కొడుకా...

ఎట్లున్నవో.

మీ అమ్మ

కంటికి పుట్టెడు దారలు కారుతున్నాయి

నీ జాడ కోసం.

కొడుకా.. ఓ కొడుకా

కండ్లల్ల నీరూపే మెదులుతుంది

కాళ్ళల్ల చేతుల్లో తిరిగినట్లున్నది

చాత కానీ ముసలి దాన్ని

కండ్లు లేవు

కాళ్ళు లేవు

నువ్వు యాడ ఉన్నవో చూద్దామన్నా.

ఏ యమ కింకర్ల చెరలో చేరితో

ఏ చిత్ర హింసల కొలిమిలో

కాగుతున్న వాడివో కొడుకా.!

కొడుకా

అవ్వకు చిన్నొడివి

బుద్దులు నేర్చినొడివు

అందరిలో కలుపుగోలుపుతనము ఉన్నోడి

నీ మీదనే పంచ ప్రాణాలు పెట్టుకున్న అమ్మకు

కన్నీళ్ళ బాటను తెస్తివా కొడుకా

ఏ గ్రహణం వెంటాడింది నిన్ను

అమ్మకు కొడుకు యెడ బాటు

చెరసాలనే నీన్ను బందీని చేసేనా

కొడుకా...!!

కొడుకా

నీ ప్రేమగల్ల మాటను

నీ రూపును

నేను కన్ను మూసే లోపు చూస్తానా..!?

అవ్వ అన్న పిలుపు

అమ్మమ్మ అనే నీ ఆప్యాయతను

నా గుండెలకు హత్తుకొని

నా కండ్ల నిండా నీ రూపాన్ని

మీ అమ్మతోడు చూసుకొని

మా అమ్మ చెంతకు పోతాను కొడుకా..

కొడుకా

రాళ్ళ మీద పూలు పూసే రోజులు రావాలి

మీరు చల్లగ బతుకుండ్రి కొడుకా..

(అమ్మమ్మ గంగవ్వ బాధను చూడలేక, అక్రమంగా అరెస్టు చేసి చర్లపల్లి సెంట్రల్ జైళ్లలో ఉన్నప్పుడు అమ్మ ములాఖాతుకు వచ్చిన సందర్భంతో (feb 8,2019)పాటు,చివరగా (Feb 17,2022) అమ్మమ్మను చూసి అప్పటి జ్ఞాపకాన్ని ఇప్పటి తల పోతాను కలుపుకొని అమ్మమ్మ మాటనే ఇలా రాసుకున్నది......)

తనకు ధైర్యం ఉంది..

అందుకే వందలమంది మందగా

హక్కులకు అడ్డుగా వచ్చిన

గొంతెత్తి అరిచింది..

ఆధిపత్యం పై

ధీక్కారం ప్రదర్శించింది..

అణిచివేత పై

ఆయుధం అయింది..

కాషాయోన్మాదాన్ని

కసితీరా దిగ్గొట్టింది..

అలుముకున్న చీకటి కి

చివాట్లు పెట్టింది..

ఆమె పట్ల సానుభూతి

ప్రకటించడం మన పని కాదు..

ఆ ధీర నిరసన లో భాగం కావడం

మన బాధ్యత....

"అల్లాహ్ హు అక్బర్" దైవం కోసం

పిలుపుకాదిప్పుడు..

ఫాసిస్ట్ రాజ్యంపై పోరాటం..

        09/02/2022

(For the Solidarity Of Hijab and Muslim Girls)

సైనికుడా....

యుద్ధం ముగిసాక నువ్వొచ్చేదారిలో

కాసిన్ని తెల్ల గులాబీలుంటే తెంపుకురా

యుద్ధంలో మరణించిన మనవారి సమాధులపై ఉంచి

ఓ.. కన్నీటి నివాళినర్పిద్దాం

సైనికుడా....

యుద్ధం ముగిసాక నువ్వొచ్చేదారిలో

నెత్తురంటని మట్టుంటే మూటగట్టుకురా

పోరుకు బలైన ఆత్మీయుల గురుతుగా

ఇంటిముందర ఓ మల్లె మొక్క నాటుదాం

సైనికుడా....

యుద్ధం ముగిసాక నువ్వొచ్చేదారిలో

చెమ్మగిళ్ళని కళ్లేవైనా ఉంటే ఓ ఫోటో తీసుకురా

తనివితీరా నా యదలకద్దుకుని

నీ పడక గదిలో వేలాడదీస్తా

సైనికుడా...

యుద్ధం ముగిసాక నువ్వొచ్చేదారిలో

గాయపడని తెల్లపావురమేదైన ఉంటే పట్టుకురా

యుద్ధంలో అలసిపోయావు కదా!

దానితో ఆడుకుని కాసింత సేదధీరుదువు

సైనికుడా...

యుద్ధం ముగిసాక నువ్వొచ్చేదారిలో

శవాల మధ్యన ఆనంద గీతమాలపించే

ఆత్మీయ గొంతెదైనా ఉంటే రికార్డ్ చేసుకురా

నిదురపోయే వేళ నీకు జోలపాటగా వినిపిస్తా....

(రష్యా-ఉక్రెయిన్ ల మధ్య యుద్ధాన్ని నిరసిస్తూ....)

నా అక్షరాలకు ఆనవాళ్లు

మీరని రాయనా....

నా ఆలోచనలకు ఆదర్శాలు

మీరని రాయనా....

తిరగబడేతనమంటేనే తెలియని నాకు

ధిక్కారస్వరాన్నిచ్చి

పోరాటపటిమను నేర్పింది

మీరని రాయనా... !!

రేపటి తరానికి  - ప్రశ్నించేతత్వానికి

వారధులు మీరని రాయనా...

ఏమని రాయను

మీరెవరంటే.....!

ఎంతని రాయను

మీరెవరని అడిగితే....!!

రెక్కలిరిగిన పక్షులను

గగన విహంగాలను చేసిన

అరుదైన వైద్యులు మీరని రాయనా....

రెక్కలిరిచిన రాబందుల మీద

సమర శంఖాలు పూరించేలా

విప్లవాభ్యాసం చేసింది

మీరని రాయనా....!!!

ఏమని రాయను

మీరెవరంటే

ఎంతని రాయను

మీరెవరని అడిగితే.....!!!

స్వేచ్ఛ నిషిద్ధమైన నేలమీద

నిర్భయంగా పోరాట పిడికెళ్ళెత్తింది

మీరని రాయనా ...!!

నవ్వులే నిషిద్ధమైన నేరమీద

నిర్భందాన్నే నవ్వుల్తో తెంచేసింది.

మీరని రాయన.....

ఏమని రాయను

మీరెవరంటే

ఎంతని రాయను

మీరెవరని అడిగితే....

విప్లవ గురువులైన

వరవరరావు  అభిమాని 

కాశీం సార్ శిష్యుడు  

ప్రపంచ దేశాల

అధికార దాహానికి

రోజుకో దేశం

తన సుందర భసవిష్యత్తును

శిథిలాల్లో దాచుకుని

ప్రపంచ ఆధిపత్యాన్ని

శవాల గుట్టల్లో వెతుకుతూ

ప్రజల నెత్తుటితో

మరణ వాంగ్మూలం

రాస్తున్నది యుద్ధం

ఈ సమాజానికి నువ్వా - నేనా కాదు

నువ్వు నేను కావాలి.

బలం - బలహీనత కాదు

భాద్యత కావాలి.

సొంతం - పంతం కాదు

చెడు పై అంతం కావాలి

My dear comrade

You are a dynamite

Make your path wide and bright

Decide and activate

The power within you

For a better visionary side

And make the country pride.

