నువ్వు ఉదయాన్నే పచ్చి శ్వాసకై

సముద్రపు ఒడ్డుకు వెళ్ళి ఉంటావు

రెక్కలు విప్పి హాయిగా 

నింగిలో గిరికీలు కొడుతున్న పక్షులు

కనపడ్డాయా నీకు

బంధించిన గదుల నుండి

బయటపడ్డాననుకుంటూ 

నీకున్న స్వేచ్ఛనే

మరింతగా  రుచి చూద్దామనే

ఆరాటం నీది

ఒకసారి చెవినొగ్గి విను

సముద్రం ఘోషిస్తూ 

తనదైన భాషలో

నీతో ఒంటరిగా

సంభాషించాలనుకుంటుంది

తన లోపల గుట్టుగా

దాచిన రహస్యాలను

నీకు చూపాలని

ఎంతో ఆరాటపడుతుంది

ఎన్నాళ్ళుగానో  

లోపల పోటెత్తుత్తున్న సునామీలతో

పోరాడిన వైనం

నీకు వివరించాలనుకునే

తపన తనది

ముందుకీ వెనక్కీ ఊగిసలాడుతూ

నీకు చేరువవాలనే ప్రయత్నంలో

తలమునకలౌతున్న తనని చూస్తే

నీకు ఏమనిపిస్తోంది

తనపై నుండి తేలివచ్చే గాలి

తనలోని తడిని తెచ్చి

నీకు పూస్తోంది

గమనించావా అసలు

హోరున నవ్వుతున్నట్టే

అగుపిస్తున్న సముద్రం

నీటి చేతులతో

తీరంపై ఏదో దుఃఖలిపిని రచిస్తూ

మళ్ళీ తనే తుడిపేస్తోంది 

అలలను ఒకమారైనా

నువ్వు తిరగేసి ఉంటే

నీకు తెలియని కథ

వివరించి ఉండేది

నువ్వు ఒడ్డు వరకూ

వెళ్ళినట్టే వెళ్ళి

కనీసం కాళ్ళు తడుపుకోకుండా

వచ్చేయడం చూసి

నీకు బాగా దగ్గరకు

వచ్చేసిన సముద్రం

ఒక్కసారిగా వెనక్కి మళ్ళిపోయింది

నిరాశతో గుంభనంగా బిడియంగా

తనలోకి తాను

నీటిపువ్వులా ముడుచుకుపోయింది

ఒక్క క్షణమాగి

నువ్వు సరిగ్గా దృష్టి సారించి ఉంటే

సముద్రపు ముఖంలో

ఆమెను తప్పక

స్పష్టంగా చూసి ఉండేవాడివి

కెరటాల పుటలు తిప్పుతూ

ఆమె మనసును కాస్తైనా

తెలుసుకునే వాడివి కదా

కారే రాణుల్..

రాజ్యముల్ ఏలిరే..వారేరి?!

భారతజాతి నాగరికత సంస్కృతిని

నడిపిన ఆ నారీమణుల 

రుధిర పాదముద్రలేవి?

ఊయలనుండి  వివక్షలతో కష్టాలతో

కన్నీరు కార్చిన తడి హృదయాలు

అతివిధేయతతో తమ పేగు తెగిన

వెచ్చని రుధిరంతో  నిర్విరామంగా

మానవ సమూహాల పంటలను 

పండించిన ఆ అతివలేరి…?!

 ఆ..సహనం,త్యాగ నిరతి తరతరాలుగా

ప్రవహిస్తూనే ఉంది అతివలలో

అందుకే నేమో ధరణిపై 

మానవ సమూహాల పంటలు  

పుష్కలంగా పండుతూనే ఉన్నాయి..,

కాలం కని పెంచిన ఆ స్త్రీలు

ఈ సనాతన జాతికి మూలస్థంబాలు 

ఆయాకాలపు కష్టాల కొలిమిలో కాలి

రాటుదేలిన వీరనారీమణులు

వారే తరతరాల నాగరికతకు 

ప్రతినిధులు తరగని నిధులు

వారి కఠిన జీవితాలు 

వ్యక్తిత్వ వికాస పాఠాలు?!!

*******

అధరణ తాపడం చేయబడ్డ చేతులు

ఆ తనువు అణువుల్లోంచి 

జాలువారే నమ్రత..భావాల నాన్యత

అనుభూతుల సౌకుమార్యం..మమతల సోయగం

అవ్యక్త సౌందర్య మామెది

ఊపిరి నింపి..జగతినంతా ఎత్తుకు ఆడించిన

బ్రహ్మణి తాను

రోజూవచ్చే తొలి మలి సంధ్య వర్ణాల్ని

సరికొత్తగా పరిచయం చేస్తుందామె

దారమై అనుబంధాల పువ్వుల్ను గుదిగుచ్చే

నేర్పుల ఓర్పుల పల్లకి..మమకారాల పాలకంకి 

చూడగలిగితే..నిండుగా ప్రవహించే ఆవేదనలు..

అచ్చాదన లేని ఆ మనసు పరిచే ఉంటుంది

ఆ అభిమానాల సృజన శీలిపై

దాడులు..ఆకృత్యాలు..అల్లరులు

ఆనందాలను లెక్కకట్టుకుంటూ

లోటును పూడ్చుకునే క్రమంలో భంగపడి 

అందిపుచ్చుకోలేక

ఆమె అడుగుల్లో..ఆమెను పొందనీక

ఆ మనసుకెన్నిసార్లు సిలువ లేసారో..

లెక్కలెవరు కట్టగలరు..?

ముద్రల్ని మోస్తూన్న

ఆ అడుగుల భారాన్ని ఎవరు తూచారు..?

అదో..ఆచూకీ లేని వెతల ఉనికి..!

ఎన్నో..బలత్కార శిశిరాలను భరించిన

ఆ చెట్టుపై ఎన్ని బంధాల పక్షులు వాలినా..ఇంకా పొదుపుకుంటూనే

కలలు చిగుళ్ళేస్తుంటుంది

సాకాలపు ఫలాలు రాకనే..రాలి నేలపాలౌతుంటాయ్

అపుడపుడూ

ఆ ఆశయాలన్నీ భయం లోయలో పడి

ఆనవాళ్లు కోల్పోతుంటాయి

మళ్ళీ ఆశల బొమ్మల కొలువును

అతి నేర్పుగా పెట్టుకుంటుంది

అలుసుచేసి అగ్గువచేసిన ప్రతిసారీ

వెక్కిళ్ళు పెడుతూ..బద్దలవుతూనే..కట్టుకుంటుంది

గుహలను గృహాలుగా మలచిన

ఆమె వెంటే..నడచిన ఒకనాటి మానవ సమాజం

అంచెలంచెలుగా చేజారిన..ఆ మాతృస్వామికం

ధూషణల తిరస్కారాల ముళ్ళు గుచ్చి గాయం చేస్తున్న

ఆ ఆధిపత్యపు అంపశయ్యపైనే తను

నరుక్కుంటున్న..తాము కూర్చున్న కొమ్మ ఆమేనని

వాళ్ళకింకా తెలియదు

ఊపిరి సలపనీయనీక ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తున్న 

పరిది పరిమితుల నుంచీ...

కఠిన కచ్చడాల నుంచీ..

ఇనుప కౌగిళ్ళనుంచీ..

తనను తను విముక్తించుకుని..

తన వేదనల అగాధాలను

అంచనా వేసుకోవడం.. ఇపుడిపుడే నేర్చుకుంటోంది

తన జీవన మడిలో..తనకోసం

కాసిన్ని చిరునవ్వుల నారును నాటుకుంటోంది

కాలంతో..
భూగోళంతో కలిసి నడవడమే
అప్డేట్ అవ్వడమంటే..!

