ఒక పని

ఎత్తుకున్నాడతను.

విరిగిన కలల్ని

అతుకేసే పని.

చెదిరిన బతుకుల్ని

కూడేసే పని.

సడలిన గుండెల్లో

ధైర్యం రాజేసే పని.

ఒక పనిని

తలకెత్తుకున్నాడతను.

వెనుదిరిగి చూసే

చరిత్రకు

ఎప్పుడో ఒకప్పడు

అతనితో

పని పడుతుంది.

******

నీకు తెలీదు.

వేర్లకి నీళ్లు పోస్తే

పైన పూలు పూస్తాయని..

కాయలు కాస్తాయని..

ఒక్కోసారి 

నీకు తెలీదు.

ఒక తడివిత్తనం పాతేసి

నువ్వెళ్లిపోతావు.

మాను మొలిచి కొమ్మలు చాచి

ఆకులనీడ పరిచినప్పుడు

కోటిలో ఒక్కడయినా

చల్లని కొమ్మల కింద కూచొని

తల్చుకుంటాడు నిన్ను

గుండెచేతులు జోడించి.

నువ్వప్పుడు

తల నెరిసి వుంటావో..

తల వాల్చేసి వుంటావో..

నువ్వు చేసిన పని మాత్రం

తల ఎత్తి నిలబెడుతుంది.

నీకు తెలీదు.

( కె.వి.రమణారెడ్డి తలపులో )

******

కాసిని

చెట్ల గుబురుల మధ్య

వున్నాను.

పక్షుల కూజితాలకి

పసరిక పచ్చి వాసనకి

లోన ఎండిపోయిన 

ఎదబీళ్ల మీద

వీస్తున్న పైరగాలికి

ఒక్కొక్కటిగా

నన్ను నేను కూడేసుకుంటున్నాను.

పిట్టలాగో పశువులాగో

తన ఇచ్ఛగా ఎగిరే

సీతాకోకలాగో

జీవించడానికి

ఒక అదను కోసం

వెతుకుతున్నాను.

అదేదో అభివృద్ధి

ఇక్కడిక్కూడా వెంటబడి

రాకుండా వుంటే

బాగుణ్ణు.

రాజ్యమా..

ప్రజా సమస్యలు

పరిష్కరించడం తెలియదు నీకు..

ఆ సమస్యలపై పోరాడుతున్న

ప్రజా గొంతుకులను

నిషేదించడం మాత్రమే తెలుసు ...

భూమిని కొల్లగొడుతున్న

బహుళ జాతి కంపెనీలను

నిషేధించడం తెలియదు నీకు..

ఆ దోపిడీని ఎండగడుతున్న

ఉద్యమల పై నిషేధం విధిస్తున్నావ్..

అమ్ముకోవడం వాడి

అలవాటు..

వాడికి కొమ్ముకాయడం ని అవసరం..

నీవు విధించే

నిషేధాలు ధిక్కరించైన సరే

మీ ఇద్దరి మెడలు వంచడం

మా పోరాటం..

                   1

పోరాటమే స్వేచ్ఛా పునాది

ఏమిటి నేస్థం ఎందుకా కన్నీరు

స్వేచ్ఛా బందీ అయిందనా

విరామం విరమనవ్తుందనా

లే లేచి ఆ కన్నీరు తుడుచుకో

అదిగో అలా చూడు ఆకాశం

ఇంకా విశాలమౌతున్నది

అరుణ కాంతులతో విరసిల్లుతున్నది

చీకటికి చన్నీళ్ళ

చిరుదద్దు కుట్టినది

వసంతపు వానచినుకొకటి

యాంగ్సి మబ్బుల

నుండి గంగకు చేరింది

విప్పపూల వనంలో

తుపాకీ దండు విరిసింది

రెప్పపాటు దూరంలో

బంగారు లేడి కూలనుంది

పులిని మింగిన మేక

పిల్లనగ్రోవి ఊదింది

మేకలను మింగిన పులి

పల్లవి ఆగిపోయింది

చూసావుగా నేస్తం

ఇంకెప్పుడూ ఎడవమాకు

కష్టాల కాలిగొర్లు తియ్యమాకు

వాన వంటిది నీప్రేమ

మెరుపు వంటిది నీ దీమా

భుజం తట్టి చెబుతున్నా విను

అడుగు అడుగు ముందుకేస్తెనే

అలసట పారిపోతుంది

పిడికిలి బిగిస్తేనే

గెలుపు నీ ముందుంటుంది

          2

హిస్టరీ అడ్మిరెస్ డెత్

నేను వెళ్తున్న

ఒక ద్వేషాన్ని

ప్రేమగా మలిచెందుకై

ఒక సత్యాన్ని

నిలుపెందుకై

నేను వెళ్తున్న

ఆ దారిలో

కోర నాగులుండొచ్చు

నన్ను కాటేయోచ్చు

ప్రాణాలు తీసే

ఊబిలుండొచ్చు

నను ముంచేయొచ్చు

పీక్కు తినే పులుండొచ్చు

నను చీల్చేయొచ్చు

ఈ పోరులో

నా చేతులు తెగిపడొచ్చు

నా కళ్ళు రక్తం కార్చొచ్చు

నా తల పేలిపోవచ్చు

ప్రాణం పెకిలి పోవచ్చు

ఐతేనేం

చచ్చిన శవంలా

పడుండటం కంటే

చావేమేలు

చరిత్ర మెచ్చే

భానిస

చరిత్రను మార్చే

చావే మేలు

       3

ధిక్కార వసంతం

వసంత ఋతువుని

వర్షించే మేఘాన్ని

మట్టి వాసనని

అడవి అందాన్ని

పైడి పదాన్ని

వెన్నెల వసంతాన్ని

వేకువ ధీరత్వాన్ని

నువు

అణిచేద్దాం అని

అనుకున్నపుడల్లా

మరింత ఉవ్వెత్తున

లేస్తూనే ఉంటాయి

ఉప్పెనై పొంగుతూనే ఉంటాయి

       4

అణు సంగీతం

పుట్టుకే శరణమై

జీవితం మరణమై

ఊసుల ఉవ్విళ్ళు

ఊహల్లో ఉరి పోసుకుంటుంటే

మై డియర్ రెడ్ రోజ్

నా చివరి శ్వాస

నీ చిరుగాలి సితారా

సంగీతాన్ని వినింది

అణు వణువుకు

ఆ సంగీతం

ధైర్యం దారులేసింది

మందారం మకరందాన్ని

పులుముకుని నా చేతిని తాకింది

అది బారెల్ చివరినుంచి

బతుకును చూపింది

మై డియర్ రెడ్ రోజ్

నిజంగా నీ ప్రేమ ఎంతో గొప్పది

నా చివరి చూపూ వరకు

నీ వెకువ వెలుగులకే

ఈ నా జీవితం అంకితం

   5

వాగ్దానం

ప్రియా...

ఆవిరై

సగమాకాశంలో

మేఘమైన

నీ ప్రేమని

చినుకులు చినుకులుగా

వెన్నెల వానలా

కురిపించు

స్వేచ్ఛ గాలుల గానానివై

ఓసారి వచ్చి

మరోవసంతాన్ని

వాగ్దానం చేసిపో

నా ఎద నది

నీ ప్రేమసంద్రాన్ని

చేరుకోక తప్పదు..

    ------

నీ మాట వింటే చాలు

నా పాట ఊపిరిపోసుకుంటుంది. 

    -----

నీ చూపు

నా వైపు మళ్ళితే

నా ఊపు

శిఖరాన్నే ఊపుతుంది.

    ------

వయసు తరువు మొలిచాక

కలల బరువు మోయాల్సిందే.

------

నాలో..నీవు

దీపికలా..

గీతికలా..

వెలుగుతూనే ఉంటావు

మ్రోగుతూనే ఉంటావు.

-------

ఓ కప్పు కాఫీతో

ఒక పాట ఉదయించాల్సిందే..

---------

నిన్న..

ఆమె వెనుక..

నడిచే పాటనయ్యాను.

నేడు..

ఆమె ముందు..

నడిచే బాటనయ్యాను..

-------

ఎగిసిపోనీ..