మతోన్మాదమెంత

మొరిగినా

రవ్వంత బెదరని

చూపులు

కావాలీ లోకానికి

నిషేధాజ్ఞలెంత

నీల్గినా

నిన్నుగా నిలబెట్టే

నినాదమే

కావాలీ జగానికి

విద్వేషమెంత

రెచ్చినా

భిన్న సంస్కృతుల

ప్రేమించే రాజ్యాంగమే

కావాలీ దేశానికి

09.02.2022

ఆడుకునే నన్ను పిలిచి

అవ్వ

సద్దిగిన్నింత చేతికిచ్చి పొద్దేక్కుతాంది

అయ్య

ఆకలికి

అలమటిత్తడని

పొలానికి సాగనంపింది

తొవ్వపొంటి

ఆటపాటలతో

పొలం చేరేసరికి

దాహమేసిన జింకపిల్ల

ఏరు కోసం ఎతుకుతున్నట్లు అయ్యా నా వంక చూసి

 కోడెలను దూపకిడిసి

ఆరంఎక్కి  సద్దనారగించి గొడ్లకు ఏలాయే

బిడ్డ

జాగ్రత్త అంటూ

ఇంటికి పయనమవ్వగా

అలసిన నేను

మంచెక్క గానే

అడవి నుంచి వచ్చే

పక్షుల రాగాల

సూర్యోదయ కిరణాల

సెలయేటి సరిగమలు

నన్ను జోల పాడి

 నిద్రపుచ్చాయి

చేను కంచలో శబ్దం

లేచి చూస్తే నిశ్శబ్దం

ఒడ్డు దాటి గొడ్డు చేనులో...

నిద్రలో కల నిజం

మంచదిగి

 గొడ్డును చేను దాటించే సరికి అడవి నుండి గొడ్లడెక్కల శబ్దం సూర్యుడు నిద్ర కోసం

 కొండ చాటు పయనం

బంధించిన ఖైదీకి

బేయిలు వచ్చినట్లు

పాటలతో

 నేను ఇంటికి పయనం

వాడేదో..వాడికేదో ....
లోపల...బయట
ముందు...వెనుక
లోపమో?... శాపమో?
భారమో?..నేరమో?

ఆ రెండు పదాలకే అల్లుకొని
పూత లేయని శబ్దాలకు
చిగురించని తరంగాలకు
చెవులు నోళ్లు తెరుచుకోవడం
అవసరమో?...అగత్యమో?...

పుస్తకంలా...మస్తకంలో
పుట్టుమచ్చలా....మనసుముద్రలో
ఆ పదాల గుర్తులే
కళ్లకు గుచ్చుకునే బాధలు.

వాడేదో......వాడికేమిటో
నేల గిట్టడం లేదు..
నింగి నచ్చడం లేదు..
వానతో మాట్లాడడు
తేమతో కలిసుండడు.

ఆ రెండు పదాలే
ప్రకృతిని శత్రువుగా
తనను మోసగించుకోవడమే
రుచి ముందు
ఆకలి మారిపోయింది
దప్పిక దూరమైనది.

ఆకారం మార్చుకొని
ఆలోచన కొట్టే  దొంగదెబ్బకు
ప్రత్యక్ష సాక్ష్యాలైన
అరుపుల్లేని బాధ
ఆవిరౌతున్న కన్నీరు
సొంత దేహంలో
పరాయిలా తప్పించుకుని
ఎప్పుడూ చివరే ఉంటాయి.
ముందుకొచ్చి కాపాడింది లేదు.

ఎంత లోతుకు మునిగాడో
ఈ మాటల గజఈత ...
ఏ ఒడ్డుకు తేలేనో..
ఏ అర్థం ఎప్పటికో...

ఏ దూరం పిలుపో
ఈ అడుగుల అలసట
ఏ వేళకు ఈ దప్పికను
ఏ గమ్యం తీర్చునో...

దారివ్వండి వాడికి.
కెరలించడం దేనికి?
జరుగుతున్న కాలాన్ని
వాడిలోనే జారనీయండి.

జాలితో మనసుని
చిలికి చిలికి చంపొద్దు
ప్రేమ మనిషిలో
పొగిలి పొగిలి  పారనీయండి.

ప్రశ్నలతో  గుండె తలుపు కొట్టొద్దు
కాలంలోని జుట్టుపట్టుకొని ముంచొద్దు. కసిగా చూడద్దు..
కక్షను నేర్పద్దు..

బయటకు లాగొద్దు
బయటపడేద్దు
చీకటి చిత్తడిలో కూరుకపోతే
వెలుగు వెలికి వెలివేస్తే
ఆ పాపం గొంతులో కట్టడి కాదు.

ముక్కలైన ముఖంలో
ఆనందాలను వెతకొద్దు
ఒక్కడిని చూసి
వెన్నుపోటు పొడవద్దు.

సందుచూపులతో
మర్మాలను మరిగించి
ముఖాలపై పోయొద్దు.
మనసులు మాడ్చద్దో.

వాడేదో
వాడిలోఏదో
ఈ కాలపరీక్ష  వ్రాయలేక
కూరుకుపోతున్నాడు...
తేల్చుకులేకపోతున్నాడు...

జీవితాన్ని మరణిస్తూ
బతుకుతున్నాడు..
బతుకును చంపుకుంటూ
జీవిస్తున్నాడు...

పొందిన ఆ రెండు పదాలకు
అర్థాలను వెతకలేని అనుభవం
చేతకాక చేతులు కట్టుకున్నా

ఆ రెండు పదాలు కింద పడ్డ
చచ్చిపోయిన ఆ నిజమంటే
ఇప్పటికీ ఇష్టమే..

..
 

సూరిగోడు చేదబావిలో

 "పాతాళభేరి" వేశాడు

బిందెలు బొక్కెనలు 

చేంతాళ్ళు చానా వచ్చాయి

ఊరూరంతా వుండజేరి 

వారోరి సామాన్లు ఏరుకొని 

ఇండ్లకు పోయినారు 

పరంటన పొద్దుగుంకతావుంది

సూరిగోడి కాలికి 

నా కంచుబిందె తగిలి ఖంగ్మంది

చీకట్లు ముసరతావుండాయి 

యీదరగాలీస్తావుంది

నా పైట గాలికెగిపోయింది 

సూరిగాడు చూపులు 

యాడో చిక్కుకున్నాయి 

క్షణంలో నే పైట సర్దుకున్నా

నా కళ్ళు 

సిగ్గుతో వాలిపోయాయి

మా అమ్మ అరుపుతో

నా గుండె గుభేళ్లంది

కంచు బిందెను ఎత్తుకుంటుంటే

సూరిగోడి వూపిరి వెచ్చగా తగిలింది

వాడెప్పుడూ గొంతిప్పి చెప్పనూలేదు

నేనూ నా గుండెలోని 

మాటను వినిపించనూ లేదు

ఊరిడిచొచ్చి ఎన్నోయేళ్ళు గడిచినా

ఏ పాతాళభేరి వేసి లాగినా

నా గుండెపాతాళంలో 

దాగిన వాడి జ్ఞాపకం 

గుండెసడిని వీడి బయటికి రాదు !