ఆకులు రాలాయనో
సాయంసంధ్య ఎదురొచ్చిందనో ముడుచుకోక
తాజాగా చివుర్లను మొళిపించుకోవడం
అవసరమే ఎవరికైనా

రాగంలో రాగమై వర్ణంలో వర్ణమై
అడుగు కలపి సాగితేనే
సరికొత్త కాంతులమై ప్రజ్వలించేది.

పరిణామక్రమాన్ని అంగీకరించిన
ఒకనాటి అగ్నిశకలమే
ప్రాణిని ఆవిష్కరింప చేసిన జీవగ్రహం

తనను తాను
సంస్కరించుకోకుంటే ఇంకేముందీ
పుట్టలు పెరిగి పాకురుపట్టి పోమూ.!?

గొంగళి పురుగు నవీకరించు కుంటేనే
రంగుల సీతాకోకై రెక్కవిచ్చేది
రాగి పాత్రలని  రుద్ధి మెరిపించకుంటే
బొగ్గుల మయమే కదా

ఎప్పటికీ ముట్టని  మంచిల్లబాయి
మర్లబడి తెర్లయిపోదూ
భూకేంద్రక సిద్ధాంతమే ఇంకా సరియైందంటూ
ఆదిమయుగాల్లోనే జీవిస్తుంటారు కొందరెందుకో
వాడకుంటే మెడదుకూడా
అంతరించిపోతుంది సుమా..!

నవీకరించుకోవడం అంటే..
రంగుల రెక్కలను అతికించుకొని
గాల్లో విహరించమని కాదు.
రంగు వెలిసిపోకుండా నీకు నువ్వు పరిమళించమని

ఒక్క మనుషులకే కాదు
సర్వోపకరణాలకు నవీకరణ ఆవశ్యకమే..!
మానవ సృష్టి మన చరవాణీ
ప్రాధేయపడుతోంది
అప్డేట్ అయ్యేందుకు అనుమతి నియ్యమని.!
ప్రాణం లేని పరికరమే
అదేపనిగా ఆరాటపడుతుంటే
నన్ను నేను నవీకరించుకోవద్దూ.!?

 

కనులుమూసీ కల కన్నాను

బ్రమలుతొలగీన నేను

ఇప్పుడు కనులుతెరిచి

వాస్తవాలను చూస్తున్నాను

నేను ఆడపిల్లగా

పుట్టీ పెరిగీ నా

ఆడపులిగా పెరగాలనుకుంటున్నాను

ఈ రంగుల ప్రపంచంలో

ఈబ్రమల లోకంలో

మాయల సమూహంలో

నేనిలా వుంటే నామనుగడ సాథ్యమానీ నన్ను నేనే

ప్రశ్నించుకున్నాను

అమ్మ పొట్టలో వూపిరీ

పోసుకుంటున్నప్పుడే

నా జీవన సమరం మొదలు

అల్ట్రా సౌండ్ కోరలకు

చిక్కకుండా

తప్పీంచుకునీ

ఉమ్మనీటీ ని నివాసం చేసుకుని శ్వాసించటం

నేర్చుకునీ

బయటీప్రపంచంలోకీ

వచ్ఛీన బుజ్జీమేకపిల్లనీ

రాజుగారి తోటలోకీ

మేత కోసం వెళ్లగానే

కంచెలుమేస్తున్న చేలనీ

చూసీ అవాక్కయినాను

చెట్టు మీద పండుకు

రాళ్లు దెబ్బలు తగులుతాయని

తెలియక

అమాయకంగా చెట్టునే ఆశ్రయించీన అమాయకురాలనీ

రాజ్యంఏలుతున్న

రాక్షసమూకల

రాజ్యం లో

పహరా లేనీ

ఆసరాలేనీ

మృగాల మథ్య

నేను కుందేలు పిల్లనై

గంతులువేయాలంటే

నేను ఆడపులిలా

కాలుదువ్వాల్సందే

ఉగ్గు పాలు తోకలిపి

ధైర్యం పాలు నింపీన అమ్మ

వొడీనిండా థీమా థీరత్వమే

దివిటీవెలుగులో

నాప్రయాణం సాగీంచాలంటే

నేను నేనుగా నిలబడాలంటే

నేను ఆడపులిగా మారాలి

ఉదయం ఏడైనా పోదు

మనలో లేజీ

కళ్ళముందు ప్రత్యక్షం కాలేజీ

పైగా చేతిలో పుస్తకాల లగేజీ

దాని బరువు మినిమమ్ ఓ కేజీ

పైకి కఠినంగా మా గురూజీ

"లోపల మనసు మాత్రం స్పాంజీ

చేస్తున్నాము కానీ పిజీ

అంతులేని సిలబస్తో గజిబిజీ

ఉద్యోగం లేదంటే అవ్వదు మ్యారేజీ

దాంతో పడలేం రాజీ  

అందుకే ఎక్కువైన పోటీల రేంజి

ఎలాగైనా తిప్పాలి ఉద్యోగాల పేజీ

లేదంటే దూకాలి ప్రకాశం బ్యారేజీ

మనిషికి డబ్బు

ఎంత ముఖ్యమెా

పరువు అంతే

డబ్బు లేకుంటే

రేపటి రోజు సంపాదిస్తాం

కాని పరువును

సంపాదించలేము మిత్రమా

ప్రాణం పోయిన సరే

పరువు ముఖ్యం అన్నారు

పెద్దలు నిజమే కదా

పరువు లేని చోట

ఒక్కక్షణం ఉండనివ్వదు

నీ మనస్సు

అడ్డదారిలో కోట్లు

సంపాదిస్తే ఏం

పరువు లేనప్పుడు

గాజులా మేడలో

ఉంటే ఏం

పరువు లేనప్పుడు

జేబులో చిల్లిగవ్వ

లేకున్నా సమాజంలో

కొంత పరువు ఉండాలి

మిత్రమా

పరువు లేని బ్రతుకు

ఉంటే ఎంత

పోతే ఎంత

మూతబడని కనురెప్పల కాగితాలపై

ఎన్నెన్నో కథలు కావ్యాలు రాసుకుంటూ ఉంటాను

నిశీధి దేహంపై నీ జ్ఞాపకాల కొవ్వొత్తులు వెలిగిలినపుడు

పట్టెడు దోసిలితో

నా పుట్టెడు దుఃఖాన్ని

పతంగంలా ఎగరేయాలని అనుకుంటాను

అంతటా పరుచుకున్న నలుపులో

నాకు తెలియకనే నేనూ కాలిపోతూ

పొగతెరలానో

పగలు చూడని పొరలానో

సూక్ష్మ తరంగంలానో ఎగిరిపోతాను

అప్పుడు

అంతరిక్షపు వీధుల్లో ఏ మేఘాల కొమ్మలకో

ఉరి వేసుకుని

తెల్లని ధూళి కణమై వేలాడుతూ కనిపిస్తాను

నువ్వెప్పుడైనా తలపైకెత్తినప్పుడు

శ్రీశ్రీ గేయాన్నో

కృష్ణశాస్త్రి గీతాన్నో

చలం భావుకత్వాన్నో

ముద్దగా చుట్టి

నావైపు విసిరికొట్టూ....

 వాటితో మాట్లాడుతూ  నొప్పి తెలియకుండా మెల్లమెల్లగా  మరణిస్తాను!!