నీ కనుల పిలుపు

కడలి కంటే ఉవ్వెత్తుగా..

మెరిసిపోనీ

నీ చూపు మెరుపు

తూరుపు కంటే కొత్తగా...

ఇంకా కనువిప్పు కలగాలని కపట నాటకాలు ఆడుతున్న జనాలు ...

ఒకప్పుడు చెట్లను నరికి జీవనం సాగించేవారు

కాలం మారింది .....

ఇప్పుడు ఆక్సిజన్ కరువై ఎదురు చూపులు చూస్తున్న జనాలు...

మన అహంకారానికి ప్రతిచర్య

మనపై ప్రతీకారం

తీర్చుకుంటున్న పర్యావరణం ...

ఆకలిచావులు పోయాయి ...

అనారోగ్యంతో చావులు మొదలయ్యాయి ...

ఆక్సిజన్ కొరతతో నేడు ప్రపంచం విలవిలలాడుతోంది ...

ఇక కరోనా  విలయతాండవం చేస్తుంది ...

సాంఘిక జీవనాన్ని మరిచిన ప్రజలకు ఇదొక కనువిప్పు ..

ఇకనైనా మేల్కోండి ...

తిరిగి వెనక్కి వెళ్ళండి...

ప్రకృతి వైపు అడుగులు వేయండి  ....

సాంఘిక జీవనానికి అద్దం పట్టండి ...

ఫ్యాషన్ భూతానికి వేసిన మేకప్ ఆపండి ...

వృక్షో రక్షితి రక్షితః అన్నారు పెద్దలు

ఇప్పుడు ఆ విషయం గుర్తెరిగారు ప్రజలు

హ ఇక పుణ్యకాలం కాస్తా గడిచిపోయింది ...

జనాలు కళ్ళు తెరిచే లోపే సమస్తం జరిగిపోతుంది ....

నారు పోసినవాడు నీరు పోయాడా ..

అన్నట్లు ఉంది మన వ్యవహారం ...

ఇకపైన నైనా సంవత్సరానికి ఒక్క మొక్కఅయినా  నాటండి ..

నీరు పోసి పెంచండి .

అదే మహావృక్షమై మనకు ఆక్సిజన్ ఇస్తుంది ..

మీ ముందు తరాల వారికి ఆస్తులు అంతస్తులు ఇవ్వనవసరం లేదు ..

మంచి ఆరోగ్యం ఇవ్వడానికి ప్రయత్నించండి ...

ఆరోగ్యమే మహాభాగ్యం ...

అదే మనందరి కి సౌభాగ్యం ...

విశ్వ కల్యాణానికి పూనుకోండి ...

పర్యావరణంను నాశనం చేసే కార్యక్రమాలను ఇకనైనా మానుకోండి ....

మేఘాల నుండి జాలువారే ...మొదటి వర్షపు శుద్ధ వర్షపు చినుకు కోసం ఎదురు చూస్తుంది..

చాటక పక్షి  కాంక్షా ఆశా దృక్పథం కేవలం ఒక శుద్ధ వర్షపు చినుకు కోసమే ...

తను పడే ఆరాటం ....కోరిక

మూగ జీవి అయిన పక్షి అంత ఆశావాద దృక్పథంతో బ్రతుకుతుంది ....

అన్ని తెలిసిన మనం కూడా కరోనా భయంతో ఆత్మవిశ్వాసాన్ని కోల్పోతున్నాం ...

బ్రతుకు పైన ఆశ ఆశావాద దృక్పథం మనపై మనకు ఉన్న నమ్మకం మాత్రమే కరోనాపై

జయించడానికి సాధనలవుతాయి

భయాన్ని అపోహలను వీడండి

ఆత్మవిశ్వాసంతో బ్రతకండి...

కరోనా మహమ్మారిని తరిమికొట్టండి...

నేటి బాల్యం చదువన్నేశక్తిలో మునిగిపోయినది

నేటి బాల్యం కథలు లేని ఊహల్లో విహారిస్తుంది

నేటి బాల్యం తోక లేని గాలి పతంగిలా

ఎగురుతుంది

తల్లి తండ్రుల అత్యాసకు బలై

బందరు దొడ్డిలో బందీ అయింది

పుస్తకాల మోత

ర్యాంకుల వేటలో ఉక్కిరి బిక్కిరౌతున్నారు

హాస్టల్ గదులల్లో ఊపిరి వదులుతున్నారు

నల్ల బలపై రుద్ది రుద్ది

పసి మనుసు పై గుద్ది గుద్ది

బందీఖానాలో బలౌతున్నారు

కంప్యూటర్స్ కహానీలు

సెల్ఫోన్ సరదాల్లో సాగిపోతుంది

భవిష్యత్ అంధకారంలో మునిగిపోతున్నది

ఉజ్వల భవిష్యత్ కై బాటలు వేయాలి

ఉన్నత శీఖరాలకు అంది పుచ్చుకోవాలి

ప్రపంచాన్ని శాసించటం కోసం

దేశం అంతా నా రాతలు నింపటం కోసం

రాష్ట్రం తలలో నాలుక అవడం కోసం

నగరంలో కవయిత్రి గా మెప్పుల కోసం

జిల్లా వార్తాపత్రికలో కవితలు ప్రచురణ కోసం

మండలం పరధిలో సన్మానాలు జరగడం కోసం 

ఊరిలో నా కవితలు చదవటం కోసం

గృహంలో అంతా నన్ను చూసి గర్వ పడడం కోసం,

~ఆనం ఆశ్రిత రెడ్డి

పై వాటికి ఆశ పడి,

అత్యాశ అనే ఉరుకు తో

నేను కలం పట్టలేదు ,పుస్తకం ముట్టలేదు.

నా దేశంలో జరుగుతున్న ఘోరాలు

రాజ్యమేలుతున్న అవినీతులు పై

యుద్ధం చేయడమే సరైనది అని

కత్తి అనే కలం పట్టి

అక్షరమే ఆయుధంగా ఎంచుకోని

పుస్తకంలో సత్యాలు అనే సాక్ష్యాలు రాస్తూ

పాఠకుల అయినా ప్రజలకు

మంచిని మార్గంగా పరిచి,

తప్పును హెచ్చరికగా చెబుతూ

నీతి, నిజాయితీ, ధర్మం, త్యాగం

ఇవే దేశ ఉన్నతికి సోపానాలు అంటూ

జనుల తలరాతల మార్పు కోసం

నా రాతలు కవితలుగా రాస్తున్నాను

నావి నిర్దేశించే బాటలు మాత్రమే

ఇక నిర్ణయం మీదే!!!

కరోనా గెరిల్లా యుద్ధం

క్షణ క్షణం మృత్యు ఘంటికలు

మానవ జీవితం ప్రశ్నార్థకం

పుట్టుకొస్తున్న కొత్త వ్యాధులు

రోగుల సందేహం

చాలా మందిని వేధిస్తున్న

ప్రశ్నలు

ప్రజల నిర్లక్ష్యం

ఆయువు కోసం వాయువుల వైపుచూపులు

ఎక్కువ మంది తనువులు చాలించిన వైనం

దేశంలో కన్నీటి కాష్టం

ఆగని భగభగ మండే శవ దహనాలు

దశలు మారుతున్న కరోనా పై సమరం

అనుభవవైద్యులసలహాలు సూచనలు

జాప్యం జరిగితే చికిత్స సైతం కష్టం

కర్ఫ్యూ గంట మ్రోగింది

బతుకు బండి భారమైంది

నిరంతరంమరణమృదంగం వినిపిస్తుంది

జాగ్రత్తలు పాటించండి..

ప్రాణాలు పై శ్వాస పెంచండి

వేచి చూడకండి..వేగిర పడండి

ప్రశాంతంగా ఉన్న బతుకులపై

పగబట్టింది ఈ మహమ్మారి...

ఆనందంగా ఉన్న కుటుంబాలలో

పుట్టెడు శోకం నింపుతుంది...

ఇటు కరోనా పీడిస్తుంటే

అటు ప్రకృతి విపత్తులు వణికిస్తున్నాయి...

భావితరాల చదువులు

ఆగమయ్యాయి...