  నేను.. సావిత్రీబాయిని

  స్త్రీ విముక్తి వ్యూహానికి కేంద్ర బిందువును

  సనాతన పిడివాదుల మత మౌఢ్యాన్ని

  ధిక్కరణ పిడికిలితో మట్టికరిపించిన ధీరవనితను

  అసమానతలు మొలిచిన ముళ్ల సంస్కృతిలో

  విద్యయే ఆయుధంగా

  ముందుకురికిన చైతన్య సెగను 

  బాలికల విద్యకై పోరుసల్పి

  విద్యాలయాలు నెలకొల్పిన శారదమ్మను

  భర్త ఒడిలో అఆ లు దిద్దుకున్న తొలి ఆడపిల్లను

  సాటి మగువలకు అక్షరాల అడుగులు నేర్పిన

  ఆదర్శ అధ్యాపకురాలిని

  అంధకార సంకెళ్లను తుంచుకొని

  కులవివక్షపై కన్నెర్ర జేసిన సమరశంఖాన్ని

  అతివలను అణచివేసే అహంకారానికి

  ఎదురుతిరిగిన ఎర్ర కాగడాను

  దురాచారాలను దాటి నడిచిన

  తొలితరం నాయికను

  కట్టుబాట్ల కంచెలను కలంకత్తితో దునుమాడి

  నవశకానికి నాందిపలికిన నవకవితను

  మృగాలను తరిమికొట్టే మనిషి హక్కుల కోసం

  పైకెగసిన ఉద్యమ బావుటాను..!

                      *****

( సావిత్రీబాయి ఫూలే..191 వ జయంతి సందర్భంగా ..)

   -

జోలెకు

అటు అతడు

ఇటు నేను..

మా ఇద్దరి మధ్య

జోలె పెరు ఆకలి..

అల్యూమినియం బిళ్ళ కోసం

ఇద్దరిని దేహీ అంటూ అడిగింది

దేశ భవిష్యత్తు..

జోలెకు అటువైపు వ్యక్తి..

ప్రభువు దుఃఖంతో నిండిన

దరిత్రి మీదికి వస్తున్నాడని చెప్పాడు..

ఇటు వైపు నేను..

వస్తే ఛిద్రమైతూ

మన

మద్యున్నా ఈ దేశ భవిష్యత్ తో మాట్లాడే ధైర్యం చెయ్యమన్నాను..

రాం, రహీం,జీసస్

ఎవరచ్చిన అంగట్లో

అర్థకలితో,ఆర్తితో  పోటీపడుతున్న

భవిష్యత్ భారతవనిని పలకరిస్తారా..?

అంతటి ధైర్యం చేస్తారా..?

(కరీంనగర్ బస్ స్టాండ్ లో జోలెతో ఉన్న చిన్నారితో ఎదురైనా సంఘటన పై)

      -

వ్యవస్థ స్త్రీని వ్యర్థంగా చూసిన వేళ

తల్లి జాతికి చెందిన అమ్మాయి కి

నువ్వు రక్షణ గా ఉంటే

మీ అమ్మ కడుపు చల్లగుండ అంటుంది

అదే అమ్మాయి కన్నీళ్లకు కారణమైతే

మీ అమ్మ కడుపు కాల అంటుంది

నిర్ణయించుకో మిత్రమా......

వివక్ష చూపి నీచుడివి అవుతావా...?

వివక్షను ఎదిరించడం లో భాగమవుతావా ...?

 నిర్ణయించుకో మిత్రమా.......

 నీకు ప్రపంచాన్ని పరిచయం చేసిన అమ్మని ఏ స్థాయిలో ఉంచాలో ...

మన సరాగాల సయ్యాటను వీక్షించుటకై

నిలువెల్లా కనులతో దోబూచులాడుతోంది రేయి

ఆ సరాగాల మధురిమల జ్ఞాపకాలను

నెమరువేసుకుని పులకించి పోవాలని ఉవ్విళ్లూరుతోంది  పగలు.

నీ స్పర్శ కోసం తహతహలాడే

ఈ తనువి తపన ఈ రేయి భరిస్తుందా!

నీ నిర్లక్ష్య వైఖరి ఆనవాళ్ల వేదనని

ఈ పగలు పలకరిస్తుందా!

నా కంటి చెలమ చెక్కిల్లను దాటి నా యదలను తడుపుతూ ఉంటే, తన ఒడిలోకి తీసుకున్న

ఈ రేయి సాక్ష్యం గా నిలిచింది.

నా నిశ్శబ్ద మౌనం నీ నిరాదరణకు ఆనవాళ్ళు

ఈ పడతి పరిమళాల కోరికల సెగలు

నీ నిద్రకు భంగం  కలిగించ లేదా!

సిగ్గుతో నీ ఎదుట కూడా పైట జార్చని

ఈ కోమలి కోరిక నీకు కానరాలేదా!

గొంతులోకి ఇంకిపోయిన కన్నీటి చారికలు సముద్రపు నీరే చాలవు అంటున్నాయి

మూడుముళ్ల బంధంతో, పెళ్ళినాటి ప్రమాణాలతో ఇదే! "నా" జీవితం అనుకున్న నాకు

"ఇదేనా?"  జీవితం అన్న ప్రశ్న మిగిలిపోయింది.

నమ్మలేని
రహస్యం వాళ్ళ తీరు.

మనసులు నిర్మించుకున్న
కలల కోటలో
కిక్కిరిసిన రాత్రులు

సముద్రం సహితం
చూడని లోతును
ప్రేమలో చూసి ...

భరించలేని ఆశ్చర్యాన్ని
భూమితో
పంచుకుంటే...

సహనాన్ని అస్త్రంగా
ప్రయోగించిన
భావఫలితం...

ప్రేమకు దాసోహం
 " మనిషి, మనసు, మనుగడ".

             * * *
 

నువ్వు ఉదయాన్నే పచ్చి శ్వాసకై

సముద్రపు ఒడ్డుకు వెళ్ళి ఉంటావు

రెక్కలు విప్పి హాయిగా 

నింగిలో గిరికీలు కొడుతున్న పక్షులు

కనపడ్డాయా నీకు

బంధించిన గదుల నుండి

బయటపడ్డాననుకుంటూ 

నీకున్న స్వేచ్ఛనే

మరింతగా  రుచి చూద్దామనే

ఆరాటం నీది

ఒకసారి చెవినొగ్గి విను

సముద్రం ఘోషిస్తూ 

తనదైన భాషలో

నీతో ఒంటరిగా

సంభాషించాలనుకుంటుంది

తన లోపల గుట్టుగా

దాచిన రహస్యాలను

నీకు చూపాలని

ఎంతో ఆరాటపడుతుంది

ఎన్నాళ్ళుగానో  

లోపల పోటెత్తుత్తున్న సునామీలతో

పోరాడిన వైనం

నీకు వివరించాలనుకునే

తపన తనది

ముందుకీ వెనక్కీ ఊగిసలాడుతూ

నీకు చేరువవాలనే ప్రయత్నంలో

తలమునకలౌతున్న తనని చూస్తే

నీకు ఏమనిపిస్తోంది

తనపై నుండి తేలివచ్చే గాలి

తనలోని తడిని తెచ్చి

నీకు పూస్తోంది

గమనించావా అసలు

హోరున నవ్వుతున్నట్టే

అగుపిస్తున్న సముద్రం

నీటి చేతులతో

తీరంపై ఏదో దుఃఖలిపిని రచిస్తూ

మళ్ళీ తనే తుడిపేస్తోంది 

అలలను ఒకమారైనా

నువ్వు తిరగేసి ఉంటే

నీకు తెలియని కథ

వివరించి ఉండేది

నువ్వు ఒడ్డు వరకూ

వెళ్ళినట్టే వెళ్ళి

కనీసం కాళ్ళు తడుపుకోకుండా

వచ్చేయడం చూసి

నీకు బాగా దగ్గరకు

వచ్చేసిన సముద్రం

ఒక్కసారిగా వెనక్కి మళ్ళిపోయింది

నిరాశతో గుంభనంగా బిడియంగా

తనలోకి తాను

నీటిపువ్వులా ముడుచుకుపోయింది

ఒక్క క్షణమాగి

నువ్వు సరిగ్గా దృష్టి సారించి ఉంటే

సముద్రపు ముఖంలో

ఆమెను తప్పక

స్పష్టంగా చూసి ఉండేవాడివి

కెరటాల పుటలు తిప్పుతూ

ఆమె మనసును కాస్తైనా

తెలుసుకునే వాడివి కదా

కారే రాణుల్..