ప్రతి మనిషి జీవితంలో విజయం

ప్రతి నిమిషానికి ఇస్తుంది ఎంతో ఆనందం,

కదిలే కాలం లో

విజయ పునాదులు బలం గా వేస్తే

శ్రద్ధ శక్తులు పట్టుదల ప్రహరీలు గా

సంకల్పం దృడ సంకల్పం తో అవుతుంది

విజయ భవనం

ఉత్తేజ శక్తి తో చేస్తే ఏదైనా పట్టవదలక

విజయం పొందేవరకు నిరంతర కృషి తో

తప్పక కాలమే అందిస్తుంది నిజమైన

విజయానందం

నక్షత్ర నివాస స్వప్నములు

గాలి మేడల స్వప్నము లు  వీడి

నిజమైన విజయంకోసం అంకిత భావంతో

ప్రణాళిక నియమనిబంధనలు తో పని

ప్రారంభించిన విజయంత తథ్యం

అపజయ తాలూకు ను దాటుకుంటూ

విజయ తాలూకు వెతుక్కుంటూ

కష్టనష్టాలు చవిచుస్తూ

నిలదొక్కుకుని ధృఢ సంకల్పంతో

ముందడుగు అదే విజయపు తొలి అడుగు

అంతులేని ఆనంద సరిహద్దు.

అర్థరాత్రి ఆడపిల్ల ఒంటరిగా సాగాలన్నావు

పగలు బయట పడాలంటేనే భయం  భయం

శాంతి శాంతి అని ప్రభోధించావు 

అనునిత్యం అశాంతి అడుగు జాడలలోనే జనం

మైత్రిభావం ప్రతి ఒక్కరిలో ఉండాలన్నావు 

ఒకరికొకరు కొట్టుకు చూవటమే ఇప్పటి నేపధ్యం

ప్రేమైకజీవులుగా బ్రతకాలని పలికావు

స్వార్థపు ప్రేమలో నిత్యం ఓల లాడుతోందీ లోకం

నిజమైన సంతోషం సంతృప్తిలో ఉందన్నావు

సిరితో ఆనందాన్ని కొనుక్కోవాలనే సమాజం నేడిక్కడ 

మంచి చెడు ప్రక్క ప్రక్కనే ఎప్పుడూ

దేన్ని పక్కకు తోసెయ్యాలో

దేన్ని మనసున నిలుపు కోవాలో 

అర్థం చేసుకుని ముందుకు సాగటమే జీవితం

గాంధేయం ఎప్పటికీ భవితకు మార్గదర్శకమే

ఏది అసలైన నిజమో

చెప్పక తప్పదు ఈ నాటి యువతకు

ఇదే ఎన్నటికీ చెరగని సత్యం !

నీవు లేనిదే క్షణం లేదు
నివురు గప్పిన నిప్పుకైనా
నీలాల దాగున్న జలముకైనా
నిరాడంబరాన్ని నిశ్చలతను
మౌనంగా దార పోసే అమృత బాంఢం నీవు...

ఆకాశ పొరల్ని దాటినా
అంతరంగాన్ని విశ్లేషించినా
అనురాగాన్ని అంకితమిచ్చినా
ఆత్మీయతకు ఆలవాలమై
మమతను పెనవేసే మల్లె పందిరి నీవు...

అవమాన భారాన్ని మోసినా
అర్థశాస్త్రమే తనదైనా
అవరోధాల బాటలో నడిచినా
అమ్మ తనాన్నీ అరువిచ్చే
అలుపెరుగని గుండె చప్పుడు నీవు... 

సహనానికే సహస్రనామమై
సామరస్యతను సాధించే సంకేతమై
సౌరభాన్ని వెదజల్లే సృజనియై
సంసార సాగర మథనంలో
సాహోయనే సార్వత్రిక రూపం నీవు

వేకువ సింధూరమై...
వెన్నెలద్దిన జాబిలివై...
విశాల జగతిలో విరిసే మందారమై
మురిపాల పాల వెల్లిలో
కడిగిన ముత్యమంత మనసు నీవు

అడుగడుగునా కన్నీటి కాలువలున్నా
అలవి కానీ ఆటవికమై వెంటాడినా
అత్యాచార చారికలెన్నో వెలివేసినా
అగాధాలనూ దాటేసే
అమలిన ప్రేమలో  పండిపోయిన శిఖరమే నీవు

నీవు లేనిదే క్షణం లేదు...
ఓ మహిళా వందనం!!!

************************

పరుల క్షేమమే తపమై

పరాయిగా జీవించే ఒంటరి

సృష్టికి మూలమైనా

అస్థిత్వమెరుగని బాటసారి

తన ఆశలను అదిమిపట్టి

తనవారి ఆశయాలకు ఊపిరిపోసే తపస్వి

అభిరుచులను మరిచి

అలవాట్లను మార్చుకుని

కుటుంబానికై కరిగిపోతున్న క్రొవ్వొత్తి

త్యాగాల వారధిగా

వారసుల అభివృద్దికి

నిరంతరం తొడ్పడే కల్పతరువు

అవమానాలెదురైనా

సహనం కోల్పోని ధీరమేరువు

నిర్లక్ష్యానికి నిరాదరణకు ఆయువుపోసే

నేటి సమాజంలో

కర్తవ్యదీక్షనెత్తుకొని

సాధికారదిశగా సాగుతుతున్న 

అలుపెరుగని  ప్రవాహం ఆమె

అణచివేతకు ఆజ్యం పోస్తున్న

మగాధిపత్యపు పీఠాన్ని పెకిలిస్తూ

గుర్తింపుతొవ్వ తవ్వుకుంటున్న

సంకల్పగునపం ఆమె

అణువణువునా ఆత్మవిశ్వాసాన్ని ఒంపుకొని

సడలని ధైర్యాన్ని గుండెపొరల్లో నింపుకొని

తీరంచేరే దాక

ఆగని కెరటం ఆమె

మనసు కసుగాయాల 

ఊసులు ఇంకెలా ఉంటాయి

మంకెన పూవులా కాక!

ఉనికి పోరాటంలో 

ఎరుపెక్కిన మనసుతో

బాధ్యతల బంధీగా 

కలల రెక్కలను జీవిత చెరసాల 

ఊచలకు కట్టుకొని...

కరిగే క్షణక్షణమూ

నీవేంటని ప్రశ్నిస్తూనే ఉంటుంది

ఏమి చెప్పను.... 

నాకంటూ నేనుగా 

ఏమీ మిగలని అస్థిత్వపు 

పూదోటననా 

ఒక గ్రీష్మం ఒక శిశరం

ఒక మానని గాయం

అప్పుడపుడూ కురిసే చల్లని వాన కాలం

మారే మనసుల మధ్య తారాడే 

అలుపెరుగని రుతురాగం

అలజడి అలల ఆశల మధ్య ఊగిసలాడే 

మనసు యుద్ధ గీతం... 

రేపటికీ నేటికీ మధ్య మునిమాపు వేళ

నిశ్శబ్దంగా నిష్క్రమించే సూరీడి రెక్కల కెరటం

ఉషస్సులో కన్నీటి చుక్కలా 

చెక్కిలిపై వాలుతుందిలే

గెలవాలని తపిస్తూ చీకటి రహదారిలో 

నాతో కలిసి నడిచే 

గుండె భావోద్వేగాల గుర్తుల నేస్తం....

ఆశకు శ్వాసకూ నడుమ 

వేలాడే కలల లాంతరు దీపం

వేకువకూ సాయంసంధ్యలకూ

నడుమ గమ్యం వైపు ఒకసారైనా కదలాలని 

నలిగి ఓడే కాంక్షల హృదయం 

1.చదువు కొన్న పార్థు చెడ్డబుద్ధితోడ

   అడ్డ దార్లు వెదికి అధిక సొత్తు 

   పొంద ఆశ్రయించె బూటకపు గురుని;

   చెప్పెనంత మూర్ఖ  చిటుకులతను.

2. వాటియందు ఒకటి వైవాహికమనగ

    పెండ్లి యాడె మంచి పిల్ల జూసి;

   కట్టుకున్న గౌరి కష్టమేనాడును

   పట్టకుండ తిరిగె భర్తగారు.

