విద్రోహమే విద్రోహమే

ముమ్మాటికీ విద్రోహమే

చారిత్రక సత్యమిది

తెలంగాణకి ద్రోహమే

నెహ్రూ పాలనలో పటేలు సైన్యాలు నరహంతక నైజాముల మారణహోమపు ఘట్టం....

భూమి భుక్తి విముక్తికై

సాగే సాయుధ పోరునణిచి

ఆపరేషన్ పోలో తో

పటేల్ సైన్యాలు నైజాం రాజకార్లు

ప్రజలపైన విరుచుకపడి

మాన ప్రాణాలనే తీసి

ఊచకోత కోసిన రోజది

మతోన్మాదుల్లారా....

మీకు విమోచన సంబరాలా?

ఎర్ర మందారాలు పంచిన

పది లక్షల ఎకరాలను

తిరిగి దొరలకు అప్పజెప్పి

జనాల వెట్టికి నెట్టి

అధికార దాహంతో

నిజాంకు భరణమిచ్చి సాగనంపి

స్వతంత్ర తెలంగాణ ఆత్మగౌరాన్ని చంపి

దురాక్రమంగా యూనియన్లో కలిపిన దినమిది

అగ్రకులోన్మాదుల్లారా...

మీకు విలీన సంబరాలా?

విద్రోహమే విద్రోహమే

ముమ్మాటికీ విద్రోహమే

చారిత్రక సత్యమిది

తెలంగాణకి ద్రోహమే

నెహ్రూ పాలనలో పటేలు సైన్యాలు నరహంతక నైజాముల మారణహోమపు ఘట్టం....

చుట్టూ..
పలుగు పారల గాయాలశబ్దం
నాగలికర్రుల ఎక్కిళ్ళ అలికిడి

మట్టిని తవ్వే చేతులు
మట్టిని దున్నే పాదాలు
వొళ్ళంతా మట్టివాసనతో పరిమళిస్తున్న సమూహాలు
కళ్ళలో మట్టికొట్టిపోతుంటే
కళ్ళుమూసుకుని ఎంతకాలముంటాయి?

మట్టి పగిలి
మట్టి పిగిలి
మట్టిపై ద్రోహపన్నాగాల్ని
మట్టిగలిపేయడమే చరిత్రపాఠం గదా!
మట్టితో పెట్టుకుంటే
మట్టిగరిచిపోవడమే!

మట్టే బువ్వై
మట్టే నవ్వై
మట్టికి సాగిలిపడి పట్టంగట్టే రోజులు
మట్టిపొరలకింద మొలకెత్తుతున్న
మట్టిమొలకల భాష
మక్కిపోయిన మురికిచెవులకు వినిపించదంతే!

మనుషులంతా
మట్టినితొడుక్కుని తిరుగాడే మట్టికువ్వలు
మట్టివేళ్ళతో చిగురించే మట్టిబొమ్మలు

శతకోటి కుట్రల
శత్రు వలయాల నడుమ
గుండెనిండా మట్టి వాసన పీల్చు
మనిషిగానైనా మిగుల్తావు!

**              ***               **
 

తెల తెల వారంగనే

కాడేడ్లను కట్టుకొని

భూమిపై వాలిపోతావు

చెట్టు పుట్టను

చదునుచేసి

నాగలితో సాల్లు పెడ్తావు

మడులు మడులుగా జేసి

గింజె గంజెను జల్లి

నారోలే జెస్తావు

మోకాళు లోతులో

నడుమంత వంచి

వరి చేనును మోలిపిస్తావు

నీ కష్టమంత కన్నీరై వర్షిస్తే

గింజ గింజలుగ మారే

వాటిని రాశులోలే పోగుజేసి

దేశానికే మెతుకునిచ్చి

నీవు అన్న దాతవైనావు

ఓ రైతన్న

70 ఎండ్ల స్వాతంత్రంలో

నీవు నిలుచున్న చోటు

నీది కాకుండా చేసే

కార్పోరేట్ డేగలు

నిన్ను తరుమబట్టే

వెళ్ళను జోప్పించి

వేర్లను పుట్టించిన వాడివి

ఎన్నో కరువు కాటకాలను

ఎదుర్కున్నోడివి

పోరు కొత్తేమి కాదు నీకు

కర్రు నాగలితో

డేగ రెక్కలను విరిచివెయ్

కాయలు కాసిన

నీ చేతులతో

కలుపు కమలాన్ని పికివెయ్

ఓ రైతన్న

పికివెయీ

 (పార్లమెంట్లో రైతులకు వ్యతిరేకంగా బిల్ పాస్ చేయడాన్ని నిరసిస్తూ

ఇల్లంటే 

ఇటుక గోడలూ, గదులూ తలుపులూ, 

వాటి రంగులూ ...ఇవేనా?

గోడల పైనున్న రంగురంగుల బొమ్మల మొహాలపై

విరసిన నవ్వుల కిలకిలలు , 

కళ్ళల్లో మెరుస్తున్న కాంతుల చమక్కులూ కావా ?!

గదుల్లో విశ్రమిస్తున్న కనురెప్పల పైన 

నిశ్చలంగా నిలచి ఉన్న ప్రశాంతత కాదా?

ఆ కనుపాప తలుపుల వెనుక 

నిర్భయంగా కదలాడే తలపుల మెరుపు కలలు కావా?

ఇంటిని కోట్ల లెక్కల్లో, ఫీట్ల లెక్కల్లో, ఫ్లోర్ల  లెక్కల్లో కొలుస్తారా?

కోటానుకోట్ల గుర్తుల పునాదులు పోసి

 ఆకాశమంత ఎత్తుకి ఎగసి దూసుకెళ్ళే స్మృతుల  స్థంభాలు వేసి,

తీపి చేదు జ్ఞాపకాల్ని గుట్టలుగుట్టలుగా పోసిన కప్పుతో

త్రికరణసుద్ధితో కట్టుకున్న ఇంటిని ఏ లెక్కన కొలుస్తారు?

 ఓ ఆడపిల్ల పెళ్ళిచేసుకొని

 అత్తారింటికి వెళుతూ, 

తనతో ఏం తీసుకెళ్ళాలనుకుంటుంది ??

 అత్తగారికిచ్చే కట్నం డబ్బులా ? 

 లేక అమ్మ ప్రేమగా తన చేత్తో చేసిచ్చిన కాటుక డబ్బానా ?

 లక్షా యాభైవేల ఆడపడుచు లాంఛనమా ? 

 లేక అక్కని విసిగించి, వేదించి, సవాలక్ష ప్రశ్నలు వేసి,

  దానిదగ్గర సంపాదించిన టైటాను వాచీ నా ?

 మామగారికి చదివించిన మారుతీ కారా? 

  నాన్న “నాకు కొడుకైనా కూతురైనా నువ్వే తల్లీ”అని  

  తల నిమిరి తనకోసం కొనుక్కున్న స్కూటీనా ?

 తీయని సారెలు మోసుకెళుతుందా? 

 అన్నదమ్ముల ఆత్మీయతల్నీ, 

 పుట్టినింట మరువపు సుగంధాల్నీ 

 మరువకుండా గుండెలనిండా నింపుకెళుతుందా ?

ఒక విద్యార్ధి ...పై చదువులకోసం, 

అయిన వాళ్ళని వదిలి పరాయి దేశం తీరాల్ని తాకినా,

ఓ రైతన్న....అప్పులు తీర్చలేక ,గత్యంతరం లేక

 బ్రతకలేక, చావలేక, కూలిపనికి పట్నం పోవాల్సొచ్చినా,

ఓ ఉద్యోగి ... బ్రతుకు తెరువు కోసం 

పెళ్ళాం పిల్లల్ని విడిచి వేరే ఊరు వలస వెళ్ళాల్సివచ్చినా ,

ఒక సైనికుడు ....దేశ రక్షణకై , జన సంరక్షణకై ,

బలికావడానికి , సరిహద్దుకి యుద్థానికి దూసుకుపోయినా,

విద్యాధర్మమైతేనేం, విధి వైపరీత్యమైతేనేం...

కార్యాచరణకైతేనేం, కర్తవ్యనిర్వహణకైతేనేం...

తన ఇంటినీ, తన ప్రేమల పొదరింటినీ,

తన చిన్నతనాన్నీ , తన గతాన్నీ

తన గూటినీ, తన వారినీ ,

తన భూమినీ, తన నేల తల్లినీ ,

తన ధర్మాన్నీ , తన దేశాన్నీ ,

వదిలి వెళ్ళాల్సిందే కదా !!

 అలా ఇంటిని వదిలి వెళ్ళడమంటే..

 దాని భౌతిక కాయాన్ని వెదిలెళ్ళడం కాదు,

 నువ్వు జీవం పోసి ప్రేమతో పెంచుకున్న, 

 పంచుకున్న జ్ఞ్యప్తుల పంజరాన్ని వదిలెళ్ళడం,

 నువ్వక్కడ నేర్చుకున్న పాఠాలని,

 తీపీ చేదు అనుభవాలని, అనుభూతులని

  మూట కట్టుకొని పోవడం,

 నీ ఆత్మనీ, పంచుకున్న ఆత్మీయతనీ ,కలబోసి ,

  ఒక అమూల్యమైన జ్ఞ్యాపికగా మార్చి , 

  దాన్ని జాగ్రత్తగా సర్దుకొని, 

  ప్రేమతో చుట్టి , హృదయపేటికలో ప్యాక్ చేసి..

 నీ వెంటబెట్టుకొని వెళ్ళడం...