రాజ్యముల్ ఏలిరే..వారేరి?!

భారతజాతి నాగరికత సంస్కృతిని

నడిపిన ఆ నారీమణుల 

రుధిర పాదముద్రలేవి?

ఊయలనుండి  వివక్షలతో కష్టాలతో

కన్నీరు కార్చిన తడి హృదయాలు

అతివిధేయతతో తమ పేగు తెగిన

వెచ్చని రుధిరంతో  నిర్విరామంగా

మానవ సమూహాల పంటలను 

పండించిన ఆ అతివలేరి…?!

 ఆ..సహనం,త్యాగ నిరతి తరతరాలుగా

ప్రవహిస్తూనే ఉంది అతివలలో

అందుకే నేమో ధరణిపై 

మానవ సమూహాల పంటలు  

పుష్కలంగా పండుతూనే ఉన్నాయి..,

కాలం కని పెంచిన ఆ స్త్రీలు

ఈ సనాతన జాతికి మూలస్థంబాలు 

ఆయాకాలపు కష్టాల కొలిమిలో కాలి

రాటుదేలిన వీరనారీమణులు

వారే తరతరాల నాగరికతకు 

ప్రతినిధులు తరగని నిధులు

వారి కఠిన జీవితాలు 

వ్యక్తిత్వ వికాస పాఠాలు?!!

*******

అధరణ తాపడం చేయబడ్డ చేతులు

ఆ తనువు అణువుల్లోంచి 

జాలువారే నమ్రత..భావాల నాన్యత

అనుభూతుల సౌకుమార్యం..మమతల సోయగం

అవ్యక్త సౌందర్య మామెది

ఊపిరి నింపి..జగతినంతా ఎత్తుకు ఆడించిన

బ్రహ్మణి తాను

రోజూవచ్చే తొలి మలి సంధ్య వర్ణాల్ని

సరికొత్తగా పరిచయం చేస్తుందామె

దారమై అనుబంధాల పువ్వుల్ను గుదిగుచ్చే

నేర్పుల ఓర్పుల పల్లకి..మమకారాల పాలకంకి 

చూడగలిగితే..నిండుగా ప్రవహించే ఆవేదనలు..

అచ్చాదన లేని ఆ మనసు పరిచే ఉంటుంది

ఆ అభిమానాల సృజన శీలిపై

దాడులు..ఆకృత్యాలు..అల్లరులు

ఆనందాలను లెక్కకట్టుకుంటూ

లోటును పూడ్చుకునే క్రమంలో భంగపడి 

అందిపుచ్చుకోలేక

ఆమె అడుగుల్లో..ఆమెను పొందనీక

ఆ మనసుకెన్నిసార్లు సిలువ లేసారో..

లెక్కలెవరు కట్టగలరు..?

ముద్రల్ని మోస్తూన్న

ఆ అడుగుల భారాన్ని ఎవరు తూచారు..?

అదో..ఆచూకీ లేని వెతల ఉనికి..!

ఎన్నో..బలత్కార శిశిరాలను భరించిన

ఆ చెట్టుపై ఎన్ని బంధాల పక్షులు వాలినా..ఇంకా పొదుపుకుంటూనే

కలలు చిగుళ్ళేస్తుంటుంది

సాకాలపు ఫలాలు రాకనే..రాలి నేలపాలౌతుంటాయ్

అపుడపుడూ

ఆ ఆశయాలన్నీ భయం లోయలో పడి

ఆనవాళ్లు కోల్పోతుంటాయి

మళ్ళీ ఆశల బొమ్మల కొలువును

అతి నేర్పుగా పెట్టుకుంటుంది

అలుసుచేసి అగ్గువచేసిన ప్రతిసారీ

వెక్కిళ్ళు పెడుతూ..బద్దలవుతూనే..కట్టుకుంటుంది

గుహలను గృహాలుగా మలచిన

ఆమె వెంటే..నడచిన ఒకనాటి మానవ సమాజం

అంచెలంచెలుగా చేజారిన..ఆ మాతృస్వామికం

ధూషణల తిరస్కారాల ముళ్ళు గుచ్చి గాయం చేస్తున్న

ఆ ఆధిపత్యపు అంపశయ్యపైనే తను

నరుక్కుంటున్న..తాము కూర్చున్న కొమ్మ ఆమేనని

వాళ్ళకింకా తెలియదు

ఊపిరి సలపనీయనీక ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తున్న 

పరిది పరిమితుల నుంచీ...

కఠిన కచ్చడాల నుంచీ..

ఇనుప కౌగిళ్ళనుంచీ..

తనను తను విముక్తించుకుని..

తన వేదనల అగాధాలను

అంచనా వేసుకోవడం.. ఇపుడిపుడే నేర్చుకుంటోంది

తన జీవన మడిలో..తనకోసం

కాసిన్ని చిరునవ్వుల నారును నాటుకుంటోంది

కాలంతో..
భూగోళంతో కలిసి నడవడమే
అప్డేట్ అవ్వడమంటే..!

ఆకులు రాలాయనో
సాయంసంధ్య ఎదురొచ్చిందనో ముడుచుకోక
తాజాగా చివుర్లను మొళిపించుకోవడం
అవసరమే ఎవరికైనా

రాగంలో రాగమై వర్ణంలో వర్ణమై
అడుగు కలపి సాగితేనే
సరికొత్త కాంతులమై ప్రజ్వలించేది.

పరిణామక్రమాన్ని అంగీకరించిన
ఒకనాటి అగ్నిశకలమే
ప్రాణిని ఆవిష్కరింప చేసిన జీవగ్రహం

తనను తాను
సంస్కరించుకోకుంటే ఇంకేముందీ
పుట్టలు పెరిగి పాకురుపట్టి పోమూ.!?

గొంగళి పురుగు నవీకరించు కుంటేనే
రంగుల సీతాకోకై రెక్కవిచ్చేది
రాగి పాత్రలని  రుద్ధి మెరిపించకుంటే
బొగ్గుల మయమే కదా

ఎప్పటికీ ముట్టని  మంచిల్లబాయి
మర్లబడి తెర్లయిపోదూ
భూకేంద్రక సిద్ధాంతమే ఇంకా సరియైందంటూ
ఆదిమయుగాల్లోనే జీవిస్తుంటారు కొందరెందుకో
వాడకుంటే మెడదుకూడా
అంతరించిపోతుంది సుమా..!

నవీకరించుకోవడం అంటే..
రంగుల రెక్కలను అతికించుకొని
గాల్లో విహరించమని కాదు.
రంగు వెలిసిపోకుండా నీకు నువ్వు పరిమళించమని

ఒక్క మనుషులకే కాదు
సర్వోపకరణాలకు నవీకరణ ఆవశ్యకమే..!
మానవ సృష్టి మన చరవాణీ
ప్రాధేయపడుతోంది
అప్డేట్ అయ్యేందుకు అనుమతి నియ్యమని.!
ప్రాణం లేని పరికరమే
అదేపనిగా ఆరాటపడుతుంటే
నన్ను నేను నవీకరించుకోవద్దూ.!?

