సముద్రాల్లోంచి మండుటెండల్లో

నీళ్ళు ఆవిరై పైకి వెళ్లి

కరిమబ్బులై మళ్లీ కిందికి దిగొచ్చి

దాహంతో బీటల నోళ్లు తెరిచిన

భూమిని తడిపే

వాననీళ్ళుగా రావడం ఆర్ద్రమైన అనువాదం

అందమో అనాకారితనమో

ఏదైతేనేం అద్దంలో కనిపించే

ప్రతిబింబం అదో రకం అనువాదం

మన మనస్సుల్లో వూపిరి పోసుకుంటున్న

ఆలోచనలన్నీ ఏదో విధంగా

మాటలుగా బయటకు రావడమూ

రాతలుగా రూపుదిద్దుకోవడమూ అనువాదమే

పయనించి పయనించి అలసి సొలసి

బాటసారి శయనించి కాసేపు సేదదీరే

చెట్టుకు నీడ ఓ గొప్ప అనువాదం

రచయితలు రాసిన నవరసభరిత కథలన్నీ

వీక్షకులు మహదానందంతో చూసే

చలనచిత్రాలుగా మారడమూ అనువాదమే

కళ్ళకు కెమేరా అనువాదం

ఫోటో మనకు స్థావరమైన ఛాయానువాదం

వీడియో జంగమ సజీవ భ్రమానువాదం

పిల్లలు పెద్దల సృజనానువాదం

శిష్యులు గురువుల జ్ఞానానువాదం

చిన్నదే కావచ్చు చమురు దీపమో విద్యుత్ దీపమో

సూర్యునికి అనువాదం కదా!

గొంతుకు-

పియానో, పిల్లనగ్రోవి వంటి వాద్యపరికరాలన్నీ

అపురూప గానానువాదాలు

మూత్ర పిండాలు పూర్తిగా పాడైపోయిన రోగికి

జరుగుతున్న డయాలసిస్ అత్యంత దయానువాదం

అంతా అనువాదమయం

ఈ జగమంతా అనువాదమయం

సూర్యుని ఎండకు

చంద్రుని వెన్నెల ఎంత చల్లని అనువాదం!

అమ్మ ప్రేమకు

బిడ్డ నోట చనుబాల ధార ఎంత కమ్మని అనువాదం!!

ఘనీభవించినచోట

ధ్వనిభవిస్తున్నది

ఎముకలు కొరికే చలిలో

జైకిసానంటూ నినదిస్తూ

ఇనుప చువ్వలపై నిలబడి

రక్తాన్ని ధారపోస్తున్నాడు

ఈ దేశం

మట్టి మనుషులను

తట్టి లేపడంకోసం

నివ్వురు గప్పిన

నిప్పును రాజేస్తున్నాడు

నీ భూమిలోంచి

నిన్ను తరిమేసి

'బనిసగా'

మార్చడంకోసం

అంబానీ అదానీలు

వస్తున్నారు

కాషాపు కమలం

కార్పోరేట్లకి

కవచాలుగా

నిలబడింది

నువ్వొక్కసారి

రైతంగ పోరాటలను

నెమరు వేసుకో

జైత్రయాత్రల చరిత్రను

తిరగదోడు

ఇప్పుడు

దేశ రాజధానిలో

నాగల్లు తిరగబడ్డాయి

అవి భారికేడ్లను

బద్దల్ కొడుతూ

రణ రంగాన్ని

నడిపిస్తున్నాయి

అక్కడ రైతు

'జబ్ తక్ కానున్

వాపస్ నహీలెతే

తబ్ తక్ హమ్ లడేంగే

హమ్ మర్జయేంగే

లేకిన్ వాపస్ నహీజయేంగే'

(చట్టం ఉపసంహరిచుకునే వరకు మేము పోరాడుతాము

మేము మరణిస్తాం కాని వెనక్కి వెళ్లం)

అంటూ

గర్జీస్తున్నాడు

మేము షాహిదిలం

బనిసలం కామంటూ

తిరుగుబాటు చేస్తున్నాడు

 (ఢిల్లీలో రైతు వ్యతిరేక చట్టల రద్దుకై ఉద్యమిస్తున్న రైతులకు సంఘీభావంగా)

నిట్ట నిలువుగా నీడ మెదిలితే 

నా కన్నా! నువ్వొచ్చావనుకున్నా.

నిను కన్న నా బిడ్డ పేగుకే తెగులొచ్చిందో ? 

కోసి,తీసేసి, కరెంట్ పెడతారంట !

మూణ్ణెల్లు పారిన ఎర్ర కాలువలో

జబ్బు ఎదురీది వచ్చింది కామోసు.

కళ్ళు బైర్లు కమ్మితే,నీ మీది బెంగనుకునేను.

కాళ్ళు పీకితే,వయసు మీరిన నిస్సత్తొనుకునేను.

నోరెండిపోతుంటే వేసంగి లెమ్మని పొద్దు పుచ్చాను.

ముప్పు ముంచి మీ అయ్య చేతులు

నన్ను మోసేదాక కానుకోలేదురా!  

వెన్ను మంచానికి ఆన్చి,

చేతి ముడుతలు సవరించి,

ఏ తల్లి కన్న బిడ్డ దయనో

ఎర్రగా నరం లోకి ఎక్కించిన వేళ

చెరుపు మరుపుల సందున

నీ పిలుపు 'అమ్మా' అని సోకినట్టై,

ఆశ కనురెప్పలు దాటి పొంగి, 

కాలు చెయ్యాడనీదు.

అప్పుడెపుడో దూరాభారం పోయిన కొడుకా!

ఈడ ఎటు చూసినా నాలాటి అమ్మలే.

ఇంటి ముంగిట కళ్ళాపి జల్లింది మొదలు,

రోజూ ఏటి నీరు,ఇంటి బరువు మోసినోళ్ళమే.

ఎన్ని పేనాల రాక,ఎన్ని పేనాల పోక చూస్తిమో,

ఇప్పుడిక మా బతుకు గతుకుల లెక్క తేలాలి!

ఆడోళ్ళ వార్డులో ఈ ఆఖరి చూపు

ఒంటిరెక్క తలుపు కిర్రుమన్నన్ని సార్లు,

గుండె దరువును మోగిస్తూనే ఉంటుంది .

ఎవరి బిడ్డ పలకరింపు కు ఒచ్చినా,

మా అందరి ఆశలూ ఎగదోసిన దీపంలా ఎలిగిపోతాయి.

మీ నాన్న కండువాలో ఇంకిపోయే

వెచ్చని కన్నీటి చుక్కగానైనా

ఒకసారి వచ్చి పోరా!

(గైనిక్ వార్డ్ గోడల కన్నీటి చారికలు)

నిన్నటి కాలగర్భంలో

ఈరోజు ప్రసవిస్తుంది

రేపటి సూర్యులను..

------

నీ నవ్వుల నింగిలో నేను జాబిల్లిని.

నీ కన్నుల వెన్నెలకై ఆరాటపడే చకోరాన్ని.

-----

కిటికీ పక్కన

కూర్చుంటే చాలు

క్షణాల్లో కావ్యాన్నైపోతాను.

-----

ఆకలి ఇంట్లో

చీకటి

తన నీడను వెచ్చగా పరుచుకుంది

కడుపుతో పాటు

గుండె కూడా మండిపోతుంది

నిప్పురవ్వలా...

చీకటిని జయించాలని..

గలగల పారతున్న మానేరు వాగు తలాపున..

అది ఊరి జనం గొంతు తడ్పే అమృత జలం..

రైతులకు ఆయువునిచ్చే పంట నీరు..

ఊరూరా నిర్మాణం అయ్యే ఇల్లు..

అది అక్రమార్కుల కాసుల పంట..

  అడవిలో దాగిన అందమైన నయన గుళ్ళు...

ఆ దారి ఎంతో బయమైన అహల్లాధన్ని ఇచ్చు..