3.గర్భవతిగ నుండ గంతులేసిన పార్థు

   నెలలు నిండు చుండ కలత చెందె

   గురుడు చెప్పినట్లు కొమరుడు కలుగునా?

   కొడుకు పుట్టితేను కోట్లు తనకు!

4.పిల్లవాడు పుడితె పెరుగును సంపద

   పిల్లవాడు కలుగ పెద్ద పేరు;

   గుర్తు కొచ్చు కొద్ది గుండెలుప్పొంగెను

   ఎదురు చూసె బిడ్డ ఏడ్పు కొరకు

5.అతని ఆశలన్ని అడియాసలాయెను

   ఆడపిల్ల పుట్టె,  అంత సతిని

  పుట్టినింట విడిచి పొసగదు కాపుర

  మనగ గాయ పడెను కాంత మనసు!

6.ఊరి పెద్ద లెల్ల ఉపయుక్త మాటలు

   ఎన్ని చెప్పి నేమి? ఎద్దు వాడు.

   ఆడపిల్ల అన్న అష్ట లక్ష్ములనిన

   వినక పోయె నిజము కనకపోయె!

7.అర్ధ మయ్యె సరికి అంతా ముగిసిపోయె

   కుళ్ళికుళ్ళి గౌరి కుమిలి పోయె.

   బోధపర్చె లక్ష్మి బోసి నవ్వు భవిత

  లక్ష్య మెంచు కొనియె లక్ష్మి కొరకు

8.కాయ కష్ట మెరిగి కార్యము సాధించ 

   బతుకు బండి నడిపె భార్య గౌరి

   నక్క జాతి వంటి నరులెందరున్ననూ

   నెగ్గుకొచ్చె లక్ష్మిని గెలిపించ

9.ఆడ బతుకునకును అర్థము చెప్పగ

   తల్లి మనసు తీర్చ తనయ తలచె

   పట్టు బట్టి చదివి పతకాలు సాధింప

   అంతరిక్ష యాన మంది వచ్చె

10.దేశమంత మెచ్చు ఆశలపట్టిగా 

     లక్ష్మి నిలిచె ధరను లక్షణముగ

     ఆమెజూచితండ్రి అనుకొనె మనసులో

     ఆడపిల్లయనగ అబలకాదు!

11. కన్నబిడ్డ చేరి కౌగిలించిన పార్థు

       కండ్లనీరునిలిచె కంఠమొణికె

       తప్పుకాయమంచు తనభార్యనూ వేడె

       గౌరి మనసు కూడ కరిగెనంత!

భావం:

     పార్ధు అనే అతను చదువుకున్న వాడైననూ అజ్ఞానంతో అధిక సొమ్ము సంపాదించటం కోసం మాయ గురువుని నమ్ముతాడు. అతను పెళ్ళి చేసుకుంటే మగపిల్లవాడు పుడితే దశ తిరుగునని చెబుతాడు. అతను గౌరి అనే అమ్మాయిని పెళ్ళాడతాడు కానీ ఆమె  బాగోగులు పట్టించుకోడు. గౌరి గర్భం దాల్చిందని తెలిసి ఆకాశమంత పొంగి గరువు చెప్పింది నిజం కాబోతుందని ఆన పడతాడు. కానీ ఆడ పిల్ల పుట్టిందని తెలిసి భార్యా బిడ్డలను పుట్టింట వదిలి వేస్తాడు. పెద్ధలు ఎంత సర్ధి చెప్పినా వినడు. గౌరి మనసు గాయపడి కుమిలి పోతుంది. కానీ పసిబిడ్డ లక్ష్మి నవ్వులు చూసి కర్తవ్యం గుర్తుతెచ్చుకుని  ఆడపిల్ల ప్రాముఖ్యతని తెలపటానికి అష్ట కష్టాలు పడి ఆత్మస్థర్యంతో లక్ష్మిని చదివిస్తుంది. తల్లి మనసు గ్రహించిన లక్ష్మి బాగ చదివి అంతరిక్షంలోకి వెళ్ళడానికి అర్హత సాధిస్తుంది. దేశం మొత్తం గర్వ పడేలా చేస్తుంది. అప్పుడు ఆ తల్లి బిడ్డలకు కలిగిన మర్యాద, గౌరవం, సంతోషం చూసి ఆడ పిల్ల వుంటే అష్టలక్ష్ములు వున్నట్లేగా అని తెలుసుకుని తను చేసిన తప్పుకు కుమిలిపోయి క్షమించమని వేడుకుంటాడు. క్షమాగుణం స్ర్తీ సహజమే కదా.

                           ***

ఆమె నది...

గలగలాపారుతూ జీవితంలో

ఎదురయ్యే ఆటుపోట్లకు ఎదురునిల్చి

విజయశిఖరాలను అధిరోహిస్తుంది.

ఆమె నది...

కష్టాలను,కన్నీళ్ళనీ తనలోనే

ఇముడ్చుకొని అందరికి 

ప్రశాంతతను అందిస్తుంది.

ఆమె నది...

తనపై ఆధారపడేవారికి

బాసటై నిలుస్తుంది.

తనవారికి కీడుతలపెట్టేవారిని

ఉప్పెనై కబళిస్తుంది.

ఆమె నది...

తన పయనంలో ఎదురయ్యే

ప్రతిబంధకాలను అనుబంధాలుగా

మార్చి నీటిబొట్టులా తనతో

కలుపుకొని పయనిస్తుంది.

నీవేనాడైనా నా మనసు పుస్తకాన్ని 

పూర్తిగా చదివావా

చదివితే తెలిసేది 

దాని ఆవేదన ఏంటో....

వెళుతూ వెళుతూ ఆగి

ఒక పేజీ అయినా తిప్పావా

తిప్పి చూస్తే తెలిసేది

దాని ఆరాటమేంటో....

ఒక్క క్షణం అందులోని అక్షరం

మీదనైనా నిలిచిందా నీ చూపు

నిలచి చూస్తే తెలిసేది 

దాని బాధేంటో.....

పుస్తకం లోని ప్రతిపేజీ

ప్రతి అక్షరం నీకోసం 

తహతహలాడుతున్నాయి....

నీతో ఒక సుదీర్ఘ సంభాషణ

జరపాలని  తమలోని

సంఘర్షణ నీతో పంచుకోవాలని ....

అందమైన బంధాన్ని 

పటిష్టం చేసుకోవాలని

నిశీధి పరదాలను తొలగించి 

ఆనంద తీరాలకు చేరాలని....!!

ఆ. వె

వంట యింటి లోన వయసంత గడిపింది

మగని మాటకేమొ మారాడ కుండయు

అత్త మామ లందు నధిక భక్తి కలిగి

నడచు కొనిన దామె నాటి మహిళ

ఆ. వె

మగని తోని పాటు మగువ తెగువచూపి

అన్ని కార్యములకు నంది వచ్చి

అతివ యెపుడు సబలె నబల కాదని తెల్పి

తెగువ చూపు నామె నేటి మహిళ

ఆ. వె

ఉన్న బట్ట తోనె వొళ్ళంత కప్పింది

సిగ్గు బిడియము లతొ శిరసు వంచి

కట్టు బొట్టు లందు కమనీయతయు నింపి

తల్లి దండ్రి కలిమి నాటి మహిళ

ఆ. వె

అంతరిక్షమందు నడుగు పెట్టిన దామె

రాష్ట్ర పతి పదవలంకరించె

క్రీడ లందు నామె కీర్తి గాంచిన దాయె

ఏలికైన దామె నేటి మహిళ

ఆ. వె

పంట పొలము లందు పశుల పాకల యందు

భర్త తోడ తాను భరము మోసె

కాయ కష్ట మందు కలిసి నడచినామె

ధరణి కాభరణము నాటి మహిళ

ఆ. వె

చదువు సంపదందు సరిగ తూగిన దామె

బాధ్యతందు నామె భాగ మాయె

పరుగు పరుగు నామె పనులన్ని చేసియు

సాటి లేని దాయె నేటి మహిళ 

అతడు ఆమెను  'అబల' అని తీర్మానించాడు.