మనిషిని చూసి మనిషే భయపడే రోజులు మొదలయ్యాయి...

నీ ఆత్మవిశ్వాసమే నీకు రక్ష

నీ భయమే నీకు తెస్తుంది శిక్ష

అప్పటికీ ఇప్పటికీ ఏం మారింది

మారిందా ?

మార్చావ ?

మారావ ?

ఏనాడైనా అలోచించావా  ?

నువుంటున్న సమాజంలో నువ్వంటున్న సమాజాన్ని

నీ చుట్టూ ఉన్నవాళ్ళని

నీ చుట్టూర చేరినవాళ్ళని

నువ్వు చుట్టిన వాళ్ళని

చుట్టూ చుట్టూ ఒకరి చుట్టూ చేరి

ఒకరికొకరం చుట్టు కొలతలా మారి

తిట్టుకొని కొట్టుకొని పోగొట్టుకొని

చూసినవెన్నో చూడనివెన్నో

చేసినవెన్నో చేయనివెన్నో

ప్రత్యక్షంగానో పరోక్షంగానో ఏదోరకంగానో

నువ్వు నేను మనమందరం

బాధపడిన వాళ్ళం

బాధపెట్టిన వాళ్ళం

బాధ్యులం

బాధితులం

పాతకాలంలో మట్టిమనుషులు
చెమటతో నింపినదే
మా ఊరి "మాలపల్లె చెరువు".....

ఊరికి దోసిలితో దాహం పట్టినట్లు
ఊరి గర్భానికి తేమను దానం చేసినట్లు
చల్లని మనసుతో చలువలూరిస్తూ
ఉమ్మడి ఆస్తిగా ఊరికి వ్రాసిన వీలునామాలా ఉంది.

ఆ చెరువులో మొలిచిన
ఓ మంచి నీటిచుక్క మొక్క వరమై
ఊటకు కట్టిన గుడి
దప్పికతీరగా కోలిచే దేవత
మా మంచినీటి తల్లి
మా పల్లె బావి.

వేసవి సెగకు
ఆవిరి పగకు
ఎండే ఊరి గొంతుకు అండగా
పక్కనే కొలువున్న
పోలేరమ్మ చల్లని చూపుకు ప్రక్కగా
నిండుగా వెలిసినది ఈ  తీపిధార.

నలుదిక్కుల
గిలకల సవ్వడితో ఊరు,
పలుప్రాంతాల
కడవల అలికిడితో ఇళ్ళు,
ఉదయించే మా ఊరి ముఖంలో
చిందే సందడిదే అందమంటే.

చెరువు ఒడ్డున
కొంగలబారులా కడవల అందం,
దారిపొడవునా
కవాతు చేసే సైనికుల్లా జనం,
ఆ తీయని దృశం
ప్రతివాని గుండెలో తీపి జ్ఞాపకం.

చేతిలో చెంతాడు
నెత్తిన కుదుర్లు
బాజారు బజార్లు జట్లు జట్లుగా
ఆడవాళ్లు రంగురంగుల కబుర్లు,
కుర్రకార్ల సైకిళ్ళు జోరు,
కష్టజీవుల జంట బుంగల కావిళ్ళు

రోజులో అందరి తొలిపనిగా
ఊరు ఉరుకుల పరుగులు
ఒక సంబరాన్ని తలపిస్తుంది.
వందలపాదాలు నడిచి నడిచి
మెత్తగా మారిన పల్లె బాట
మంచినీటికి చెప్పని చిరునామాగా మారింది.

చేతికొద్ది చేదే ఊపుకు
నడుములు విరిగె గిలకల అరుపులు
వీధులన్నీ వినపడే చప్పుళ్ళతో
చట్టు చుట్టూ బావిని చుట్టేసుకున్న జనాన్ని చూస్తే తిరుణాల గుర్తొస్తుంది.

వడివడిగా పోటీపడుతూ
నీటిని తొడే ఉత్సహనికి,
నీట జారిన బిందెలు
లాగి లాగి తెగిపోయే చేతి తాడులతో
తిట్లతో కాసేపు
పోట్లాటతో మరికాసేపు అలిసిపోయి
గ్రామ పురోహితుడు గారిఇంటికీ గాలానికి పరుగెత్తటనమే
అనుభావాన్ని ఇచ్చిన
భావి ఎంత సంతోషమో?
కలిసిమెలిసే పంచుకునే
నీరు ఎంత ఆరోగ్యమో?

 

ఓ మనిషి వదిలేయ్...

ఇకనైనా వదిలేయ్...

నీలో కూరుకపోయిన అసూయ...

నీలో పేరుకుపోయిన అమానవీయం...

నీలో సమాధి చేసిన మానవత్వాన్ని మేల్కొలుపు...

ఇకనైనా నిద్రలేపు... 

మరమనిషిని సైతం మనుగడలోకి తీసుకొచ్చిన నువ్...

నీలో మానవత్వాన్ని ఎందుకింకా శిథిలాల కింద చితకనిస్తున్నావ్...

ఓయ్ నువ్ మనిషివి కాదేమో మరమనిషివి కాబోలు ...

మనసు లేదేమో నీకు...

ఇంకేం చూడాలి నీ అహంకారం...

ఇంకెన్నాళ్లీ వ్యవస్థల బానిసత్వం...

నీ కంటిపాపకు కానరాట్లేదా...

ఆ ఊపిరాడని ఆర్తనాదాలు...

నీ అంతరాత్మ ఐనా అడుగుతా లేదా నిన్ను...

నన్నెందుకిలా బంధిస్తున్నవని...

ఊరి చివరన శేవాల కుప్పలు ఎదురుచూస్తున్నాయి...

నువ్ ఇకనైనా మారుతావా అని...

ఇంకా వేచి చూడకు....

నీలో మానవత్వం కంపుకొడుతుంది...

పాతరేస్తున్నవెందుకు నీలోని మనిషిని...మంచిని...

లే... ఇకనైనా అడుగేయ్ ....

లోపాల్ని కడిగేయ్...

నీ అడుగుకోసమే బలహీనుల బతుకులు

పొలిమేరనా ఎదుచూస్తున్నాయ్...

అమాయకపు జీవితాలు ఆగమైతున్నాయి...

నీ దాకా వస్తేనే నీదా...

మనం మనుషులమన్న...

కాసంతాయినా మనసుండాలే కదా...

లేదేం మరీ...

నువ్ అనుకుంటే కదులుతావ్...

కదిలిస్తావ్...

మరెందుకి ఎదురుచూపులు...

ఎగిరముగా కదిలిరా...

విధికి తిరగబడే సత్తా నీకున్నది...

నీ సత్తువను సంపినవా...

లేక బలవంతంగా ఉరి బిగించినవా...

ఓ మనిషి...లే మనిషి...రా మనిషి...

ఒక సామాన్యుని కంటినీరు తుడువనికి...

ఆ పేదల గుండెల్లో ధైర్యం నింపడానికి...

ఆ శవాల ఘోష... వినడానికి...

ఓ మనిషి...లే మనిషి...రా మనిషి...

కలలోనైనా ఊహించినా ఈ

కాలం మన మీద కక్ష కడుతుందని

కిరణాలు తాకని గదిలో బంధీలు అవుతామని

కీచక కరోనా తో యుద్ధం చేయాలని  కుదేలు అవుతున్న ఆర్థిక వ్యవస్థ ఒక పక్క

కూడు గూడు లేక అల్లాడుతున్న పేదలు ఒక పక్క

కృష్ణుడు లాంటి రథసారథి కోసం వేచి చూడక

కెరటాలు లాగా మన జీవితాల్లో మార్పు కోసం ప్రయత్నిద్దాం.

కేవలం గృహ నిర్బంధమే మన ఆయుధం

కొన ఊపిరి ఉండే వరకు కరోనా తో పోరాడుదాం

కోట్లాది మంది జనాల ప్రాణాలను కాపాడుకొందాం !

