అదే పనిగా 

కొట్టుకొంటోంది కిటికీ

పదేపదే 

వచ్చి పోయే గాలికి

        *

ఎక్కడదీగాలి?

ఎందుకింతలా యీ గాలి?

సంకెళ్లు తెంపుకున్న సమూహాల

పిడికెళ్లు పైకెత్తిన హోరు మోసుకుంటూ

చెట్లను

గుట్టలను

సచ్చుగా మొద్దునిద్రలో పడుండనీక

వొకటే పోరు గాలి

         *

చెరువుల వీపులపై సత్యవాక్యాలను రాస్తూ

దారుల చెవుల్లో పోరు రహస్యాలను పాడుతూ

అలలు అలలుగా కదిలి

ఎడతెరపి లేకుండా ఇంటిని చుట్టుముట్టిన గాలి

           *

అంతా పొరుగాలియేరు పారుతున్న బొమ్మ

చుట్టూ పొరుగాలివాగు సాగుతున్న చెమ్మ

           *

కిటికీలు

తలుపులు

గుండెల గోడల ఇళ్లు

అదే పనిగా కొట్టుకుంటున్నాయి

ఊరిలో

గాలి పోరులో..!

**      **      **

నా వాళ్ళకోసం

హక్కులని అడిగితే

నేను దేశద్రోహినైతే నక్సలైటునైతే

నాకంటే పెద్ద దేశద్రోహులు

నాకంటే పెద్ద నక్సలైట్

మరెవ్వరూ లేరు

నా వాళ్ళకోసం చేసే

పోరాటంలో

నేను ప్రాణాలు కోల్పోతే

అది నా పిచ్చితనమే అని

మీరంటే నాకంటే పెద్ద

పిచ్చివాడు మరెవ్వరూ లేడు

అందరూ నావాల్లే

అనుకోవటం స్వార్ధమే అయితే

నాకన్నా పెద్ద

స్వార్ధపరుడు మరెవ్వరూ లేరు

నాలుగు గోడల మధ్యలో
ఒక సోఫా చూస్తుండగా
రెండు కుర్చీలు దగ్గరగా
రెండు కప్పులు కాఫీ వాసనతో
నాలుగు కళ్ళు ఒక చూపుతో...
రెండు మనసులు ఒకే తలపుతో....
మెరిసే మాటలకు రూపం తెచ్చే
ఆ రోజుకు కాళ్లకు మ్రొక్కుతూ
నీలో  నన్ను చూసుకుంటా
నాలో నిన్ను చూపుకుంటా
ఒక మల్లె తోడుగా
ఒక క్షణం నీడగా
ఓ తీపి జ్ఞాపకాన్ని
మనసు కాగితంపై
కవితగా వ్రాసి ఇస్తాను
జీవితాంతం గుర్తుండేలా...

 

ఇక్కడ రైతులు స్వతంత్రగా ఆత్మహత్యలు చేసుకోవచ్చు....

ప్రభుత్వాలు రైతు వ్యతిరేక చట్టాలు తీసుకురావచ్చు...!!!

ఇక్కడ ఉద్యోగాలు లేక, నిరుద్యోగులు స్వతంత్రంగా ఆత్మహత్యలు చేసుకోవచ్చు....

ప్రభుత్వాలు ఎలక్షన్లకోసం, ఉద్యోగాలు ఆపుకోవచ్చు...ఓట్లకోసం!!!

ఇక్కడ అణగారిన వర్గపు స్త్రీలను,స్వతంత్రంగా చరచవచ్చు...

అధికార వర్గాలు, చరిచిన వాళ్ళని కాపాడుకోవచ్చు...!!!

ఇక్కడ పేదవాళ్ళు స్వతంత్రంగా ఆకలి చావులు చావొచ్చు...

అధికారులు మాత్రం, సమావేశాల్లో చాయ్, బిస్కట్లకోసం కోట్లు ఖర్చు చెయ్యవచ్చు..!!!

పేదవాడు తప్పు చేస్తే వెంటనే,స్వతంత్రగా శిక్షించవచ్చు...

అదే పెద్దవాడు తప్పుచేస్తే...ఆ శిక్షలను ఎన్ని సంవత్సరాలైన వాయిదా వేయవచ్చు...!!!

ఇక్కడ ఆకలికోసం ప్రశ్నించిన వాణ్ణి నక్సలైట్ అనొచ్చు... అధికార దాహంకోసం ప్రశ్నించినవాన్ని నాయకుడు అనొచ్చు...!!!

మతఅణిచివేతని ఎదురించినవాన్ని,మాంత్రికుడని కొట్టి చంపొచ్చు...

మతఘర్షణలు సృష్టించినవాన్ని, బాబాలని పూజించవచ్చు...!!!

పేదవాడు ధనం దాచుకుంటే,

జైల్లో వెయ్యొచ్చు...

పెద్దవాడు దాచుకుంటే,వాన్ని విదేశాల్లో దాయావచ్చు...!!!

చివరిగా ఈ స్వతంత్ర భారతం...పేదవాడి చావులకి, పెద్దవాడి కాపాలకి తప్ప, స్వేచ్ఛ సమానత్వం కోసం కాదు... కాలేదు.. కాబోదు...!!!

నువ్వు...

బీటువారిన నా ఎద భూమిపై

చిగురించిన ఆశల ఆయువువి,

రాటుదేలిన మది చీకటిలో

మెరిసిన చిరు వెలుగువి 

నువ్వు....

అలసిన నా అంతరంగ తీరాన

ఎగసిన హాయి తరంగానివి

నిర్మేఘ నయనాకాశంలో

వెలసిన రంగుల హరివిల్లువి

నువ్వు.....

అరవిరిసిన మనోవిరిని

వికసింపిన విరిజల్లువి,

కనుమరుగైన నాలోని కవిని

నిదురలేపి , నెనరు చేసి

పలుకులిచ్చి, పదునుచేసి

వరుణించి, కరుణించి

ఈ మట్టిబొమ్మకి జీవం పోసిన

ప్రాణ నాదానివి

నా ప్రణవ వేదానివి !!

నువ్వు ....

కాగితంపై నే నాటిన కలం

నే పట్టని కత్తీ, ఖడ్గం

పట్టిన పలకా, బలపం

ఎత్తిన చిహ్నం, బావుటా

అద్దిన అంకె, దిద్దిన అక్షరం

నా ఆవేశం, ఆవేదనల 

అల్పపీడనం వల్ల

కలిగిన భావోద్వేగంతో

పదఝరి తుఫాను లా

కమ్మేస్తూ... 

నా అజ్ఞానాంధకార విల్లుని

చీల్చుకుంటూ ...

సెకనుకి వేలమైళ్ళు,

శిక్షాబాణంలా 

పై పై కి దూసుకొస్తున్న

నా కవితాన్వేషణా తరంగ

మహాసముద్ర సు-నామీ !!

— 

   +65 98533934

కులం మతం రెండుకళ్ళయి

అభివృద్ధి అంధకారం లో

అణుబాంబులు అణ్వాస్త్రాల కంటే

భయంకరమైన యుద్ధం

ఆకలితో చేస్తున్నది

చౌకగా లభించే

ఈ దేశప్రజల చావులతో

నీకోసం ఎడవడానికి

ఖరీదైన కన్నీళ్ళు కావాలి

పాలకుల అధికార మార్కెట్లో

అమ్మకనికిఉన్న నిన్ను చూస్తుంటే

స్వాతంత్ర సమరయోధులు కన్న

కలలు కావాలి

ఈ దేశానికి కొన్ని కన్నీళ్ళు కావాలి

ఇప్పుడు

నీ పేరు

నిషేధించిన పదం

కరడుగట్టిన

ఈ పితృస్వామ్యంలో

"రమ్య"రాగాలకు నోచుకోనిది

నీ గొంతుక

రక్తం ఏరులై ప్రవహించగా

శిలువెత్తిన క్రీస్తువలే

పడుతూ లేస్తూ

గాయాలెన్నయినా భరిస్తూ

అవమానాలను దిగమింగేది

నీ కుత్తుక

నువ్వు

నేనొక మనిషిని

మనుషుల్లో మనిషిని

ప్రత్యేకంగా కనిపిస్తానేమో చూడమంటూ

కాళ్లను నెర్రదన్ని

కూడలిలో నించోడమే

చేసిన నేరమూ

సమానత్వాన్ని సాధించే

రణనినాదంలో

కట్టుబాట్ల కంచెను తెంచి

మహిళ ఘనతను

ఇలకు తెలిపిన వీర వనితగా

నాకు కనబడు

ఈ విశ్వానికి వినబడేలా

అరుస్తూ

నీ పేరును వినిపిస్తాను

        -

పంద్రాగస్టు సాక్షిగా

ఒక వైపు భారతీయ పతాకం

నింగిలో రెపరెపలాడుతుంది!