ఆమె  'అబల' వలె బ్రతకాలని నిర్దేశించాడు. ఆమె  'అబల' గానే ఉండిపోవాలని శాసించాడు.   

 ఆ 'అబల' కడుపున పుట్టినా తాను బలవంతుడినేనని గర్వపడ్డాడు. 

 ఆ 'అబల' ఒడిలోనే  పెరిగినా తాను బలహీనుడిని కాదని జబ్బలుచరిచాడు..    

'అబల' ముందు అసమర్దతను చూపించలేక  అహంకారమనే ముసుగేసుకున్నాడు.. 

 గుండెబలం సరిపోక మేకపోతు గాంభీర్యాన్ని ముఖమంతా పూసుకున్నాడు. సమస్యలు ఎదురైనప్పుడు  మద్యాన్ని ఆశ్రయించాడు..

'అబల' ముందు ఓటమిని అంగీకరించలేక నిరంకుశత్వాన్ని అలంకరించుకున్నాడు. బాధ్యతలు పెరిగితే 'అబల' వల్లేనంటూ నిందలు మోపాడు.

 సౌఖ్యాలు తగ్గితే 'అబల' తప్పేనంటూ  ఆగ్రహించాడు.

 గెలిస్తే తనబలం అనుకున్నాడు. 

ఓడిపోతే 'అబలే' కారణమన్నాడు. 

అణకువ మాటున దాగివున్న 'అబల' ఆత్మబలాన్ని చూసి అసూయ చెందాడు. ద్వేషాన్ని వెళ్ళగక్కుతూ తనలోని మనోదౌర్బల్యాన్ని కప్పిపుచ్చుకున్నాడు. చివరికి ఆమె 'అబల' కాదన్న నిజాన్ని జీర్ణించుకోలేక ఆమెకు కన్నీళ్లు మిగిల్చి సంతృప్తి చెందాడు..

మన సరాగాల సయ్యాటను వీక్షించుటకై

నిలువెల్లా కనులతో దోబూచులాడుతోంది రేయి

ఆ సరాగాల మధురిమల జ్ఞాపకాలను

నెమరువేసుకుని పులకించి పోవాలని ఉవ్విళ్లూరుతోంది  పగలు.

నీ స్పర్శ కోసం తహతహలాడే

ఈ తనువి తపన ఈ రేయి భరిస్తుందా!

నీ నిర్లక్ష్య వైఖరి ఆనవాళ్ల వేదనని

ఈ పగలు పలకరిస్తుందా!

నా కంటి చెలమ చెక్కిల్లను దాటి నా యదలను తడుపుతూ ఉంటే, తన ఒడిలోకి తీసుకున్న

ఈ రేయి సాక్ష్యం గా నిలిచింది.

నా నిశ్శబ్ద మౌనం నీ నిరాదరణకు ఆనవాళ్ళు

ఈ పడతి పరిమళాల కోరికల సెగలు

నీ నిద్రకు భంగం  కలిగించ లేదా!

సిగ్గుతో నీ ఎదుట కూడా పైట జార్చని

ఈ కోమలి కోరిక నీకు కానరాలేదా!

గొంతులోకి ఇంకిపోయిన కన్నీటి చారికలు సముద్రపు నీరే చాలవు అంటున్నాయి

మూడుముళ్ల బంధంతో, పెళ్ళినాటి ప్రమాణాలతో ఇదే! "నా" జీవితం అనుకున్న నాకు

"ఇదేనా?"  జీవితం అన్న ప్రశ్న మిగిలిపోయింది.

ఈ ప్రపంచమంతా
మన అస్తిత్వానికి ఆనవాళ్లే
అయినా
అడుగడుగునా
ఎదురయ్యేవి సవాళ్లే

అందరూ అయినవాళ్లే
అయినా
మన అడుగెప్పుడూ
వెనకే ఉండాలని
శాసించేవాళ్లే

సమస్యోదయాన నిలచి
ఓటముల కంటకాలు విరిచి
స్వాభిమాన కందకాలు తొలిచి
స్వయంకృషీ సౌధాలు గెలిచిన
కళాయి లేని అద్దాలం కాకూడదు మనం

అందం ,ఆనందాలకు
అచ్చమైన నిర్వచనాలం
నిప్పులాంటి ఆత్మశక్తి
నివురుగప్పబడిన ఆంజనేయులం

ఎవరూ చేయందించకున్నా
ఎదిగే చూపించే తెగువ
మనకు ఊతకర్ర కావాలి
ఎవరో దించాలని చూసే
మన అభిమానం
అందనంత ఎత్తుకెదిగి
అద్వితీయమై వెలుగొందాలి

ఇది మానవారణ్యం!
బలహీనులపై బలవంతుల జులుం!
అవసరమైతే పీపీలకమై
అత్యవసరమైతే
బెబ్బులిగా మారినపుడే
ఇక్కడ మనుగడ సాగించగలం

మెత్తని మనసు ఒరలో
సుతిమెత్తని పంచ బాణాలకు తోడుగా
ఆగ్నేయాస్త్రాలతో
అంధకార బంధురమైన సమాజాన్ని
గెలిచే అసలు కిటుకు నేర్వాలి మనం!!


...............

ఒక్కోసారి కోపం కూడా

చాలా బావుంటుంది

బావుండటమంటే?

ముద్దుగా మురిపెంగా

మనసు కొమ్మపై అలకపిట్ట వాలినంత

ముచ్చటగా ఉంటుంది.!

అనురాగపు నదిపొంగి

మదివొడ్డును గారంగా కౌగిలించుకున్నట్టు

అప్పుడప్పుడు

అమ్మో నాన్నో..

అన్నీ వదులుకుని

గుండెకుటీరపుగడపలో ముక్కర్రలానో

ఇంటి నట్టింట దీపంలానో వెలిగే తను...

విల్లులాంటి కనుబొమ్మలు సంధించి

కోపంగ చూడటం చాలా అందంగా ఉంటుంది

పంతాలు నెగ్గే కోపం పనికిరాదు కానీ

జీవన వనాన వసంతాలు పూయించే

కోపాల కుహూ కుహూ కూసితీరాలి..!

కోపం ఎంత మధురమైనదో.!?

కోపం ఎంత వెచ్చనైనదో.!?

కోపం మధురాతి మధురమైనది

ఒకరుకోసం ఒకరు

తడితడిగా వెచ్చపరుచుకునేంత స్వఛ్చమైనది.!

ఇద్దరిమధ్య

వొట్టి ప్రేమ మాత్రమే ఏం బావుంటుంది

చలి సాయంత్రపు వేళ చల్లారిన కాఫీలా

కోపతాపాలు లేకుండా బతుక్కి రుచెలా వస్తాది.?

కోపతాపాలు లేకుండా జీవితమెలా గుబాళిస్తాది.?

గడ్డిపరకంత కోపమే మొలవకుండా

బతుకు సాగుచేస్తున్నావంటే

ఎదలోపల ఏదో ఎడారి పిలిస్తున్నట్టే.!?

ఎప్పుడో ఒకసారన్నా

పిడికెడు మాటల మరమరాలకు

చిటికెడు కోపపుకారం కలిపి చూడాలి

రుసరుసల సంగీతం అనంతరం

ఓదార్పుల హృది గీతి అనంతరం

ప్రేమ సముద్రమొకటి

మనసు తీరాన్ని ముద్దాడుతూ

శతాబ్దాలకు ఇంకని చెలిమిపాతంలా..

