై ఊతమిచ్చే ఊపిరివవుతావు

నా దృక్కులు శూన్య విహారం చేసినపుడు 

పలకరింపుల పిల్లతెమ్మెరవవుతావు

నా మదిలో నైరాశ్య మేఘం క్రమ్ముకొన్నపుడు

ఆశల కాంతిని ప్రసరింపజేసే చైతన్య దీపికవవుతావు

నడకలో నా పదములు  తడబడినపుడు  జతగా సాగే అందియల రవళివవుతావు

నా మానస వీణ మౌనగీతమాలపించినపుడు శృతి చేసే కవితా తంత్రివవుతావు

విషాద తిమిరం నన్ను అలముకొన్నపుడు 

ఆనందాల పల్లకిలో ఊరేగించే సాంత్వనవవుతావు

నా నవ్వుల జలపాతానికి వెన్నెల సంతకం అద్దే జాబిలివవుతావు

ధ్వాంతమైనా, మయూఖమైనా

బాధైనా, సంతోషమైనా

నేనెంత కసిరినా

నేనెంత తరిమినా ...

ఓయీ! ఎన్నడూ నను వీడని నీడవు

ఎప్పుడూ నన్నంటుకొని

నాతో నడయాడే నా నీడవు నీవు!