 

కనులుమూసీ కల కన్నాను

బ్రమలుతొలగీన నేను

ఇప్పుడు కనులుతెరిచి

వాస్తవాలను చూస్తున్నాను

నేను ఆడపిల్లగా

పుట్టీ పెరిగీ నా

ఆడపులిగా పెరగాలనుకుంటున్నాను

ఈ రంగుల ప్రపంచంలో

ఈబ్రమల లోకంలో

మాయల సమూహంలో

నేనిలా వుంటే నామనుగడ సాథ్యమానీ నన్ను నేనే

ప్రశ్నించుకున్నాను

అమ్మ పొట్టలో వూపిరీ

పోసుకుంటున్నప్పుడే

నా జీవన సమరం మొదలు

అల్ట్రా సౌండ్ కోరలకు

చిక్కకుండా

తప్పీంచుకునీ

ఉమ్మనీటీ ని నివాసం చేసుకుని శ్వాసించటం

నేర్చుకునీ

బయటీప్రపంచంలోకీ

వచ్ఛీన బుజ్జీమేకపిల్లనీ

రాజుగారి తోటలోకీ

మేత కోసం వెళ్లగానే

కంచెలుమేస్తున్న చేలనీ

చూసీ అవాక్కయినాను

చెట్టు మీద పండుకు

రాళ్లు దెబ్బలు తగులుతాయని

తెలియక

అమాయకంగా చెట్టునే ఆశ్రయించీన అమాయకురాలనీ

రాజ్యంఏలుతున్న

రాక్షసమూకల

రాజ్యం లో

పహరా లేనీ

ఆసరాలేనీ

మృగాల మథ్య

నేను కుందేలు పిల్లనై

గంతులువేయాలంటే

నేను ఆడపులిలా

కాలుదువ్వాల్సందే

ఉగ్గు పాలు తోకలిపి

ధైర్యం పాలు నింపీన అమ్మ

వొడీనిండా థీమా థీరత్వమే

దివిటీవెలుగులో

నాప్రయాణం సాగీంచాలంటే

నేను నేనుగా నిలబడాలంటే

నేను ఆడపులిగా మారాలి

ఉదయం ఏడైనా పోదు

మనలో లేజీ

కళ్ళముందు ప్రత్యక్షం కాలేజీ

పైగా చేతిలో పుస్తకాల లగేజీ

దాని బరువు మినిమమ్ ఓ కేజీ

పైకి కఠినంగా మా గురూజీ

"లోపల మనసు మాత్రం స్పాంజీ

చేస్తున్నాము కానీ పిజీ

అంతులేని సిలబస్తో గజిబిజీ

ఉద్యోగం లేదంటే అవ్వదు మ్యారేజీ

దాంతో పడలేం రాజీ  

అందుకే ఎక్కువైన పోటీల రేంజి

ఎలాగైనా తిప్పాలి ఉద్యోగాల పేజీ

లేదంటే దూకాలి ప్రకాశం బ్యారేజీ

మనిషికి డబ్బు

ఎంత ముఖ్యమెా

పరువు అంతే

డబ్బు లేకుంటే

రేపటి రోజు సంపాదిస్తాం

కాని పరువును

సంపాదించలేము మిత్రమా

ప్రాణం పోయిన సరే

పరువు ముఖ్యం అన్నారు

పెద్దలు నిజమే కదా

పరువు లేని చోట

ఒక్కక్షణం ఉండనివ్వదు

నీ మనస్సు

అడ్డదారిలో కోట్లు

సంపాదిస్తే ఏం

పరువు లేనప్పుడు

గాజులా మేడలో

ఉంటే ఏం

పరువు లేనప్పుడు

జేబులో చిల్లిగవ్వ

లేకున్నా సమాజంలో

కొంత పరువు ఉండాలి

మిత్రమా

పరువు లేని బ్రతుకు

ఉంటే ఎంత

పోతే ఎంత

మూతబడని కనురెప్పల కాగితాలపై

ఎన్నెన్నో కథలు కావ్యాలు రాసుకుంటూ ఉంటాను

నిశీధి దేహంపై నీ జ్ఞాపకాల కొవ్వొత్తులు వెలిగిలినపుడు

పట్టెడు దోసిలితో

నా పుట్టెడు దుఃఖాన్ని

పతంగంలా ఎగరేయాలని అనుకుంటాను

అంతటా పరుచుకున్న నలుపులో

నాకు తెలియకనే నేనూ కాలిపోతూ

పొగతెరలానో

పగలు చూడని పొరలానో

సూక్ష్మ తరంగంలానో ఎగిరిపోతాను

అప్పుడు

అంతరిక్షపు వీధుల్లో ఏ మేఘాల కొమ్మలకో

ఉరి వేసుకుని

తెల్లని ధూళి కణమై వేలాడుతూ కనిపిస్తాను

నువ్వెప్పుడైనా తలపైకెత్తినప్పుడు

శ్రీశ్రీ గేయాన్నో

కృష్ణశాస్త్రి గీతాన్నో

చలం భావుకత్వాన్నో

ముద్దగా చుట్టి

నావైపు విసిరికొట్టూ....

 వాటితో మాట్లాడుతూ  నొప్పి తెలియకుండా మెల్లమెల్లగా  మరణిస్తాను!!

ప్రతి మనిషి జీవితంలో విజయం

ప్రతి నిమిషానికి ఇస్తుంది ఎంతో ఆనందం,

కదిలే కాలం లో

విజయ పునాదులు బలం గా వేస్తే

శ్రద్ధ శక్తులు పట్టుదల ప్రహరీలు గా

సంకల్పం దృడ సంకల్పం తో అవుతుంది

విజయ భవనం

ఉత్తేజ శక్తి తో చేస్తే ఏదైనా పట్టవదలక

విజయం పొందేవరకు నిరంతర కృషి తో

తప్పక కాలమే అందిస్తుంది నిజమైన

విజయానందం

నక్షత్ర నివాస స్వప్నములు

గాలి మేడల స్వప్నము లు  వీడి

నిజమైన విజయంకోసం అంకిత భావంతో

ప్రణాళిక నియమనిబంధనలు తో పని

ప్రారంభించిన విజయంత తథ్యం

అపజయ తాలూకు ను దాటుకుంటూ

విజయ తాలూకు వెతుక్కుంటూ

కష్టనష్టాలు చవిచుస్తూ

నిలదొక్కుకుని ధృఢ సంకల్పంతో

ముందడుగు అదే విజయపు తొలి అడుగు

అంతులేని ఆనంద సరిహద్దు.

అర్థరాత్రి ఆడపిల్ల ఒంటరిగా సాగాలన్నావు

పగలు బయట పడాలంటేనే భయం  భయం

శాంతి శాంతి అని ప్రభోధించావు 

అనునిత్యం అశాంతి అడుగు జాడలలోనే జనం

మైత్రిభావం ప్రతి ఒక్కరిలో ఉండాలన్నావు 

ఒకరికొకరు కొట్టుకు చూవటమే ఇప్పటి నేపధ్యం

ప్రేమైకజీవులుగా బ్రతకాలని పలికావు

స్వార్థపు ప్రేమలో నిత్యం ఓల లాడుతోందీ లోకం

నిజమైన సంతోషం సంతృప్తిలో ఉందన్నావు

సిరితో ఆనందాన్ని కొనుక్కోవాలనే సమాజం నేడిక్కడ 

మంచి చెడు ప్రక్క ప్రక్కనే ఎప్పుడూ

దేన్ని పక్కకు తోసెయ్యాలో

దేన్ని మనసున నిలుపు కోవాలో 

అర్థం చేసుకుని ముందుకు సాగటమే జీవితం

గాంధేయం ఎప్పటికీ భవితకు మార్గదర్శకమే

ఏది అసలైన నిజమో

చెప్పక తప్పదు ఈ నాటి యువతకు

ఇదే ఎన్నటికీ చెరగని సత్యం !