చెవిలో ఇల్లుకట్టుకున్న మోహాన్ని తాగి చూడాలి..!

ఇప్పటికీ

ఆవగింజంత చిటపటలైనా పేలకపోతే..!

యీ సాయంత్రం నువ్వైనా

రవ్వంత కోపాన్నిగీటి చూడు..!

**                      **                          **

30/11/2021.

(తన కోపాన్ని తనకోసం ఇష్టంగా భద్రపరుస్తూ..)

పంట పొలం నట్టనడుమ

ధాన్యపు కంకులతో

ఎగిరే పక్షులతో

గెంతులేసే జంతువులతో

ఉద్యమ గానం చేస్తున్న కోయిలమ్మ పాటల మధ్య

చెంగు చెంగున మార్చ్ పాస్ట్ చేస్తున్న జింక పిల్లల అడుగుల సవ్వడి మధ్య

ఆ బాలుడి ప్రసంగం

బహుశా...

అది పర్యావరణ రక్షణకై కావచ్చు

అది రైతు వ్యతిరేక చట్టాలకు నిరసన రూపం కావచ్చు

అది సాగు నీరుకై కావచ్చు

అది గిట్టుబాటు ధర కోసం కావచ్చు

అది దున్నేవారికే భూమికై కావచ్చు

అంతిమంగా భూమి భుక్తి విముక్తి కోసమూ కావచ్చు

                                 12-10-2021

పగిలిన నా రవిక అద్దం చెప్పింది.. 

ధ్వంసం అయిన నా చరిత్రను..

ఏడు తీర్లా దారంతో ఎదపై పోదిమినా

రవిక(కాళ్ళీ) యదకు దూరమైంది..

తెల్లని గాజుల(బలీయ)కు కట్టిన నల్లని దారం

నరుడి దృష్టిని దూరం చేస్తాయనుకున్నా..

కానీ, తెల్ల గాజులే నా నుండి దూరం అయినాయి..

చెవులను తాకే కెంపైనా ఊసులు చెప్పే టోప్లీ  

శృతి చేయని వీణలా మూగబోయింది..

 మోముకి దిష్ఠి చుక్కలా.. ముక్కపై పోదిమిన అర్థ చంద్రాకారం మాయమై అమావాస్య చీకట్లను మిగిల్చాయి..

మెడను అలుముకున్న నక్షత్రహారాలను

వేటాగాడొకడు అపహరించి

నన్ను అమ్ముకునే వస్తువును చేశాడు..

అయినా....

నేను వస్తువును కాదు కాదా!

వనంలో ఒంటరిగా నాట్యమాడే 

మయూరం నా తోబుట్టువే!

అలా ఉన్నాననేగా వేటగాడు

నా రూపాన్ని దోచుకేళ్ళీంది

దోచుకెళ్ళని.... ఈసృష్టిలో తరగనంత సౌందర్యం

జీవనాడుల్లో పదిలంగా దాచుకున్నాను..

రేపటి కోసం వసంత కోకిల గానమై వస్తాను!

వాకిట్లో సింగిడి పూల మొగ్గనై పలకరిస్తాను!!

పంచ భూతాలు ఎంత నిజమో

నేను నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను అన్నది అంతే నిజం

ఎంతగా అంటే...

ఆకాశంలోనే నీలిరంగును కలంలో సిరాగా  పోసి

లోకంలోని చెట్లను కాగితాలు చేసి

అక్షరాలుగా రాసినా కూడా చాలనంతా..

ఎప్పటివరకు....?

ఆకాశం భూమి కలిసినంత వరకు

సూర్యుడు వెలుగును పూర్తిగా కోల్పోనంత వరకు

నిన్ను ప్రేమిస్తూనే ఉంటాను

రైతు తొలకరి కోసం ఎదిరి చూస్తున్నట్లు

నీ కోసం నేను....

ఒకరుంటారు జీవితంలో
సజీవంగా
మనసును మోస్తూ ...

ఒకరే ఉంటారు బతుకులో
రహస్యంగా
మనసును ఆరాధిస్తూ

 

అతడు 

మన రక్త బందు 

కాకపోతేనేమ్

నలభై ఏళ్లుగా

 రక్తంమెవరికై

ధారపోసాడో తెలుసుకో

అతను 

మన కులం వాడు 

కాకపోతేనేమ్

40 ఏళ్లుగా 

ఏ కులాల వైపు నిలబడ్డాడో చూడు

అతను

మనకు అక్షరాలు

 నేర్పక పోతేనేమ్

నలభై ఏళ్లుగా

నేర్చుకున్న ప్రతి అక్షరం 

ఏ సామాజిక మార్పుకై కృషి చేశాడో చూడు

అతను 

మన మతంవాడు 

కాకపోతేమ్

నలుభై ఏళ్లుగా

మతరహిత నూతన మానవ ఆవిష్కరణకై చేసిన ప్రయోగాలు ఎన్నో కనుక్కో 

అతను

 మన సిద్ధాంతాన్ని అంగీకరించకపోతేనేమ్

నలభై ఏళ్లుగా 

నమ్ముకున్న సిద్ధాంతం కోసం ఏ యే దారుల్లో పాదయాత్ర చేశాడో చూడు

అతను

మన ఊరి వాడు 

కాకపోతేనేమ్

నలభై ఏళ్లుగా 

నాటిన పోరు మొక్కలు 

ఏ ఊర్లో పొలిమేరల్లో పెరిగినవో కనుక్కో

స్వచ్ఛమైన

 ఆక్సిజన్ కోసం

 నాలుగు అడుగులు వేద్దాం

అప్పటికది
బొట్టు ఆలోచనే...
వయచొచ్చిన ప్రవాహానికి
హృదయం సంద్రమైనది.

కాళ్లోచ్చిన ఒక్కో కల అల
ఆశల ఒత్తిడిలో
ఒడ్డును ఢీ కొడుతూ
ఎత్తుకి ఎదగాలనదే తపన.

ఆపలేని ముసురులో
ఆగని ఆవేదనకు
రాలే ఒక్కో కన్నీటి చుక్క
ఒక్కో తుఫాను.

తడిసిన బతుకున
మొలిచిన విధికి
పూసినవన్ని ఉప్పుపూలే.

కోయక తప్పని ప్రేమకి మూలం
ఆ బొట్టు ఆలోచనే
ఆ కన్నీటి ఆరాధనే.

     ...

కండలేని నా అస్తిపంజరం

నీ దోపిడికి నిదర్శనం

నాకు నిద్రలేని రాత్రులు

నీ కుట్రల పన్నాగాన్ని

ఎండగట్టబోవుటకు నిదర్శనం

నా తలపై నరిసిన జుట్టు

నీ మోసం స్వేతపత్రంల

ప్రజలముందు పెట్టబోవుటకు నిదర్శనం

నా అమాయకపు బెదురు చూపులు

నీ మోసాల గారడీలు చెప్పబోవుటకు నిదర్శనం

నా గుండె స్పందనకు ఎగురుతున్న పెన్ను

అలసి  సొలసిన బక్కరైతుల 

బువ్వలేని తనాన్ని లికించబోవుటకు నిదర్శనం

నా సంచార జీవితమంత

నీ అన్యాయాలు సేకరించబోవుటకు నిదర్శనం

జైలుగోడలమద్య నా జీవితం

నీపై చేయబోవు జంగుకు నిదర్శనం

ప్రేమించడం

మొదలుపెట్టినప్పటినుంచే

దుఃఖించడం ఆరంభమైంది

రోజురోజుకీ కొంచెం కొంచెం

దుఃఖంలోకి దుఃఖం రగుల్చుతున్నమంటల్లోకి

చొచ్చుకు పోతున్నాను

గోతంలో ఇసుక పోసి కూరినట్టు

లోపల లోపలికి వేదన కూరుకుపోతావుంది

ఎక్కడెక్కడో తిరుగుతూ వున్నా

ఏడుపు గుంజకు కట్టేసిన కుక్కపిల్లలా

మనసు గిలాగిల్లాడుతున్నది

పర్వతాలకు

హిమాలయాలని

వింధ్యా సాత్పురాలని పేరుపెట్టేవాళ్ళకు

గుండెలోపలి దుఖఃపర్వతాలు కనిపిస్తాయా?