మరో వైపు నెత్తికెక్కిన కామ కత్తిపోట్లకు

నవ భారతి ప్రాణం గాలిలో కలిసిపోయింది!!

అందరూ చూస్తుండగానే

శరీరమంతా కత్తిపోట్లతో రక్తసిక్తమైంది

చిందిన నెత్తురుతో రోడ్డంతా ఎరుపెక్కింది!!!

చీమ కాటుకే తల్లడిల్లే సున్నితమైన దేహం

కామ కత్తిపోట్లకు ఎంత వేదన పడిందో!

ఎదలో... గొంతులో... కడుపులో...

గాయాల - రక్తపుధారల మధ్య

బ్రతకాలనే ఆశ ఎంత సంఘర్షణ పడిందో!!

నేరస్తులు ఎవరు?

నేరానికి దారి తీసిన ఆధిపత్య సంస్కృతి ఎవడిది?

నేరాన్ని నిరసించని

నేరాన్ని ప్రశ్నించని

నేరాన్ని ధిక్కరించని

సభ్యసమాజం నేరస్తురాలు కాకుండా ఉంటుందా?

స్పందనలో ఎందుకీ వివక్ష?

ఈ రోజు వీధిలో పడగ విప్పిన కామ నాగు

రేపొద్దున మన ఇంట్లోకి రాకుండా ఉంటుందా?                             

(గుంటూరు లో ఇంజనీరింగ్ విద్యార్థిని రమ్య కి నివాళిగా)

                                     17-08-2021

రోజూ ఉదయాలింత సున్నితంగా తెరలేస్తే బావుణ్ణు.

రాత్రినుంచి పగటికి మృదుపుష్పంలా జారితే బావుణ్ణు

కిటికీ చాటునుంచి రాత్రంతా నాకోసమే  వీచే  పొన్నాయి పరిమళమైతే బావుణ్ణు

రాత్రి నిద్రలో బంగారుకలలు కని తమకాంకితమై సోలిపోయిన ఆ  పసిదాని ముఖమార్దవమైతే బావుణ్ణు

రాత్రి అక్క పెట్టిన గోరంటపంటను మూచూసుకుని తనిసిపోయే పదేళ్ల తమ్ముణ్ణయితే బావుణ్ణు

ముందురోజు సంగతుల్ని తలచి తలచి మురిసిపోయే తెల్లవారులైతే బావుణ్ణు

అప్పుడప్ప్పడూ ఉదయాలు -

ఒడ్డుకు కొట్టుకొచ్చి మెలిదిరిగి పడివున్న శవాల్లా భయపెడతాయి.

అడవికి తెగులుసోకి

మహా వృక్షాలు

నేల రాలుతున్నాయి

అవాసపు పక్షులు

కన్నీటి వీడ్కోలుతో

కర్తవ్యన్ని నెమరేసుకున్నాయి

ఎండ్రిన్ నీళ్లుతాగి

పాయిజన్ బువ్వతిని

విషపు పురుగుల మధ్య

నెగడులా జీవిస్తూ

క్రూరమృగాల్ని ఎదుర్కోని

నిఘా తోడేళ్ళను సైతం

నిలువరించినోళ్లు

యే గత్తర సోకిన

వేటకుక్కలు వల పన్నయో

గుంట నక్కల సంతలో

యే పక్షి పాదనికి

విషమంటుకుందో

రూపాంతర సామ్రాజ్యపు

తొత్తుల పాలకుల కుట్రలకు

మహా వృక్షాలు

నేల రాలుతున్నాయి

ఇప్పుడు ఎక్కడని వెతకాలి

హృదయ స్పందనను ఎలా పరిగెత్తించాలి

ఆ గదుల మధ్య కండరాలను ఎవరైనా కదిలిస్తే బాగుండు

సంకోచ వ్యాకోచాలను తిరిగి నిద్రలేపితే బాగుండు

కళ్ళలో పరుచుకుంటున్న నలుపును  ఒక్క బొట్టు  వెలుగుతో చేరిపే వాళ్ళు ఎవరైనా ఉన్నారా??

ఆకాశం గాలిపాట

అమ్మ పాడిన జోలపాట

ఊహాల ప్రపంచంలో రెక్కలు తొడిగిన మనసుపాట

అన్నీ ఒక్కసారే గుర్తొస్తాయే!!

కాకెంగిళ్లు

పంచుకున్న కౌగిళ్ళు

కాలంతో పరుగులు

కళ్లముందే కదలాడుతున్నాయే!!

పచ్చని చెట్టు

మట్టి పరిమళం

ఆప్యాయపు వానచినుకులు

ఎక్కడెక్కడికో వలస వెళ్లిపోయాయిగా...

ఆశనే దిక్సూచిలో  ఆశ పెరుగుతూనే ఉంటుంది

శ్వాశ మాత్రం చివరి అంకంలో శాంతమవడానికి సిద్ధమవుతోంది

అదేంటో!!

పశ్చాత్తాపమిప్పుడే పాలపొంగులా పైపైకి వస్తోంది

పచ్చని చెట్ల గుండెలు ఎన్నెన్ని కోసామో

వాటి ఉచ్వాస నిశ్వాసలెన్ని ఆపేశామో

ప్రకృతిని వికృతిగా మార్చేసి

ప్రాణవాయువు కోసం పొగిలి ఏడిస్తే ఎక్కడని వెతకాలి??

కాలం మీద వాంటెడ్ పోస్టర్ తగిలించి ఎదురుచూడటం తప్ప!!

ఓ నా ఉద్యోగమా ...!!

బతుకే కాటికాపరి అయినది వేచి చూసి చూసి

నీ కోసం...

రాజు హోదా ఇచ్చెనా కనబడితే ...లేనియెడల బిచ్చగాడిలా చూసినా ఈ లోకమే ....

రోజులు గడిచే ఉద్యోగం ఎప్పుడు అని అని ధ్యాసలోనే...

మనుషులనే వేరు చేసేనే జీతమే లేకుంటే...

కన్న తండ్రి కూడు కోసం కొట్టుమిట్టాడెనే...

కూడు లేక గుడ్డలేక చేయిచాచి లేక ఉద్యోగం ఎప్పుడు వస్తుంది అని నాన్న అడిగెనే....

నలుగురు నాన్నను చూసి నవ్వే నా

తట్టుకోలేక చచ్చి బతికేనా....

మంచితనమే గౌరవం అనుకున్నా ..!!

ఉద్యోగమే గౌరవమా..??

కష్టమైన నష్టమైన రాళ్లను దాటితేనే కానీ నాన్న చితికలు పడిపోతే ఎలా దాటాను ??

చిరిగిన చీరతో మట్టి పిసుకుతున్న అవ్వకు

మంచి రోజులు వచ్చేది ఎన్నడు?

ఓ ఉద్యోగమా ఇంకెన్నాళ్లు నా ఎదురు చూపులు..??

అందని చూపులకు అమ్మే గా చందమామ

వాడిపోని, చెడిపోని, పరిమళం లాంటి ప్రేమను అందించే దైవం అమ్మే...

నడక రాని పసితనానికి నడిపించే నడకనే నా తల్లి

ఆకలి యెరుగని యవ్వనానికి కడుపు నింపే బువ్వే కదా అవ్వా

జ్ఞానం యెరుగని బాలతత్వానికి అక్షర జ్ఞానం అమ్మే గా

అచ్చమైన స్వచ్ఛమైన మనసే అమ్మా...

మహోన్నత ప్రేమా మూర్తి అయిన అమ్మకే సొంతం ప్రేమ చూపడం అందుకే అంటున్న "నా ప్రేయసి నా తల్లి"

"అ"మ్మ నేర్పిన తొలి పలుకులు "ఆ"ప్యాయత నిండిన ఆ పిలుపులు

"ఇ"సుకలో నే దిద్దిన అక్షరాలు "ఈ" జన్మకి మరువలేని భావాలు

"ఉ"గ్గు పాలతో పాటుగా "ఊ"యలలో పాటగా

నిలిచిన నా మాతృ భాష కు "ఋ"ణ పడి ఉంటా.