ఎన్నో పూలు తమకు తాముగా రాలి

భావితరాలకు విత్తనాలుగా మారి

పేదరికానికి, శ్రామికత్వానికి

సారుప్యతలు తప్ప సరిహద్దులండవని

"ప్రపంచ కార్మికులారా ఏకంకండ"ని

ఎలుగెత్తి చాటిన దినం

శ్రామికత్వం,సమైక్యత్వం,సమానత్వం

ప్రపంచ ప్రగతికి ప్రదీపికలుగా

విశ్వమానవ కార్మికతత్వమే

విశ్వమానవ సౌభ్రాతృత్వమని

పిడికిలెత్తి నినదించిన దినం

నేడే..."మే" డే...

*మే 01 "మే"డే సందర్భంగా...

భయోత్పన్నమైన స్థబ్దత

ఐ కాంట్ బ్రీత్

వీ కాంట్ బ్రీత్ గా

లక్షల ఊపిర్లు అగిపోతున్న

కరోనతో కళేబరాలు

స్మశానంలో స్థలంకై వెతుకుతున్న

చితిమంటల విస్ఫోటనం

కమరు వాసనై వీస్తుంటే

చీకట్లోని ప్రజలకి

మిణుగురులైన మిగల్చని

ఫాసిస్ట్ వేవ్ ఇది

ఆశయలకు అంకితమై

నిర్భంధాలకు నిటారుగా నిలిచి

అసమ సమాజంపై

త్యాగల ఔషధలను వెదజల్లిన

వృక్ష సముహలపై

నిషేదపు ఆజ్ఞాల్ని ప్రకటించి

నిశబ్దపు డ్రోన్లతో

మానవ హననం జరుపుతుంటే

ప్రశ్నించకుండా నేను ఉండలేను

స్వేచ్ఛ నా ఊపిరి

ప్రశ్నించడం నా హక్కు

బహిరంగ చెరసాలలో

నన్ను మాయం చేసిన

నేను మళ్లీ వస్తాను

వసంతపు చిగురునై

 (పౌర రచయిత ప్రజా విద్యార్థి సంఘలపై నిషేదాన్ని విధించడంపై నిరసన తెలుపుతూ రాసిన సందర్భం)

రాస్తాను నిను నా కావ్యంగా..

గీస్తాను నిను నా ఊహాచిత్రంగా..

------

దివి నుంచి దిగివస్తావా దివ్యతారలా..

దివ్వెవై వెలుగుతావా నవ్యగీతిలా..

------

నీ చూపుల రహదారుల వెంట నడుస్తూ

ప్రేమలోక సరిహద్దులు దాటుతాను..

-----

నీ చిరునవ్వుల నీడల్లో ఎన్ని వసంతాలో..

నీ చిరుకోపం జాడల్లో ఎన్ని గ్రీష్మాలో..

 ------

నా ఎదను

నీ ఎదలో పదిలంగా దాచుకో..

సరాగాల ఉయ్యాల హాయిగా ఊగిపో..

సంతోషాల సందళ్ళలో మునిగి తేలిపో..

రాజీపడని ఉద్యోగ

జీవితంలో పయనించి

అవిరాలమైన సేవలందించి

విరామం కొరకై

పదవీ విరమణ పొందిన

స్త్రీ అనుభూతుల సారమే

కదిలించే మనస్సు కీలుబొమ్మ...

పదవీ విరమణానంతరం

కుటుంబం సమాజాల మధ్య అనుబంధ బాంధవ్యాలను

సమూలంగా చిత్రీకరించిన

సమగ్ర సమాహార రూపం

కదిలించే మనసు కీలుబొమ్మ

ఇతరుల కనువిప్పు చేసే

స్త్రీ అనుభవాల సంఘటిత

అద్భుత గాధ....

అమ్మను మదింపు చేసుకునే పలకరింపుతో ...

ఈ కథ ఆరంభం అవుతుంది

అమ్మ గర్భం దాటొచ్చి

జగతికి పరిచయం అయ్యాను

అన్ని దశలు ధీటుగా దాటుతూ

దశలెన్నో మార్చుకుంటూ

దిశానిర్దేశం చేస్తూ

నా చివరి దశకు చేరి

నోట మాటలను చెప్పలేక రాస్తూ

మీ ఎదుట ఉంచుతున్నాను...

మనిషి జీవితమొక

నాటకాల జగతిలో

జాతకాల జావళి

పాలోళ్ళ మాటలు

నిజజీవిత గుణపాఠాలు...

ముసుగు వేసుకున్న మనసు

మసక బారిన కళ్ళలో

ఆప్యాయత లేని ప్రేమ...

నడవలేక నడుస్తున్న

నా జీవితం ప్రేమానురాగాల కై పాకులాడుతున్న బంధుత్వం...

సమయానికి సాకు లేదు ఆగడానికి

నా తపన కు మార్గం లేదు ప్రయాణించడానికి...

సాగుతోంది ఆగకుండా

నా జీవిత ప్రయాణం...

తోలుబొమ్మ సైతం హంగులన్నింటితో రంగులను

సంతరించుకొని కదలికలతో అందరిని ఆహ్లాదపరుస్తుంది...

కానీ జీవనోపాధి పేరిట మమతానురాగాలకు

దూరమవుతున్న

బంధుత్వమును

ఏమీ అనలేక నిరాకరించలేక

బరువెక్కిన గుండెతో

మదింపు చేసుకుంటూ

కదలని కీలుబొమ్మ లాంటిది

నా మనసు...

 చివరగా యువతరానికో సందేశం

యువతరమా ముందడుగెయ్ చదువుకున్న విలువలను

చాటి చెప్పు...

కనుమరుగవుతున్న మనుషుల

మధ్య బంధాలను బతికించు... బంధమనే విలువకు

బాధ్యతగా మెలుగు...

విశాల దృక్పథానికి

నిదర్శనమై నిలువు...

నిరాడంబరమైన జీవితానికి బాటలు వేయ్...

నిస్వార్థ సేవకు నిరంతరం

కృషి చేయ్...

సమాజ శ్రేయస్సుకు

నువ్వే ఒక దర్పణం...

సమాజాభివృద్ధి నీవే ప్రతిబింబం...

పల్లెను విడిచి పట్నం వొచ్చినా

ఆరాటమే తప్ప ఆనందం లేదు!

అరకొర బతుకుల్లో అనాధిగా ఉన్నాను

బంధీకానను... నేను బంధీకానను...

ప్రైవేట్ దోపిడి కొలువులో బందీ కానను!

తల్లిదండ్రులను వదిలిపెట్టి

ఉద్యమంలో వెనుకడుగేసి

ఉరుకు పరుగుల బతుకుల్లోని

ప్రైవేట్ కొలువులో బంధీకానను...!

బాధ్యతలన్నీ మీదపడి బతుకుబాటలో లీనమై

సాటి మనిషిని పలకరించే తిరుకలేని బంధీకానను!

బంధుమిత్రులంతా దూరమయ్యీ

బతుకు దెరువు బాధపట్టే

అణువణువునా అనాధిగానున్న ఆప్తమిత్రులు గుర్తుకొచ్చే

రాజ్యం సృష్టించిన బతుకు బండిని నడుపుతూ

కన్నవాళ్ళకు కానరాని దూరంలో

పలువురిని పలకరించే తీరిక లేని

కృత్రిమ జీవనయానం నాది!