మరో పక్క ఉట చెలిమి కుమ్మం మాటు..

అది అందరి వేటల చేపల నిలయం...

అలానే వస్తె బొమ్మారం అవత ఇవతల వాగుల అందం..

దాని కింది పక్క ఉంటుంది కమ్మరి కుంట..

అది అనుకొని ఉంటుంది హరిజనుల ఇంట...

కుంభంపల్లి,గట్టుపల్లి,సాలపల్లి,కొయ్యూరు అలంకారాలు గా..

చుట్టూ నీటి వాగులే నా పల్లె ఎల్లలు..

భోగ్గుల వాగు, మానెరు వాగు, ఇవతల అవతల వాగులు.

నా పల్లె సింగారాలు...

కోయకుంట అడివిలో కొలువైన నాగులమ్మ తల్లి.

తొలి ఓడి బియ్యం నా పల్లె అయిత సత్తమ్మ ఇంటినుడే మొదలు జాతర..

అదోక అందమైన జాతర..

మేడారం ముందచే పండుగ...

చిన్న పెద్ద గమగూడి ప్రకృతిలో మమేకమైన జన జాతర ...

ఇతర జిల్లాలతో పాటు ఇతర రాష్ట్రాల  నుండి

వచ్చి కొలిచే భక్తుల కొంగు బంగారం ..

గిరిజన దేవత నాగులమ్మ జాతర..

అలా నే కొంచం ముందుకెళ్తే తడి అరని రక్తపు మరకలు...

అవి నల్ల అధిరెడ్డి, శీలం నరేష్  ఏర్రం సంతోష్ అన్నలను యాధి జేస్తాయి..

ప్రకృతి తన ఒడిలో దాచిన అరుణ తారలు..

వేరే ఊరి వాళ్లకు స్వగతం పలికే కొయ్యూరు...

అక్కడినుండి ఉరికస్తుంటే పచ్చని పంటలు మధ్య నడిచే పైర గాలి సవ్వడులు...

అలా వస్తుంటే కుడి పక్కన చుట్టూ ప్రహరితో..

నా ఊరి చదువుల గుడి..

ఎందరినో జీవితం లో ఉత్తీర్ణులు చేసిన ..

చల్లని చెట్ల మధ్య నిలయం ..

ఇది ముఖ్యంగా పేదల దర్యం..

బ్రతుకులు మార్చే  ప్రాంగణం...

అలా కొంచం ముందుకస్తే ఉంటుంది ..

ఊరి ఉమ్మడి ఆస్తి ఊరా చెరువు..

ఇది అందరి రైతుల గుండె దైర్యం..

ఇది నా పల్లె జీవన ఆధారం....

అందరి ఆహారం చేపల పంటల నిలయం ..

నా ఉరా చెరువు కట్ట మైసమ్మ రక్షణ ..

దానిని అనుకొని ఉంటుంది..

చుట్టూ నీళ్లతో

కొలను మధ్య న కోవెలాల..

బ్రాహ్మణుడు దూరం పెట్టిన బహుజనుల దేవాలయం...

ముత్యాలమ్మ గుడి..

 ఊరు వాడను ఏకం చేసే బోనాల జాతర ఇక్కడ ఎంతో మధురం ..

దాన్ని దాటుకొని వస్తె ఉంటుంది..

గ్రామ అభివృద్ది అధికారాలను దశ దిశ నిర్దేశించే..

నిలయం గ్రామ సచివాలయం...

ఇది ఎంతో మంది నాయకులను తయారు చేసిన కర్మ గారం..

ఇక్కడి నుండే జిల్లా నాయకులు అయ్యి ప్రకాష్ స్తున్నారు.......

రాష్ట్ర మంత్రులు ముఖ్య మంతులు ఆశినులు అయిన ప్రాంతం నా గ్రామ సచివాలయం...

ఇక న పల్లె చరిత్ర చూస్తే ...

ఎమర్జెన్సీ లో  పి. వి గారికి ఆశ్రయం ఇచ్చింది ..

నా పల్లె నుండే ఎమ్మెల్యే గా 

నామినేషన్ వేశారు.

గెలిచారు సీఎం, పీఎం అయ్యారు..

చరిత్ర లికించని అక్షర సత్యం ...

పటేల్ పట్వారీ నుడి ప్రజసమ్యం లోకి..

అడుగిదిగి

మొదటి సర్పంచ్ బొమ్మ ఈరమల్లు..

ప్రజల సంక్షేమమే పని చేసే నాయకులు..

అలనాటి నక్సల్ బరి పిలుపుతో..

ఉద్యమాన్ని ఉవ్వెత్తున ఎగరేసిన వీరుల కన్నది నా పల్లె...

అక్రమాలకు అన్యాయాలకు ఎదురుగా ..

సమ సమాజ నిర్మాణమే దేయంగా..

పేదవారి పట్టెడు అన్నం పెట్టడమే లక్ష్యంగా...

ఆయుధాలు పట్టినా ముగ్గురు అమర వీరుల

తన ఒడిలో పదిలంగా దాచుకుంది..

ఒకరు తూర్పున ఒకరు దక్షణాన ఇంకొకరు పడమరణ  ఎర్రని మల్లెలు అయి అస్తమిస్తే..

మోదుగు మొక్క మొదట్లో జొలడి నిద్ర పుచ్చి మోదుగ పువ్వల వికసంపి చేసింది..

పల్లె తన ఒడిలో నిద్ర పుచింది...

వారు....

కా.అయిత మొడ్డిరెడ్డి, కా. సకినాల సమ్మయ్య, కా. అడుప సమ్మన్న లను యధి మరవదు పల్లె..

అలాంటి రక్తపు మరకలతో బయటచ్చిన కవి గా రచయితగా ..

పేదలకోసం పని చేసే ఉత్తమ ఉపాధ్యాయుడు అయిత తిరుపతి రెడ్డికి జన్మ నిచ్చింది...

అంజెనాయ దేవాలయం కోసం తమ భూమిని

దానం చేసిన పుల్లయ్య పంతులు...

వినాయక చవితి వస్తె ఊరేగే కన్నుల పండుగ..

నా పల్లె  గుడి జాతర..

ఉరిలోపల కొలువైన  అంజేనేయ దేవాలయాలు ఊరి బయట

గ్రామ రక్షణగా చుట్టూ...

పోషమ్మ , కట్ట మైసమ్మ, మధనప్ పోసమ్మల నిలయాలు...

గ్రామ అభివృద్దే లక్ష్యంగా పని చేసే గ్రామ ..

పాలక అధికార వర్గం..

అవినీతిని ప్రశ్నించే యువత...

అన్ని చూసిన అనుభవం కలిగిన పెద్దమనుషులు...

అన్నిటికీ మించి ఆపదలో ఆధుకునే వాట్సాప్ గ్రూప్..

అందులో సహాయానికి స్పందన వర్ణనాతీతం...

విప్లవాలు పూయించిన ఎర్రని మందార వనం...

నేడు పచ్చని పైరుల నడుమ సేదతీరు నందన వనం..

ఇదే నా పల్లె ఆస్తి...

నాకు జన్మించిన నా మాతృ మూర్తి...

నా పల్లె వల్లెంకుంట....

పల్లవి:

పూటకో పువ్వు రాలినట్టుగా మట్టి బిడ్డ ఘోర మరణం

చేరదీసి బాధ బాపే వాడు లేక అన్నదాత  కంట శోకం.        (2)

వెళుతుండో వెళుతుం డో

పొలము కొడుకులను సెలక బిడ్డలను

కండ్ల జూసుకుంటనాదలను

జేసీ వెళుతుండో

అయ్యో.......