 ఆ తరువాత 

 ఎన్ని రెక్కలొచ్చినా , ఎంత ఎత్తుకి ఎదిగినా

 ఏ దేశమేగినా, ఎందుకాలిడినా,....

 దాన్ని భద్రంగా నీ మనసు పొరల్లో , 

 హృదయపు అంతరాంతరాల్లో , దాచుకోవడం..

 నీకు ఉనికినిచ్చిన, 

 నువ్వు ఉరుకునందుకోడానికి దన్నునిచ్చిన 

 నీ వేర్లనీ, నీ మూలాన్నీ, మర్చిపోకుండా ఉండడం !!

 మనిషిగా నిలిచి ఉండడం !!

పల్లవి:-

తరాల చరితలు చూసిన గానీ జరగలేదు ఏ న్యాయం

ఆడ బతుకు అన్యాయం

యుగాలు ఎన్ని గడిచిన గాని వనితకు తీరని శోకం మగ గర్వాందులదాపాపం.

పురుషులు చేసిన పుణ్యమేమిటో

మహిళలు చేసిన పాపమేమిటో

ఇరువురి కలయిక కాల గర్భాన కానరాని ఆ మర్మమేమిటొ

                       "తరాల చరితలో"

1):-

విద్య వైద్య సాహిత్య సేవలలో వెల్లువల్లే వెలుగొందే స్త్రీలు

భార్యగా బాధ్యత వచ్చే నాటికి

ఇంటికెందుకో అంటిల్లాయేను....(2)కో

మగని మాటకే లోబడి ఆడది

బానిసగాయెను....(2)

కష్టాల కాలానికెదురుగ తాను బతుకు బండినే లాగుతున్నది          

                       "తరాల చరితలో"

2):-

పుట్టగానే చంపేసే తీరు

ఎదుగుతుంటే ఆ నిందలే వేరు

ఆదిపత్యుల చేతికి చిక్కగా

అతి వేదనతో అంగలార్చేను ...(2)కో

పతి మాత్రం పాపిష్టి వాడైన

దైవము కంటే మిన్ననుకున్న

భోగ దేహిగా చూస్త ఉన్నరు

చదువుల తల్లని కొలుస్తున్నరు

                       "తరాల చరితలో"

3):-                                                 

కన్యాశుల్కం రోజులేడా

వరకట్న సంప్రదాయమెవడు  తెచ్చెను

విధవ అయితే ఏ గౌరవమొందని

వింత ఆచారమెవడు పెట్టెను

అవని వదిలి ఆకాశ పయనాలు

చేసి ఘనతలే పొందిన

అన్నిట తానై ఉంటున్నా

అబలగ ఎందుకు మారిందో 

                       "తరాల చరితలో"

4):-                                   

గడియారంలో సెకను ముళ్లులా

అలసటెరుగక పనులు చేసిన

గంట కోసారి కదిలే ముళ్లుకు

ఆ గర్వ మెందుకు...

కన్న తండ్రి తన సొంత అన్నలే

కామంతో కాటేస్తే ....

ఉరి తీయని నిర్భయ చట్టాలెందుకు

మగ కామాంధులు మారనప్పుడు

                       "తరాల చరితలో"

పిరదౌసి తన ఎద తీసి

షాయరీగా రాయగానే

పూలన్నీ పులకింతలే..

శిలలన్నీ చిగురింతలే..

********

రోజులు గడిచినా

బూజు పట్టని

నజ్రులిస్లాం నగుమా నజరానా

గాలి తరగల్లో తాజాతాజాగా..

********

జ్వాలలాగా రగిలి రగిలి

కవిత్వమై మండుతాను

*********

ఆమె కురుల సంకెళ్ళతో

గాలిని బంధించింది

అయినా

తన ప్రేమను శ్వాసగా

నాకు అందించింది.

********

లూయి ఆరగాన్ లాగా కాను నేను

నిర్భయంగా నా కవితను వినిపిస్తాను.

అద్దాల మెడలు ఒక  వైపు..

ఆకలితో కూడుకున్న పిల్లల ఆర్తనాదాలు ఒక వైపు..

అందాల పోటీలు ఒక వైపు..

ఆకలి మంటలు ఒక వైపు...

ప్రపంచాన్ని గుప్పిట్లో పెట్టుకునే పెట్టుబడిదారులు ఒక వైపు...

పడుకోవడానికి 'అరుగు' కూడా లేని నిరుపేద జనం ఒక వైపు...

AC కార్లలో తిరిగే

బడా బాబులు ఒక వైపు..

చేతి నిండా పని లేని

'నిరుద్యోగం' ఒక వైపు...

మతత్వం ఒక వైపు...

మానవత్వం ఒక వైపు...

మట్టి మనుషులపై

దాడులు ఒక వైపు...

దాచేస్తే దాగని నిజాలు ఒక వైపు...

ధనం ఒక వైపు..దారిద్ర్యం ఒక వైపు...

ప్రశ్నించే ప్రజలు ఒక వైపు..

ప్రశ్నను సహించలేని పాలకులు ఒక వైపు..

ఇప్పుడు సమాజాన్ని చదువుతున్న విద్యార్థులు గా మనం ఎటు వైపు...?

ప్రపంచం అంత దోపిడీతో కూడుకున్న సమయంలో మనకు మనం వేసుకోవాల్సిన ప్రశ్న...

మా ఊరు మధ్యలో

స్వేచ్చంగా స్పటికంలా

చెరువు ఒకటి

అందర్రికి ప్రాణంలా ఉండేది!

చుట్టూ ప్రక్కల గ్రామాలకు

'హోస్ట్' లా ఉండేది.

చెరువు గట్టున

తాత ముత్తాతల నాటి

వేప చెట్టొకటి ఒక మూలాన

మరో మూలాన మర్రి చెట్టు ఒకటుండేది

నేలను ముద్దెట్టుకునే ఊడలతో!

చిన్న పిల్లలే కాదు

పెద్దమ్మాయిలు కూడా

రెండు జడలతో  రెండు చేతుల్లో

మర్రి ఊడలను పట్టుకొని

లంగా లెగురేసుకుంటూ గాలిలో

ఒయ్యారాలు పోతూ ఊగుతూంటే

తెలిసి తెలియని మా వయస్సే అయినా ...

వేప చెట్టెక్కి గుబురు మండల

 కొమ్మల మధ్యకండ్లప్పగించి

 ఈలలు కొడుతూంటే

అమ్మాయిల కండ్ల  బెదురు

మాలో ఓ విధమైన ఆనందం!

అదో పసందైన సంగీతం మాకు!

ఓ వైపు గట్టు మీద

బొంగరాలు ఆడుతూ మేము

మరో వైపు చెమ్మ చెక్కలు

తొక్కుడు బిళ్లలాడుతూ

అమ్మాయిలు మరో వైపు

వారి జడలు గాలిలో

నృత్యం చేస్తూంటే  నాగు పాములా

చూడా ముచ్చటగా ఉండేది!

కాలం గడుస్తూండేది

ఏలాంటి జంకు గొంకు లేకుండా!

ఉన్నట్టుండి పెనుభూతంలా...!?

మా చెరువు గట్టుకే ఆనుకొని

ఫ్యాక్టరీ ఒకటి వెలిసింది

విష వాయువులు

విష పదార్ధాలు

మేము ప్రేమించే చెరువులో

మైల చేయ సాగాయి

సంజీవనిగా ఉన్నమా చెరువు

తన స్వచ్చమైన నీళ్లు

మాకు  తాగనీయకుండా 

తన కడుపులో పెరుగుతూన్న 

విషం పుండు

నలు మూలలా వ్యాపిస్తూండగా...

ఎన్నో ఆర్జీలు గొడవలు

నినదాలు మేము చేసిన

పట్టించుకునే నాధుడు 

కరువైపోయాడు!?  

మా కనుల ముందే

మా అమ్మ-నాన్నలు

ప్రాణాలు వీడుస్తున్నట్లు

మా చెరువు కనుమరుగైంది!?

             ***

ఏ మనిషికైనా గుండె ఉంటే సరిపోతుందా !

ఆ గుండె నిండా ధైర్యముండాలి.

ధైర్యముంటే సరిపోతుందా !

దానికి కాస్తా దాతృత్వం ఉండాలి.

అది దాహమన్నోడికి దప్పిక తీర్చాలి,

ఆపదలున్నోడికి హస్తమందించాలి.

ఈ దేశానికి

అలాంటి గుండె ఉన్న మనుషులు కావాలి.

అదిగో...

భూమి కోసం, భుక్తి కోసం

ఈ నేలతల్లి విముక్తి కోసం

వాళ్ళు భూమిపుత్రులతో కలిసి పోరాడుతున్నారు.

అడవితల్లి గుండెల్లో గూడు

కట్టుకున్న మనుషుల మధ్య

రేయింబవళ్లు శ్రామిస్తూ

వాగులు,వంకలు,సెలయేర్లు దాటి,

రేపటి సూర్యోదయం కోసం

నేడు పోరాడుతూ హస్తమిస్తున్నారు.

ఆలాంటి మనుషుల కోసం

రాజ్యం ఇనుపబూట్లతో

ఆకు ఆకునూ గాలిస్తుంది,

మర తుపాకులతో మానవ

మృగమై వేటాడుతొంది.

వేటకుక్కల అరుపులకు,

తోడేళ్ళ బెదిరింపులకు

జడుసుకునే గుండెలా అవి,

మృత్యువును సైతం గేలిచేస్తూ

సమసమాజ స్తాపనకోసం

విప్లవ గీతం ఆలపించే

ప్రజా గుండె గొంతుకలు.