చినుకులు పలపలా రాలగానే

చెట్టు వొళ్ళంతా పులకరిస్తుంది 

ఆకుల చేతివేళ్లు సంగీతం మీటుతాయి 

కొమ్మలు నాట్యం చేస్తాయి 

చిగుళ్ళు హాయిగా కళ్ళు తెరుస్తాయి

కొమ్మారెమ్మా రాగమందుకుంటాయి 

మొగ్గలు పూల చిందులేస్తాయి

చెట్టు వేళ్లకు నీటి లేఖలు రాస్తుంది

వేళ్ళు ఒళ్ళు విరుచుకొని నిద్ర లేస్తాయి

నీటిని ఆబగా ఒంటి నిండా పీల్చుకుంటాయి

కాండాన్ని తట్టి  లేపుతాయి 

వయ్యారంగా లేచిన కొమ్మలకు

నీటి పిలుపులు పంపుతాయి

కొమ్మలేమో రెమ్మలకు నీటిని జాలువారుస్తాయి

ఆకులేమో రెమ్మల నుండి 

నీటికి ఆహ్వానం పలుకుతాయి 

నోళ్లు తెరిచిన హరితం 

మత్తుగా ఒక్కో గుక్క వేస్తుంది 

సూర్యుడిని ఆహ్వానించి

కిరణాలు వెలుతురు సంతకం చేస్తాయి

చల్లని గాలి తెమ్మెర మెల్లగా చెంత చేరుతుంది సమిష్టిగా ఆహారాన్ని తయారు చేసుకుంటాయి 

చెట్టంతా హరితవనం పండుగ అవుతుంది 

చిగురు నుండి వేరు వరకు వాయిణాలు పంపుతుంది మొగ్గలు విచ్చుకుని పూల బాసలు చేస్తాయి 

రంగు రంగుల రెక్కలు వాలు చూపులతో 

తుమ్మెదలను రారమ్మని పిలుచుకుంటాయి మధురమైన మకరందాన్ని  పీల్చుతూ ఉంటే 

పువ్వు మధురోహల్లో తేలిపోతుంది 

పోతూపోతున్న తుమ్మెదకు పుప్పొడి వెల్ల వేస్తుంది వనమంతా పంచుకుంటూ తుమ్మెదలు రాగాలు తీస్తాయి 

పువ్వులు కాయలవుతాయి

కాయలు పండ్లవుతాయి

చిలకల గాయాలకు పులకించి పోతాయి

చెట్టు విరగ కాస్తుంది 

కొమ్మలు ఒళ్ళొంచుతాయి

రారండహో అంటూ వనానికి చాటింపు వేస్తాయి పక్షులు ఎన్నో గూళ్లు కట్టుకుంటాయి

చీమలు బారులు తీరుతాయి

పురుగు లెన్నో పాక్కుంటూ వస్తాయి 

మనుషులు ఆశల పల్లకీ ఎక్కుతారు 

జగమంతా చెట్టు చుట్టూ చేరి ఆకలి తీర్చుకుంటుంది

ఎప్పుడు

ఎక్కడ

ఏం జరుగుతుందో

అర్థం కాని పాడు కాలం వచ్చింది.

ఎవరిని

ఎలా

కోల్పోవాల్సి వస్తుందో

తెలియని స్థితి నెలకొంది.

ఇప్పుడు

మనసుకు కొంత  హాయి

ప్రశాంతత

మనో ధైర్యం కావాలి.

****

మనుషిని మనిషి

కలవలేని రోజులొచ్చిన

మనసుకు కాసింత

మనోధైర్యం చెప్పే

మానవత్వం ఉన్న

మనిషితనం కావాలి

*****

ఇప్పుడు కాసింత

మనోధైర్యం కావాలి

అమ్మలా

లాలించె

ఆప్యాయత

నాన్నలా

వెన్నుతట్టి లేపే

ధైర్యం

స్నేహితులా

ఏదైనా

కడ దాకా

తోడుంటామని

చెప్పేవాళ్ళు  కావాలి.

స్వస్థత సాధించడానికి

ఏలికలకు కనువిప్పు కలిగించే

కదణరంగం ఒకటి నిర్మాణమై ఉండాలి.

(కరోనా రేపిన కల్లోలంలో మనుషులకు కాసింత మనోధైర్యం కావాలని వారికి అండగా ఉన్నదామని.....)

బేపారంతో బత్మనీకచ్చిన బేయిజ్జతుగాళ్ళు
మన కంట్లెనే మన యేలు తోటే...
ఇస్సీ...! నంబకరాలు
తల్లిరొమ్మును గుద్దిన బేయిమానుగొట్టోళ్ళు

తెల్ల బంగారం, నల్ల బంగారం
అస్లీ బంగారమే కాదు, సకులం బాండువలకు బాండువలు
బొత్తిగ తెప్ప దాటిచ్చిన బట్టేబాజ్‌గాళ్ళు
కుటీర కార్ఖానాల కుంటువడగొట్టి
నకిలీ కొడుకుల దోప్కమే దోప్కం
మన గడ్డ మీదనే మనం పరాయోల్లం.

మన కట్టు, మన బొట్టు, మన జుట్టు
మన బోనం, మన మానం, మన పాణం
తెల్ల రక్కసులకు పరవా నహీ
పుల్లరి పితూరీల పయి
సలసల మసిలిన మజ్ఞారి మజ్జ
పరాయిపీడకులను ఉప్పు పాతరేయంగ
ఉరికొయ్యన ఉయ్యాలలూగిన ఉయ్యాలవాడ

కండ్ల ముందటే కన్నతల్లి వలపోత
పటపట పాలాలేగిన పండ్లు
చిటపొట నిష్కలయి దుంకిన కండ్లు
తుది నెత్తురు బొట్టు వడిసే దనుక
తెల్ల తోడేండ్లను తెగ నరికిన మణికర్ణిక

తంతెలకనంగ ఎట్టిసాకిరిల కట్టు బాంచె బత్కులు
చావలేక బత్కలేక తల్లడం మల్లడమాయే.
మా తాత ముత్తాతల తండ్లాటకు
త్యాగమే దారి దీపమయ్యింది
పదునెక్కిన గోండ్వానా పరగణం

బరిసెలు బరిల నిల్సినయి
విల్లంబులు విహంగాలయినయి
ఉరితాళ్ళను పేనిస వెయ్యి ఊడల మర్రి

దోపిడీదారుల్ని మార్చడమే కాదు
దోపిడీ నుండి విముక్తం కల్పించాలన్న
భగత్‌సింగ్‌, సుఖ్‌దేవ్‌, రాజ్‌గురుల బలిదానం
చిలచిలా నెత్తురు చిల్లి భాసిల్లినా
ముల్లును ముల్లుతోనే తీయాలన్న అల్లూరి ఆశయం.

మావా నాటే మావా గావ్‌
గొంతు పల్గొట్టుకొన్న జల్‌, జంగల్‌, జమీన్లు
కొదమ సింగపు కొట్లాట
ఆదివాసీల ఆత్మ గౌరవ పతాక.

బ్రిటీష్‌ రెసిడెన్సీపై తుర్రేబాజ్‌ఖాన్‌ దాడులు
దొడ్డి కొమురయ్య దుడ్డుకర్ర మోతలు
చాకలి ఐలమ్మ రోకలిబండ పోటులు
షోయబ్‌ ఉల్లాఖాన్‌ ఆజాది రాతలు
షేక్‌ బందగీ ఖానూనుకై లడాయి
మహ్మదాపూర్ల మారుమోగిన గుట్టలు
భూమి కోసం భుక్తి కోసం
వెట్టి చాకిరి విముక్తి కోసం
సాగిన రైతాంగ సాయుధ సమరం

ఇసిరెలు పసిరెలు మర్లవడ్డయి
అతారెలు పతారెలు తిరగవడ్డయి
గడీలు గజగజ వనికినయి
బూసాములు బుజబుజ వోసుకున్నరు
ఊరూవాడా కో... అంటే కో... అన్నయి
రజాకార్లను తరిమికొట్టినయి 
నిజాం పాలనకు గోరీ కట్టినయి.

జై తెలంగాణ! జైజై తెలంగాణ!!
తెలంగాణ అమరవీరులకు జోహార్లు!