చరణం 1:-

వడ్డీకి దెచ్చినప్పు పంట నిలపక పాయె

పరువే ఉరి తాడై పురుగు మందు తో ప్రాణాలు తీసే

పంట చేతికి వస్తె గిట్టు బాటు ధరలు జాడ లేక

ధీర బోయిన గుండె ముక్కలయ్యి నేల కొరిగే

(పంట)  సచ్చినంకనే  నష్ట పరిహారము     -2

ఉన్నప్పుడు జెయ్యరే సాయము

వెళుతుండో వెళుతుం డో

పొలము కొడుకులను సెలక బిడ్డలను

కండ్ల జూసుకుంటనాదలను

జేసీ వెళుతుండో

అయ్యో.......

చరణం 2:-

ఆశలే పెట్టి నాడు గెలిసి గోసలే పెట్టే

సూడు

రైతుల ప్రాణాలతోటి ఆటలే .. ఆడే నేడు

రైతిళ్లలో తిండి లేక

వాళ్ళ కళ్ళలో నీళ్ళింకి పాయే

ఒక్క పూట తిండి గూడ లేక

ఎన్ని గోసలో వాళ్ళ  బతుకులో

(పంట) సచ్చినంకనే నష్ట పరిహారము

ఉన్నప్పుడు జెయ్య రే సాయమంటు

వెళుతుండో వెళుతుండో.....

పొలము కొడుకులను సెలక బిడ్డలను

కండ్ల జూసుకుంటనాదలను

జేసీ వెళుతుండో

అయ్యో.......

నిల్చున్న చోటనే నిన్ను

కూల్చివేస్తుంది

గుండె పోటులా...

జాగురుకతతో ఉండటమే మందు

క్రమ క్రమంగా నిన్ను

క్షీణింప చేస్తుంది

ఎయిడ్స్ లా...

నివారణ ఒక్కటే మందు

మనుషులకు నిన్ను

దూరం చేస్తుంది

కరోనాలా...

రాకుండా చూసుకోవడమే మందు

అప్పుడప్పుడూ

అంటురోగంలా మొదలై

మహమ్మారిగా మారి

మనస్తత్వాలను

సూక్ష్మ ధర్శినిలో చూపించి

కారణాలను కనుక్కునే క్రమంలో

రూపాలను మార్చుకుంటూ

మందేదో కనుక్కోలేకుండా

సంక్లిష్టంగా మారుతుంది

నీలోని విశాల, సహృదయతే

రోగ నిరోధక శక్తని తెలుపుతుంది

దాని పేరే "అహం".

ఆకాశం తాకే అద్దాల హంగుల మేడలు

మచ్చుకకైనా కానరాని పచ్చిక జాడలు

మట్టిని మాయంచేసె కాంక్రీటు కాడులు

జనసముద్రములలో కరువైన తోడులు!

జలాశయాన్ని జారిన ప్రవాహాల హోరా!

కూడళ్ల గీతలు దాటిన వాహనాల జోరా!

అకస్మాత్తుగా పయనం స్తంభించిన పౌరా

ఖరీదైన కాలం ఖర్చాయె! ఔరా! ఔరౌరా!

దారులలో కదిలే కృత్రిమ నక్షత్ర నదులు

పీల్చటానికి పుష్కలం కాలుష్య పొగలు

పెరిగే పాదరసంతోడు అనావృష్టి దిగులు

నేల చీల్చుకుని నింగికెగిసే నగర నగలు!

ఎండిన ఎడారిలో కుండపోతలు పోసి

మురిసె బోసిపోయిన అలనాటి మూసీ

కదలనీయక దారులు దారుణంగా మూసి

ప్రకృతి ప్రళయానికి వణికెను పట్టణవాసి

కడలిని కనులెదుట తలపింపు నదులు

కదిలించె అకట! సకల నగర పునాదులు

జలము అవనిలోనికి ఇంకుట బదులు

జనుల ఆవాసాలను మింగుట మొదలు!

విరగ నవ్వుచుండె విరిగిన మాకో మానో

క్రమక్రమంగా ఆక్రమణకు గురైన కొలనో

క్రమశిక్షణ నికరముగా లోపించుటవలనో

ముంగిట ఘంటిక మ్రోగించెనా ఎల్ నినో

ఈ చిక్కునకు బాధ్యులము నువ్వో నేనో!

సుతలంపై పెరుగుతున్న ఒత్తిడి భారమా

భూతలంపై పంచభూతాల ప్రతీకారమా

ఏతలంపై ఎగసిపడునో కార్యరూపమా

రాతల మార్పునకు కాంతిని చూపుమా!

పారాహుషార్ పలికెను పర్యావరణము

ఈ రణమునకు మనమే కదా కారణము

హద్దులలో ఒదిగుండుటొక్కటే శరణము

పద్దులు మీరిన తప్పదు సంస్కరణము!

మనోశాస్త్రాలను
యంత్రరూపంలోకి తెస్తే
మానవరక్తంలో విషం విరిగి
రంగు మార్చుకున్న రక్తం
ఒక్కక్కోరిలో ఒకోరకంగా
ఒక్కరికి ఒక్క ముఖాన్నే
బొడ్డుతాడుతో అనుసంధానం చేసి,
ప్రేమామృతాన్నిఇంధనంగా స్రవించి
మనసు మరబొమ్మలా
మనిషిని నడిపిస్తుంది.

అవిశ్రాంతంగా
మెదడులో గూడు కట్టుకున్న
ఊహాలకు రెక్కలు మొలిచి
మనసు సంకేతాలను
సాంకేతికంగా గౌరవిస్తూ,
ప్రతి అనుభవాన్ని  అద్ధంగా మార్చి
మరకల్ని తుడిచే
అదృశ్య హస్తమొకటి
తప్పటడుగులు లేని దారిలో
స్వచ్ఛగా నడిపించాలని
ఓ చిరునామాతో
చిరుస్వాగతం పలుకుతుంది.

అడుగు వేస్తే అనుమానాల అడుసు.
కునుకు తీస్తే భీకరమైన కల.
కురుకుపోతున్న భావోద్రిక్త వేళలో వేలాడుతున్న భావాలకు
వాలిపడే మాటకు
రాలిపడే అర్ధాలు
గాజుపెంకుల్లా గుచ్చుకొంటే...
దూరమైన మనిషే
ఒంటరిలో దగ్గరైన నరకం.

ఎండమావిగా నమ్మకంతో
నడి రాతిరి  వడగాల్పుల
సెగలు కమ్మే ఆలోచనకు
మనసు చాపలా ముడుచుకొని
చింతల్ని తలచుకొని
చీకటిని కప్పుకొని
వెలుగు గువ్వను కంటి ఇంటి దరిదాపుల్లో వాలకుండాక పారద్రోలిన
ప్రతి పలుకులోని అంతర్ధాల కింద
నలిగిన మనిషికి నిద్ర దూరమైనా
నిజాలు దగ్గరయ్యాయి.
కలలు రాకపోయినా
కపటాలు తెలిసాయి.

అంగుళం వదలకుండా
మనసును ఆక్రమించి
ఆక్రందనకు గురి చేసే కళ తెలిసిన
ఓ విద్యాలయం ఒంటరితనం.

గతాన్ని తవ్విపోసికొద్ది రాసులుగా
బయటపడే నిజాలు
గుట్టలుగా పేరుకుపోయి
మనిషిలోని అహాన్ని సమాధి చేస్తుంటే
జీవితం నల్ల కలువ.
మెల్లగా ముడుచుకొని
తెలుసుకొనే తెల్లని పొద్దులో
హృదయంలో మృదుకదలికకు
మాటలు నేర్పే తల్లిదనం సహనం.

ఆకారణ అసందర్భ వేళలో
నిరాదరణ నిప్పులా
నీడను హరించి
ఒక్క క్షణం
పిడుగులా నడినెత్తిన తాకింది.

వణికిన వర్తమానం
కాలిన ఒంటితో
ఒంటి కాలి పరుగుతో
ఒంటరిగా ఓటమి ఒడిని చేరి
రేపు ఉదయాన్ని శాసించే
ఓ కిరణమై ఎలా మెలాగాలో
ఓ పుంజమై ఎలా మెదలాలో
ఆ రాతిరి రేపటికి గురిపెట్టిన
బాణంగా మార్చి
ఓటమి ప్రేమతో కౌగిలించుకొని
నేర్పిన విలువిద్య ఆత్మస్థైర్యం.