ఆకలైతే కాదు

నన్ను చంపింది

పస్తులుoడి ఆకలితో

అలమటించిన

దినములెన్నో...

పేదరికం కాదు

నన్ను వల్లకాటికి చేర్చింది

అయితే..

ఇన్నేళ్ల నుండి దానితోనే కదా

సావాసం చేస్తున్నది

కరోనాకా

నేను బలిఅయినది?

కాదు కాదు... అసలే కాదు

దేనికి నేను బలి అయిందో

 తెలియదా మీకు?

ఇంటికి చేరుతానని

ఇంటికి దీపమైతానని

నన్ను నడిపించిన ఆశ

విగతజీవిగా మారి

కన్నవారికి మిగిల్చిన నిరాశ

కారకులెవరో కనుక్కోండని

ప్రశ్నగా మారి వెళుతున్న...

1

మందలో మంద

మందలో మంద

అందులో నేనొక్కడినీ నా బొంద

ఏదో బతికేస్తున్నాను మీ ముందర

ఏదేమైనా అన్యాయంపై గొంతు పెగలదు నా బొంద

నాకు కావాల్సింది బడా బాబుల అండ

రోజు మూడు పూటలా అన్నం కుండ

మందలో మంద

బురద రాజకీయాలే నా మొహం నిండా

అయినా కడిగేసుకుంటాను సిగ్గు లేకుండా

మందలో మంద

ఎవడు ఎటుపోతే ఏంటి నా బొంద

నా ఏడ్పు నేను ఏడుస్తా ముండ

మందలో మంద

పెంట కుప్పపైన నా కొంప

అయినా సరే కొడతాను అత్తరు నా దేహం నిండా

గుంజకు ఏలాడేదే నా స్వాభిమానం అంట

ఛీ సిగ్గులేకుండా

మంద వెనుక తిరగేస్తాను ఊరినిండా

మందలో మంద నా బొంద

నేను చచ్చాక పాతేస్తారు పెద్ద బండ

దానిపైన మెరిసిపోతుంది పూల దండ !

2

ఎన్నాళ్ళు

ఎన్నాళ్ళు ఏడుద్దాం ?

ఎన్నాళ్ళు బరిద్దాం ?

ఎన్నాళ్ళు సహిద్దాం ?

అలవాటై పోయింది

కన్నీళ్ళను దాచిపెట్టు

మరో మగువకోసం

మన ఆవేశాలు కోపాలు

ఫేసబుక్ పోస్ట్లకి వాట్సప్ స్టేటస్లకే పరిమితం

ఏం చేస్తాం ? ఏం చేయగలం ?

ఇంకెన్నాళ్లకు కలుగుతుందో

మానవ మృగాలకు విచక్షణం

ఇంకెన్నేళ్లకు కళ్ళు తెరుస్తుందో ప్రభుత్వం

3

పరదా లేని బ్రతుకులు

పరదా లేని బ్రతుకులు

గంజి కూడు మెతుకులు

ఎండి పోయిన గొంతులు

పాపం వరుణ దేవుడు కరుణించాడు

కష్టజీవి కుటీరాన్న వడగళ్ల వాన కురిసింది

పై కప్పు రంధ్రం కులాయిగా మారే

నీరంతా సంద్రంగా చేరే

వరద అనే బురదలో ఇళ్లనే గొడుగు కొట్టుపోయే !

4

మీనింగ్ లెస్ !

పేదోడి ఆత్మహత్య

పేపర్ వాడికి యూజ్ లెస్

గొప్పోడి ఆత్మహత్య

ప్రభుత్వానికి ప్రైజ్ లెస్

నిరుద్యోగం నిటారుగా

ఆకాశానికి నిచ్చెన వేసింది

కదిలే కాళ్ళను చచ్చుబడేలా చేసింది

కరోనా మై హూ నా అంటూ అందరిని కౌగలించింది

రూపాయి రూపాన్ని కాల్చింది

రేపటి ప్రగతిని పీల్చింది

బ్రతికే తీరుని మార్చింది

బ్రతుకులను రోడ్డుకు ఈడ్చింది

ఇలాంటివి మీడియాకి

అటెన్షన్ లెస్

అలాంటి మీడియా నా దృష్టిలో మీనింగ్ లెస్ !

5

ఆడపిల్ల

తనో ఆడపిల్ల

వీధుల్లో అంగడిబొమ్మ

తన గుండె గుప్పిట్లో

తన ఒళ్ళు వెయ్యి కళ్ళల్లో

తను నడిచే దారి ఈలలతో

తనపై చేసే దాడి మాటలతో చేతులతో కత్తులతో

నిత్యం రోజు చస్తూ బ్రతికే తాను

ఒకరికి అమ్మ

ఒకరికి భార్య

ఒకరికి అక్క

ఒకరికి చెల్లి

ఒకరికి స్నేహితురాలు

మనలాగే తనో సాటి మనిషి

నడిరాతిరి నిశీధిలో

తట్టి లేపి కలవరపరిచే

కవిత్వమా...ఆగని పోరాటమై

అక్షరాలు సంధించి ఏం శోధించి

సాధించ ఆవహించావు

జ్ఞానాన్ని అమ్మే

ఈ అజ్ఞాన లోకంలో

విజ్ఞానాన్ని పంచ మంటావా

పైసల కోసం దిగజారిన

విద్యావ్యవస్థల

తీరు వల్ల

ప్రజలు పడుతున్న

అవస్థలు

చూడ తలచితివా

ముక్కుపచ్చలారని

పసి మనసుల

స్వేచ్ఛను నాలుగు

గోడల మధ్య

పాతరేసే

ఈ విద్యా విధానాన్ని

తిలకింప తలిచావా

జ్ఞానాన్ని కొంటున్న

దౌర్భాగ్య దృశ్యాన్ని

దర్శింప చేయమంటావా

విద్య నేర్వని వాడు వింత పశువైతే

విద్య నమ్మేవాడు ఏమవుతడో

ఏ అక్షరాల కలబోతతో

ఈ వలపోత వినిపించ మంటావు

పండించే రైతుకే

కూడులేని

ఆ ఆకలికేకలు

వినగలుగుతావా

తరతరాల పంటలు

తీర్చలేని కష్టాలు

ఆత్మహత్యలకు

దారి తీస్తే

ఆ దృశ్యాలు చూడగలుగుతావా

వరదల్లో

నారు పొలం

నీటమునిగితె

రైతన్న గుండె

పగిలిన

ఆ బాధ భరించగలుగుతావా

పంట పోయి

మొడైనా

ఆ జీవితాల

ముందు నన్ను

ఎట్ల మోకరిల్ల మంటావు

అనావృష్టికి

ఎండిన బతుకులు

అతివృష్టి

ముంచిన బతుకులు

ఏ పదాల అల్లికతో

ఈ పసిడి రైతుల గోడు వినిపించమంటావు

జల్లులుగా ప్రేమపూలు..వర్షిస్తేనే కవిత్వం..! 

మరణానికి శాశనమే..లిఖిస్తేనే కవిత్వం..! 

మార్పునుకోరే వారే..కవులే సరెలే నిజమే.. 

సత్యం తెలుసుకునిత్యం..రమిస్తేనే కవిత్వం..! 

అక్షరాల జలపాతం..పుట్టిల్లే మౌనము కద.. 

అంతరంగ వాహిని నిను..వరిస్తేనే కవిత్వం..! 

బాధలుతీర్చే ముచ్చట..అనుభవాన అందేనా.. 

పరావైఖరీ సంగతి..ధ్వనిస్తేనే కవిత్వం..! 

విప్లవశంఖం హృదయం..కావాలోయ్ ప్రియనేస్తం..

విశ్వకల్యాణ ఖడ్గం..ధరిస్తేనే కవిత్వం..! 

త్యాగధనులు ఎవరోయీ..కవులుగాక మాధవుడా.. 

అమాయికతకు అద్దంలా..నిలిస్తేనే కవిత్వం..!

చందమామ వెలుగులో మా అవ్వ నవ్వులు

మెడలో నల్లపూసల దండ  నెర్రలు వాసిన పాదాలు

 అయినా చేరుగని  చిరునవ్వు

నేనెప్పుడు  రాయాలనుకునే  అక్షరాలు ఇవి

ఇకపై రాస్తా ఈ అక్షరాలను  మా అవ్వ కన్నీటి నవ్వుల్లో నుంచి రాస్తా

అది మూడు సెంట్ల జాగా కాదు అక్షరాల మూడెకరాల భూమి

  సాగుచేసి  నన్ను   చదివిస్తున్న

అవ్వ  బాపు  మీ కష్టం  నేను రాసే ఈ 

 అక్షరం

నాకు నచ్చిన నాలుగు బట్టల జతలు

జబ్బల కు నచ్చిన  బడి సంచి

కాసుల వేట లో   మీరు

ర్యాంకుల  వేట లో నేను

అయినా చేరుగని  చిరునవ్వు

మీరు ఇచ్చిన గుర్తులు ఎన్నడు మర్చిపోను  ఓ  అవ్వ  బాపు

భగత్ సింగ్ భయానికి భగ్గుమన్న బ్రిటిష్ సామ్రాజ్యం

తెల్ల దొరల ను గడ గడ వణికించిన పంజాబ్ సింహం

గెలుపు వెంటాడుతునే ఉంది

నేను ఓటమి అంచుల చెంత నిలిచిన ప్రతిసారి 

తనను గెలవగల శక్తిని సమీకరించు కోమంటూ ..