పుట్టిన పల్లెలో

పెరిగిన దోస్తులతో

కలిసిమెలిసి కేరింతలతో ఆడుకునే సమయం

ఎప్పుడూ వస్తుందో

ఎవరూ మోసుకొస్తారో

ఏ పోరాటం వల్ల నా "బందీ జీవితం" బద్దలవుతుందో

ఎంతేంత మంది పుడమితల్లి ఒడిలో ఒరిగిపోతున్నారో

వాళ్ళ ఉద్యమ చైతన్య అడుగులకు కన్నీటి జోహార్లు

మంచి పుస్తకం

మా మంచి పుస్తకం

మందహాసంతో పలకరించి

మదిలో మమతను కలిగించును

మనోవికాసాన్నందించి

మంత్ర ముగ్ధులను గావించును

మధుర భావాలనందించి

మనోల్లాసం కలిగించును

మార్కెట్ విషయాలందించి

మోతుబడిని గావించును

మంచి మిత్రునిగా మన్నించి

మనో నిబ్బరాన్నందించును

ముదిమి తనంలో ముచ్చటించి

మురిపాలనందించును

మూడాచారా ముసుగు తొలగించి

మూర్తిమత్వం అందించును

మృష్టాన్నాన్ని ముందుంచి

ముసలి తనాన్ని తొలగించును

మోహము నుండి మరలించి

మోక్షము నందింపజేయును

మత మౌఢ్యాన్ని అంతం చేసి

మానవత్వాన్ని మేల్కొల్పును

మేధస్సును అందించి

మేలిమి మానవుని గావించును

మేఘ జ్యోతిని అందించి

మహాత్మునిగా మార్చ వచ్చును

అదియే అదియే అంతిమ లక్ష్యం

అమూల్యమైన పుస్తక విశిష్ఠ విజయం

నాకున్నది కోరిక

నేను రాసే రాతలు

అందరికి మేలు చేసేవిగా ఉండాలని

ఆలోచించేవారికి ఆదర్శంగా ఉండాలని

మాట్లాడేవారికి వాస్తవంగా ఉండాలని

బాధల్లోనివారికి బాసటగా ఉండాలని

నాకున్నది కోరిక

నేను రాసే రాతలు

వృద్ధునికి ఆసరనిచ్చే చేతికర్రల ఉండాలని

దేశసైనికుల గుండెదైర్యంగా ఉండాలని

విద్యార్థులకుండే క్రమశిక్షణగా ఉండాలని

ఉపాధ్యాయుడిచ్చే ఉపదేశంగా ఉండాలి

నాకున్నది కోరిక

నేను రాసే రాతలు

తండ్రి హెచ్చరించే హెచ్చరికలా ఉండాలని

తల్లి లాలించే లాలిపాటల ఉండాలని

అందరికి మంచిచేసేదిలా ఉండాలని

అందరిలోఆలోచన రేకేతించేదిలా ఉండాలని

నాకున్నది కోరిక

తెలుసు

నిప్పుకు తెలుసు

గాలి వల్ల విర్రవిగుతానని

దీపనికి తెలసు

గాలి వల్ల మాయమవుతానని

భూమికి తెలుసు

భూకంపం వల్ల బద్ధలవుతానని

సముద్రానికి తెలుసు

అలల వల్ల  మాయమవుతానని

పగలుకు తెలుసు

చీకటి వల్ల మాయమవుతానని

చీకటికి తెలుసు

పగలు వల్ల మాయమవుతానని

మనిషికి తెలుసు

మరణం వల్ల మాయమవుతానని

నిప్పు,దీపం,

భూమి,సాంద్రం,

రేయి,పగలు,

మనిషి  అన్నింటికి తెలుసు  వారి శత్రువేదో

శత్రువు కోసం నిరంతరాయంగా  యుద్ధం

చేస్తునే ఉన్నాయి.....

క్షణకాలం గడవనే లేదు

కళ్లైన తెరవనే లేదు

దరిద్రం అంటూ మొదటి పిలుపు

ఆడపిల్లే పుట్టిందని అమ్మ కి వేదింపులు

నానమ్మ,తాతయ్య దగ్గరికి రానే లేదు

నాన్నైతే ఎత్తుకోనే లేదు

అన్ని తానై అల్లారు ముద్దుగా

అమ్మ పెంచుకుంటున్న వేల

బడి ఈడు పిల్లలతో బడి కి పోదాం అనుకుంటే

బాధ్యత మరచిన నానమ్మ

ఆడపిల్లకు చదివేందుకు

సదివేవరిని ఉద్దరిస్తవని సూటి పోటి మాటల్తో పసి హృదయాన్ని చిదిమేస్తుంటే

ఏమి సేయలేక తల్లడిల్లుతున్న కన్న తల్లికి ఏమని చెప్పేది నే చదువుకుంటా అని

బండెడు చాకిరీ బుజాల కెత్తి

బానిసలా చూస్తున్నా

బాల్యాన్ని కనికరం లేకుండా

చిదిమేస్తున్నా

చదువంటే ఇష్టం చావక

చదువుకుంటా నాన్న అంటే

సదివించలేను పని నేర్చుకో అని నాన్న విసుగ్గా చీదరింపు

కాలమే కరుణించదా అని బాధపడుతున్న క్షణం లో అటు గా వెళ్తున్న మాస్టారు ఇటుగా చూసి చదువు  విలువ తెలిపి

చదువుకు దూరం చేస్తే శిక్షార్హులు అవుతారనే బెదిరింపుకు ఆలోచనలో పడ్డ నాన్న సర్కారీ స్కూల్లో చదువు కోడానికి అంగీకారం

పని చేస్తూ చదువు కోవాలనే షరతు పై

ఎలాగోలా పాఠశాలలో చేరితే పదైన పూర్తి కాకుండానే పసి ఎదపై పసుపు తాడు ఉరి తాడు లా బిగుసుకుంటున్న క్షణం భవిష్యత్తు అంధకారమైన ఆనవాళ్లు కల్ల ముందే కదలాడుతున్న సమయాన

పోలీస్ ఆఫీసర్ హెచ్చరిక బాల్య వివాహం నేరం అని

బాద్యులందరు కారాగార వాసం అనుభవించాల్సి వస్తుంది అని

వెనకడుగు వేసిన నాన్న వెనుదిరిగి చూడ నెలేదు

మనస్సులో సంతోష పడుతూ పై చదువులకోసం కళాశాలకు వెళ్ళిన నేను డిగ్రీ పూర్తి చేశా

చదువు కు సమానమైన ఉద్యోగం చేస్తూ శబాష్ అనిపిం చుకున్న నేను చిన్న ప్పటి నుండి దొరకని ప్రేమ మిత్రుడి ద్వారా దొరికినందుకు

సంతోషపడి

మనసు పడిన వాడిని

మనువాడుదామనుకుంటే

పరువు కత్తి ఏలాడే ఎదపై

దుఃఖాన్ని దిగమింగుతూ అమ్మ ప్రాణానికి వేల నా వివాహామంటూ నాన్న బెదిరింపుకి తలవంచిన నేను గృహిణి ఐయ్యాను

ముతక మాటలతో, మనస్సులో మలినంతో

చిత్ర హింసలకు గురిచేసే పెనిమిటి ఎవరికి చెప్పేది ఏమని చెప్పేది కలహాల కాపురం హద్దు మీరుతున్నదని

మనువాడిన వాడు

మురిపిస్తాడానుకుంటే

మూడు మూళ్ళ బంధం

మూన్నాల్లాయ్యేనా

సృష్టి కి మూలం స్త్రీ అంటారు

 స్త్రీ వేదన ఆలకించే వారెవ్వరూ, ఎదగనిచ్చే వారెవ్వరూ

ఆత్మాభిమానం తో బతుకుదామనుకుంటే

అడ్డుతగిలే వారే తప్పా ఆదరించే వారే కరువయ్యారు

స్వశక్తితో పైకొద్దామనుకుంటే చీదరించుకునే వారే తప్పా చిరునవ్వుతో స్వాగతం పలికే వారే లేరు

మగవాళ్ళతో సమానంగా బతుకుదామనుకుంటే వేధింపులే ఎక్కువాయే...

మగవారు ఎప్పుడైతే ప్రతి స్త్రీ లో ఓ సోదరిని, ఓ తల్లిని ఓ చూస్తారో అప్పుడు...నిజమైన సమానత్వం లభించేది...

ఎవరోయ్ మనిషి ! ఎవడోయ్!

ఉగ్రవాదం ఉసిగొల్పిన"వాడా"

రాజకీయం రాచరికం చేసిన"వీడా",

ఎవరోయ్ ? ఎవడోయ్ ?

అమ్మాయిల పైనా ఆసిడ్ పోసిన"వాడా",

కన్నవాళ్లని సైతం కాటేసే"వీడా",

ఎవరోయ్ ? ఎవడోయ్ ?

దొంగతనాన్ని దొరతనం చేసిన"వాడా"

మంచిని మాయం చేసే"వీడా",

ఎవరోయ్ ? ఎవడోయ్ ?

ధరిత్రిని ధనంగా దోచే"వాడా"

ప్రకృతిని వికృతంగా చేసే"వీడా"

ఎవరోయ్ ? ఎవడోయ్ ?