 

యంత్రస్పర్శ

పెదవులకు తాళాలు బిగించి

తాళంచెవులను

జేబులో వేసుకుని పారిపోతోంది

అటు చూడకండి

చూసినా చూసీ చూడనట్టే

మీ చీకటిగుహలలో దూరి

ముసుగుతన్ని గుర్రుపెట్టండి

పసిపిల్లాడి చేతులలో

పాలసీసా లాగేసి

నోటి నిండా

అర్జంటుగా టెక్నాలజీని కుక్కండి

లేకపోతే వాడు రేప్పొద్దున్న

ఏ నదినీ ఈదలేడు

అయ్యో అలా వెనకపడి ఉన్నారేమిటి

అందరినీ అనుసరిస్తూ

పరుగుపందెంలో పాల్గొని

ప్రపంచపు అంచులపై

అడుగిడాలని లేదూ

అదేమిటి

చెట్టునూ కొమ్మలపై పిట్టలనూ

అమాయకత్వంతో 

తదేకంగా చూస్తున్నారు

అరచేతిలోని జానెడు గాజుపలకకు

చూపులను వేళ్ళాడదీసి

మునివేళ్ళతో ప్రయాణించి

తడిలేని తీరాలని

తాకాలని లేదూ

సముద్రాలూ నదులూ

పర్వతాలూ ఆకాశాలూ

అన్నిటినీ మీ గుప్పెట్లో బంధించి

లోకాన్ని జయిస్తూ

మురవాలి కదా

మీరింకా

పాతచింతకాయ పచ్చడిలా మిగిలితే

ఆదిమానవుడంటూ

వింత జంతువంటూ

జూలో బంధించేస్తారు జాగ్రత్త

మీలోని పూలతనాన్ని

మనిషితనాన్ని పాతేసి

త్వరగా మరబొమ్మ బట్టలు తొడుక్కుని

కన్నీళ్ళకూ ఆనందభాష్పాలకూ

ఒకే కవళికలను

ముఖమంతా పౌడరులా పూసుకోండి

నరనరాలలో రక్తాన్ని తోడేసి

సిగ్నళ్ళూ ఫైవ్ జీ లూ

సెలైన్ లా ఎక్కించుకోండి

మీరు పూర్తిగా

యంత్రస్పర్శతో వికసించాకే

మీకిక్కడ మనుగడ దొరుకుతుంది

మీ జీవితం

లేటెస్ట్ గా మెరుస్తుంది

ప్రాణ త్యాగమే

మన సమస్యకు పరిష్కారమా?

సమస్యకు దీటుగా

సమీక్షించు ఎదురించు

హక్కుల కోసం పోరాడు

పరిష్కార మార్గం వైపు

బాటలు వేయ్...

తల్లిదండ్రుల కడుపు కోత మిగిల్చి

స్నేహితుల చెలిమిని వీడి

ఏమి సాధించావ్ మిత్రమా...

చరిత్రను సృష్టించాలి తప్ప

చరిత్రలో తనువు చాలించి ఆగిపోకూడదు

నీలా...

ప్రభుత్వాన్ని ప్రశ్నించే నైజం ఉండాలి

చెడును విమర్శించే ధోరణి ఉండాలి

కానీ,

విమర్శనకు ఆకాశంలో నిచ్చెనేసి నిరాశవాదిగా

నీ ఆశయాలను విస్మరించి

ప్రాణ త్యాగం చేసే వైనం ఉండకూడదు

మహా అయితే చార్ దిన్ కి దునియా హై

దునియా మే దునియా దారి సీఖో

జీవితంలో జీవించు

సచ్చి సాధించేది

ఏది లేదు మిత్రమా...

నిరాశ నిస్పృహలే మిగులుతాయి

బ్రతికి జీవించూ

తల్లిదండ్రుల ఆశలకు నీవే ఆయువు అవుతావు

నిరాడంబరమైన జీవితంలో

గుండె ధైర్యంతో

ఆలోచన వివేచన శక్తితో

సహనం పాటిస్తూ

సౌమ్య హృదయంతో

జీవితంలో ముందుకెళ్లాలి మిత్రమా....

కన్న తల్లిదండ్రుల కలలకు కడుపుకోత మిగల్చకు

ఓ నిరుద్యోగి బలిదానాలు వద్దు

బ్రతుకు బాటలో ప్రయాణం చేద్దాం

నేటి సంఘటన

నా హృదయాన్ని కదిలించింది

నా గుండె బరువెక్కింది

జాలువారే కన్నీటి చుక్క

సిరా చుక్కై

నా మనసులోని భావాలను

నోట పలికించి

కలంతో కదిలించింది

సునీల్ నాయక్ కి జోహార్లు చెప్తూ

ఈ సందేశం నా మిత్రులకు అంకితం...

చెలికి చేదు అనుభవం

మదికి మాలిన్యం, తనువుకు తూటా ను

కానుకనిచ్చానే ప్రియా,

      ఈ బీడు భూముల్లో బంగారు పంటలకై నా నెత్తుటి ధారల సాక్షిగా

స్వేచ్ఛ ను ఆశించడమే తృప్తినిస్తుంది మంధరా, మరుజన్మలో నా చివరి, ఆకరి మజిలీవి నీవే సఖీ,

     మరు జన్మలో నైనా మన బంధం ఈ జాతి స్వేచ్చాయుదం లో బంధికాకుడదనీ ఆశిస్తూ నీ ఆనంద్...

     మరుగున పడిన మన బానిస సంకెళ్లను బద్దలు కొడుతూ

మన భారత భవిష్యత్తే తన సంతానమని బలి తీసుకున్న యువ వీరులెందరికో ఈ స్వేచ్ఛాయుత భారత వందనం...

వందేమాతరం... వందేమాతరం.....

అర్థరాత్రి గానీ రాని నిద్రలు

నిద్ర పట్టే ముందు ఎన్నెన్నో ఆలోచనలు

ఆ అర్థ రాత్రి వినిపించే నిశబ్ద కీర్తనలు

నేర్పెను జీవిత పాఠాలు

ఆ పాఠాల యాదిలో గడిచెను ఎన్నో రాత్రులు

మళ్ళీ మళ్ళీ కనుల ముందు నర్తిస్తున్న నగ్న గమ్యాలు

అలుపురాని ఆలోచనలు అలసిపోని ప్రయత్నాలు

వస్తున్నారు వస్తున్నారు

మన ఓట్లాడిగే పాలకులు

భద్రం ఓటరన్నా

భద్రం జర

ఓట్లకోసం

పాట్లు పడతారు

ఓటు వేసినాక

పంగనామం పెడతారు

మందు ఆశ

చూపుతారు

మతిలేకుండా

చేస్తారు

డబ్బు ఆశ

చూపుతారు

డౌటులేకుండా

గెలుస్తారు

సమస్యలన్ని

పరిష్కారిస్తా మంటారు

గెలిచాక మీరే మా

సమస్యాంటారు

నాయకులు

అవుతారు

న్యాయం లేకుండా చేస్తారు

అభివృద్ధి చేస్తా

అంటారు

గెలిచాక

అవినీతిలో ముందు ఉంటారు

భద్రం ఓటరన్నా జర భద్రమే....

చెట్టమ్మ నీకు వేలవందనాలమ్మ

నువ్వులేకపోతే ఈ మనుగడేలేదమ్మ

ప్రతి ఒక జీవికి ఊరిపోస్తావ్

నిండునూరేండ్లు మము సల్లంగజుస్తావ్

ఆకలైతే పండ్లనిచ్చి కడుపు నింపుతవ్

కనుమూస్తే నీ కట్టలే పాడేకందిస్తావ్

కొమ్మలే ఊయాలై ఊపుతుంటవ్

ఎండల్లో నీడనిచ్చి కాపాడుతవ్

ఎన్నో పక్షుల నివసంకై ఇళ్లతివి

తనువంత ఔషధ గుణంగలిగితివి

వాన చినుకుని నెలపైకి తీసుకొచ్చి

మొలకెత్తు విత్తనాలకు పురుడుపొస్తివి

నీ తనువంత త్యాగంజేసి ఎన్నో ఇసిరేలానందిస్తివి

మా అవసరాలకు ప్రాణ త్యాగం చేస్తివి

ఎండిపోయి చిగురిస్తూ

మానవాళికి ప్రేరణకల్పిస్తివి

నీవు లేకపోతే ఈ జగతేలేదు

నీ రుణమెట్ల తీరునోయమ్మ

మాకు బ్రతుకునిచ్చే ఓ మహా వృక్షమా

రెండు కాళ్ళ జంతువుగా చేసి

ఊరికి దూరంగా నెట్టబడ్డ

వెలివాడలో నుంచి ఉదయించిన

ధిక్కార పతాకం నీవు

కలం నిండా ప్రేమతో పాటు

త్యాగాల రక్తాన్ని నింపుకొని

నీలాకాశంలో మెరిసిన

ఎర్రని నక్షత్రానివి నీవు

పీల్చే గాలి త్రాగే నీరు నిషిద్దమైన చోట

శత్రువు మీద దాని సాహిత్యం మీద

సముద్రంలోని కెరటం వలే

విరుచుకుపడిన అక్షర బాణం నీవు

పొత్తికడుపు వెన్నెముకకు అతికి

వెలివాడలోనున్న మూగజీవుల వెతల్ని

ఏటికి ఎదురీదుతున్న జీవన పోరాటాన్ని

అడవి బాట పట్టించిన ధీరుడవు నీవు

నీవు ఒరిగిన పొద్దున

వాడలో పొయ్యి వెలగకుండా దుఃఖించింది

కలం సిరా బదులు రక్తాన్ని స్రవించింది

పోరు నినాదాలతో ధరణి కంపించి ధ్వనించింది

మా గుండెకు తాకిన నీ కవిత్వం

మమ్మల్ని పోరు దారుల్లో నడిపించే యవ్వన శక్తి

నీకు నివాళిగా మేమేమివ్వగలం

యుద్దక్షేత్రంలో ప్రాణాలు తప్ప!