తాకడానికి వీలుకాని జ్ఞానాన్ని,
పుస్తకలోకి నడచివెళ్లలేని సోమరితనానికి
చేరదీసుకోలేని విజ్ఞానం
ద్రావక రూపంలో
మెదడు పొరల్లో విస్తరించి
కళ్ళకు మెరుపులు పూస్తున్నాయి.
నాలుక నడక నేర్చుకుంది.

మనిషిలో మరో మనిషి విడివడి
అనుభవ భావజాలంతో
శుభ్రపడిన మనసులోని ప్రతి పొర
సూక్ష్మ ప్రశ్నలకు స్పందించే
శుభసమయంలో
మనిషి వేసి ప్రతి అడుగు శబ్దం ప్రపంచానికి  ఓ శుభసంకల్పమే.

...

కాలం కఠినమైనదే...

కనికరం లేక కష్టపెడుతుంది

కాయ కష్టం చేసే కర్మశీలురని

మాటు గాసి కాటు వేస్తున్న

కాలం,కఠినమైనదే...

పచ్చటి పంటపొలాలపై

పగబట్టిన తుఫానై

కృషీవలుర ఉసురు తీస్తున్న

కాలం  కఠినమైనదే...

తల్లిలాంటి పల్లెనొదలి

పొట్టకూటికై పట్నం వస్తే

కరోన కోరలతో విషం చిమ్మే

కాలం  కఠినమైనదే...

పూట గడిపే పట్టణంపై

పెను తుఫానై ప్రవహించిన

కాలం,కఠిన మైనదే...

చక్కని కుటుంబానికై

చిక్కుల్ని మోస్తున్న

చిరుద్యోగుల కలల్ని,

కళల్ని కబలిస్తున్న

కాలం,కఠినమైనదే...

భావి తరానికి భరోసనిచ్చే

బాలుర పాఠాల్ని,

బాటల్ని బలిగొంటున్న

కాలం,కఠినమైనదే...

గమ్యానికి గీతలు గీసి

గురిని నేర్పే గురువుల

గుండెలని గాయపరిచే-

కాలం  కఠినమైనదే...

.........................

 (దినానికి  వెలుగు-చీకటిలా

నాణానికి బొమ్మా-బొరుసులా

కాలం కమ్మనైనది

అందుకేనేమో

'కాలాన్ని నిద్రపోనివ్వను'

అంటూ

మా గురువు

గోపిగారి బాటలో

గమ్యాన్ని చేరేలా

ధైర్యానికి దారులు వేస్తూ

కాలాన్ని వెంటాడుదాం

కాలంతో పయనిద్దాం)

-

తను అస్తమించని సూర్యుడు

నిరంతరం జ్వలించే సూర్యుడు

కులం అర్ధం లేని పదం

అని తన కలంతో ఖండించిన వీరుడు

తను తిరుగుబాటుదారుడు

మాటే ఆయుధంగా

సమానత్వమే ధ్యేయంగా

అంటరానితనం అణిచివేత కార్యాలను

సమాధి చేసే దిశగా పయనించిన నెలబాలుడు

మతం హితం కాదని

జననం నుంచి పుట్టే ధర్మం

జన ఆరాధన పొందలేదని

జనియించిన వాడి పుట్టు పూర్వతరాలే అసమానతగా

అడ్డ గోలుగా అడ్డ గోడగా పెరిగే సమాజంలో

సామాజిక నడవడికతోనే నేల మట్టం చేయగలమని

ఎలుగెత్తి చాటి చెప్పిన గొప్ప తత్వ వేత్త

తను తిరుగుబాటు దారుడు

జననీ నుంచి పుట్టిన జన్మ

జన్మాంతం స్వేచ్ఛ కోరుతుందని అది దాన్ని హక్కు

ఆ హక్కు కోసం తన మరణాంతం వరకు పోరాడిన వీరుడు !

నీ కోసం ఈ రోజు ఒక రోజు

నవోదయాన్ని ప్రభవిస్తుంది

ఆ రోజు నిను చుట్టిన కుళ్ళు బూజు

విజయాదిత్యుని ప్రచండ ప్రకాశంలో

ముప్పై కుప్పలుగా రాలిపోతుంది

కుళ్ళును నల్లగ అల్లిన

కపట కుటిల జటిల సాలీడులే

చమత్కార చీమిడి ముక్కులతో

నీ విజయరుక్కుల స్పర్శకై

ఆరాటపోరాటాలు చేస్తాయి

అవి నీ యశః వాహినికి

స్వయం చోదకులౌతాయి

మనస్సు మానవతతో సాగనీ ఓ సోదరా!

జయోషస్సులన్ని నీలోనే జనిస్తాయి కదరా..

తుంటరి వేషాలేలరా నా రూపసీ!!

గోధూళి వేళ ఓ గోవర్థనా!! నీ జత గూడిన

సమయం రమణీయం, కాదా అది కడు కమనీయం....

భాషకందని భావమేదో అనుభూతి ఆయెను....

బరువుగా మైమరపుగా....

మాటలతో, పాటలతో, కురిసిన చిరునవ్వులతో

తడిసెను నా తనువంతా ఓ తాపసీ!!

హిమ సమీరమై చల్లగా మనసుని తాకావు....

మేనంతా మెలిపెట్టెను మలయమారుతరాగం....

అనురాగ రాగమై హృదయ వీణను మీటావు....

మది అంతా  నింపేశావు మమకారపు మధువుతో....

ఈ దేశానికి

నీవెప్పుడు పరాయివే..

నీ చెమట చుక్కలతో

ఈ నేలను సస్య శ్యామలం చేసిన

నీ రెక్కల కష్టంతో

ఈ నేలను సుందరభరితంగా మలచిన

ఈ దేశానికి

నీవెప్పుడు పరాయివె

బతుకుదెరుకై వలసబోయి

అగ్ర రాజ్యపు అధికారంలో భాగమైన కమల

ఈ దేశపు కమలానికి తోటి మొగ్గే

అదే పొట్టకూటి కోసం

ఈ దేశానికి ఎవడైనా వస్తే దురాక్రమణదారుడు

ఇస్లాం ని ఆచరించే అరబ్బు రాజులు

ఈ కమలానికి మిత్ర పుష్పాలే

అదే ఈ గడ్డపై పుట్టిపెరిగి

ఇస్లాం ని ఆచరించే ప్రతి ముస్లిం

ఈ కమలానికి శత్రువే

నీవు ముస్లిం వా

అయితే శత్రువువే

నీవు దళితుడవా

అయితే పరాయివే..

ఈ దేశానికి

నీవెప్పుడూ పరాయివే..

స్వేచ్ఛగా విహరించిన పక్షులు!

స్వచ్ఛమైన గాలి పీల్చిన వృక్షాలు!

రోడ్ల నిర్మానుష్యం!

తగ్గిన కాలుష్యం!

శూన్యమైన ట్రాఫిక్ జాములు!

మూసిన  సినీ 'మాలులు'!

ఆరిపోయిన సిటీ సిగ్నల్స్!

ఆగిపోయిన టీవీ సీరియల్స్!

ఇంటివద్దకే కూరగాయలు, పండ్లు!

దుమ్ముపట్టి మొరాయించిన బండ్లు!

నిత్యవసరాలకై ఇక్కట్లు!

కుదేలైన షేర్ మార్కెట్లు!

సాయంత్రం చప్పట్లు!

వెలిగించిన దీపాలు!

మూసిన దేవాలయాలు!

మూగబోయిన విద్యాలయాలు!

స్తంభించిన రవాణాలు!

నిలిచిన ప్రయాణాలు!

కరువైన మందు!

ఫంక్షన్లు బందు!