సహాయం పరిహశిస్తుంది 

నిస్సహాయంగా నలుగురి వైపు 

నే చూసిన ప్రతిసారీ 

సహాయం చేయగల వయసులో 

సహాయం కోసం యాచిస్తుంటే..,

వెలుగు వెక్కిరిస్తుంది 

చీకట్లో మగ్గిపోతూ జీవితంలో వెలుగులు 

నిండేది ఎప్పుడో..

అనే ఆశావాదంతో ఎదురు చూస్తుంటే

కర్తవ్య ముకుడనై ముందుకు సాగలేని 

నన్ను చూసి..

చీకటిని జయించి విజయం చేపట్టమంటూ .

అంతరాత్మ తట్టి వెళుతుంది

నాతోడు ఎవ్వరు లేరు అనే ఆలోచనల 

భావాల నుండి.

నీకు నీవే ప్రేరణ కావలంటూ..

నాలోని ఆవేశాన్ని ఆలోచనలు గా మలచుకోమంటూ..

దూరంగా ధన దాహానికి కుల వివక్షకు

అన్నెం పున్నెం ఎరుగని ఓ అబల బలవుతుంది

చూస్తున్న నా చూపుల్లో చిన్న మార్చు..

యాచించే చేతి పిండికిలి బిగుసుకుంది..

నిస్సహాయంగా చూసే చూపులు లేవు ఇప్పుడు 

చైతన్య బావుటా అందుకుని ముందుకు సాగే 

తెగువ ధైర్యం తప్ప..

కొత్త ప్రపంచం స్వాగతిస్తుంది..

నాలోని మార్పును చూస్తూ..విజయం నీదేనంటూ

పుట్టినూరిడిచి పొట్టచేతవట్టుకొని

పాతగుడ్డల ముల్లె పైలంగనెత్తినెత్తుకొని

ఖాళీచేతుల బుగులుబాప

చేయిసంచి తలిగేసుకొని

కనిపించిన దారివెంట

కనిపించని తీరాలకు సాగే

గమ్యమెరుగని బాటసారులు వలసజీవులు!

అంతస్తులెరుగక నకనకలాడే ఆకలికి

కడుపులో పేగులు

ఎడతెరిపిలేకుండా

చేస్తున్న సంగీతవిభావరి నాప

పిడికెడు మెతుకులకు

వెతుకులాడే ఊరపిచుక బతుకులు

బతుకుబాటలొ దాకిన దెబ్బలకు

నొక్కులువోయిన గంజులు

కాకిబలగపు ఆకలిదీర్చలేని

అడుగంటిన గంజినీళ్లు

అలిసినతనువు నడుమాల్సుకుంటే

కునుకురాని కుక్కిమంచం

అయినా రాత్రంతా దోమలతో

మూసినకనులతో ముష్టియుద్ధంజేసి

కొనఊపిరితో సత్తువంత కూడగట్టుకొని

ఉదయాన్నే కైకిలి వెదుకుతు

చౌరస్తాల్ల ఎదురుచూస్తూ ఎండుచాపలయ్యే కూలీలు!

ఆకలిదీర్చే దారిలేక

చేద్దామంటే పనుల్లేక

రోడ్లపక్క తలదాచుకోలేక

పసికందుల వసివాడ్చలేక

సంపాదించిందేమిలేక

బాధ్యతల బరువులు మోస్తూ

కష్టాలవడగండ్లకు నెత్తిబొప్పిగట్టినా

గమ్యంజేర్చే దారిగానరాకున్నా

ఉన్నఊరుజేర పయనం సాగించే పాదచారులు!

మొలిచినరెక్కలతో దిక్కులకెగిరిపోయినా

రెక్కలుడిగి వెనుదిరిగినా

అందరినీ ఆదరించే పెద్దదిక్కు పల్లెటూరు

సంపదలు పట్నపుదారులు జూపుతే

సంబంధాలు పల్లెదారులు తెరిచి

అలసిన దేహాల బడలికబాపే

మలయమారుత వీవెనవుతుంది!

మానవత మంగళారతులు పడుతుంది!

పీడిత తాడిత ప్రజానీకానికి

ప్రాతినిధ్యం

పాలకుల నిరంకుశత్వాన్ని

ప్రశ్నించిన ధిక్కారస్వరం

ఆర్తులు దీనులు  దరిద్రనారాయణులు

బాధాసర్పదష్టుల గాధల

గొడవే తన గొడవగా చెప్పుకున్న

సామాజిక సంఘర్షణాత్మక భావ విప్లవకారుడు

తెలంగాణా నిగళాలు తెగద్రొక్క

అక్షరాస్త్రాలను కురిపిస్తూ

కవితలల్లిన కమనీయ కవిశిఖామణి

మనిషిని మనిషి మన్నించుకోలేనంత పతనమైనజాతికి

మనిషితనాన్ని ప్రబోధింప చూసిన మనీషి

కలాన్ని తన బలంగా

గళాన్ని ఆయుధంగా చేసుకున్న

మహోద్యమకారుడు

నిరాడంబరంగా జీవిస్తూ

నిబద్ధతతో ప్రజాసంక్షేమానికై

పరితపించిన సాహితీకారుడు

పుట్టుక చావు తప్పితే

మిగిలిన బ్రతుకునంతా

తెలంగాణా ప్రజా సమస్యల

పోరాటానికే అర్పించిన సమరయోధుడు

త్యాగశీలతే ప్రతిరూపమైన

అరుదైన వ్యక్తిత్వ ప్రకాశకుడు

జీవనగీతను అందించి

తుది విజయం మనదిగా

నినదించిన నికార్సయిన ప్రజాకవి కాళోజీ!

నీకిదే మా నీరాజనం!

లలిత రాగమున అరుదెంచి లాలించావు

వసంత కాలములా ఏతెంచి బంధించావు

హిందోళమున ఆందోళనలను పోషించావు

శిశిరములా జీవన గమనాన్ని శాసించావు!

నడకకు నర్తించెనే పురివిప్పి ఒళ్ళు నెమలి

నడవడిక శోధించెనే ఆ వందల కళ్ళు వొదిలి

అతిశయాన నిర్ఘాంతపోయానే నీళ్లు నమిలి

బిగుసుకునిపోయి రానన్నవి కాళ్ళు కదిలి!

వడివడిగా వాడితివి వడిసెలతో కొడితివి

ఎదసడినే మార్చితివి తపనలనే రేపితివి

పెళపెళమనే ఉరుములని ఉరిగా విసిరితివి

తళతళమనే మెరుపులని దూరం చేసితివి!

అంగరాజునంతమొందించె అంజలికాస్త్రము

అంగాంగముల అంతు చూసె అబలాస్త్రము!

నువు తోడుండ కదిలె జగన్నాథ రథచక్రాలు

నను ఒంటరి చేయ ఆగుతున్న కాలచక్రాలు!

మధురమైన భావనలు నాలో నింపుకున్నా

మధుమేహము బహుమతిగా తెచ్చుకున్నా

కూటి ముందు సూది మందు కుచ్చుతున్నా

పూట పూట నీ జ్ఞాపకాలనే నే భుజిస్తున్నా!

మరలిరావనే సత్యముతో వేసావు శిక్షలు

తిరిగొస్తావనే స్వప్నాన్ని కంటున్న అక్షువులు

సత్యాలు స్వప్నాలు కావాలనే నా ఆకాంక్షలు

స్వప్నాలు సత్యాలు కావని చూపె నీ ఆంక్షలు

కన్నీళ్ళతో చెప్పనా వేరే కళ్లు చూసుకోమని

నా కలలను వేరే కనుపాపలని కనమని

నా బరువులు మరో భుజాలని మోయమని

నా బాధలు నా బదులుగా భరించమని!

కనులు మూసిన కలలొస్తాయని

నీ తలపులు కలవరిస్తాయని

కంటి సుడులు నిను ముంచేస్తాయని

కలల అలలు నిను మింగేస్తాయని!

కిటకిట తలుపులు మూసేస్తున్నా

తడిబారిన ఎద మోసేస్తున్నా

కనుపాపలకిక సెలవిస్తున్నా

చెలియ చెలిమికై విలపిస్తున్నా!

నీవు
గుర్తొచ్చిన నిశిరాత్రి
తోపులాట..
తొక్కిసలాట
చీకటి తోడుకోక....
నిద్ర తోడు రాక.....
పూత వేయని కలతో
గొడ్రాలైంది రాత్రి.
ఉదయానే కన్నీటిబొట్లను
ఒడిసిపట్టిన కాగితం
కవితను ప్రసవించి
నీకే
బహుమతి చేసింది.

 

స్వాగతాంజలి

మేఘమావరించెను

ఆర్ధ్రతా స్పర్శ

గొడుగు మీద

వర్షపు చినుకులు

దరువులెన్నో

టపటపలు

చినుకుల నర్తనం

సూరుసుక్కలు

వాన జల్లులు

తుంపర తుంపరగా

అల్లరి చేష్ట

చెట్టూ పుట్టతో

వర్షం మాట్లాడుతోంది

విను మౌనంగా

నీటి కుండలు

అలుగెళ్ళి పోయాయి

జలధరించి

మంచీ మర్యాద

వరుణ దేవోభవ

వన సమూహం

ఏ గాలి మోసుకొచ్చిన గానానివో

నీవు..నన్నిలా చేరావు....

ఏ పూల తోటలోని పరిమళానివో మరి....

వర్ణించనలవి కాని అనుభూతినందించావు....

ఏ కొమ్మ మీది కోయిలవో మరి నీవు

నా పెరటిలోన  కమ్మగా కూశావు ....

నా మానసమందేదో మౌన వీణను మీటి

అనురాగ రాగాలు పలికించావు....

వెన్నెల బొమ్మవో....