                      రచనా కాలం. 17-05-2020

కుతకుతలాడుతున్న

రక్తాన్ని ఏరై పారించనా

పీడిత ప్రజల విముక్తి కొరకై

ఎరుపెక్కిన కనులతో

గుర్రుగా చూడనా

గుండాగిరి ఇక నడవదని

పిడికిలి బిగించి

ముందుకు సాగనా

నిరంకుశత్వాన్ని

కూకటి వేళ్ళతో పెకిలించ

పోరాట పటిమనందించనా

భవిష్యత్తు తరాలకు మార్గదర్శకుడినై

దిక్కులు పిక్కటిల్లేలా

గొంతెత్తి గర్జించనా

జరుగుతున్న అన్యాయాలపై

భగ భగ మండే సూర్యడినై

మల మల మాడ్చనా

అమాయకుల ఆక్రందనలకి కారణమయ్యేవాల్లని

అక్షరాలను ఆయుధాలుగా మార్చనా అజ్ఞానాందకారాన్ని తొలగించ

నిలదీయనా నిరభ్యంతరంగా

నిర్లక్ష్యాన్ని మరలా పునరావృతం కాకుడదనెలా

పోరాడనా భీకరంగా

శ్రామికుల చెమట చుక్కనై

అగ్ని ఖీలనై దహించనా

దోపిడి దారులను

తెరిపించనా మూసుకుపోయిన

కనులు జరుగుతున్న మోసాలు

చూడటానికి

సమరశంఖాన్ని పూరించనా

అసమర్థ పాలకులను గద్దెదించ

ఏకం చేయనా

నా దేశ పౌరులను స్వేచ్ఛ స్వాతంత్ర్యాలు ఎవడబ్బ సొత్తు కాదని

అసమానతలను పెంచి పోషించేటోడి కుత్తిక కోద్దామనీ

సమానత్వపు పరిమళాలు అందరం రుచి చూద్దామని

అవినీతి రహిత భారతావనిని మరలా నిర్మించుకుందామని....!

"రాత్రి కావాలి" నాకు
వీధుల్ని తోసుకొని ఊరిను నెట్టేసి,
పొలిమేర దాటి పొలాలు తిరుగుతుంటే..
చీకటి చెవిపట్టి ఇంటికి చేర్చింది.

దీపం వెక్కిరిస్తూ లోపలికి పిలిస్తే
మంచం ఉరిమిచూస్తూ సర్దుకుంది.
               * * *
"రాత్రి కావాలి" నాకు
మళ్ళీ అదే ప్రశ్న వీధిలోకి నెట్టుకొస్తుంటే

తట్టుకోలేక కళ్ళు
లోపల నుండి బయటకు చూశాయి.

"చుట్టూ రాత్రే...
మనసే ఖాళీ."అని తెలిసి
నిద్రను కౌగించుకొని పడుకున్నా..

            * * *

 

ఒక పని

ఎత్తుకున్నాడతను.

విరిగిన కలల్ని

అతుకేసే పని.

చెదిరిన బతుకుల్ని

కూడేసే పని.

సడలిన గుండెల్లో

ధైర్యం రాజేసే పని.

ఒక పనిని

తలకెత్తుకున్నాడతను.

వెనుదిరిగి చూసే

చరిత్రకు

ఎప్పుడో ఒకప్పడు

అతనితో

పని పడుతుంది.

******

నీకు తెలీదు.

వేర్లకి నీళ్లు పోస్తే

పైన పూలు పూస్తాయని..

కాయలు కాస్తాయని..

ఒక్కోసారి 

నీకు తెలీదు.

ఒక తడివిత్తనం పాతేసి

నువ్వెళ్లిపోతావు.

మాను మొలిచి కొమ్మలు చాచి

ఆకులనీడ పరిచినప్పుడు

కోటిలో ఒక్కడయినా

చల్లని కొమ్మల కింద కూచొని

తల్చుకుంటాడు నిన్ను

గుండెచేతులు జోడించి.

నువ్వప్పుడు

తల నెరిసి వుంటావో..

తల వాల్చేసి వుంటావో..

నువ్వు చేసిన పని మాత్రం

తల ఎత్తి నిలబెడుతుంది.

నీకు తెలీదు.

( కె.వి.రమణారెడ్డి తలపులో )

******

కాసిని

చెట్ల గుబురుల మధ్య

వున్నాను.

పక్షుల కూజితాలకి

పసరిక పచ్చి వాసనకి

లోన ఎండిపోయిన 

ఎదబీళ్ల మీద

వీస్తున్న పైరగాలికి

ఒక్కొక్కటిగా

నన్ను నేను కూడేసుకుంటున్నాను.

పిట్టలాగో పశువులాగో

తన ఇచ్ఛగా ఎగిరే

సీతాకోకలాగో

జీవించడానికి

ఒక అదను కోసం

వెతుకుతున్నాను.

అదేదో అభివృద్ధి

ఇక్కడిక్కూడా వెంటబడి

రాకుండా వుంటే

బాగుణ్ణు.

రాజ్యమా..

ప్రజా సమస్యలు

పరిష్కరించడం తెలియదు నీకు..

ఆ సమస్యలపై పోరాడుతున్న

ప్రజా గొంతుకులను

నిషేదించడం మాత్రమే తెలుసు ...

భూమిని కొల్లగొడుతున్న

బహుళ జాతి కంపెనీలను

నిషేధించడం తెలియదు నీకు..

ఆ దోపిడీని ఎండగడుతున్న

ఉద్యమల పై నిషేధం విధిస్తున్నావ్..

అమ్ముకోవడం వాడి

అలవాటు..

వాడికి కొమ్ముకాయడం ని అవసరం..

నీవు విధించే

నిషేధాలు ధిక్కరించైన సరే

మీ ఇద్దరి మెడలు వంచడం

మా పోరాటం..

                   1

పోరాటమే స్వేచ్ఛా పునాది

ఏమిటి నేస్థం ఎందుకా కన్నీరు

స్వేచ్ఛా బందీ అయిందనా

విరామం విరమనవ్తుందనా

లే లేచి ఆ కన్నీరు తుడుచుకో

అదిగో అలా చూడు ఆకాశం

ఇంకా విశాలమౌతున్నది

అరుణ కాంతులతో విరసిల్లుతున్నది

చీకటికి చన్నీళ్ళ

చిరుదద్దు కుట్టినది

వసంతపు వానచినుకొకటి

యాంగ్సి మబ్బుల

నుండి గంగకు చేరింది

విప్పపూల వనంలో

తుపాకీ దండు విరిసింది

రెప్పపాటు దూరంలో

బంగారు లేడి కూలనుంది

పులిని మింగిన మేక

పిల్లనగ్రోవి ఊదింది

మేకలను మింగిన పులి

పల్లవి ఆగిపోయింది

చూసావుగా నేస్తం

ఇంకెప్పుడూ ఎడవమాకు

కష్టాల కాలిగొర్లు తియ్యమాకు

వాన వంటిది నీప్రేమ

మెరుపు వంటిది నీ దీమా

భుజం తట్టి చెబుతున్నా విను

అడుగు అడుగు ముందుకేస్తెనే

అలసట పారిపోతుంది

పిడికిలి బిగిస్తేనే

గెలుపు నీ ముందుంటుంది

          2

హిస్టరీ అడ్మిరెస్ డెత్

నేను వెళ్తున్న

ఒక ద్వేషాన్ని

ప్రేమగా మలిచెందుకై

ఒక సత్యాన్ని

నిలుపెందుకై

నేను వెళ్తున్న

ఆ దారిలో

కోర నాగులుండొచ్చు

నన్ను కాటేయోచ్చు

ప్రాణాలు తీసే

ఊబిలుండొచ్చు

నను ముంచేయొచ్చు

పీక్కు తినే పులుండొచ్చు

నను చీల్చేయొచ్చు

ఈ పోరులో

నా చేతులు తెగిపడొచ్చు

నా కళ్ళు రక్తం కార్చొచ్చు

నా తల పేలిపోవచ్చు

ప్రాణం పెకిలి పోవచ్చు

ఐతేనేం

చచ్చిన శవంలా

పడుండటం కంటే

చావేమేలు

చరిత్ర మెచ్చే

భానిస

చరిత్రను మార్చే

చావే మేలు

       3

ధిక్కార వసంతం

వసంత ఋతువుని

వర్షించే మేఘాన్ని

మట్టి వాసనని

అడవి అందాన్ని

పైడి పదాన్ని

వెన్నెల వసంతాన్ని

వేకువ ధీరత్వాన్ని

నువు

అణిచేద్దాం అని

అనుకున్నపుడల్లా

మరింత ఉవ్వెత్తున

లేస్తూనే ఉంటాయి

ఉప్పెనై పొంగుతూనే ఉంటాయి

       4

అణు సంగీతం

పుట్టుకే శరణమై

జీవితం మరణమై

ఊసుల ఉవ్విళ్ళు

ఊహల్లో ఉరి పోసుకుంటుంటే

మై డియర్ రెడ్ రోజ్

నా చివరి శ్వాస

నీ చిరుగాలి సితారా

సంగీతాన్ని వినింది

అణు వణువుకు

ఆ సంగీతం

ధైర్యం దారులేసింది

మందారం మకరందాన్ని

పులుముకుని నా చేతిని తాకింది

అది బారెల్ చివరినుంచి

బతుకును చూపింది

మై డియర్ రెడ్ రోజ్

నిజంగా నీ ప్రేమ ఎంతో గొప్పది

నా చివరి చూపూ వరకు

నీ వెకువ వెలుగులకే

ఈ నా జీవితం అంకితం

   5

వాగ్దానం

ప్రియా...