ఎవరోయ్ మనిషి !

  ఎవడోయ్ ?

ఏ కనుల

కలల ఆకాశంలో

చిగురించని

కలను నేను

ఎంతటి

స్వేచ్ఛా గాలిలోనైనా

ఊపిరాడని ప్రాణిని నేను

నలుగురితో కలిసి

నడువలేని

నవ్వలేని

వసంతాల నుంచి

విసిరేయబడ్డ

నవ వసంతాన్ని

నేను

నేను అంటరాని వాన్ని కాదు

ఏ అంధునికి కనిపించని

అద్భుత ప్రేమని

చేయవలసింది

ఉత్సవం కాదు

చేయాల్సిందిప్పుడు

సమీక్ష...

గతానికైన

గాయాన్ని

వర్తమాన

శిక్షని

భవిష్యత్

బాధని

సవివరంగా

చేయాల్సిన

సమీక్ష

అజ్ఞాన తాయత్తు కట్టి

జోగిని బసివిని మాతంగుల జేసీ

దేవుని కుతి దీర్చమంటూ

అందాల ఆటబొమ్మల జేసీ

కార్పొరేటోడికి తాకట్టుపెడుతూ

రంగు రంగుల ముగ్గుల్లో

విషపు పొగల

క్లబ్బుల్లో పబ్బుల్లో

ఉక్కు గొలుసులతో

బంధించి

ఉత్సవానికి పిలుస్తారు

మీరు వెళ్ళకండి...

మహిళ బతుకు కాదది

అవనియంత పరిచి

ఆకాశమంత పొగిడి

పాతాలానికేసి తొక్కుతారు

జర పైలం....

కొత్తగా పుట్టింది కాదిది

మనువాద పితృస్వామ్యం

నీపై చేసిన ఆధిపత్యం

కత్తుల్తో చర్మమొలిచినట్టు

హక్కులన్నీ ఒక్కటొక్కటిగా

కాల్చేసింది పూడ్చేసింది

కట్టు కథలు కుట్ర కథలు

రోత పురాణాలు

పతివ్రత మంత్రమేసి

పరువును ఆపాదించి

గడప దాటకుండా

సూదిమొనల గీత గీసింది

బాల్యంలో

తండ్రి దగ్గర

యవ్వనంలో

భర్త దగ్గర

వృద్ధాప్యంలో

కొడుకు దగ్గర

బ్రతుకంతా

మగాడి బ్రతుకు కిందాని

ఆదేశించింది

కన్యాశుల్కం

సతీ సహగమనం

వితంతు విహహ రద్దు

దాసీ వ్యవస్థ

ఒక్కటి కాదు లెక్క లేనన్ని

దురాచారాలు...

తీసిన ప్రాణాలు

ఏ మట్టిని తాకినా చెప్తాయి

తరాల కాలగమనం జరిగింది

ప్రాణమొక్కటే మిగిలినప్పుడు

పోరాటమే సరైంది...

ఎందరో వీరవనితల పోరు ఫలితం

ప్రపంచ స్వేచ్ఛా పోరాటం...

నియంతల పాలననణిచి

శ్రమ దోపిడి లేని

ఎట్లాంటి భేదాలే లేని

అందరూ సమానంగా బ్రతికే

ప్రజా స్వపరిపాలనకోసం

త్యాగాలు కోకొల్లలు

మహిళా ప్రత్యేక చట్టాలు

చుట్టూ రక్షణ వ్యవస్థ

శాస్త్ర సాంకేతిక వృద్ధి

అన్నీ రంగాల్లో భాగస్వామ్యం

 అయినా ఏం మారింది

పట్ట పగలే పసిపిల్ల మొదలు

పండు ముసలి పై అత్యాచారాలు

అక్షరాస్యత ఎంతున్న

మనువు మూర్ఖత్వం తలకెక్కిచేసే

గృహ హింస వరకట్న వేధింపులు

వేల సంవత్సరాల ....

దురాచార పర్వమింకా వేటాడబట్టే

ఎంత చెప్పినా

ఒడువని దుఃఖమిది

ఆడజాతిని అమాంతంగా

అంతంచేసే కుట్రలు

పురుషాధిపత్యం అణిచేసిన

బ్రతుకులు ఏమని చెప్పగలం?

తల్లీ... జర పైలం

ఉత్సవం కాదిప్పుడు

చేయాల్సింది

సమీక్ష...

శ్రామిక మహిళా

పోరాట చరిత్ర సమీక్ష...

స్త్రీ పురుష సమానతకు

చేయాల్సిన సమీక్ష

నే రాసుకున్నాను మహాకావ్యం

నీ జ్ఞాపకాల సిరాతో..

   ------

నీ ఊహల్లో నేనుంటే చాలు..

ఇక నా ఆనందానికి అవధులు లేవు

స్వర్గలోకాల సంతోషాల నిధులు నన్ను దాటిపోవు.

    ------

నీ కన్నుల గూటిలో వెన్నెలదివ్వెల వెలుగులెన్నో?

నీ కమ్మని గొంతులో ఝుమ్మని తుమ్మెద రాగాలెన్నో?

    ------

నిలబడి చూడు నీలోని నీవు తెలుస్తావు

కలబడి చూడు ఈ లోకం లోతు చూస్తావు.

   ------

అనురాగ జలపాతమై నా ఎదలో దూకుతావా?

అనుబంధ సుమగీతమై నాలోన పలుకుతావా?

అమ్మ నాకు చేదు నచ్చదని
మాటలన్నీ తేనెలో ముంచి
తియ్యగా అందించేది

కాళ్ళు నొప్పెడతాయని
భుజాల పల్లకి ఎక్కించి
ఊరేగించేవారు నాన్న

నా కళ్ళలో కాస్త నీరొస్తే
వారి కనులు జలపాతాలయి
కిందకు దూకేవి

నేను సీతాకోకై ఇల్లంతా
కలదిరుగుతుంటే
ఆ రంగులన్నీ గుండెలకద్దుకుని
కేరింతలు కొట్టేవారు

నా రెక్కలకు స్వేచ్ఛనిచ్చి
పావురంలా ఎగరేస్తూ
ముద్దు చేసి మురిసి పోయేవారు

నాకు నలతగా ఉంటే
కలత దుప్పటి చుట్టేసుకుని
నీరసపడి నలిగిపోయేవారు

చదువు సంధ్యలతో పాటు
చక్కని వ్యక్తిత్వాన్ని అందించి
ఆనందపుటంచులు తాకి
తెగ పొంగిపోయారు

నన్నొక ఆశాదీపాన్ని చేసి
ఇల్లంతా వెలిగించి మైమరచిపోయారు

కానీ ఇక్కడంతా
చీకటి చేదుతో నిండిపోయి
మనసంతా
ముళ్ళగాయాలతో రక్తమోడుతూ
బాధతో ప్రవహిస్తున్నా
ఇక అదే నీ ఇల్లంటూ
నిర్దయగా
వదలి పోయారెందుకు?


 

పచ్చని జీవన చిత్రాన్ని

గీసుకున్న ప్రతిసారీ

నువ్వు నలగగొడుతుంటే

నీ అడుగుల పీఠం కదిలేలా..

అతను డప్పుకొడతాడు

ఆకలిని కెలకడమంటే

అదో సరదా నీకు

వెక్కిపడ్తున్న జీవనాలంటే

వెక్కిరింత నీకు

పొదివి పట్టుకున్న 

పట్టెడు బతుకుదెరువులను

పదే పదే లాక్కుని

బతుకులకు పుట్టెడు దుఃఖాన్ని మిగిలించిన

నీ అహంకార అణువణువునా

అదురు పుట్టేలా.. 

శబ్దించడమంటే అతని కిష్టం

అనాదిగా..అలవాటుగా..