ఆగిన గడియారాలు!

పెరిగిన క్షవరాలు!

బడుగు జీవి కష్టాలు!

వ్యాపారుల నష్టాలు!

వలస కూలీల అవస్థలు!

కూలిన ఆర్ధిక వ్యవస్థలు!

తగ్గిన జీతాలు!

తలొగ్గిన జీవితాలు!

సానిటైజర్లు చల్లిన చేతులు!

మాస్కులు తొడిగిన మూతులు!

ఆన్లైన్ బోధన తరగతులు!

లక్డౌన్ "జీవన స్మృతులు"!

ఎన్నో ఏళ్లుగా

అప్పుల్ని అవినీతిని మోస్తూ

ఆకలి కోసం ఎన్నెన్నో

అంతర్యుద్ధాలు చేసి

ఈ దేశం నెత్తుర్ని

ధారబోసింది

ఈ దేశమింక

అప్పుల్ని

అవినీతిని

మోయలేక పోతుంటే

సత్తువ సచ్చిన

ఈ అస్థిపంజర దేహానికి

ఉడుకు నెత్తురు నెక్కించండి

తివాచీలా పరుచుకున్న

నీ ప్రశ్నలపై

జవాబులా నిర్భయంగా

నిలబడ్డాను.

*********

నది నా కాళ్ళల్లో ఉంది.

అలలు నా మాటల్లో ఉన్నాయి.

విచ్చుకత్తిని నెత్తికెత్తుకుని

విశ్వగీతం పాడుకొమ్మంటున్నాయి.

*********

నా వేలు వేలసార్లు

నిలబడ్డది

ఎదురుపడ్డ సమస్యలపై

ప్రశ్నలను ఎత్తి చూపుతూ...

*********

అందరూ బాగుంటే

ఎంత బాగుంటుంది.

*********

నీ పదాల వెంటే

నా 'పదాలు' సాగుతున్నాయి.

*********

కూర్చుని తింటూ కాలం గడిపితె సాధన ఏమిటి ఇంక

ఎన్నో విధాల చదువులు చదివీ లాభమదేమిటి ఇంక

రాక్షస మూకలు కత్తుల మొనలో రాజ్యం నడిపిరి ఇచట

ప్రాణం పోసిన వీరుల చావుకు అర్ధమదేమిటి ఇంక

ధనమే పాముగ మెదడునుచుట్టీ ఆడిస్తోందీ లోకం

ధర్నాలంటూ  జెండాపట్టీ చేసేదేమిటి ఇంక

చిన్నాపెద్దా మత్తుకు తెలియవు ఆడబొమ్మైనా చాలు

విలువల వలువలు  ఒలిచేస్తుంటే చెప్పేదేమిటి ఇంక

ఆర్ధిక ప్రగతికి మందుషాపులే మూలంఅంటూ అరచి

మద్యపానమే హానికరమని బోధనలేమిటి ఇంక

అన్యాయాలకు దారులు ఎక్కువ లోకం పోకడ ఉదయ

కళ్ళుమూసుకుని కాలంగడపక మార్గమదేమిటి ఇంక

"బాపు"- నాకు ఊహాలేని ఒక మహత్తరమైన పాత్ర....

తన గారాల బిడ్డ ఎక్కి ఎక్కి ఏడ్చినపుడు అక్కున చేర్చుకున్న ఆ కౌగిలి నాకు ఊహ లేదు....

చిన్ని పాదం తడబడినపుడు తన అరచేతిలో సుతిమెత్తని దారుల్లో నడక నేర్పింది నాకు ఊహ లేదు...

పలురకాల రంగుల ప్రపంచాన్ని తన యేదల మీద ఎత్తి చూపింది నాకు ఊహ లేదు...

దారెంటా..పోటురౌతు తాకి నొసలుకు దెబ్బతగిలితే...

నీ కంటివెంట కన్నీటిరక్తమట...

ఏది నాకు ఊహ లేదు...

అక్షరం దిద్దినపుడు గదేంత కష్టమైతదో బిడ్డకని బడి నుంచి వచ్చిరాగానే చిన్ని వేళ్ళను తడుముతూ ముద్దాడింది ఊహ లేదు....

బతుకుజీవనం బహు కష్టమైనపుడు...

నాకు ప్రతిసారీ గుర్తొచ్చిన ఒక అదృశ్య అద్భుతం మా బాపు...

కడలిలో నడి సంద్రానా మము వదిలినవ్...

కన్నీరు మిగిలిస్తూ మాకు కనుమరుగైనవ్...

తూఫాను ధాటికి చెల్లాచెదురుగా గూడు చెదిరిన పక్షుల చేసినవ్...

ఊహ తెలిసి ...

బాపు అని ఆవేదనతో పిలిచినపుడు...

అందని దూరాన ఉండి నాకు బతుకు ఇగురం చెప్పినవ్...

నువ్ లేవని వెనుతిరుగక...

ఎదురీదమన్నావ్...

హాలమును నేర్సుకోమన్నావ్..

కడలిని సాధించమన్నావ్...

అక్కలకు అన్నను అవమన్నవ్...

కన్నీళ్లను దిగమింగుతూ

చిరునవ్వుతో చిరకాలం బతకమన్నావ్...

అయినా నువు పరీక్షించినవ్ కదా..

బాపు నేను నీ బిడ్డను..

తెగిస్తా...

సాధిస్తా...

కష్టాలతో దోస్తీ చేస్తా...

నిన్నేపుడు గెలిపిస్తూనే ఉంటా...

బరువెక్కిన ఈ గుండేతో నువు అనునిత్యం మాట్లాడుతూనే ఉంటావ్...

చీకటే భయపడే 
చిమ్మచీకటిలో
గాలికి ఊపిరాడని 
శూన్యంలో
వేసవిని తలపించే 
వేడిలో
వ్యాధిగ్రస్తమైన అవయవాల
అవస్థతో
అండాసెల్ లో 
ఆమరణ దీక్షలో
ప్రో.సాయిబాబా
ప్రశ్నిస్తున్నాడు

విపత్కాలంలో
నిర్మానుష్యంలో
చదువుకొను వార్త
పత్రికడిగితే నేరమా...?
కుటుంబీకులకు మిత్రులకి
రాసిన ఉత్తరాలపై నిషేధమా...?
కనీస వైద్యం అందించరా...?
న్యాయవాదుల కలిపించరా...?

నన్ను జీవచ్చవంగా మార్చి
చిత్రవధ చేస్తున్నారు
ఇదేనా జైళ్ల సంస్కరణా...?
చెప్పు రాజ్యమా 
చెప్పు సమాధానమని
ప్రశ్నిస్తున్నాడు

మిత్రులారా...మీకు తెలుసు
తనకు సానుభూతి
అస్సలు నచ్చదు
సంఘీభావంగా
నిలబడమంటున్నాడు
న్యాయమే
నినదించమంటున్నాడు
రాజ్యహింస లేని
సమాజం కోసం
ఉద్యమించమంటున్నాడు
రండి...మిత్రులారా

20.10.2020
( ప్రో.సాయిబాబా రేపు చెయబోతున్న ఆమరణ దీక్షకు సంఘీభావంగా...)

తెలంగాణ జాగల ఆంద్రోళ్ళ పెత్తనం ఎన్నాళ్ళంటూ,
నీళ్లు, నిధులు, నియామకాలు
మా భూములు మాకంటూ,
మా ఉద్యోగాలు మాకంటూ
గొంతెత్తి నినదించినోల్లం
పాణాలకు తెగించి రైలు పట్టాల మీద పన్నోల్లం
ఉడుకుడుకు పాణాలు వోతున్న జై తెలంగాణ అన్నోల్లం. 
తెలంగాణ అచ్చేదాక తెగించి కొట్లాడినోల్లం

గోతికాడి నక్కలాగ నక్కి నక్కి దాగినోడు
ఒక్క రోజు దీక్ష చేసి నిమ్మరసం తాగినోడు 
విద్యార్థుల ఉద్యమం ముందు 
బొక్క బోర్లావడ్డోడు 
పీకల్దాక తాగినంక
పిచ్చి పిచ్చి వాగెటోడు
ఫామ్ హౌజ్ ల పన్నడంటే
పగలు రాత్రి తెలువనోడు.