మోసుకుతిరుగుతున్న దిగులు సముద్రాలు

వినిపిస్తాయా???

కేవలం విలపించడం ఎంత తెలివిమాలినతనం?

కేవలం దుఃఖించడం ఎంత పిరికితనం?

ప్రేమించి ప్రేమించి

ప్రేమకోసమే దుఃఖపుఊబిలో దిగబడిపోతూ..

కూర్చున్న కుమిలే చోటుమీద

నడుస్తున్న నగ్నదారిమీద

దారికి ఇరువైపులా 

నిస్సహాయతగా నిలబడ్డ చెట్లమీద గుట్లమీద

రాళ్లురప్పలు మీద ,తుప్పలు మీద

తుప్పలకు ఆవల అరణ్యాలమీద

అరణ్యాల ఎదలు పాడే పాటలుమీద

పాటకు పరవశించి చిందుతొక్కే పక్షిరెక్కలు మీద

ఎంత ప్రేమ ఉంటే ఇంతటి దుఃఖదార ఉబుకుతుంది

ఎంత ప్రేమ ఉంటే ఇంతటి దిగులువాగు పారుతుంది

ప్రేమించడం పరమ పవిత్రమైన కార్యమని

కాలం నుదుటిపై వణికే పెదవులతో

తనివితీరా ముద్దాడిన శోకగీతం

ఎంతకాలమిలా పొగిలిపొగిలి పారుతుంది??

                     *

యీ పొడవాటి దుఃఖాలు సాగిసాగి

దుఃఖపు లోయలు పగులుతాయని

ప్రేమల మైదానాలు పిగులుతాయని

ప్రేమించడం మొదలైనప్పటినుంచి

దుఃఖపు కళ్ళతో ఆశగా ఎదురుచూస్తున్నాను

దుఃఖానంతరం మండే ఆక్రోశగీతానికై..!

ఆ క్షణం
గాలికి ఊపిరాడలేదు
వెలుగు చిట్లి చీకటిగా ముక్కలైంది.
మౌనజలపాతానికి
కాలం మెత్తగా కరిగి కొట్టుకుపోతుంటే
భావం బరువుగా తెలియాడుతూ
చూపలను వాటేసుకుని
సన్నని ప్రయాణంలో
ఇరుకుమాటల  అర్థాలఒత్తిడిలో
తీయని తెల్లని మాట
ఛాయలెక్కడని  వెదుకుతూ
ఒంటరిగా నాలో నేను ఇంకిపోయాను
నీ ఆలోచనల తేమను దాటుకుంటూ...


 

అదే పనిగా 

కొట్టుకొంటోంది కిటికీ

పదేపదే 

వచ్చి పోయే గాలికి

        *

ఎక్కడదీగాలి?

ఎందుకింతలా యీ గాలి?

సంకెళ్లు తెంపుకున్న సమూహాల

పిడికెళ్లు పైకెత్తిన హోరు మోసుకుంటూ

చెట్లను

గుట్టలను

సచ్చుగా మొద్దునిద్రలో పడుండనీక

వొకటే పోరు గాలి

         *

చెరువుల వీపులపై సత్యవాక్యాలను రాస్తూ

దారుల చెవుల్లో పోరు రహస్యాలను పాడుతూ

అలలు అలలుగా కదిలి

ఎడతెరపి లేకుండా ఇంటిని చుట్టుముట్టిన గాలి

           *

అంతా పొరుగాలియేరు పారుతున్న బొమ్మ

చుట్టూ పొరుగాలివాగు సాగుతున్న చెమ్మ

           *

కిటికీలు

తలుపులు

గుండెల గోడల ఇళ్లు

అదే పనిగా కొట్టుకుంటున్నాయి

ఊరిలో

గాలి పోరులో..!

**      **      **

నా వాళ్ళకోసం

హక్కులని అడిగితే

నేను దేశద్రోహినైతే నక్సలైటునైతే

నాకంటే పెద్ద దేశద్రోహులు

నాకంటే పెద్ద నక్సలైట్

మరెవ్వరూ లేరు

నా వాళ్ళకోసం చేసే

పోరాటంలో

నేను ప్రాణాలు కోల్పోతే

అది నా పిచ్చితనమే అని

మీరంటే నాకంటే పెద్ద

పిచ్చివాడు మరెవ్వరూ లేడు

అందరూ నావాల్లే

అనుకోవటం స్వార్ధమే అయితే

నాకన్నా పెద్ద

స్వార్ధపరుడు మరెవ్వరూ లేరు

నాలుగు గోడల మధ్యలో
ఒక సోఫా చూస్తుండగా
రెండు కుర్చీలు దగ్గరగా
రెండు కప్పులు కాఫీ వాసనతో
నాలుగు కళ్ళు ఒక చూపుతో...
రెండు మనసులు ఒకే తలపుతో....
మెరిసే మాటలకు రూపం తెచ్చే
ఆ రోజుకు కాళ్లకు మ్రొక్కుతూ
నీలో  నన్ను చూసుకుంటా
నాలో నిన్ను చూపుకుంటా
ఒక మల్లె తోడుగా
ఒక క్షణం నీడగా
ఓ తీపి జ్ఞాపకాన్ని
మనసు కాగితంపై
కవితగా వ్రాసి ఇస్తాను
జీవితాంతం గుర్తుండేలా...

 

ఇక్కడ రైతులు స్వతంత్రగా ఆత్మహత్యలు చేసుకోవచ్చు....

ప్రభుత్వాలు రైతు వ్యతిరేక చట్టాలు తీసుకురావచ్చు...!!!

ఇక్కడ ఉద్యోగాలు లేక, నిరుద్యోగులు స్వతంత్రంగా ఆత్మహత్యలు చేసుకోవచ్చు....

ప్రభుత్వాలు ఎలక్షన్లకోసం, ఉద్యోగాలు ఆపుకోవచ్చు...ఓట్లకోసం!!!

ఇక్కడ అణగారిన వర్గపు స్త్రీలను,స్వతంత్రంగా చరచవచ్చు...

అధికార వర్గాలు, చరిచిన వాళ్ళని కాపాడుకోవచ్చు...!!!

ఇక్కడ పేదవాళ్ళు స్వతంత్రంగా ఆకలి చావులు చావొచ్చు...

అధికారులు మాత్రం, సమావేశాల్లో చాయ్, బిస్కట్లకోసం కోట్లు ఖర్చు చెయ్యవచ్చు..!!!

పేదవాడు తప్పు చేస్తే వెంటనే,స్వతంత్రగా శిక్షించవచ్చు...

అదే పెద్దవాడు తప్పుచేస్తే...ఆ శిక్షలను ఎన్ని సంవత్సరాలైన వాయిదా వేయవచ్చు...!!!

ఇక్కడ ఆకలికోసం ప్రశ్నించిన వాణ్ణి నక్సలైట్ అనొచ్చు... అధికార దాహంకోసం ప్రశ్నించినవాన్ని నాయకుడు అనొచ్చు...!!!

మతఅణిచివేతని ఎదురించినవాన్ని,మాంత్రికుడని కొట్టి చంపొచ్చు...