వన్నెల కొమ్మవో....

కన్నుల చెమ్మవో....

మరి...ఎవరివో..నీవెవరివో....

సీ. ఈశ్వరుడే సెలవిచ్చెను ఏనాడొ

     నరులు సర్వము సమమని నీతి

 ఐననూ నీచమమైన వర్ణపరపు

     కలహములెందుకు మనల మనకు

  సూతులుయను నెపమును మోపి జనులందు

     చెడుగ వివక్షతను చూపుటేల

  గ్రామమునడుగుబెట్టర్హులు గాదంటు

     ఎల్లకవతలకు ఏల నరుల

ఆ. కాలవలెను యీ సకల కులాచారముల్

    యన్ని అగ్నిలోన సమిధ రీతి

    ఆ తరుణమునే నిజప్రగతి కలుగున్

    యీ జగత్తుకు ఘన కీర్తి తోడ !!

తే. సాటివారిలోన మనము గాంచవలసి

    నది సుగుణములే గాని వర్ణాన్ని కాదు

    తనువు సితముగుండుట గాదు అందమంటె

    మనసు యుండవలెను సితవన్నెలోన !!

తే.  తనువుకక్కర్లేదే పరిమళము గూడ

     కాని మనసుకుండవలెను మంచితనము

     మరియు మానవత్వము యను పరిమళాలు

     హృదయ సంస్కారమె నిజమకుటము మనకు

తే. గేళి చేయుట సరిగాదు ఎదుటివారి

    మేనినందునేదో లోపమున్న కార

    ణముగ యెవరి తనువు గూడ వారి స్వంత

    నిర్ణయము కాదుగా అది ఈశ్వరేచ్ఛ ..!!

చల్లని కుటుంబం మాది

అల్లారు ముద్దుగా తిరుగాడే కన్నబిడ్డలు

ఆప్యాయంగా చూచుకొనే అత్తమామలు

మంచి భర్త, మంచి వుద్యోగం, మంచి సంపాదన

సవ్యంగా సాగుతోంది సంసారం

చల్లగా సాగే సెలయేరులో కల కలం

వ్యసనాలకు బానిసయ్యారు వారు

ప్రశాంతత కరువైంది

వయసుడిగిన అత్తమామల కొరకు

పసి పిల్లల కొరకు

ఉన్న వుద్యోగం వద్దనుకున్నాను

ఇపుడు నా రాబడి పోయింది

వారి రాబడీ తగ్గింది

ఆర్ధికంగానూ కష్టాలు మొదలయ్యాయి

వినడం లేదు తల్లిదండ్రులు చెప్పినా

మారడం లేదు బిడ్డల కొరకైనా

తన ఎదుటే అత్త మామలు

కన్న బిడ్డలు కష్టపడుతుంటే

చలనం లేని బొమ్మలా ఎలా చూస్తుండగలను

చక్కటి సంసారాన్ని నాశనం చేస్తున్న వారికి

ఇంకెవరు చెప్పాలి, ఎలా చెప్పాలి

మా కష్టాలకు అంతం లేదా

వారు మారేందుకు మార్గమే లేదా.

         ****

పొద్దున్నే

కళ్ళు సూర్యచంద్రులై

కేలండర్ చుట్టూ పరిభ్రమిస్తాయ్

ఈ రోజు ఏ శుభ దినమా అని

మతపరమైనవో 

జాతీయమైనవే కాక

మన మేథావుల్ని

కుదవ బెట్టిన దేశాల్నుండీ

ఎరువు తెచ్చుకున్న దినాల్నన్నింటినీ

కేలండర్ల నిండా ప్రేమతో అతికించుకున్నాం కదా

ఇక ఇప్పుడు

ఎన్నెన్ని ప్రత్యేక దినాలలో

నట్టింట్లో ఆత్మీయంగా

ఒక ముద్ద పెట్టని వాళ్ళు సైతం

పోయాక మాత్రం అట్టహాసంగా

నలుగురికీ చాటేందుకు పిండాలు పెట్టినట్లు

ఏడాదికోమాటు

సామాజిక ప్రసారమాధ్యమాలన్నీ 

అక్షరప్రేమల్ని వర్షిస్తాయ్

ప్రేమంటే తెలియని పసిమొగ్గలు సైతం

హృదయాల్ని అమ్మానాన్నల పిడికిట్లో దాచేసి

ఎర్రగులాబీల్నీ,ఆఠీను గుర్తుల్నీ

పంచుకుంటూ మురిసి పోతాయ్

ఒకటి కాదు

రోజుకో రకం ప్రత్యేక దినాలు!

తెల్లారుతూనే

వార్తా మాధ్యమాలన్నింటినీ 

కళ్ళను ఇంతింతచేసి వెతుకుతుంటాను

ఏ రోజైనా ఏ మూలైనా

నో క్రైమ్ డే,నో రేప్ డే,నో సువిసైడ్ డే

అన్న  మాటలేమైనా ఉంటాయేమోనని

నాకు తెలియక అడుగుతున్నాను

ఏ రోజైనా మనిషి దినమో, మానవత్వదినమో

ఉందేమో కాస్తా చూసి చెప్తారా

ఆ రోజైనా మనుషులుగా మారి

ఒకరినొకరం

ఆర్తిగా ఆత్మీయంగా అభినందించుకుందాం.

ప్రజాస్వామ్యం అంటేనే

ప్రశ్నించడం

నేనేసుకున్న నల్లకోటు

ప్రశ్నించమనే చెప్పింది

నేను చదువుకున్న

రాజ్యాంగం

ప్రశ్నించడం నీ హక్కంది

నా ప్రశ్న

'కంటెంట్ అప్ ది కోర్ట్' అయితే

నేను మై లార్డ్ అంటూ

మోకరిళ్లను

అది నా భవాప్రకటన స్వేచ్ఛ అంటూ

యువరోనార్ అని

గర్జిస్తాను

మళ్లీ...మళ్లీ

నా ధిక్కార స్వరాన్ని

వినిపిస్తాను

ప్రజాస్వామ్యంలో

ప్రశ్న వోక్కటే

పురోగమనం అంటాను

 (సుప్రీంకోర్టు న్యాయవాది ప్రశాంత్ భుషన్ పై కోర్టు ధిక్కారం కేసు మోపిన సందర్భంలో రాసిన కవిత్వం)

అమ్మలారా...అయ్యలారా...

మీ ఇంట్లో బురదెయ్యాలని

మిమ్ము ముంచెయ్యాలని

రోగాలు అంటియ్యాలని

నాకేమాత్రం లేదు

నా మీద ఉమ్మకండి

నాకు వేరే దారిలేదు

నా బాటలో సాఫీగా

సవ్వళ్లతో సాగేదాన్ని

పంట చేల దాహం తీర్చి

ప్రజల పాదాలను తాకి

పసి మనస్సు పరవళ్లతో

తల్లి సంద్రపు ఒడికి

నిరాటంకంగా చేరేదాన్ని

నా దారులు మూశారు

అడ్డుకట్ట లేశారు

అక్రమంగా నా జాగన

అద్దాల మేడలు నిర్మించినారు

వంపులున్న గరీభోని

మీదికి ఎగదోసినారు

మీ ఇల్లు కూలిపోతే

మీ పంట మురిగిపోతే

మీ రోడ్డు గండి కొడితే

మీ రోగం ముదిరిపోతే

నా మీద ఉమ్మకండి...

నాకేమాత్రం అర్హతలేదు

అర్హులు వస్తున్నారదిగో...

పర్మిషనిచ్చినోడు...

పైసలు తిన్నోడు...

అబ్బో...

నటనలో ఆస్కార్లు

మీరు ఓటేసినొళ్లు

మిమ్ము కాటేసేటోళ్లు

మీకికనైనా చాతనైతే

కసిగా గురిజూసి ఉమ్మండి

వరంగల్లో

వరదెందుకాగిందని....

ఏదో వెలితిగా ఉంది
కాలుబయటపెట్టి అలా తిరిగిరాకుంటే
కబుర్లుచెప్పే మిత్రుని ముఖంచూసి రాకుంటే

ఎంత కాలమైంది?
ఒక వెచ్చటి కరచాలనం చేసి
నాలుగు మాటల పూలు
చెలిమి దోసిట్లో నవ్వుతూ పోసి
యాంత్రికంగా సెల్పోన్లో పలకరింపులే గానీ
ఎదురెదురుగా కూర్చొని
ఏ నాలుగు రోడ్ల కూడలిలో అన్ని టినీళ్లు తాగి
ఎన్నిదినాలయింది.

దూరం దూరంగా ఉండటమే
బతుక్కిరక్ష అయ్యాక
దగ్గరతనమేదో లోపల ఒంటరి గువ్వయ్యి
గొంతు కూకోనుంది

ఎన్నాళ్ళయిందస్సలు
ఎండలోనో వానలోనో
యకాయకా వచ్చిన చెలిమిగాలి
గ్లాసుడు మంచినీళ్లుతాగి భుజంపై చేతులేసి

ఏమిటో అన్నీ ఇంట్లోనే అయినా
ఎందుకో అందరం ఇంట్లోనే వున్నా
మనసులో ఏదో ఇరుకుగా ఉంది

ఇన్నాళ్లు 
ఇళ్లంటే ఇల్లు మాత్రమే అనుకున్నాను
కుటుంబమంటే కుటుంబం మాత్రమే అనుకున్నాను
దినమంతా యాడాడో తిరిగినా
సాయంత్రంగూడు చేరుకోవడమే పిచ్చిగా బతికేసాను
ఇపుడు ప్రతిపూటా
ఇంటితొర్రలోంచి విశాల ప్రపంచంలోకి తొంగిచూస్తూ
ఎటూ ఎగరలేని మనిషిపక్షినయ్యాను.