తెలంగాణ యాసతోటి,తెలంగాణ భాషతోటి 
అందరికీ ఉచిత విద్యంటూ
దళితుడు ముఖ్యమంత్రి అంటూ
ఇంటికో ఉద్యోగమంటూ
డబుల్ బెడ్రూమ్ ఇళ్ళంటూ
మోసపూరిత వాగ్దానాలతో
పిట్టల దొర వేశాలతో అధికారంలోకి వచ్చినోడు.

అధికారం నెత్తికెక్కీ ఆరేళ్లు గడిచిపోయే
సోర సోర పోరగాళ్ళు
ఉద్యోగాలిమ్మంటే 
పోలీసుల ఉసిగొలిపి
పొట్టు పొట్టు గొట్టిచ్చినోడు

నిరుద్యోగ భృతి అడుగుతే
పని జేసుక బతుకాలంటూ
ఉపాధి సూపియ్ దొర అంటే..
ఉన్న ఉద్యోగాలూ పీకేసినోడు.

అల్లుడత్తే ఏడ పండాలంటూ
డబుల్ బెడ్రూమ్ ఇల్లంటూ
ఉన్నగుడిసే పీకేసినోడు
ఉచిత విద్య అనుకుంటనే
ఉన్న బళ్ళు మూసేసి
బడికిపోయే పోరాగాండ్లకు
బర్లనిస్తా కాయుండ్రని
జీయరుసామి నోట్లెనోరు 
బెట్టినోడు.

బడులు మూసి బార్లుదేరిసి
పనిచేసే సత్తువున్న యువతను 
మద్యానికి బానిసల జేసి
యేజ్ బారు అయ్యేదాకా
ఉద్యోగాలియ్యకుంటా..
ఆత్మహత్యల పాల్జేస్తివి...

నీ కుటిల నీతి తెలువనోళ్ళు 
మళ్లీ నీకు ఓట్లు గుద్ది 
గద్దెమీద ఎక్కిస్తే...
మా గోసి గుడ్డ గుంజుకొని
పెనం నుంచి పొయ్యిల నూకి
గాయిదోళ్ల బతుకులకు
గిదే బంగారు తెలంగానంటివి.

యెనుకటి మీ తాతల
రోజులు కావుకొడుక
మీ తలపొగరు దిగేదాకా
దొరతనం కూలేదాకా...
బహుజనులం ఒక్కటయ్యి
బరిగీసి నిలవడుతాం...

నిలవడుతాం,కలబడుతాం
కలేవడుతాం,ఎగవడుతాం
నీ దొరగడీల పెత్తనాన్ని 
కూకటేల్లతో పెకిలిస్తం.

జీవ పరిణామ క్రమంలో

అసంపూర్ణంగా

ఉదయించినవాడు

చక్రాల కుర్చీతో

శూన్యన్ని శాషిస్తూన్నాడు

తన మెదడెమి

మిసైల్ కాదు

అణుబాంబు

అంతకంటే కాదు

అయినా

ఎందుకంత భయమో

సూర్యుడు తాకని

'అండ'శయంలో

బంధించారు

మంచు కొండలలో

మనిషి

గడ్డకడుతున్నట్టుగా

క్రమక్రమంగా

కృషించుకపోతున్న

మెదడు పొరలలో

నిక్షిప్తమైన

దృఢసంకల్పం

అతనిది

తన తనువును

తాను కదలించని వాడు

ఆమరణ దీక్షకు

పూనుకున్నాడు

స్వేచ్ఛ గళమై

స్వేచ్ఛ కళమై

వీల్ చైర్ నుండే

విముక్తి పాఠం

నేర్పిస్తున్నాడు

 (జైల్లో జి. యన్. సాయిబాబా ఆమరణ దీక్ష చేస్తున్నట్టు ప్రకటించిన సందర్భంలో)

ఈ కళలు చిగురిస్తూ చిగురిస్తూ

కన్న కనులు కనుమరుగవచ్చు

ఈ శ్వాసల సరిగమలు సాగి సాగి

శాశ్వతంగా సమాధి కావచ్చు

ఈ ఆశల హరివిల్లు విరిసి విరిసి

వీగి విరిగిపోవచ్చు

ఈ స్వచ్ఛ స్వేచ్చా అడుగుల గమనం

కదిలి కదిలి కాలంలో శున్యమవచ్చు

ఈ ప్రాణం చలించి జ్వలించి

కాటిలో కాలిపోవచ్చు

డియర్ కామ్రెడ్

నా రేపటి ఆకాంక్ష నీవే

నా రేపటి రూపం నీవే

నా రేపటి పోరాటం నీవే

నా రేపటి స్వేచ్ఛా నీవే

నీ ప్రేమకై

నువు పంచే ప్రేమకై

నీను నా చీకటి ప్రేమలు

ఎదురుచూస్తు ఎదని మలుస్తూ

చూస్తుంటాం కామ్రేడ్

ఎదురు చూస్తుంట్టాం

నిర్భయారణ్య రోదనలో 

మరో దిశా నిర్దేశంబిది          

తరతరాల దొంతరాలలో 

సాగిన కాలమంతా సాగుతున్నదంతా

అబల అలసత్వం నిత్య సత్యం

సబల బలసత్వం ఓ అసత్య వ్రతం

కోమలి జవసత్వం నలిగిన  సూక్ష్మమంతా

'నీకు కూతురు పుట్టిందనే' వగచిన స్తోత్రం 

చేతి సంచిలో 

పసికందును తోసి

ఊరి పొలిమేర దాటించి  

కంపచెట్లలో 'ఆడ' ఉనికిని పార వేసిన 

కఠిన హృదయాలెన్నో ?

సాక లేననె సాకుతో  

పురిటి బిడ్డను 'అమ్మ' విలువ మరచి

పాతిక వేల మూటకు

పట్టణాల్లో బేర సారమాడిన 

కంపు హృదయాలెన్నో ?

ప్రసూతి గదిలోన  

'పిల్ల' పుట్టెనంటు 

తల్లికీ తెలియకుండా

మురికి చెత్త కుండీలో పాల్జేసిన 

కర్కశ హృదయాలెన్నో ?

పాలు త్రాగెడి గొంతులో 

వడ్ల గింజలనేసి వేధించి 

'ఆడ' నవజాత శిశువు 

వెచ్చని ఊపిరినాపెడి 

కలుషిత హృదయాలెన్నో ?

గొంతు నులిమి, 

గొంగళిలో చుట్టి 

గుట్టుగా పసి గొడ్డును 

రోడ్డు కాల్వల్లో వేసి 

కాల్జేయి కడుక్కున్న 

మలినత్వపు హృదయాలెన్నో ?

'ఆడపిల్ల' వంటు 

అవమాన పరుస్తూ

అమ్మకు తోడుండి

అంట్లు తోమమంటు

బండ చాకిర్లతో బానిసత్వాన్ని

నింపిన కరుణ రసార్థ హృదయాలెన్నో ?

చదువు సందెలందు

తిండి తీర్థమందు

ఆట పాటలందు 

అవసరాల దృష్ట్యా

ఆడపిల్లల మీద అదుపాజ్ఞలు 

చేయు అమానుష హృదయాలెన్నో ?

మానవతను వీడి

మృగాళ్లుగా కూడి

మందు మత్తు లోన 

మగాళ్ళుగా మారి 

మానవతిని చెరచే 

మాయలమారి హృదయాలెన్నో ?