మతఘర్షణలు సృష్టించినవాన్ని, బాబాలని పూజించవచ్చు...!!!

పేదవాడు ధనం దాచుకుంటే,

జైల్లో వెయ్యొచ్చు...

పెద్దవాడు దాచుకుంటే,వాన్ని విదేశాల్లో దాయావచ్చు...!!!

చివరిగా ఈ స్వతంత్ర భారతం...పేదవాడి చావులకి, పెద్దవాడి కాపాలకి తప్ప, స్వేచ్ఛ సమానత్వం కోసం కాదు... కాలేదు.. కాబోదు...!!!

నువ్వు...

బీటువారిన నా ఎద భూమిపై

చిగురించిన ఆశల ఆయువువి,

రాటుదేలిన మది చీకటిలో

మెరిసిన చిరు వెలుగువి 

నువ్వు....

అలసిన నా అంతరంగ తీరాన

ఎగసిన హాయి తరంగానివి

నిర్మేఘ నయనాకాశంలో

వెలసిన రంగుల హరివిల్లువి

నువ్వు.....

అరవిరిసిన మనోవిరిని

వికసింపిన విరిజల్లువి,

కనుమరుగైన నాలోని కవిని

నిదురలేపి , నెనరు చేసి

పలుకులిచ్చి, పదునుచేసి

వరుణించి, కరుణించి

ఈ మట్టిబొమ్మకి జీవం పోసిన

ప్రాణ నాదానివి

నా ప్రణవ వేదానివి !!

నువ్వు ....

కాగితంపై నే నాటిన కలం

నే పట్టని కత్తీ, ఖడ్గం

పట్టిన పలకా, బలపం

ఎత్తిన చిహ్నం, బావుటా

అద్దిన అంకె, దిద్దిన అక్షరం

నా ఆవేశం, ఆవేదనల 

అల్పపీడనం వల్ల

కలిగిన భావోద్వేగంతో

పదఝరి తుఫాను లా

కమ్మేస్తూ... 

నా అజ్ఞానాంధకార విల్లుని

చీల్చుకుంటూ ...

సెకనుకి వేలమైళ్ళు,

శిక్షాబాణంలా 

పై పై కి దూసుకొస్తున్న

నా కవితాన్వేషణా తరంగ

మహాసముద్ర సు-నామీ !!

— 

   +65 98533934

కులం మతం రెండుకళ్ళయి

అభివృద్ధి అంధకారం లో

అణుబాంబులు అణ్వాస్త్రాల కంటే

భయంకరమైన యుద్ధం

ఆకలితో చేస్తున్నది

చౌకగా లభించే

ఈ దేశప్రజల చావులతో

నీకోసం ఎడవడానికి

ఖరీదైన కన్నీళ్ళు కావాలి

పాలకుల అధికార మార్కెట్లో

అమ్మకనికిఉన్న నిన్ను చూస్తుంటే

స్వాతంత్ర సమరయోధులు కన్న

కలలు కావాలి

ఈ దేశానికి కొన్ని కన్నీళ్ళు కావాలి

ఇప్పుడు

నీ పేరు

నిషేధించిన పదం

కరడుగట్టిన

ఈ పితృస్వామ్యంలో

"రమ్య"రాగాలకు నోచుకోనిది

నీ గొంతుక

రక్తం ఏరులై ప్రవహించగా

శిలువెత్తిన క్రీస్తువలే

పడుతూ లేస్తూ

గాయాలెన్నయినా భరిస్తూ

అవమానాలను దిగమింగేది

నీ కుత్తుక

నువ్వు

నేనొక మనిషిని

మనుషుల్లో మనిషిని

ప్రత్యేకంగా కనిపిస్తానేమో చూడమంటూ

కాళ్లను నెర్రదన్ని

కూడలిలో నించోడమే

చేసిన నేరమూ

సమానత్వాన్ని సాధించే

రణనినాదంలో

కట్టుబాట్ల కంచెను తెంచి

మహిళ ఘనతను

ఇలకు తెలిపిన వీర వనితగా

నాకు కనబడు

ఈ విశ్వానికి వినబడేలా

అరుస్తూ

నీ పేరును వినిపిస్తాను

        -

పంద్రాగస్టు సాక్షిగా

ఒక వైపు భారతీయ పతాకం

నింగిలో రెపరెపలాడుతుంది!

మరో వైపు నెత్తికెక్కిన కామ కత్తిపోట్లకు

నవ భారతి ప్రాణం గాలిలో కలిసిపోయింది!!

అందరూ చూస్తుండగానే

శరీరమంతా కత్తిపోట్లతో రక్తసిక్తమైంది

చిందిన నెత్తురుతో రోడ్డంతా ఎరుపెక్కింది!!!

చీమ కాటుకే తల్లడిల్లే సున్నితమైన దేహం

కామ కత్తిపోట్లకు ఎంత వేదన పడిందో!

ఎదలో... గొంతులో... కడుపులో...

గాయాల - రక్తపుధారల మధ్య

బ్రతకాలనే ఆశ ఎంత సంఘర్షణ పడిందో!!

నేరస్తులు ఎవరు?

నేరానికి దారి తీసిన ఆధిపత్య సంస్కృతి ఎవడిది?

నేరాన్ని నిరసించని

నేరాన్ని ప్రశ్నించని

నేరాన్ని ధిక్కరించని

సభ్యసమాజం నేరస్తురాలు కాకుండా ఉంటుందా?

స్పందనలో ఎందుకీ వివక్ష?

ఈ రోజు వీధిలో పడగ విప్పిన కామ నాగు

రేపొద్దున మన ఇంట్లోకి రాకుండా ఉంటుందా?                             

(గుంటూరు లో ఇంజనీరింగ్ విద్యార్థిని రమ్య కి నివాళిగా)

                                     17-08-2021

రోజూ ఉదయాలింత సున్నితంగా తెరలేస్తే బావుణ్ణు.

రాత్రినుంచి పగటికి మృదుపుష్పంలా జారితే బావుణ్ణు

కిటికీ చాటునుంచి రాత్రంతా నాకోసమే  వీచే  పొన్నాయి పరిమళమైతే బావుణ్ణు

రాత్రి నిద్రలో బంగారుకలలు కని తమకాంకితమై సోలిపోయిన ఆ  పసిదాని ముఖమార్దవమైతే బావుణ్ణు

రాత్రి అక్క పెట్టిన గోరంటపంటను మూచూసుకుని తనిసిపోయే పదేళ్ల తమ్ముణ్ణయితే బావుణ్ణు

ముందురోజు సంగతుల్ని తలచి తలచి మురిసిపోయే తెల్లవారులైతే బావుణ్ణు

అప్పుడప్ప్పడూ ఉదయాలు -

ఒడ్డుకు కొట్టుకొచ్చి మెలిదిరిగి పడివున్న శవాల్లా భయపెడతాయి.

అడవికి తెగులుసోకి

మహా వృక్షాలు

నేల రాలుతున్నాయి

అవాసపు పక్షులు

కన్నీటి వీడ్కోలుతో

కర్తవ్యన్ని నెమరేసుకున్నాయి

ఎండ్రిన్ నీళ్లుతాగి

పాయిజన్ బువ్వతిని

విషపు పురుగుల మధ్య

నెగడులా జీవిస్తూ

క్రూరమృగాల్ని ఎదుర్కోని

నిఘా తోడేళ్ళను సైతం

నిలువరించినోళ్లు

యే గత్తర సోకిన

వేటకుక్కలు వల పన్నయో

గుంట నక్కల సంతలో

యే పక్షి పాదనికి

విషమంటుకుందో

రూపాంతర సామ్రాజ్యపు

తొత్తుల పాలకుల కుట్రలకు

మహా వృక్షాలు

నేల రాలుతున్నాయి