నీవు లేనిదే క్షణం లేదు
నివురు గప్పిన నిప్పుకైనా
నీలాల దాగున్న జలముకైనా
నిరాడంబరాన్ని నిశ్చలతను
మౌనంగా దార పోసే అమృత బాంఢం నీవు...

ఆకాశ పొరల్ని దాటినా
అంతరంగాన్ని విశ్లేషించినా
అనురాగాన్ని అంకితమిచ్చినా
ఆత్మీయతకు ఆలవాలమై
మమతను పెనవేసే మల్లె పందిరి నీవు...

అవమాన భారాన్ని మోసినా
అర్థశాస్త్రమే తనదైనా
అవరోధాల బాటలో నడిచినా
అమ్మ తనాన్నీ అరువిచ్చే
అలుపెరుగని గుండె చప్పుడు నీవు... 

సహనానికే సహస్రనామమై
సామరస్యతను సాధించే సంకేతమై
సౌరభాన్ని వెదజల్లే సృజనియై
సంసార సాగర మథనంలో
సాహోయనే సార్వత్రిక రూపం నీవు

వేకువ సింధూరమై...
వెన్నెలద్దిన జాబిలివై...
విశాల జగతిలో విరిసే మందారమై
మురిపాల పాల వెల్లిలో
కడిగిన ముత్యమంత మనసు నీవు

అడుగడుగునా కన్నీటి కాలువలున్నా
అలవి కానీ ఆటవికమై వెంటాడినా
అత్యాచార చారికలెన్నో వెలివేసినా
అగాధాలనూ దాటేసే
అమలిన ప్రేమలో  పండిపోయిన శిఖరమే నీవు

నీవు లేనిదే క్షణం లేదు...
ఓ మహిళా వందనం!!!

************************

పరుల క్షేమమే తపమై

పరాయిగా జీవించే ఒంటరి

సృష్టికి మూలమైనా

అస్థిత్వమెరుగని బాటసారి

తన ఆశలను అదిమిపట్టి

తనవారి ఆశయాలకు ఊపిరిపోసే తపస్వి

అభిరుచులను మరిచి

అలవాట్లను మార్చుకుని

కుటుంబానికై కరిగిపోతున్న క్రొవ్వొత్తి

త్యాగాల వారధిగా

వారసుల అభివృద్దికి

నిరంతరం తొడ్పడే కల్పతరువు

అవమానాలెదురైనా

సహనం కోల్పోని ధీరమేరువు

నిర్లక్ష్యానికి నిరాదరణకు ఆయువుపోసే

నేటి సమాజంలో

కర్తవ్యదీక్షనెత్తుకొని

సాధికారదిశగా సాగుతుతున్న 

అలుపెరుగని  ప్రవాహం ఆమె

అణచివేతకు ఆజ్యం పోస్తున్న

మగాధిపత్యపు పీఠాన్ని పెకిలిస్తూ

గుర్తింపుతొవ్వ తవ్వుకుంటున్న

సంకల్పగునపం ఆమె

అణువణువునా ఆత్మవిశ్వాసాన్ని ఒంపుకొని

సడలని ధైర్యాన్ని గుండెపొరల్లో నింపుకొని

తీరంచేరే దాక

ఆగని కెరటం ఆమె

మనసు కసుగాయాల 

ఊసులు ఇంకెలా ఉంటాయి

మంకెన పూవులా కాక!

ఉనికి పోరాటంలో 

ఎరుపెక్కిన మనసుతో

బాధ్యతల బంధీగా 

కలల రెక్కలను జీవిత చెరసాల 

ఊచలకు కట్టుకొని...

కరిగే క్షణక్షణమూ

నీవేంటని ప్రశ్నిస్తూనే ఉంటుంది

ఏమి చెప్పను.... 

నాకంటూ నేనుగా 

ఏమీ మిగలని అస్థిత్వపు 

పూదోటననా 

ఒక గ్రీష్మం ఒక శిశరం

ఒక మానని గాయం

అప్పుడపుడూ కురిసే చల్లని వాన కాలం

మారే మనసుల మధ్య తారాడే 

అలుపెరుగని రుతురాగం

అలజడి అలల ఆశల మధ్య ఊగిసలాడే 

మనసు యుద్ధ గీతం... 

రేపటికీ నేటికీ మధ్య మునిమాపు వేళ

నిశ్శబ్దంగా నిష్క్రమించే సూరీడి రెక్కల కెరటం

ఉషస్సులో కన్నీటి చుక్కలా 

చెక్కిలిపై వాలుతుందిలే

గెలవాలని తపిస్తూ చీకటి రహదారిలో 

నాతో కలిసి నడిచే 

గుండె భావోద్వేగాల గుర్తుల నేస్తం....

ఆశకు శ్వాసకూ నడుమ 

వేలాడే కలల లాంతరు దీపం

వేకువకూ సాయంసంధ్యలకూ

నడుమ గమ్యం వైపు ఒకసారైనా కదలాలని 

నలిగి ఓడే కాంక్షల హృదయం 

1.చదువు కొన్న పార్థు చెడ్డబుద్ధితోడ

   అడ్డ దార్లు వెదికి అధిక సొత్తు 

   పొంద ఆశ్రయించె బూటకపు గురుని;

   చెప్పెనంత మూర్ఖ  చిటుకులతను.

2. వాటియందు ఒకటి వైవాహికమనగ

    పెండ్లి యాడె మంచి పిల్ల జూసి;

   కట్టుకున్న గౌరి కష్టమేనాడును

   పట్టకుండ తిరిగె భర్తగారు.

3.గర్భవతిగ నుండ గంతులేసిన పార్థు

   నెలలు నిండు చుండ కలత చెందె

   గురుడు చెప్పినట్లు కొమరుడు కలుగునా?

   కొడుకు పుట్టితేను కోట్లు తనకు!

4.పిల్లవాడు పుడితె పెరుగును సంపద

   పిల్లవాడు కలుగ పెద్ద పేరు;

   గుర్తు కొచ్చు కొద్ది గుండెలుప్పొంగెను

   ఎదురు చూసె బిడ్డ ఏడ్పు కొరకు

5.అతని ఆశలన్ని అడియాసలాయెను

   ఆడపిల్ల పుట్టె,  అంత సతిని

  పుట్టినింట విడిచి పొసగదు కాపుర

  మనగ గాయ పడెను కాంత మనసు!

6.ఊరి పెద్ద లెల్ల ఉపయుక్త మాటలు

   ఎన్ని చెప్పి నేమి? ఎద్దు వాడు.

   ఆడపిల్ల అన్న అష్ట లక్ష్ములనిన

   వినక పోయె నిజము కనకపోయె!

7.అర్ధ మయ్యె సరికి అంతా ముగిసిపోయె

   కుళ్ళికుళ్ళి గౌరి కుమిలి పోయె.

   బోధపర్చె లక్ష్మి బోసి నవ్వు భవిత

  లక్ష్య మెంచు కొనియె లక్ష్మి కొరకు

8.కాయ కష్ట మెరిగి కార్యము సాధించ 

   బతుకు బండి నడిపె భార్య గౌరి

   నక్క జాతి వంటి నరులెందరున్ననూ

   నెగ్గుకొచ్చె లక్ష్మిని గెలిపించ

9.ఆడ బతుకునకును అర్థము చెప్పగ

   తల్లి మనసు తీర్చ తనయ తలచె

   పట్టు బట్టి చదివి పతకాలు సాధింప

   అంతరిక్ష యాన మంది వచ్చె

10.దేశమంత మెచ్చు ఆశలపట్టిగా 

     లక్ష్మి నిలిచె ధరను లక్షణముగ

     ఆమెజూచితండ్రి అనుకొనె మనసులో

     ఆడపిల్లయనగ అబలకాదు!