తల్లిదండ్రులు 

అనుంగు బంధువర్గాలు 

సహోదరులు

సహధ్యాయులూ

గురువులు - శిష్యులూ  

తనూభవుల నేపథ్యంలో 

అనాదిగా సాగే మూఢ విశ్వాసాల 

నాటక హృదయాలెన్నో?

అమల మానవి జాతి పరిణామ 'దిశ'లో

బంధు రాబందు రెక్కల పరిష్వంగన కవనం

జగాన ఆగని మరణ మృదంగ ఘోషలు

'కానబాలిజం' విషపు కోరల ఆరని కోరికలు  

అనువు గాని చోట మానవత్వపు వెతలు

క్షేత్ర స్థాయిలో ఊరేగు కామాంధుల కథలు

కఠిన కర్కశ కబంధ హస్తముల కరచాలనం 

పుడమిన మగువల మాతృత్వంపై కరవాలం 

(ఉత్తరప్రదేశ్-హాథ్రస్ లో మరో నిర్భయ ఉదంతం వెలుగులోకి వచ్చిన తరువాత  స్పందించిన కవిత ఇది

కాలం ముగిసిపోయే వరకు

కలం ఎగిసిపోవాల్సిందే..

********

దృశ్యాల జాతరలో

నా చూపులు తప్పిపోయాయి

********

ఇవ్వాళ్టి ముళ్ళకంపలో

రేపు చిక్కుకుంది

********

ఆలోచనల నొసళ్ళపై

రాలిపడిన ఎడారి చూపులకు

వేడిని తోడిపోసే

నిశ్శబ్దం కావాలిప్పుడు.

*******

పులుపు

ఎంత తీయగా ఉంది

నీ తలపుల్లో తడిశాక..

అల్లంత దూరంలో కనిపిస్తోంది తీరం

తీరం దరిచేరే వారే లేరు

 కారణం

కారణాలు వెతుక్కుంటే దారి కనిపించదు

కనిపించని గమ్యం కోసం వెతుకులాటలో

జీవితాంతం నడిచినా

 తీరం దరి చేరటం లేదు

నడిచే జీవనగమనంలో

తీరం ఒకటుందని మరిచిపోయాం

తీరానికి చేరాలంటే తీరం దగ్గరే మొదలవ్వాలి

పాపాలతో చేతులు రక్తంలో మునిగి తేలుతున్నాయి

మోసాలకై ఆలోచనలు వేలం వెర్రి లా పరిగెడుతున్నాయి

తీరం గురించి ఆలోచించేది ఎవరు

నువ్వా నేనా ఎవరు

తీరం గురించి ఆలోచించేది ఎవరు

లేరు ఎవరూ లేరు

రారు ఎవరూ రారు

ఆలోచించినా తీరం దరి చేరుటకు రారు

వచ్చే సాహసం చేయరు

చేయరు గాక చేయరు

మెరుగులద్దిన జీవితపు రుచికి మరిగి

తీరం వైపు చూడరు

జీవించి ఉన్నప్పుడే జీవనానికి అర్థం తెలియదు

జీవనంలోని నీతి న్యాయం తెలియదు

ప్రకృతిలా నిశ్శబ్దం తెలియదు

పశువుల్లా విశ్వాసం తెలియదు

అయినా ఉత్తమమైన జన్మ

అర్థం తెలియని అర్థం లేని జన్మ

మానవ జన్మ

అర్థం తెలుసుకుందామని ఆలోచన లేని జన్మ

ఎదురుచూపుల తీరం కై ఎదురుచూడని జన్మ

కాలపు బంతిని ఎగరేసే చేతులకు

ఆత్మవిశ్వాసపు లేపనం రాసి

అవకాశాలను అందిపుచ్చుకుని

చేజారిన ప్రతి సారీ

చేజిక్కించుకునే విన్యాసాలను నేర్పింది

మోడైన శిశిర

కొమ్మల మధ్య కూర్చుని

రేపటి పచ్చదనం..పూలు కాయల కోసం

ఊహల ఊయల లూగడం 

చూపింది తనే !

గతుకులకు అతుకులేసుకుని

మైదానంలా పరుచుకోవడం..

పల్లం లోకే కాక..

ఎత్తులకు ప్రవహించే ప్రక్రియను

నేర్పింది తను

ఎద గుమ్మాలకు

తానిచ్చిన ఉత్తేజపు పసుపు రాసి

సర్దుబాట్ల దీపాలను వెలిగించేసుకున్నాక

ఇపుడు సంబరాల మేలా

తీరికైనపుడొచ్చి..

కొన్ని నవ్వులు..గిల్లి కజ్జాలను

కలల తాయిలాలను..తెచ్చి 

మనసు నట్టింట్లో..వెదజల్లి పోతుంది

కొత్తగా..నన్ను నేనే

సాదరంగా ఆహ్వానించుకున్న

హరివిల్లు అనుభవాలను..

ఎదచాలని అనుభూతుల నిచ్చింది..ఆ చెలిమి

తానిచ్చిన చిరునవ్వులను

ముస్తాబు చేసుకుని..

తనకోసమే దారి కాసి నేనిపుడు

దవ్వున వినవచ్చిన వేణుగానాన్ని విని, నీకోసం నా అడుగులు బృందావనం వైపు పరుగుదీశాయి...

నా మువ్వల సవ్వడి నీ శ్రవణాలకు చేరినంతనే

నీ వేణు గానం మరింత మధురంగా మారింది....

మోహనరాగం అత్యంత సమ్మోహనంగా వినిపించి

నన్ను వివశురాలిని చేశావు కృష్ణా...!!!

మదిని ఏదో లోకంలో విహరింపజేశావు....

అద్భుతమైన ప్రేమ మాత్రమే నిండిన

ఆ లోకంలో నా కన్నుల నిండా పారవశ్యమే....

మనసు తన్మయమై  పరవశంలో ఓలలాడెను....

అది చూసిన నీ కన్నులలో ఓ ఆనందం,

అలవికాని తృప్తి....

కాలాన్నిలా ఆగిపోనివ్వు కృష్ణా కాసేపు....

నా హృదయపు తనివి తీరేదాకా....

నువు తలచుకున్న కానిదేదీ లేదు కదూ...!!!

అదిగో చూడు భాగ్య నగరం

ప్రకృతి సృష్టించిన వరద భీభత్సం

మూసీ నది పోంగిన తరుణం

రోడ్లు మురికి కాలువలా మారిన వైనం

తల నిండా మునిగే నీటి గుండం

బస్తీవాసులపై పడ్డ పెద్ద గండం

అయితేనేం ఉందిలే నష్ట పరిహారం

అని మా ప్రభుత్వం ఎప్పుడూ చెప్పే పాత గణితం

అది వొంగి వొంగి ఓట్ ఏసినందుకు మాకు ఇచ్చే బహుమానం !

మా నాయినని సూత్తే అనిపిత్తది 

రాత మారాలంటే 

ఎన్ని "గీత"లు గీయాలో అని!

ఒక్కొక్క కల్లు బొట్టు పడి 

కుండ నిండితేనే...

ఇంటిల్లిపాది కడుపు నిండుతది 

ప్రకృతి ప్రశాంతంగ ఉంటేనే 

మా బతుకుబండి నడుత్తది  

వానమొగులు వచ్చిందంటే సాలు

మా నాయిన కళ్లు మత్తడిపోత్తయి 

ఈదురుగాలులొచ్చినా సరే...

ఉయ్యాలలూగుకుంట మరీ...

చెరువుకట్టకు మొల్శిన 

"ఐఫిల్ టవర్లు" ఎక్కిదిగుతడు

నలభైయేండ్ల సంధి

నాయిన "గీత" గీత్తాండు 

ఇంకెన్నడు మారుతది 

మారాత..!

నుదుటి రాతను తప్పుబట్టాలో..?

నాయిన గీశే "గీత"ను తప్పుబట్టాలో..?

     1         
మాటలు
మొలకెత్తక మానవు
పచ్చగా
చిగురించక ఆగవు.