పగులగొట్టి బడిన

ఆత్మాభిమానపు ముక్కల్ని 

ఆర్ద్రంగా మూటగట్టుకుని

పొంగుతున్న ఆవేశాకాశాన్ని

డప్పుగా చేసుకొని

దిక్కులన్నీ తోడుతెచ్చుకుని

విశ్వమంతా వినిపించడమే అతనికెంతో ఇష్టం

అలలు ఎగసి ఎగసి

ముందుకు పడితే

చూసే కంటికి ఆహ్లాదం

అదే అల తిరిగి వెనక్కెళ్లి

రెట్టింపు వేగంతో ముందుకొస్తే

అది అంతానికి ఆరంభం...

జీవితం అనేది

రైలు ప్రయాణం లాంటిది

అది ఒకడి కోసం ఆగదు

ఒక్కడున్నాడని ఆగదు...

ఆకలేసి, కేకలేసి

ఏమిచేయక చేయి చాచే

ఇంతలోనే చెంపమీద

రెప్పపాటు నెప్పిపుట్టే

జాలిలేదు, దయలేదు

మనిషికసలు విలువే లేదు,

మార్చవయ్యా మనిషిని మాయమయ్యేలోపల...

నడిసంద్రాన మనిషి

జాడేలేని ప్రదేశమా,లేక

చుట్టూ వంద మందితో

నిండిన సమాజమా

ఎవ్వరికెవ్వరు ఏమీ అవరు రామా!

ఇలాగే ముందుకు సాగి పోదామా?

ప్రశ్నించే గొంతులు మాయమైతే

సమాధానం ఇచ్చేదెవ్వడు...

 ఇది కాదా రాజరికానికి

 ప్రత్యక్ష ఉదాహరణ

ప్రశ్నించిన వాడిపై

తప్పని దండన...

ఇది మారాలి...

ప్రజాస్వామ్యం వర్ధిల్లాలి...

కృంగి కృశించి పోయిన నడక నేర్పిన పాఠం

నాటకమే నా జీవితమనిన వేశా

నడవలేనీ అందెల చెంతకు చేరెనా ఈ

నిండు జాబిలి వెలుగులు

నివ్వెర పోయిన కలువలు

జాలువారిన చిరు జల్లులు

జగడమే పోరు వారిన పాదపు స్పర్శనాళాలు

జీవనమే జగడమని ఓర్చుకున్నా పరువాలు

జాలి లేని బాటసారి పాదం నైతి

ఓర్పు లేని కాలి అందెల నైతి

పసిడి పండిన నేల ధూళి నా బంధువైన వేళా

పరుగులు తీసీన పసిడి పతకపు గెలుపులలోనా

బరువునైతి, బంధువునైతి

బాధ్యతనైతి నీ భరోసానైతి

మినుకు మిణుకుల

మెరుపులు

ఉడికి ఉడకని

కూడులు !

కంటతడి ఆరని

రోదనలు

విలపిస్తె తీరని

బాధలు !

మరవని జ్ఞాపకాలు

కైనీడలై వెంటాడే

చిహ్నాలు !

గుడిసెలోని గుడ్డి దీపం

గాయాలతో మూలిగే

వృధ్యాప్యం !

కాటికి ఎరుకైన బంధం

తోడును వీడటమే ధర్మం

దుర్భరమైన జీవితం

ఎందుకింత నరకం !

పాప పుణ్యాల క్షేత్రం

ఎరుక లేదు ఎవ్వరికి

వాస్తవం !!

నేనో ఆత్మగౌరవ పోరాటాన్ని

ఏ చరిత్రా నన్ను చూపించని

ఏ చరిత్రా నన్ను ఎత్తుకోని

అంటరాని ఆయుధాన్ని

నేను ఇప్పుడు మీకు

తెలియక పోవచ్చు

కానీ....

ఒక్కసారి చరిత్ర తలుపులు

తీసి చూడండి

బానిసత్వపు బందనాలను

కాల్చుతున్న బందూకునై

కనబడతాను

ఎల్లలుగా ఎగిసిపడ్డ

రక్తపు టేరులనుంచి

పిడికిలెత్తిన ఫిరంగినై

కదిలిన ఓ ధిక్కార స్వరాన్నై

వినిపిస్తాను

నీ కంటూ మనసుంటే

రా.....

చుట్టూ కంచెలను

పటా పంచలు చెసి

ఒకసారి మనసారా

నన్ను హద్దుకో...

ఆ ఒక్క చూపు
నాలో పెట్టిన పుటానికి
సెగలు తొడిగిన అర్ధాలను
రవ్వలు రువ్విన బంధాన్ని
మనసు మిరుమిట్లగొల్పిన వింతల్ని
మడతేసి ఎంత అడుక్కినెట్టినా....

నాలుక నడివీధిలో
పరుష పదజాలపు పలకల కింద
చీకటితో అర్థాన్ని పూడ్చి సమాధి చేసినా..

నిర్లలక్ష్యపు నిప్పులలో
ఆశను కాల్చి మసిచేసినా
కసిగా కళ్ళు దృశ్యాలను
కసిరి నేలకేసికొట్టినా...

ఆ ఒకే ఒక్క చూపు
రక్తాన్ని ఏతమేసి తోడటం మానలేదు...
ఎర్రగా తడిసి ఏ జ్ఞాపకం ఆరడంలేదు.
ప్రతి అనుభవం అర్దరాత్రి చీకటిని ఉదయస్తుంది.

ప్రవహించే మాటల్లో తేలాడే
ఊహలు గురిచూడటం మానలేదు.
ప్రసరించే భావాల్లో పారాడే
ఊసులు గుచ్చుకోవడం ఆగలేదు.

వెచ్చని శ్వాసనాళంలో
పచ్చని ధ్యాస దారులలో
మనసును ఒడిసిపట్టి
వడగొట్టిన భావాలని ప్రశ్నలుగా
బతుకును వెలకట్టి సంధిస్తే....

జీవితమంతా తాకట్టు పెట్టి
మనసును వేలం వేసినా
తీరని బాకీలా బంధంలో
తరగని వడ్డీలా అనుబంధానికి
లోపల కొలువైయున్న నీ ప్రేమకు బానిసనై ఋణపడే ఉన్నాను

 

        1

తనువులు వెరైన

పురుడోసుకున్న గర్భగుడొక్కటే

అమ్మబంధమైన అవనిన 

తోబుట్టువు అనుబంధమొక్కటే

           2    

బాల్యాన తోడుండెను

తొలి నేస్తమై

పేగుబంధమే పంచుకునేను

రక్త సంబంధమై

           3

కలిమిలేముల లోన

అర్డంగి తోడుండును

నీవే తన

జగమై బ్రతికేను

          4

కన్నవారిని నీకై

విడిచిన త్యాగము

ఎన్నడూ వీడని

ఏడడుగుల బంధము

           5

అడజన్మను ఎత్తటమే

అమ్మాయి పాపమా

తనూ అమ్మే

తెలుసుకోలేని లోకమా

           6

చట్టాలెన్ని తెచ్చిన

మారేటి పరిస్థితులెన్నడో

ఆడవాళ్లకు రక్షనిచ్చిన

కాలము ఏనాడో

చర్మ లిపి మాత్రమే తెలిసిన వారికి అద్దంలో ప్రతిబింబంలా అవయవాలు మాత్రమే కనిపించే వారికి

బట్టల వెనక ఉన్న మనసు కనిపించదు

చర్మం పొరల కింద ఉన్న హృదయం అదృశ్యం

మాంసం భాష మాత్రమే తెలిసిన వారికి

తరతరాలనుంచి చేసిన గాయాలు ఆనవాళ్లు గుర్తుండవు

న్యాయమూర్తుల వారూ! అభినందనలు!