11. కన్నబిడ్డ చేరి కౌగిలించిన పార్థు

       కండ్లనీరునిలిచె కంఠమొణికె

       తప్పుకాయమంచు తనభార్యనూ వేడె

       గౌరి మనసు కూడ కరిగెనంత!

భావం:

     పార్ధు అనే అతను చదువుకున్న వాడైననూ అజ్ఞానంతో అధిక సొమ్ము సంపాదించటం కోసం మాయ గురువుని నమ్ముతాడు. అతను పెళ్ళి చేసుకుంటే మగపిల్లవాడు పుడితే దశ తిరుగునని చెబుతాడు. అతను గౌరి అనే అమ్మాయిని పెళ్ళాడతాడు కానీ ఆమె  బాగోగులు పట్టించుకోడు. గౌరి గర్భం దాల్చిందని తెలిసి ఆకాశమంత పొంగి గరువు చెప్పింది నిజం కాబోతుందని ఆన పడతాడు. కానీ ఆడ పిల్ల పుట్టిందని తెలిసి భార్యా బిడ్డలను పుట్టింట వదిలి వేస్తాడు. పెద్ధలు ఎంత సర్ధి చెప్పినా వినడు. గౌరి మనసు గాయపడి కుమిలి పోతుంది. కానీ పసిబిడ్డ లక్ష్మి నవ్వులు చూసి కర్తవ్యం గుర్తుతెచ్చుకుని  ఆడపిల్ల ప్రాముఖ్యతని తెలపటానికి అష్ట కష్టాలు పడి ఆత్మస్థర్యంతో లక్ష్మిని చదివిస్తుంది. తల్లి మనసు గ్రహించిన లక్ష్మి బాగ చదివి అంతరిక్షంలోకి వెళ్ళడానికి అర్హత సాధిస్తుంది. దేశం మొత్తం గర్వ పడేలా చేస్తుంది. అప్పుడు ఆ తల్లి బిడ్డలకు కలిగిన మర్యాద, గౌరవం, సంతోషం చూసి ఆడ పిల్ల వుంటే అష్టలక్ష్ములు వున్నట్లేగా అని తెలుసుకుని తను చేసిన తప్పుకు కుమిలిపోయి క్షమించమని వేడుకుంటాడు. క్షమాగుణం స్ర్తీ సహజమే కదా.

                           ***

ఆమె నది...

గలగలాపారుతూ జీవితంలో

ఎదురయ్యే ఆటుపోట్లకు ఎదురునిల్చి

విజయశిఖరాలను అధిరోహిస్తుంది.

ఆమె నది...

కష్టాలను,కన్నీళ్ళనీ తనలోనే

ఇముడ్చుకొని అందరికి 

ప్రశాంతతను అందిస్తుంది.

ఆమె నది...

తనపై ఆధారపడేవారికి

బాసటై నిలుస్తుంది.

తనవారికి కీడుతలపెట్టేవారిని

ఉప్పెనై కబళిస్తుంది.

ఆమె నది...

తన పయనంలో ఎదురయ్యే

ప్రతిబంధకాలను అనుబంధాలుగా

మార్చి నీటిబొట్టులా తనతో

కలుపుకొని పయనిస్తుంది.

నీవేనాడైనా నా మనసు పుస్తకాన్ని 

పూర్తిగా చదివావా

చదివితే తెలిసేది 

దాని ఆవేదన ఏంటో....

వెళుతూ వెళుతూ ఆగి

ఒక పేజీ అయినా తిప్పావా

తిప్పి చూస్తే తెలిసేది

దాని ఆరాటమేంటో....

ఒక్క క్షణం అందులోని అక్షరం

మీదనైనా నిలిచిందా నీ చూపు

నిలచి చూస్తే తెలిసేది 

దాని బాధేంటో.....

పుస్తకం లోని ప్రతిపేజీ

ప్రతి అక్షరం నీకోసం 

తహతహలాడుతున్నాయి....

నీతో ఒక సుదీర్ఘ సంభాషణ

జరపాలని  తమలోని

సంఘర్షణ నీతో పంచుకోవాలని ....

అందమైన బంధాన్ని 

పటిష్టం చేసుకోవాలని

నిశీధి పరదాలను తొలగించి 

ఆనంద తీరాలకు చేరాలని....!!

ఆ. వె

వంట యింటి లోన వయసంత గడిపింది

మగని మాటకేమొ మారాడ కుండయు

అత్త మామ లందు నధిక భక్తి కలిగి

నడచు కొనిన దామె నాటి మహిళ

ఆ. వె

మగని తోని పాటు మగువ తెగువచూపి

అన్ని కార్యములకు నంది వచ్చి

అతివ యెపుడు సబలె నబల కాదని తెల్పి

తెగువ చూపు నామె నేటి మహిళ

ఆ. వె

ఉన్న బట్ట తోనె వొళ్ళంత కప్పింది

సిగ్గు బిడియము లతొ శిరసు వంచి

కట్టు బొట్టు లందు కమనీయతయు నింపి

తల్లి దండ్రి కలిమి నాటి మహిళ

ఆ. వె

అంతరిక్షమందు నడుగు పెట్టిన దామె

రాష్ట్ర పతి పదవలంకరించె

క్రీడ లందు నామె కీర్తి గాంచిన దాయె

ఏలికైన దామె నేటి మహిళ

ఆ. వె

పంట పొలము లందు పశుల పాకల యందు

భర్త తోడ తాను భరము మోసె

కాయ కష్ట మందు కలిసి నడచినామె

ధరణి కాభరణము నాటి మహిళ

ఆ. వె

చదువు సంపదందు సరిగ తూగిన దామె

బాధ్యతందు నామె భాగ మాయె

పరుగు పరుగు నామె పనులన్ని చేసియు

సాటి లేని దాయె నేటి మహిళ 

అతడు ఆమెను  'అబల' అని తీర్మానించాడు.

ఆమె  'అబల' వలె బ్రతకాలని నిర్దేశించాడు. ఆమె  'అబల' గానే ఉండిపోవాలని శాసించాడు.   

 ఆ 'అబల' కడుపున పుట్టినా తాను బలవంతుడినేనని గర్వపడ్డాడు. 

 ఆ 'అబల' ఒడిలోనే  పెరిగినా తాను బలహీనుడిని కాదని జబ్బలుచరిచాడు..    

'అబల' ముందు అసమర్దతను చూపించలేక  అహంకారమనే ముసుగేసుకున్నాడు.. 

 గుండెబలం సరిపోక మేకపోతు గాంభీర్యాన్ని ముఖమంతా పూసుకున్నాడు. సమస్యలు ఎదురైనప్పుడు  మద్యాన్ని ఆశ్రయించాడు..

'అబల' ముందు ఓటమిని అంగీకరించలేక నిరంకుశత్వాన్ని అలంకరించుకున్నాడు. బాధ్యతలు పెరిగితే 'అబల' వల్లేనంటూ నిందలు మోపాడు.

 సౌఖ్యాలు తగ్గితే 'అబల' తప్పేనంటూ  ఆగ్రహించాడు.

 గెలిస్తే తనబలం అనుకున్నాడు. 

ఓడిపోతే 'అబలే' కారణమన్నాడు. 