ఔరా...!
కంటికి కనిపించని నిజం
కంటిరెప్పలకింద ఎన్ని దిగులు సముద్రాల్ని తవ్వుతావుంది..!
అయినా
ఏ దిగులైనా ఎంతకాలముంటాదిలే
రేపో మాపో
మహా అయితే ఎల్లుండి.!
***             **               ***
 

చిత్రగుప్తా, మానవులంతా కుప్పలు కుప్పలుగా వచ్చుచున్నారేమిటి?

వీరికి కొత్త సమస్యొకటి వచ్చినది, ప్రభూ!

అందుకే ఇలా వచ్చుచుంటిరి!

ఏమైనా ప్రళయం సంభవించినదా?

వీరి బాధను మాటల్లో వర్ణించలేకున్నా ప్రభూ!

శాస్త్ర సాంకేతిక రంగాల్లో అబ్బో, వీరి ప్రతిభ మేటిదన్నావు కదా!

హిమ శిఖరము కరిగినదా?

లేదు ప్రభూ!

సూర్యుడేమైనా కోపంతో రగిలిపోయాడా?

కాదు ప్రభూ!

మరి యెలా మరణించితిరి, సునామీ సంభవించినదా?

అటువంటి ఉపద్రవాలు కాదు ప్రభూ!

మరి..!

కంటికి కనిపించని క్రిమి ఒకటి

వీరికి కంటి మీద కునుకులేకుండా చేస్తున్నది!

కంటికి కనిపించని క్రిమియా!

అవును ప్రభూ, కాలు కదపరాదట, కరచాలనం చేయరాదట!

సిగ్గుచేటు...

ఇంత బతుకు బతికి

ఇంత మేధస్సు కలిగి ఉండి

క్రిమి చేతిలో మరణించుటయా!

కరోనా అనే క్రిమి వీరిని పగబట్టినది ప్రభూ!

ప్రాణాలను హరించివేస్తున్నది!

స్వార్థపరుడైన మనిషి చివరికి కరోనా... కరోనా... అని రోదించవలసి వచ్చినదా!

ప్రభూ, వీరికి బతికే మార్గం లేదా?

తప్పులకు చింతించవలె

ప్రకృతిని ప్రేమించవలె

భూమి అన్ని జీవులది!

ఇకనైనా అర్థం చేసుకున్నయెడల బతుకుదురు,

మారనిచో మానవజాతే సమసిపోవును!

చిత్రగుప్తా, ఎందుకైనా మంచిది డిస్టెన్స్ మెయింటైన్ చేయండి!

వీరినసలే నమ్మరాదు

మనకు కరోనా సోకినచో పోవుటకు వేరే లోకం లేదు!!

ప్రపంచ వ్యాప్తంగా కరోనా వైరస్ పెనుమార్పులు తీసుకువచ్చింది.మానవాళిని అతలాకుతలం చేసింది.

దాని వల్ల మనం ఊహించని ఎన్నో పరిణామాలు మన మధ్య చోటు చేసుకున్నాయి.మానవ సంబంధాలు సరికొత్తగా నిర్వచించబడినవి.ఆర్థిక వ్యవస్థలు తలకిందులు అయినాయి.

మానవ జీవితాల్లో సరికొత్త విషయాలు వచ్చిచేరి అందరి జీవన శైలిని ప్రభావితం చేసాయి.కొండొకచో కొన్ని విషయాలు మాయమయాయి..కొన్ని విషయాలు రూపాలు మార్చుకున్నాయి..

లోకాన ఇన్ని మార్పులు సంభవిస్తున్న సమయంలో .. హైకు కవులు ఎలా స్పందించారు..ఎలా మారిన మానవ సంవేదనలు పట్టుకున్నారు..ఎలా ఈ కల్లోల కాలాన్ని

ఈ చిన్న చిన్న పద్యాల్లోకి కూర్చారో చూడండి.

కరోనా వైరస్-

కొన్ని పనులు కొట్టేసాను

నా దినచర్య నుంచి

 *                 -- మైఖేల్ డిలాన్ వెల్చ్/గ్యారీ హాథమ్

భౌతిక దూరం-

ద్వారం దగ్గర ఆహారం వదిలెళ్తూ

ఓ మిత్రుడు

*                   -- సి.జె.ప్రిన్స్

భౌతిక దూరం-

కేఫ్ లో ఎవరికి వారు

ఫోనుల్లో మునిగి

*                   -- డేవిడ్ జె.కెల్లీ

భౌతిక దూరం-

అందరితో కలిసి

పార్కులో ఒంటరిగా

*                   -- మైఖెలె రూట్- బెర్న్ స్టైన్

భౌతిక దూరం-

నవ్వులు మార్చుకున్నాం

మాస్క్ ల లోంచే

*                   -- రష్మి వెస

భౌతిక దూరం-

రోజూ శ్మశానం పక్క నుంచే

నా షికారు.

*                  -- ఒలివర్ స్కూఫర్

ఓ రిపబ్లికన్..

ఓ డెమోక్రాట్..

ఒకటే వైరస్-

*                  -- బ్రూస్ హెచ్.ఫెయిన్ గోల్డ్

క్షీణిస్తూ చంద్రుడు-

ఇప్పుడు అందరం

మూసుకొని లోన వున్నాం

*                 -- మ్యాథ్యూ కెరెట్టి

కరోనా వైరస్-

బంధించి వుంచాను

నా భయాలని

*                 -- రోజర్ వాట్సన్

క్వారంటైన్-

జనమున్నట్టు ఊహించుకొని

అతను బాస్కెట్ వేసాడు.

*                    -- డేవిడ్ గ్యారిసన్

క్వారంటైన్-

ఎక్కడున్నామా అని 

పక్షులు ఆశ్చర్యపోతాయా..

*                       -- టిమ్ మర్ఫీ

*******    ********

ఆమె మౌనిక

కాని మాట్లాడుతుంది

ఆమె దీపిక

కాని చీకట్లో బతుకుతుంది

ఆమె గీతిక

కాని స్వరమే లేదు..

మరి వీళ్ళు

పేర్లున్న అనామికలు...

********

నా కలం కంటిలో నుంచి

ఖయ్యాం కదిలిపోతున్నాడు

నా గళం ఇంటిలో నుంచి

నజ్రులిస్లాం తొంగి చూస్తున్నాడు

*********

నేను నీలో లీనమౌతాను

నువు

నాలో ప్రాణమైపో...

*********

గుల్ మొహర్ కు నాకు

ఒకటే తేడా

అది ఎర్రగా పూస్తుంది

నేను ఎదలో పూస్తాను..

  ********

థామస్ ఆల్వా ఎడిసన్

సినిమాకు ప్రాణం పోసి

దృశ్యాన్ని కదిలించాడు

నువ్వు నా కవితకు ప్రాణం పోసి

నేనై కనిపించావు.

ఎవడురా నా గుండెను తోలుతిత్తిని జేశింది? అనంత దుక్కపుటిత్తుల్ని నాటిన బాటసారీ..నువ్వు నడిచిన తొవ్వనెందుకు మలిపేసుకుంట పోతానవు?  గీ వశీకరణమేదో నీ ప్రియసఖిపై పారలేదంటే నేను నమ్మను. వివశుడవై కొండకోనల బిగి కౌగిట్లో నిశ్చింతగా సేదతీరుతున్నావా? విస్ఫోటనమైన అగ్నిపర్వతం శాంతంగా ఎలా వుండగలదన్నదే సిసలు ప్రశ్న?

మొఖంమాడ్సుకున్న మబ్బులనేమని ప్రశ్నించదలిచావు నాయినా? వొట్టిపోయిన మొగులు గుండెల్లోంచి వుబికే ఊట కోసమా నీ ప్రయాస? మూడంకేసి మూలుగుతున్న రాత్రికి సపర్యలు చేస్తున్న నిన్నుజూత్తె ఓ జాలిచూపు బహుమతిగా విసిరేస్తుందనేగా మనసంతగా బెంగటిల్లింది!

పారుతున్న నది నీ దోసిళ్లనిండా చేరి దూప ఆర్పుతదనుకోవడం యిప్పుడో వెర్రిభ్రమ. నీదన్క చేరేలోపే గమ్యం మార్సుకున్నతనాన్ని తల్సుకుని ఎన్ని యుగాలు పొగిలి పొగిలి ఏడ్శినా తడి జాడ కంటపడదు. నిజంలాంటి కలలో.. కలసొంటి వాస్తవంలో పారదర్శకపు ఉల్లిపొర మనసు సంఘర్షణను వేరెవరూ తర్జుమా చేయలేరు.

విరహానికీ లిపిని సిద్ధం చేస్తున్నవాడా.. పేటెంట్ కోసం అర్జీ పెట్టుకోకే! నీ ముందూ వెనకాల చెల్లాచెదురుగా పడివున్న నీఅసొంటి ప్రతిబింబాలకి ఏమని సమాధానం జెప్పుతవ్ ? కాళిదాసా.. నీ ప్రేయసి ఎలా దుక్కిస్తుందోనని విలవిలలాడుతూ మేఘసందేశం పంపుతావా? హతవిధీ.. నువ్వు నమ్మవుగానీ మేకప్పుల వెనుక మొఖాల్నే పురాగ సూడలేనోళ్లం, మనసుపొరల్లోని రాతి దుక్కాన్నెలా కరిగిస్తావని కలగంటున్నావో బోధపడలేదు. పోనీలే.. ఆ దుక్కపు వాసనను నీ మనసు ఆఘ్రానించిందంటే చాలు చాలు ఇకచాలు!