ఆవిరై

సగమాకాశంలో

మేఘమైన

నీ ప్రేమని

చినుకులు చినుకులుగా

వెన్నెల వానలా

కురిపించు

స్వేచ్ఛ గాలుల గానానివై

ఓసారి వచ్చి

మరోవసంతాన్ని

వాగ్దానం చేసిపో

నా ఎద నది

నీ ప్రేమసంద్రాన్ని

చేరుకోక తప్పదు..

    ------

నీ మాట వింటే చాలు

నా పాట ఊపిరిపోసుకుంటుంది. 

    -----

నీ చూపు

నా వైపు మళ్ళితే

నా ఊపు

శిఖరాన్నే ఊపుతుంది.

    ------

వయసు తరువు మొలిచాక

కలల బరువు మోయాల్సిందే.

------

నాలో..నీవు

దీపికలా..

గీతికలా..

వెలుగుతూనే ఉంటావు

మ్రోగుతూనే ఉంటావు.

-------

ఓ కప్పు కాఫీతో

ఒక పాట ఉదయించాల్సిందే..

---------

నిన్న..

ఆమె వెనుక..

నడిచే పాటనయ్యాను.

నేడు..

ఆమె ముందు..

నడిచే బాటనయ్యాను..

-------

ఎగిసిపోనీ..

నీ కనుల పిలుపు

కడలి కంటే ఉవ్వెత్తుగా..

మెరిసిపోనీ

నీ చూపు మెరుపు

తూరుపు కంటే కొత్తగా...

ఇంకా కనువిప్పు కలగాలని కపట నాటకాలు ఆడుతున్న జనాలు ...

ఒకప్పుడు చెట్లను నరికి జీవనం సాగించేవారు

కాలం మారింది .....

ఇప్పుడు ఆక్సిజన్ కరువై ఎదురు చూపులు చూస్తున్న జనాలు...

మన అహంకారానికి ప్రతిచర్య

మనపై ప్రతీకారం

తీర్చుకుంటున్న పర్యావరణం ...

ఆకలిచావులు పోయాయి ...

అనారోగ్యంతో చావులు మొదలయ్యాయి ...

ఆక్సిజన్ కొరతతో నేడు ప్రపంచం విలవిలలాడుతోంది ...

ఇక కరోనా  విలయతాండవం చేస్తుంది ...

సాంఘిక జీవనాన్ని మరిచిన ప్రజలకు ఇదొక కనువిప్పు ..

ఇకనైనా మేల్కోండి ...

తిరిగి వెనక్కి వెళ్ళండి...

ప్రకృతి వైపు అడుగులు వేయండి  ....

సాంఘిక జీవనానికి అద్దం పట్టండి ...

ఫ్యాషన్ భూతానికి వేసిన మేకప్ ఆపండి ...

వృక్షో రక్షితి రక్షితః అన్నారు పెద్దలు

ఇప్పుడు ఆ విషయం గుర్తెరిగారు ప్రజలు

హ ఇక పుణ్యకాలం కాస్తా గడిచిపోయింది ...

జనాలు కళ్ళు తెరిచే లోపే సమస్తం జరిగిపోతుంది ....

నారు పోసినవాడు నీరు పోయాడా ..

అన్నట్లు ఉంది మన వ్యవహారం ...

ఇకపైన నైనా సంవత్సరానికి ఒక్క మొక్కఅయినా  నాటండి ..

నీరు పోసి పెంచండి .

అదే మహావృక్షమై మనకు ఆక్సిజన్ ఇస్తుంది ..

మీ ముందు తరాల వారికి ఆస్తులు అంతస్తులు ఇవ్వనవసరం లేదు ..

మంచి ఆరోగ్యం ఇవ్వడానికి ప్రయత్నించండి ...

ఆరోగ్యమే మహాభాగ్యం ...

అదే మనందరి కి సౌభాగ్యం ...

విశ్వ కల్యాణానికి పూనుకోండి ...

పర్యావరణంను నాశనం చేసే కార్యక్రమాలను ఇకనైనా మానుకోండి ....

మేఘాల నుండి జాలువారే ...మొదటి వర్షపు శుద్ధ వర్షపు చినుకు కోసం ఎదురు చూస్తుంది..

చాటక పక్షి  కాంక్షా ఆశా దృక్పథం కేవలం ఒక శుద్ధ వర్షపు చినుకు కోసమే ...

తను పడే ఆరాటం ....కోరిక

మూగ జీవి అయిన పక్షి అంత ఆశావాద దృక్పథంతో బ్రతుకుతుంది ....

అన్ని తెలిసిన మనం కూడా కరోనా భయంతో ఆత్మవిశ్వాసాన్ని కోల్పోతున్నాం ...

బ్రతుకు పైన ఆశ ఆశావాద దృక్పథం మనపై మనకు ఉన్న నమ్మకం మాత్రమే కరోనాపై

జయించడానికి సాధనలవుతాయి

భయాన్ని అపోహలను వీడండి

ఆత్మవిశ్వాసంతో బ్రతకండి...

కరోనా మహమ్మారిని తరిమికొట్టండి...

నేటి బాల్యం చదువన్నేశక్తిలో మునిగిపోయినది

నేటి బాల్యం కథలు లేని ఊహల్లో విహారిస్తుంది

నేటి బాల్యం తోక లేని గాలి పతంగిలా

ఎగురుతుంది

తల్లి తండ్రుల అత్యాసకు బలై

బందరు దొడ్డిలో బందీ అయింది

పుస్తకాల మోత

ర్యాంకుల వేటలో ఉక్కిరి బిక్కిరౌతున్నారు

హాస్టల్ గదులల్లో ఊపిరి వదులుతున్నారు

నల్ల బలపై రుద్ది రుద్ది

పసి మనుసు పై గుద్ది గుద్ది

బందీఖానాలో బలౌతున్నారు

కంప్యూటర్స్ కహానీలు

సెల్ఫోన్ సరదాల్లో సాగిపోతుంది

భవిష్యత్ అంధకారంలో మునిగిపోతున్నది

ఉజ్వల భవిష్యత్ కై బాటలు వేయాలి

ఉన్నత శీఖరాలకు అంది పుచ్చుకోవాలి

ప్రపంచాన్ని శాసించటం కోసం

దేశం అంతా నా రాతలు నింపటం కోసం

రాష్ట్రం తలలో నాలుక అవడం కోసం

నగరంలో కవయిత్రి గా మెప్పుల కోసం

జిల్లా వార్తాపత్రికలో కవితలు ప్రచురణ కోసం

మండలం పరధిలో సన్మానాలు జరగడం కోసం 

ఊరిలో నా కవితలు చదవటం కోసం

గృహంలో అంతా నన్ను చూసి గర్వ పడడం కోసం,

~ఆనం ఆశ్రిత రెడ్డి

పై వాటికి ఆశ పడి,

అత్యాశ అనే ఉరుకు తో

నేను కలం పట్టలేదు ,పుస్తకం ముట్టలేదు.

నా దేశంలో జరుగుతున్న ఘోరాలు

రాజ్యమేలుతున్న అవినీతులు పై

యుద్ధం చేయడమే సరైనది అని

కత్తి అనే కలం పట్టి

అక్షరమే ఆయుధంగా ఎంచుకోని

పుస్తకంలో సత్యాలు అనే సాక్ష్యాలు రాస్తూ

పాఠకుల అయినా ప్రజలకు

మంచిని మార్గంగా పరిచి,

తప్పును హెచ్చరికగా చెబుతూ

నీతి, నిజాయితీ, ధర్మం, త్యాగం

ఇవే దేశ ఉన్నతికి సోపానాలు అంటూ

జనుల తలరాతల మార్పు కోసం

నా రాతలు కవితలుగా రాస్తున్నాను

నావి నిర్దేశించే బాటలు మాత్రమే

ఇక నిర్ణయం మీదే!!!