అణకువ మాటున దాగివున్న 'అబల' ఆత్మబలాన్ని చూసి అసూయ చెందాడు. ద్వేషాన్ని వెళ్ళగక్కుతూ తనలోని మనోదౌర్బల్యాన్ని కప్పిపుచ్చుకున్నాడు. చివరికి ఆమె 'అబల' కాదన్న నిజాన్ని జీర్ణించుకోలేక ఆమెకు కన్నీళ్లు మిగిల్చి సంతృప్తి చెందాడు..

మన సరాగాల సయ్యాటను వీక్షించుటకై

నిలువెల్లా కనులతో దోబూచులాడుతోంది రేయి

ఆ సరాగాల మధురిమల జ్ఞాపకాలను

నెమరువేసుకుని పులకించి పోవాలని ఉవ్విళ్లూరుతోంది  పగలు.

నీ స్పర్శ కోసం తహతహలాడే

ఈ తనువి తపన ఈ రేయి భరిస్తుందా!

నీ నిర్లక్ష్య వైఖరి ఆనవాళ్ల వేదనని

ఈ పగలు పలకరిస్తుందా!

నా కంటి చెలమ చెక్కిల్లను దాటి నా యదలను తడుపుతూ ఉంటే, తన ఒడిలోకి తీసుకున్న

ఈ రేయి సాక్ష్యం గా నిలిచింది.

నా నిశ్శబ్ద మౌనం నీ నిరాదరణకు ఆనవాళ్ళు

ఈ పడతి పరిమళాల కోరికల సెగలు

నీ నిద్రకు భంగం  కలిగించ లేదా!

సిగ్గుతో నీ ఎదుట కూడా పైట జార్చని

ఈ కోమలి కోరిక నీకు కానరాలేదా!

గొంతులోకి ఇంకిపోయిన కన్నీటి చారికలు సముద్రపు నీరే చాలవు అంటున్నాయి

మూడుముళ్ల బంధంతో, పెళ్ళినాటి ప్రమాణాలతో ఇదే! "నా" జీవితం అనుకున్న నాకు

"ఇదేనా?"  జీవితం అన్న ప్రశ్న మిగిలిపోయింది.

ఈ ప్రపంచమంతా
మన అస్తిత్వానికి ఆనవాళ్లే
అయినా
అడుగడుగునా
ఎదురయ్యేవి సవాళ్లే

అందరూ అయినవాళ్లే
అయినా
మన అడుగెప్పుడూ
వెనకే ఉండాలని
శాసించేవాళ్లే

సమస్యోదయాన నిలచి
ఓటముల కంటకాలు విరిచి
స్వాభిమాన కందకాలు తొలిచి
స్వయంకృషీ సౌధాలు గెలిచిన
కళాయి లేని అద్దాలం కాకూడదు మనం

అందం ,ఆనందాలకు
అచ్చమైన నిర్వచనాలం
నిప్పులాంటి ఆత్మశక్తి
నివురుగప్పబడిన ఆంజనేయులం

ఎవరూ చేయందించకున్నా
ఎదిగే చూపించే తెగువ
మనకు ఊతకర్ర కావాలి
ఎవరో దించాలని చూసే
మన అభిమానం
అందనంత ఎత్తుకెదిగి
అద్వితీయమై వెలుగొందాలి

ఇది మానవారణ్యం!
బలహీనులపై బలవంతుల జులుం!
అవసరమైతే పీపీలకమై
అత్యవసరమైతే
బెబ్బులిగా మారినపుడే
ఇక్కడ మనుగడ సాగించగలం

మెత్తని మనసు ఒరలో
సుతిమెత్తని పంచ బాణాలకు తోడుగా
ఆగ్నేయాస్త్రాలతో
అంధకార బంధురమైన సమాజాన్ని
గెలిచే అసలు కిటుకు నేర్వాలి మనం!!


...............

ఒక్కోసారి కోపం కూడా

చాలా బావుంటుంది

బావుండటమంటే?

ముద్దుగా మురిపెంగా

మనసు కొమ్మపై అలకపిట్ట వాలినంత

ముచ్చటగా ఉంటుంది.!

అనురాగపు నదిపొంగి

మదివొడ్డును గారంగా కౌగిలించుకున్నట్టు

అప్పుడప్పుడు

అమ్మో నాన్నో..

అన్నీ వదులుకుని

గుండెకుటీరపుగడపలో ముక్కర్రలానో

ఇంటి నట్టింట దీపంలానో వెలిగే తను...

విల్లులాంటి కనుబొమ్మలు సంధించి

కోపంగ చూడటం చాలా అందంగా ఉంటుంది

పంతాలు నెగ్గే కోపం పనికిరాదు కానీ

జీవన వనాన వసంతాలు పూయించే

కోపాల కుహూ కుహూ కూసితీరాలి..!

కోపం ఎంత మధురమైనదో.!?

కోపం ఎంత వెచ్చనైనదో.!?

కోపం మధురాతి మధురమైనది

ఒకరుకోసం ఒకరు

తడితడిగా వెచ్చపరుచుకునేంత స్వఛ్చమైనది.!

ఇద్దరిమధ్య

వొట్టి ప్రేమ మాత్రమే ఏం బావుంటుంది

చలి సాయంత్రపు వేళ చల్లారిన కాఫీలా

కోపతాపాలు లేకుండా బతుక్కి రుచెలా వస్తాది.?

కోపతాపాలు లేకుండా జీవితమెలా గుబాళిస్తాది.?

గడ్డిపరకంత కోపమే మొలవకుండా

బతుకు సాగుచేస్తున్నావంటే

ఎదలోపల ఏదో ఎడారి పిలిస్తున్నట్టే.!?

ఎప్పుడో ఒకసారన్నా

పిడికెడు మాటల మరమరాలకు

చిటికెడు కోపపుకారం కలిపి చూడాలి

రుసరుసల సంగీతం అనంతరం

ఓదార్పుల హృది గీతి అనంతరం

ప్రేమ సముద్రమొకటి

మనసు తీరాన్ని ముద్దాడుతూ

శతాబ్దాలకు ఇంకని చెలిమిపాతంలా..

చెవిలో ఇల్లుకట్టుకున్న మోహాన్ని తాగి చూడాలి..!

ఇప్పటికీ

ఆవగింజంత చిటపటలైనా పేలకపోతే..!

యీ సాయంత్రం నువ్వైనా

రవ్వంత కోపాన్నిగీటి చూడు..!

**                      **                          **

30/11/2021.

(తన కోపాన్ని తనకోసం ఇష్టంగా భద్రపరుస్తూ..)

పంట పొలం నట్టనడుమ

ధాన్యపు కంకులతో

ఎగిరే పక్షులతో

గెంతులేసే జంతువులతో

ఉద్యమ గానం చేస్తున్న కోయిలమ్మ పాటల మధ్య

చెంగు చెంగున మార్చ్ పాస్ట్ చేస్తున్న జింక పిల్లల అడుగుల సవ్వడి మధ్య

ఆ బాలుడి ప్రసంగం

బహుశా...

అది పర్యావరణ రక్షణకై కావచ్చు

అది రైతు వ్యతిరేక చట్టాలకు నిరసన రూపం కావచ్చు

అది సాగు నీరుకై కావచ్చు

అది గిట్టుబాటు ధర కోసం కావచ్చు

అది దున్నేవారికే భూమికై కావచ్చు

అంతిమంగా భూమి భుక్తి విముక్తి కోసమూ కావచ్చు

                                 12-10-2021

పగిలిన నా రవిక అద్దం చెప్పింది.. 

ధ్వంసం అయిన నా చరిత్రను..