ఎహే.. జరసైసు! నువ్వేమన్నా...? చాల్లే నీ బడాయి. నీ వీరకటింగ్ లకి ఎవడి చెంపల మీదుగా అలుగు పారట్లేదు పోపోవోయ్ . ప్రపంచమేమన్నా...? గడ్డీగాసం మొలవట్లేదా? ఎన్ని గ్యాలన్ల ప్రేమను వొలకబోసినవ్ ఆమెలోకి! ఎన్ని మెట్రిక్ టన్నుల భారాన్ని మోస్తున్నవ్ నీ గుండెలమీద ? నీ నాటకానికి తెరదించవోయ్ . ఇదేంటి తడితడిగా...ఉప్పగా.. సైజూశి చెప్పడం లేదులే!

ఓరి పిచ్చోడా! ఎన్ని ప్రేమలేఖలు రాశినవు ? ఇంక రాత్తనే వున్నవా? సరే.. ఎంత రాయగలవో అంత రాయి. రాయిని రాయని నిర్ధారించుకునే వరకూ రాయి. రాయితో నీకింకేం పనిలేదని నీ మనసును బుజ్జగించే వరకూ రాయి. మళ్లీ మళ్లీ నిద్రలేపకు. రాయితో తలపగులగొట్టకు. రాయి. ఇదే ఆఖరిది అనేంత దీర్ఘకవితనొకటి రాసి ఆ సమాధిలోంచి బైటికిరా!

యుద్ధ వీరుడి శవాన్ని ఇంటికి తీసుకువచ్చారు
దేశం ఆమె ముందు దుఃఖ దృశ్యాల్ని నెలకొల్పింది
బాధాతప్త హృదయంతో స్పృహ తప్పలేదు
ఆమె కనీసం ఒక్క కన్నీటిచుక్కా రాల్చలేదు
స్థాణువులా ఉండి పోయింది
కొనియాడబడిన ఆ వీరుని గుణగణాలు
ఆమెను కదిలించలేక పోయాయి
ముఖం కనిపించేట్లుగా శవం మీది వస్త్రాన్ని
కొంత తొలగించినా ఏ మార్పు లేదు
పరామర్శల మేఘాల స్పర్శ,
పరిసరాల ఓదార్పు ఆర్ధ్రత
ఆమెను ఏమీ చేయలేక పోయాయి
అందరూ శోక సాగరంలో మునిగారు
ఇదే స్థితి కొనసాగితే
ఆమెకు ప్రాణాపాయమని కలవరపడి
ఒక పెద్దావిడ ఆమె పసిపాపను
ఒళ్ళో పడుకోబెట్టింది
సముద్ర తుఫాను వేగంతో
కురుస్తున్న కన్నీటి జలపాతంలో
చలించి పోతున్న బిడ్డను హత్తుకుంటూ,
భోరున ఏడుస్తూ
“నిన్ను దిక్కులేని పక్షిని చేస్తానా,
నేను చనిపోను,
నీ కోసం బతుకుత బిడ్డా”

నా ఆనందం వర్ణించలేనిది

రూపాయి ఇంకమ్ లేకపోయినా

రోజుకి ఒక్కసారైనా కాగితం పైన

ఇంక్ పెట్టనిదే కంచంలోని ముద్ద

గొంతు దిగదు !

నిలువెత్తు మానవునిలో

ఎర్రని రక్తపుకాల్వల తవ్విందెవరు..

అల్లుకున్న నరాలతీగలను నాటిందెవరు..

శిలలాంటి పుర్రెల చెక్కిందెవరు..

జిగురుతో కీలు బొక్కలను అతికించిందెవరు..

నరుని శిరోసీమపై కురులవిత్తులు జల్లిందెవరు..

నాల్కలనాగుకు నోళ్ళపుట్టను కట్టిందెవరు..

స్థిరమైన మెదళ్ళకు చంచలత్వపు చక్రాలు అమరిందెవరు..

అస్థి‘పంజరాన' అవయవ చిలకల దాచుంచిందెవరు..

కంటికి చూపునూ..

కడుపుకు మేపునూ..

నోటికి మాటనూ..

కాలికి బాటనూ..

తనువుకు నీడనూ..

తలపుకు గోడునూ..

సరిగూర్చిందెవరు..??

తరతరాల నుంచి చెబుతున్న తీరని వ్యధలే

ఎన్నటికీ కడతేరని కథలే

సామాన్యుల జీవన విధానాలు

నిరుపేదల నిత్య గాధలు

పరాయి రాజ్యాన్ని పారద్రోలి

సాధించిన సంపదేమున్నది

దశాబ్దాల స్వరాజ్యం దరిద్రాన్ని

పోగొట్టిన దాఖలాలెక్కడున్నవి

స్వరాజ్యం అన్నమాట చెప్పుకోవడానికి తప్ప

అనుభవించడానికి ఏమున్నది

ఆనాడు పరాయి పాలనలో

ప్రాణం తీసినారు మానం దోషి నారు

బతుకు దోచుకున్నారు మెతుకు దోచుకున్నారు

అభివృద్ధి దేశమని అందంగా అప్ప జెప్పినారు

కానీ ఈనాడు కూడా..

స్వరాజ్య పాలనలో మన రాజులు

అదే మాట మళ్లీ మళ్లీ

చెప్పి చెప్పి మభ్యపెడుతున్నారు

మార్పు జరుగుతుందని మతలబు చేస్తున్నారు

ఇంకెన్నాళ్లు ఇంకెన్నేళ్లు

ఈ దేశం అభివృద్ధి చెందుతూనే ఉంటుంది

ప్రజలారా..!

మన కష్టాలు తీర్చేవి కావాలి

కానీ మన కష్టాలు చెప్పుకునేవి ఎందుకు

జీవన విధానాన్ని మార్చేవి కావాలి

గాని జీవనవిధానాన్ని మురిపించేవి ఎందుకు

జ్ఞానంతో ఎదిగేవి కావాలి

గాని అజ్ఞానంలో మునిగెవెందుకు

ఓ మనిషి బతకడానికి నిత్యావసరాలు కావాలి

కాని అనవసరమైనవి ఎందుకు

జనులారా..!!

ప్రశ్నించే తత్వం లేనిదే మార్పు లేదు

మార్పు లేనిదే మనుగడ లేదు

మనుగడ లేకపోతే మనిషి లేడు

ప్రజలారా..!!!

మీ వంతు ప్రయత్నం లేకపోతే

ఈ ప్రజాస్వామ్యంలో మీ పాత్ర పోషించకపోతే

తరతరాల కైన ఈ తంతు మారదు

ఈ క్షణం ఇలాగే

ఊపిరాగిపోతే బాగుండని

తపన పడుతున్న

మనసు అర క్షణమైన

ఆలోచించట్లేదు

నువ్వు లేని మరుక్షణం

నిన్ను తలిచే వారుండరని,

కన్నీటి బొట్టైన కార్చరని ,

ఊహల్లో కూడా ఉండవని,

ఈ జన్మకేదో అర్దం ఉంది

కానీ, అర్ధరహితంగా,

అర్ధాంతరంగా,

ఆశ్చర్యంగా,

అవనిని చేరుతానంటున్న

అలోచన మాత్రం

అర్ధం అవ్వడంలేదు.

నలుగురికి నవ్వు  పంచి,

పలువురికి ప్రేమను పంచి,

మంచి నడవడిక నేర్పి,

నాలుగు గోడల మధ్య నుండి

దారి తెలియని లోకంలోకి

వెళ్తానంటున్న

ఆ ధర్మాత్మురాలి బాధ

నీకెలా తెలుస్తుంది

నీవెప్పుడు తన సంతోషాన్ని

మాత్రమే కదా పంచుకుంది

గుండెల్లో ఉన్న గాయాన్ని

నీవెప్పుడు చూసావని

అయినా నీకెలా తెలుస్తుంది

ఆ గాయానికి కారణం నీవేనని

తను ప్రేమను మాత్రమే

పంచగలిగింది

కానీ, ఆ ప్రేమకు నీవు

అర్హుడివి కాదని

తెలుసుకోలేకపోయింది

అందుకే.., ఇప్పుడు

తన దేహం మాత్రమే జీవిస్తుంది

మనసేనాడో మట్టిలో కలిసింది....!   