కరోనా గెరిల్లా యుద్ధం

క్షణ క్షణం మృత్యు ఘంటికలు

మానవ జీవితం ప్రశ్నార్థకం

పుట్టుకొస్తున్న కొత్త వ్యాధులు

రోగుల సందేహం

చాలా మందిని వేధిస్తున్న

ప్రశ్నలు

ప్రజల నిర్లక్ష్యం

ఆయువు కోసం వాయువుల వైపుచూపులు

ఎక్కువ మంది తనువులు చాలించిన వైనం

దేశంలో కన్నీటి కాష్టం

ఆగని భగభగ మండే శవ దహనాలు

దశలు మారుతున్న కరోనా పై సమరం

అనుభవవైద్యులసలహాలు సూచనలు

జాప్యం జరిగితే చికిత్స సైతం కష్టం

కర్ఫ్యూ గంట మ్రోగింది

బతుకు బండి భారమైంది

నిరంతరంమరణమృదంగం వినిపిస్తుంది

జాగ్రత్తలు పాటించండి..

ప్రాణాలు పై శ్వాస పెంచండి

వేచి చూడకండి..వేగిర పడండి

ప్రశాంతంగా ఉన్న బతుకులపై

పగబట్టింది ఈ మహమ్మారి...

ఆనందంగా ఉన్న కుటుంబాలలో

పుట్టెడు శోకం నింపుతుంది...

ఇటు కరోనా పీడిస్తుంటే

అటు ప్రకృతి విపత్తులు వణికిస్తున్నాయి...

భావితరాల చదువులు

ఆగమయ్యాయి...

మనిషిని చూసి మనిషే భయపడే రోజులు మొదలయ్యాయి...

నీ ఆత్మవిశ్వాసమే నీకు రక్ష

నీ భయమే నీకు తెస్తుంది శిక్ష

అప్పటికీ ఇప్పటికీ ఏం మారింది

మారిందా ?

మార్చావ ?

మారావ ?

ఏనాడైనా అలోచించావా  ?

నువుంటున్న సమాజంలో నువ్వంటున్న సమాజాన్ని

నీ చుట్టూ ఉన్నవాళ్ళని

నీ చుట్టూర చేరినవాళ్ళని

నువ్వు చుట్టిన వాళ్ళని

చుట్టూ చుట్టూ ఒకరి చుట్టూ చేరి

ఒకరికొకరం చుట్టు కొలతలా మారి

తిట్టుకొని కొట్టుకొని పోగొట్టుకొని

చూసినవెన్నో చూడనివెన్నో

చేసినవెన్నో చేయనివెన్నో

ప్రత్యక్షంగానో పరోక్షంగానో ఏదోరకంగానో

నువ్వు నేను మనమందరం

బాధపడిన వాళ్ళం

బాధపెట్టిన వాళ్ళం

బాధ్యులం

బాధితులం

పాతకాలంలో మట్టిమనుషులు
చెమటతో నింపినదే
మా ఊరి "మాలపల్లె చెరువు".....

ఊరికి దోసిలితో దాహం పట్టినట్లు
ఊరి గర్భానికి తేమను దానం చేసినట్లు
చల్లని మనసుతో చలువలూరిస్తూ
ఉమ్మడి ఆస్తిగా ఊరికి వ్రాసిన వీలునామాలా ఉంది.

ఆ చెరువులో మొలిచిన
ఓ మంచి నీటిచుక్క మొక్క వరమై
ఊటకు కట్టిన గుడి
దప్పికతీరగా కోలిచే దేవత
మా మంచినీటి తల్లి
మా పల్లె బావి.

వేసవి సెగకు
ఆవిరి పగకు
ఎండే ఊరి గొంతుకు అండగా
పక్కనే కొలువున్న
పోలేరమ్మ చల్లని చూపుకు ప్రక్కగా
నిండుగా వెలిసినది ఈ  తీపిధార.

నలుదిక్కుల
గిలకల సవ్వడితో ఊరు,
పలుప్రాంతాల
కడవల అలికిడితో ఇళ్ళు,
ఉదయించే మా ఊరి ముఖంలో
చిందే సందడిదే అందమంటే.

చెరువు ఒడ్డున
కొంగలబారులా కడవల అందం,
దారిపొడవునా
కవాతు చేసే సైనికుల్లా జనం,
ఆ తీయని దృశం
ప్రతివాని గుండెలో తీపి జ్ఞాపకం.

చేతిలో చెంతాడు
నెత్తిన కుదుర్లు
బాజారు బజార్లు జట్లు జట్లుగా
ఆడవాళ్లు రంగురంగుల కబుర్లు,
కుర్రకార్ల సైకిళ్ళు జోరు,
కష్టజీవుల జంట బుంగల కావిళ్ళు

రోజులో అందరి తొలిపనిగా
ఊరు ఉరుకుల పరుగులు
ఒక సంబరాన్ని తలపిస్తుంది.
వందలపాదాలు నడిచి నడిచి
మెత్తగా మారిన పల్లె బాట
మంచినీటికి చెప్పని చిరునామాగా మారింది.

చేతికొద్ది చేదే ఊపుకు
నడుములు విరిగె గిలకల అరుపులు
వీధులన్నీ వినపడే చప్పుళ్ళతో
చట్టు చుట్టూ బావిని చుట్టేసుకున్న జనాన్ని చూస్తే తిరుణాల గుర్తొస్తుంది.

వడివడిగా పోటీపడుతూ
నీటిని తొడే ఉత్సహనికి,
నీట జారిన బిందెలు
లాగి లాగి తెగిపోయే చేతి తాడులతో
తిట్లతో కాసేపు
పోట్లాటతో మరికాసేపు అలిసిపోయి
గ్రామ పురోహితుడు గారిఇంటికీ గాలానికి పరుగెత్తటనమే
అనుభావాన్ని ఇచ్చిన
భావి ఎంత సంతోషమో?
కలిసిమెలిసే పంచుకునే
నీరు ఎంత ఆరోగ్యమో?

 

ఓ మనిషి వదిలేయ్...

ఇకనైనా వదిలేయ్...

నీలో కూరుకపోయిన అసూయ...

నీలో పేరుకుపోయిన అమానవీయం...

నీలో సమాధి చేసిన మానవత్వాన్ని మేల్కొలుపు...

ఇకనైనా నిద్రలేపు... 

మరమనిషిని సైతం మనుగడలోకి తీసుకొచ్చిన నువ్...

నీలో మానవత్వాన్ని ఎందుకింకా శిథిలాల కింద చితకనిస్తున్నావ్...

ఓయ్ నువ్ మనిషివి కాదేమో మరమనిషివి కాబోలు ...

మనసు లేదేమో నీకు...

ఇంకేం చూడాలి నీ అహంకారం...

ఇంకెన్నాళ్లీ వ్యవస్థల బానిసత్వం...

నీ కంటిపాపకు కానరాట్లేదా...

ఆ ఊపిరాడని ఆర్తనాదాలు...

నీ అంతరాత్మ ఐనా అడుగుతా లేదా నిన్ను...

నన్నెందుకిలా బంధిస్తున్నవని...

ఊరి చివరన శేవాల కుప్పలు ఎదురుచూస్తున్నాయి...

నువ్ ఇకనైనా మారుతావా అని...

ఇంకా వేచి చూడకు....

నీలో మానవత్వం కంపుకొడుతుంది...

పాతరేస్తున్నవెందుకు నీలోని మనిషిని...మంచిని...

లే... ఇకనైనా అడుగేయ్ ....

లోపాల్ని కడిగేయ్...

నీ అడుగుకోసమే బలహీనుల బతుకులు

పొలిమేరనా ఎదుచూస్తున్నాయ్...

అమాయకపు జీవితాలు ఆగమైతున్నాయి...

నీ దాకా వస్తేనే నీదా...

మనం మనుషులమన్న...

కాసంతాయినా మనసుండాలే కదా...

లేదేం మరీ...

నువ్ అనుకుంటే కదులుతావ్...

కదిలిస్తావ్...

మరెందుకి ఎదురుచూపులు...

ఎగిరముగా కదిలిరా...

విధికి తిరగబడే సత్తా నీకున్నది...

నీ సత్తువను సంపినవా...

లేక బలవంతంగా ఉరి బిగించినవా...

ఓ మనిషి...లే మనిషి...రా మనిషి...

ఒక సామాన్యుని కంటినీరు తుడువనికి...

ఆ పేదల గుండెల్లో ధైర్యం నింపడానికి...

ఆ శవాల ఘోష... వినడానికి...

ఓ మనిషి...లే మనిషి...రా మనిషి...