ఎంత మంచి తీర్పు ఇచ్చారు! పండగ చేసికొంటారు అందరూ! ఇప్పుడు బట్టలకీ చర్మానికి మధ్య అంగుళ్లలేక్కనా దూరమెంతో కొలవాలి

జాకెట్ కి దాని కింద ఉన్న గుండెలకి మధ్య

దూరాన్ని లెక్కించాలి

చీరకు శరీరానికి మధ్య ఎడాన్ని గణించాలి

దేహం మీద గాయం చేసిన వారినే శిక్షించే న్యాయమూర్తులు

శరీరం పోస్టర్లపై మురికి చూపులు పేడ ముద్దలు చల్లినా

దేహం ప్రతిమలను చూపుల చేతులతో తడిమినా

తనువు పూలవనంపై తుమ్మెదల తొండాలు గుచ్చినా

నేరమేమీ కాదు

చర్మాన్ని తాకి తేనే గదా శిక్ష

దేహాన్ని చీల్చి రెండు తొడల మధ్య వీరంగం వేసినా

సాక్ష్యం లేకపోతే శిక్ష పడదు అవమానాల మాటల తూటాలు గురిపెట్టినా

నిందల వడిసెల రాళ్ళు విసిరినా ఏం పర్వాలేదు

ఆడవాళ్ళు కదా! పురుషాహంకారం పర్వతం పాదాలతో తొక్కేస్తారు

అసలే న్యాయదేవత అంధురాలు! ఆపై మగ న్యాయం మరింత గుడ్డిది

ఒంటినిండా పూలతనంతో తుళ్ళిపడుతూ 

నవ్వుతున్న మొక్కను చూస్తే

లోపల కట్టుకున్న

దిగులుగూడు చెదిరిపోతుంది

లేలేతకొమ్మను 

తన బలమైన చేతులతో 

విరిచేసే గాలి శ్వాస నిండా

ప్రేమగానే పరిమళాలను ఒంపే మొక్క

మౌనంగా పాఠమేదో చెప్తున్నట్టే కనిపిస్తుంది

నిత్యం చీడపీడలతో తలపడుతూ

తలవంచక ఆకాశాన్నంటడానికి

అర్రులు చాచే మొక్కను చూస్తే

ఆశావాదాన్ని బోధించే

గురువులా అగుపిస్తుంది

వేవేల శిశిరాలు తాకిడికి

దుఃఖసముద్రంలో మునగకుండా

రాల్చుకున్న ఆకులను లెక్కగట్టకుండా

ఎప్పుడూ వసంతాలనే కలగంటూ

తనువంతా రంగుల నదులను

 ప్రవహింపజేసే మొక్క

ఎంతో ముచ్చటగొలుపుతుంది

వాననీటిలో తలారా స్నానించి

మురికిని వదిలించుకున్న మొక్కను ఊహిస్తే

మనసుకంటిన మలినాలను

ఎప్పుడు కడిగేసుకుంటావూ

అనే  ప్రశ్నను సంధించినట్టే

అనిపిస్తుంది

ఉదయాన్నే పచ్చగా కళకళలాడే మొక్కను

 కనుల  నిండా నింపుకుంటే

గంపెడు హరితాన్ని అద్దుకుని

రోజంతా హృదయంలో

అఖంతతేజస్సుతో ప్రాణదీపం

 వెలుగుతూనే  ఉంటుంది

మాగురించి ప్రత్యేకంగా

చెప్పుకోవడానికేమీ లేదిప్పుడు

తరాలనాడే మాస్థానమేంటో

నిర్ణయించేసాకా -

ఇప్పుడు కొత్తగా చెప్పేదేముంది?

సమానత్వమంటూ మీరెన్ని

కబుర్లు చెప్పినా సరే -

మీరు రాసిన మా తలరాతలే చెప్తున్నాయి

మీ దృష్టిలో మేమేంటో!

నిజమేంటో తేటతెల్లమయ్యాక

మీరెంత  మభ్యపెట్టాలని చూసినా

ఏంటి ప్రయోజనం!?

మీ అహాలనీడలో బతకడం

అనువార్యమయ్యాక

మాకంటూ ఏం మిగిలిందని!?

మీ అవసరాలకనుగుణంగా

మలచబడిన రోజే

మమల్ని మేము కోల్పోయాం

ఉనికే ప్రశ్నార్ధకం అయినచోట

ఉత్సవాలెందుకు?

ఓ కరోనా...

మనిషిని మాస్కులేసుకునేలా

నేనే చేసాననుకొని

విర్రవీగుతున్నావా ??

పిచ్చిమాలోకం !!

ఈ తుచ్ఛ లోకంలో 

ఈ నీచ మనిషి 

తరతరాలనుండీ 

కనిపించని పచ్చి

మాయ ముసుగుల

వేషధారేనే, వెర్రిదానా !!

రకరకాల రంగుల మాస్కులు

మార్చే ఊసరవెల్లులే

ఈ ఊరినిండా !!

కులమని ఒకటీ, మతమని ఒకటీ

అంతస్తులదొకటీ, స్తోమతలది మరోటీ

మగదనీ, మదమనీ

ఆడదనీ, ఈడదనీ 

అబ్బబ్బో...

ఎన్నెన్ని మాస్కులున్నాయో 

ఈ మనిషి మనుగడ మార్కెట్లో !!

చేయాల్సిన చేతలన్నీ చేసేసి

దాటకూడని గీతలన్నీ దాటేసి,

చేతిరాతల్ని చెరిపేసి

నుదుటి గీతల్ని చిదిమేసి....

దేవుడూ, గుడీ

పూజలూ, పద్ధతులూ,

అని ఎన్నో మరెన్నో

బ్రాండ్ల సానిటైజర్లతో

చేతులు కడిగేసుకోవడం

పరిహారాలూ, ప్రక్షాళనలూ

చక్కా  కావించడం...

తరతరాలుగా ఇక్కడున్న 

ఆచారమే, కరోనా !! 

మద మాత్సర్య

మద్యపు మత్తులో 

ముప్పూటలా పీకలదాకా

మునిగి తేలుతున్న 

మత్తు జిత్తుల, పై ఎత్తుల

ఈ మాయ మనిషిని ,

నువ్వు కొత్తగా మద్యాన్ని 

చేతులకి పూసుకోమనడమేంటి ?!

పిచ్చిదానా !!

చేతికంటిన 

ఏ నేరపు నెరకనైనా,

మనసుకంటిన 

ఏ మలినపు పురుగునైనా,

నాలుకలు తెగ్గోసైనా,

నడుములు విరగ్గొట్టైనా,

ధర్మాధర్మాలతో గానీ

న్యాయాన్యాలతో గానీ

సంబంధం లేకుండా,

తప్పులనుంచి

తప్పించగలిగేదీ,

తిరుగులేనిదీ, జాలిలేనిదీ,

కాస్ట్లీ బ్రాండు సానిటైజరు

మరోటి వుంది !!

మరణపు కంపు కొడుతున్నా

ముసలి తాతను సైతం నవ్వించగలిగేది !!

చూసే ఉంటావుగా నువు కూడా ?

మరింకా ఎందుకా ధీమా, కరోనా ?!

నిన్నది ఏం చేయలేకపోయిందనా ?!

ఈనాటి ఈ 

సోషల్ డిస్టంసింగు

నీ పుణ్యమని భ్రమపడకు.

యుగయుగాలుగా

అంటరానితనం పేరుతో

అమాయకులనీ,

కులమతాల పేరున

కలిసిమెలిసి ఉండాల్సిన వారినీ,

పురుషాహంకారంతో మగువల్నీ,

ధనబలంతో దీనులనీ,

దూరం పెడుతూనే ఉన్నాడీ

మొండి మనిషి..

అంతెందుకు, 

నీ కంటే కొన్నేళ్ళ ముందుగానే 

వచ్చిందింకో మాయలాడి...

టెక్నాలజీ అనీ,

సోష్యల్ మీడియా అనీ,

తన ఫేసువాల్యూతో, ఇంస్టంటుగా

ఈ మానవ జాతిని 

దాసోహం చేసుకుంది.

ఇంటింటికీ 

మనిషి మనిషికీ మధ్య 

గాజు పలకల గోడలు 

ఎప్పుడో కట్టేసింది !!

ఇందులో ఇక నీ గొప్పేముంది?

నువ్వింకా ఈ మనిషికంటే 

వెయ్యి రెట్లు నయమే కరోనా !!

లాక్ డౌను రూపంలో

పరివారాలని కలిపావు,

కాపురాలని కాపాడావు,

క్రైమును కాస్తయినా తగ్గించావు,

మునుపెన్నడూ లేని,

మరలా ఎప్పటికీ రాని 

స్వీయ సమయాన్ని, 

ప్రతీ ఒక్కరికీ ఇచ్చావు,

తమను తాము తనిఖీ

చేసుకోడానికి,