చర్చించుట కోరువాన్ని భేదించుట ఎవరితరం

గొడవలన్న ఇష్టముంటె వాదించుట ఎవరితరం

ప్రతిఒక్కడు సంపదకే దాసోహం అంటుంటే

మానవతా రాజ్యమునే స్థాపించుట ఎవరితరం

బొనుకువాని వణుకుతున్న ప్రతిమాటకు వాస్తవాలు

తూటాలుగ తాకుతుంటె తప్పించుట ఎవరితరం

విద్యార్థులు గెలవాలని నిరంతరం పాటుపడే

కోటిగారి ధీరత్వము ఛేదించుట ఎవరితరం

లక్ష్మణుడే అందరికీ అనురాగం విలువలతో

పంచుతుంటె తననింకా ద్వేషించుట ఎవరితరం

వంకా వంక దారుల్లో వంపుగున్న తోవల్లో

వయ్యారంగా వచ్చేటి ఓ నాగమల్లి ఓ నాగమల్లి

నా వంక జూసుకుంట నన్నాగం జెయ్యకే ఓ నాగమల్లి

నా కన్నె జాబిల్లి

మక్కాజొన్న సేలల్లో ముచ్చట నాది దెస్తుంటే

మందిలో నేను బోతుంటే నీ సూపులు నా వీపు గుచ్చుతుంటే

నువ్వు నన్నే బిలిసినట్టాయే ఓ నాగమల్లి

ఓనాగమళ్ళి

నా వెన్నే దట్టి నట్టాయే.. ఓ నాగమల్లి నా కన్నె జాబిల్లి

కట్టా కింద పొలంలో నువ్ వంగి కలుపు దీస్తుంటే

కట్టా మీద నేనేమో కాలి నడక బోతుంటె

నీ సన్నా సన్నని నవ్వుకేమో ఓ నాగమల్లి ఓ నాగమల్లి

నా గుండె గిల్లి నట్టాయె.. ఓ నాగమల్లి నా కన్నె జాబిల్లి

పొద్దుగూకే ఏలల్లో ఇద్దరొద్ది కయ్యే తావుల్లో

నువు నేను ఎదురు బడుతుంటే  ఎద కిందికి జారినట్టుందే

మనసైన దానివే పిల్లా.. ఓ నాగమల్లి ఓ నాగమల్లి

మనువాడుకుందం రాయే ఓ నాగమల్లి నా కన్నె జాబిల్లి

కురుల కౌగిలింత

కన్నుల కూర్పు

నువ్వు అందమా

అందమే నువ్వా

అర్థంకాని

ఆలోచనలలో

మృదువైన పెదవుల

మురిపాలలో

వెచ్చని

హృదయ కౌగిలింతలలో

యద సొగసుల

సోయగాలలో

పొంగిన హృదయాల

తాకిడిలో

ఒంపుసొంపు

సెలయేరులలో

సెలయేరుల సవ్వడుల్లో

అందాల

పులకరింపులో

చిగురించే

చిరునవ్వుల

ఆనందంలో

సాగిపోయే

నీ జీవిత తీరం

ఎవరి హృదయాన్ని తాకుతుందో

నా తనువు తపన...

ఎవ్వరిది స్వాతంత్రం

ఎవ్వడికి స్వాతంత్రం

దేశాన్ని దోచి

దేశాన్ని దాటి

దర్జాగా దావత్ లో

దండిగా మందితో 

విందుగా కన్యలతో

విలాసంగా గడిపే

కరుణలేని కామాంధులు

కేసుల మాఫీ తో

అప్పుల కుప్పలతొ

అష్టైశ్వర్యాలతో

అందలమెక్కి ఊరేగుతూ ఉంటే

ఆపే వారు లేక

అంతా లూటీ చేసే

దొంగల దే రాజ్యం

దొంగల దే భోజ్యం

పదవి ముందు వాగ్దానాలు

పదవి తర్వాత ప్రసంగాలు

ప్రజల బారిన విహంగాలు

ఇంకెన్నాళ్లీ దౌర్భాగ్యపు అహంకారాలు

విజ్ఞానానికి పుట్టినిల్లు

 విదేశాలకు మెట్టినిల్లు

 నేర్చింది ఇక్కడ

సంపాదించేది అక్కడ

బలవంతుల మనే బడాయి

బలహీనుల మనే జులాయి

అవినీతికి అందలం

అధికారులకు విందులు

ప్రసంగాన్ని కే పరిమితం

పనితీరులో మితం

విజ్ఞాన పునాదులo

యాచించే యోధులo

విజయ్ మాల్యా ఎవడు

నీరవ్ మోదీ ఎవడు

చట్టానికి చుట్టాల

లేక పాలకుల చుట్టాల

అవినీతి అంతం ఎప్పుడు

భారతదేశానికి అభివృద్ధి ఎప్పుడు

అవినీతి సంకెళ్ళలో భారతం

ఇంకెన్నళ్ళ బాదరబందీల భారతం

గూగుల్ సీఈఓ మనవాడే

మైక్రోసాఫ్ట్ సీఈఓ మనవాడే

హెచ్ సి ఎల్  సీఈవో  కూడా  మనవాడే

అని జబ్బలు చర్చి చెప్పుకుందామా!

రొమ్ము విరిచి రాజ్యమేలు దామా!!

గొప్ప లకే మేధావులం

తిప్పలు తప్పని భారతీయులం

ఎన్నాళ్ళీ మేధావుల వలస జ్ఞానభూమి లో

ఎన్నాళ్ళీ జ్ఞానపు కొరత కర్మభూమిలో

పిడికెడు ప్రజల విజ్ఞాన బానిసలం

గంపెడు ప్రజల ఆవిజ్ఞాన  గులాంగిరిలం

విజ్ఞులు పంపెను రాఫెల్

మొద్దుబారిన  ఆవిజ్ఞాన  మెదళ్లు

దోచేది  భారతీయుల రక్తపు  చెమటలు

దాచేది విదేశీ బ్యాంకుల్లో మూలధనాలు

బంధుప్రీతిల  బందీ లో రాజకీయ రాజ్యమా!

బలిపశువు  అయిన భారతీయులకు రాజరిక మా

ఊసరవెల్లి రాజకీయాల రంకులో రాజకీయ రాజులు

గురివింద ఆర్భాటాలతో అధికార  బోజులు

మంచు కొండలా భారతీయుల కీర్తి

మంచి ని మించిన అవినీతి తిమింగలాల భారతీయుల అపకీర్తి

కుల్లంత కడిగేస్తూ

కాటికి కట్టెలేరుకుంటూ

దేశానికి సేవచేస్తూ

దేహాన్ని సుస్తిచేసుకుంటూ

కాకి కూసింది మొదలు

పురుగు పూసే కోసకు

పూటపూటకు పస్తులుండి

ఆరుగాలమంత పనిజేస్తే

అంటరానితనంతో

ఆరడుగులు దూరముంచి

అక్షరాలకి దూరం జేస్తే

చెదిరిన మా బతుకులను

చక్కబెట్టడానికి చీపురుపట్టిన

సపాయి సైనికుణ్ణి

యుద్ధమైన

అంతర్యుద్ధమైన

ప్రజలకి.....కాక

ప్రభుత్వానికే సైనికులయ్యే

సిపాయిలు

అందెలమెక్కే అవార్డులు

అందుకుంటూంటే

పొద్దునైతే చాలు

ప్రజలకి సైనికుణ్ణి ఐనా...

అంటరానోడినై

అన్నం దొరకక

ఆకలి కేకల

పేగుల మోతల రివార్డులు..

అవమానాల అవార్డులు

అందుకుంటూ

తనువు చాలిస్తే

తొవ్వలోనే మమ్ము

తన్ని పారేస్తుంటే

ఆరడుగుల మట్టినైనా

ముద్దడని

ప్రకృతి ప్రేమికుణ్ణి

సపాయి సైనికుణ్ణి...

తెల్లొడి నుండి నా దేశానికి స్వాతంత్ర్యం వచ్చింది

తెల్లొడు మారిండు నల్లొడి చేతికి స్వాతంత్ర్యం వచ్చింది

దేశంలొ అగ్రవార్ణాల పై మూడింటికి తెలంగాణలొ దొరలు దేశ్ముఖ్ లకు స్వాతంత్ర్యం వచ్చింది

ఆధిపత్య కులాలకు సామాజిక దూరానికి,అసమానతల పెంపుకు,ఆర్థిక దోపిడీకి  స్వాతంత్ర్యం వచ్చింది

బహుజన స్వాతంత్ర్యం వచ్చేదెప్పుడో జెండాలు మోసినోడు జెండాలు కట్టినోడు జెండాలను ఎగిరేసే దెప్పుడో

నాకు ఇంకా ఎప్పుడొచ్చునో స్వాతంత్ర్యం ఆమోదించిన రాజ్యాంగానికి 70ఏన్లు నిండినా

మాట్లాడే స్వేచ్ఛను హరించే రాజ్యం నుండి ఎప్పుడొచ్చునో స్వేచ్ఛ స్వాతంత్ర్యం

ఇష్టదైవానికి నిష్టగా మధ్యవర్తి లేకుండా గర్భగుడిలో భగవంతుని ప్రతిమకు

ఎదురెదురు కూర్చొని కనులార్చి మనసిప్పి విన్నపాలు విన్నవించే స్వాతంత్ర్యం ఎప్పుడొచ్చు నో

నచ్చిన మతాన్ని స్వీకరించి నిర్భీతితో అవలంభించే స్వేచ్ఛ స్వాతంత్ర్యం ఎప్పుడొచ్చు నో

నచ్చిన వ్యక్తిని జీవిత భాగస్వామి గా ఎంచుకునే స్వేచ్ఛ స్వాతంత్ర్యం ఎప్పుడొచ్చు నో

స్త్రీ స్వేచ్చ స్త్రీ పురుష సమానత్వం ఎప్పుడొచ్చు నో

స్త్రీ పట్ల అసభ్య ఆలోచన అపహరణ, అత్యాచార, హత్యలు స్త్రీ శృంగార ఆటవస్తువుల ధోరణి

ఎప్పుడు మాసిపోతాయో

మానసిక, సామాజిక, ఆర్థిక,మత ,ప్రాంత, రాజకీయ, రాజ్యాధికార స్వేచ్చా సమానత్వం ఎప్పుడు సిద్దిస్తుందో

నిర్భయంగా నా ఆలోచనలను నలుదిక్కులకు చేరేలా గర్జించే స్వేచ్ఛ ఎప్పుడొస్తుందో

బహుశా నీవు

గమనించలేదేమో

ఎప్పుడూ ఏది అలాగే ఉండదు

కాలం మారుతోంది

విధానం మారుతోంది

ఈ మట్టి వాసనతో మమేకమైన