కలలోనైనా ఊహించినా ఈ

కాలం మన మీద కక్ష కడుతుందని

కిరణాలు తాకని గదిలో బంధీలు అవుతామని

కీచక కరోనా తో యుద్ధం చేయాలని  కుదేలు అవుతున్న ఆర్థిక వ్యవస్థ ఒక పక్క

కూడు గూడు లేక అల్లాడుతున్న పేదలు ఒక పక్క

కృష్ణుడు లాంటి రథసారథి కోసం వేచి చూడక

కెరటాలు లాగా మన జీవితాల్లో మార్పు కోసం ప్రయత్నిద్దాం.

కేవలం గృహ నిర్బంధమే మన ఆయుధం

కొన ఊపిరి ఉండే వరకు కరోనా తో పోరాడుదాం

కోట్లాది మంది జనాల ప్రాణాలను కాపాడుకొందాం !

ఎన్నో పూలు తమకు తాముగా రాలి

భావితరాలకు విత్తనాలుగా మారి

పేదరికానికి, శ్రామికత్వానికి

సారుప్యతలు తప్ప సరిహద్దులండవని

"ప్రపంచ కార్మికులారా ఏకంకండ"ని

ఎలుగెత్తి చాటిన దినం

శ్రామికత్వం,సమైక్యత్వం,సమానత్వం

ప్రపంచ ప్రగతికి ప్రదీపికలుగా

విశ్వమానవ కార్మికతత్వమే

విశ్వమానవ సౌభ్రాతృత్వమని

పిడికిలెత్తి నినదించిన దినం

నేడే..."మే" డే...

*మే 01 "మే"డే సందర్భంగా...

భయోత్పన్నమైన స్థబ్దత

ఐ కాంట్ బ్రీత్

వీ కాంట్ బ్రీత్ గా

లక్షల ఊపిర్లు అగిపోతున్న

కరోనతో కళేబరాలు

స్మశానంలో స్థలంకై వెతుకుతున్న

చితిమంటల విస్ఫోటనం

కమరు వాసనై వీస్తుంటే

చీకట్లోని ప్రజలకి

మిణుగురులైన మిగల్చని

ఫాసిస్ట్ వేవ్ ఇది

ఆశయలకు అంకితమై

నిర్భంధాలకు నిటారుగా నిలిచి

అసమ సమాజంపై

త్యాగల ఔషధలను వెదజల్లిన

వృక్ష సముహలపై

నిషేదపు ఆజ్ఞాల్ని ప్రకటించి

నిశబ్దపు డ్రోన్లతో

మానవ హననం జరుపుతుంటే

ప్రశ్నించకుండా నేను ఉండలేను

స్వేచ్ఛ నా ఊపిరి

ప్రశ్నించడం నా హక్కు

బహిరంగ చెరసాలలో

నన్ను మాయం చేసిన

నేను మళ్లీ వస్తాను

వసంతపు చిగురునై

 (పౌర రచయిత ప్రజా విద్యార్థి సంఘలపై నిషేదాన్ని విధించడంపై నిరసన తెలుపుతూ రాసిన సందర్భం)

రాస్తాను నిను నా కావ్యంగా..

గీస్తాను నిను నా ఊహాచిత్రంగా..

------

దివి నుంచి దిగివస్తావా దివ్యతారలా..

దివ్వెవై వెలుగుతావా నవ్యగీతిలా..

------

నీ చూపుల రహదారుల వెంట నడుస్తూ

ప్రేమలోక సరిహద్దులు దాటుతాను..

-----

నీ చిరునవ్వుల నీడల్లో ఎన్ని వసంతాలో..

నీ చిరుకోపం జాడల్లో ఎన్ని గ్రీష్మాలో..

 ------

నా ఎదను

నీ ఎదలో పదిలంగా దాచుకో..

సరాగాల ఉయ్యాల హాయిగా ఊగిపో..

సంతోషాల సందళ్ళలో మునిగి తేలిపో..

రాజీపడని ఉద్యోగ

జీవితంలో పయనించి

అవిరాలమైన సేవలందించి

విరామం కొరకై

పదవీ విరమణ పొందిన

స్త్రీ అనుభూతుల సారమే

కదిలించే మనస్సు కీలుబొమ్మ...

పదవీ విరమణానంతరం

కుటుంబం సమాజాల మధ్య అనుబంధ బాంధవ్యాలను

సమూలంగా చిత్రీకరించిన

సమగ్ర సమాహార రూపం

కదిలించే మనసు కీలుబొమ్మ

ఇతరుల కనువిప్పు చేసే

స్త్రీ అనుభవాల సంఘటిత

అద్భుత గాధ....

అమ్మను మదింపు చేసుకునే పలకరింపుతో ...

ఈ కథ ఆరంభం అవుతుంది

అమ్మ గర్భం దాటొచ్చి

జగతికి పరిచయం అయ్యాను

అన్ని దశలు ధీటుగా దాటుతూ

దశలెన్నో మార్చుకుంటూ

దిశానిర్దేశం చేస్తూ

నా చివరి దశకు చేరి

నోట మాటలను చెప్పలేక రాస్తూ

మీ ఎదుట ఉంచుతున్నాను...

మనిషి జీవితమొక

నాటకాల జగతిలో

జాతకాల జావళి

పాలోళ్ళ మాటలు

నిజజీవిత గుణపాఠాలు...

ముసుగు వేసుకున్న మనసు

మసక బారిన కళ్ళలో

ఆప్యాయత లేని ప్రేమ...

నడవలేక నడుస్తున్న

నా జీవితం ప్రేమానురాగాల కై పాకులాడుతున్న బంధుత్వం...

సమయానికి సాకు లేదు ఆగడానికి

నా తపన కు మార్గం లేదు ప్రయాణించడానికి...

సాగుతోంది ఆగకుండా

నా జీవిత ప్రయాణం...

తోలుబొమ్మ సైతం హంగులన్నింటితో రంగులను

సంతరించుకొని కదలికలతో అందరిని ఆహ్లాదపరుస్తుంది...

కానీ జీవనోపాధి పేరిట మమతానురాగాలకు

దూరమవుతున్న

బంధుత్వమును

ఏమీ అనలేక నిరాకరించలేక

బరువెక్కిన గుండెతో

మదింపు చేసుకుంటూ

కదలని కీలుబొమ్మ లాంటిది

నా మనసు...

 చివరగా యువతరానికో సందేశం

యువతరమా ముందడుగెయ్ చదువుకున్న విలువలను

చాటి చెప్పు...

కనుమరుగవుతున్న మనుషుల

మధ్య బంధాలను బతికించు... బంధమనే విలువకు

బాధ్యతగా మెలుగు...

విశాల దృక్పథానికి

నిదర్శనమై నిలువు...

నిరాడంబరమైన జీవితానికి బాటలు వేయ్...

నిస్వార్థ సేవకు నిరంతరం

కృషి చేయ్...

సమాజ శ్రేయస్సుకు

నువ్వే ఒక దర్పణం...

సమాజాభివృద్ధి నీవే ప్రతిబింబం...

పల్లెను విడిచి పట్నం వొచ్చినా

ఆరాటమే తప్ప ఆనందం లేదు!

అరకొర బతుకుల్లో అనాధిగా ఉన్నాను

బంధీకానను... నేను బంధీకానను...

ప్రైవేట్ దోపిడి కొలువులో బందీ కానను!

తల్లిదండ్రులను వదిలిపెట్టి

ఉద్యమంలో వెనుకడుగేసి

ఉరుకు పరుగుల బతుకుల్లోని

ప్రైవేట్ కొలువులో బంధీకానను...!

బాధ్యతలన్నీ మీదపడి బతుకుబాటలో లీనమై

సాటి మనిషిని పలకరించే తిరుకలేని బంధీకానను!

బంధుమిత్రులంతా దూరమయ్యీ

బతుకు దెరువు బాధపట్టే

అణువణువునా అనాధిగానున్న ఆప్తమిత్రులు గుర్తుకొచ్చే

రాజ్యం సృష్టించిన బతుకు బండిని నడుపుతూ

కన్నవాళ్ళకు కానరాని దూరంలో

పలువురిని పలకరించే తీరిక లేని

కృత్రిమ జీవనయానం నాది!

పుట్టిన పల్లెలో

పెరిగిన దోస్తులతో

కలిసిమెలిసి కేరింతలతో ఆడుకునే సమయం

ఎప్పుడూ వస్తుందో

ఎవరూ మోసుకొస్తారో

ఏ పోరాటం వల్ల నా "బందీ జీవితం" బద్దలవుతుందో

ఎంతేంత మంది పుడమితల్లి ఒడిలో ఒరిగిపోతున్నారో

వాళ్ళ ఉద్యమ చైతన్య అడుగులకు కన్నీటి జోహార్లు