మానుగా అగుపించాలని
కాదు.
ప్రేమగా పలకరించాలని
మాత్రమే.

        2
కొందరు  కాలికి తగిలే రాళ్లు.
ఏదో ఒక చోట గాయమై బాధిస్తారు
అది మానినా మచ్చగా మిగిలుంటారు

మరికొందరు కంట్లో మెరిసే వాళ్లు.
అందంతో పాటు ఆనందానిస్తారు
విలువగా జీవితమంతా గుర్తుంటారు   
            
              3
"నా  ప్రేమదేవత కోసం
కొన్ని ఊహలను
ఊసులతో
ముడుపు కట్టాను.

ఓ వరమిచ్చే రోజుకు
మొక్కు తీర్చి
నా పెదవుల పల్లకితో
ఊరేగించాలని."
      
         4
ఎవరి కథలోనైనా
మలుపు ఓ అవకాశమే
అలుపు తీర్చుకోవడానికి
గెలుపు నేర్చుకోవడానికి

జీవితంలో
నిజం అబద్ధమైనప్పుడు
అనుభవం నిజమౌతుంది.
జీవితానికి జీవితాన్ని చూపిస్తుంది.

       5
ఒత్తిడిలో
మనిషి శత్రువు
మనసు

ఒంటరిలో
మనసు మిత్రుడు
మనిషి
          

 

అల ఈశాన్య రాజ్యంలో ఊహాన్ నగరిలో

జనించెనట జీవం లేని వైరస్, క్రొవ్వుపొరలో!

చేసెనే కరోనా కణ సేన భువిపైన ఆక్రమణం!

పట్టెనే పుడమికి సూర్యచంద్రరహిత సుదీర్ఘ గ్రహణం!

గబ్బిలాలు, పాంగోలిన్ వంటలతో నిండె ప్లేట్లు,

క్రూరమైన, అడ్డగోలు ఆహారపు అలవాట్లు,

దానితోనె ఆరంభం మానవాళికి అగచాట్లు,

క్రమ్మెనంట పృథ్విపై కానరాని కారు చీకట్లు!

కాలేదు ఈ మహమ్మారి చైనాకే పరిమితం,

కలిగించెను కల్లోలం, చూడలేదె అంతక్రితం,

వ్యాపించెను వేగంగా ఆ దేశం ఈ దేశం,

విడువలేదు భూమి మీద ఏ ఒక్క ప్రదేశం!

విశృంఖలమై విజృంభించె కరోనా కణాలు,

ఘడియ ఘడియ నమోదయ్యె లెక్కలేని మరణాలు,

ఖననానికె కష్టాలు, కడతేర్చని ప్రాణాలు,

మరలెన్నడు రాకూడదు ఇటువంటి తరుణాలు!

అన్నిటినీ త్యజించి, సేవించే సిబ్బంది,

తోడుండగ దరికి రాదు ఏ ఒక్కరికి ఇబ్బంది!

'కలిసుంటె కలదు సుఖం' ఆలనాటి నినాదం,

'కలిసుండుట వలదు'  అనె ఈనాటి ఈ వేదం!

పరిశుభ్రతే బ్రహ్మాస్త్రం,

మనోబలమే మన శస్త్రం,

చింతించక చితినిపెట్టు,

కరోనారక్కసిని మట్టుబెట్టు!

క్లిష్టమైన ఈ యుద్ధంలో ప్రతిఒక్కరు సైనికులే

కరోనా 'పద్మవ్యూహం' ఛేదించే అర్జునులే,

భస్మమవును త్వరలోనే వైరస్సు కణం కణం,

అదిగో అల్లదిగో  మానవులు గెలిచే ఆ క్షణం!

అదిగో అల్లదిగో 'మనమంతా' గెలిచిన క్షణం!

తెలివి అంటే ఏమిటి?
యాభై ఏళ్ళ వయస్సులో
మూడేళ్ళ వయసు ప్రశ్న.

ఎక్కడ వెదికినా
ఎవరిని అడిగినా
ఏదో చెబుతూ ఎక్కడో తిప్పుతారు.

ఒకనాడు
కాలం చేసిన ఒంటరిలో
లోకం నేర్పిన పాఠం.

తెలివి
"మోసాని"కి పర్యయపదమని.

మోసానికి "రహస్యమైన అందం"
తెలివని.


 

ఓ నా దేశమా !

స్వేఛ్ఛా భారతమా !!

ఇక్కడ,

ధర్మం నాలుగు పాదాలా?ఏమో!

మనుధర్మం మాత్రం

నలభై నాలుగు  పాదాలుగా

నల్లత్రాచులై నాలుకలు చాస్తాంది!

ఉన్నవాళ్ళకే న్యాయం

రక్షణ వ్యవస్థ అంతా ఒకేవైపు!

బాధితుడి వైపు గాకుండా

నిందితుడి వైపు నిలబడటం!

ఓ నిర్భర భారతమా!

ఆహా! ఏమి నీ న్యాయం

ఆ 'అ'సమాన వైఖరిని చూసి,

మహదానందం పొందు!

అమ్మాయి గా పుట్టటమే  అపరాధం!

అంటరాని వారైతే ఇంకా  ఫర్వాలేదు

భరత మాత మంత్రం జపిస్తూ

అమ్మాయిలను అమ్మ గా చూడని

దేశభక్తి ని చూసి,

ఓ నా పవిత్ర దేశమా ఎగిరి  గంతేయ్!

ఖైర్లాంజీ ,ఉన్నావా,హత్రాస్---

అంటుడు ముట్టుడు అంటూ

ఊరికి ఆమడ దూరం వెలివేయబడ్డా

ఇక్కడ అంటరాని వాళ్ళందరూ

అత్యాచారానికి అర్హులే అని ధృవపరుస్తూ,

హంతకులకు శ్వేత పత్రం ఇస్తున్న

ఆ చట్టాల చుట్టరికం చూసి

ఓ నా నిర్భయ దేశమా

ఆ గొప్పదనం చూసి గర్వపడు!

నాటి శంభూకుని శిరస్సునుండి

నేటి మనీషా నాలుక దాకా

అసలు నిజం బయట పడకుండా

ఇంకా ఎన్ని అవయవాలు తెగిపడాలో!

ఆ మానభంగ చరిత్ర లు రాయటానికి

ఇంకెంత రక్తం సిర గా మారాలో!

రక్తం మడుగులు ఇంకక ముందే

అబలల బలితర్పణం చేసే ఈ ధరిత్రి లో

రక్తపింజరల వికటాట్టహాసం చూసి

ఓ కర్మదేశమా! వికృతానందం పొందు!

నిర్భయ ఉన్నా భయమేం లేదు

దిశ దశను మార్చలేదు

ఎందరో మనీషా ల ఆయువు మాత్రం

వాయువులో కలిసి పోతూనే ఉంది

ఖండిత తలలు , నాలుకలు

అబలల మర్మావయాలు అతికించబడిన

పచ్చి రక్త మరకల చరిత్రను చూసి

ఓ శాంతిని కోరే నా దేశమా!

చంకలు గుద్దుకుంటూ సంతోషపడు!

ఆవుకు ఇచ్చే గౌరవం

అమ్మకు లేని ఈ నేలలో

మతం పేర,

ఖతువా ఆయేషా అయితేనేం

కులం పేర హత్రాస్ మనీషా అయితేనేం

ఎవరైనా ఇక్కడ ఒక్కటే కదా!

కర్కశంగా తెంపి నలుపబడ్డ పూలే కదా!

మానవత్వం లేని సమాజాన్ని చూసి

మరణమే శరణం అయిన

చెరచబడ్డ  నా చెళ్ళెళ్ళ చీరలను

నీ త్రివర్ణ పతాకానికి కట్టి

ఈ ప్రపంచం దశదిశలా ఎగిరేయ్!

ఓ గణతంత్ర దేశమా!

ఆ ఘనతనంతా దండోరావేయి

పంచభూతాలు దద్దరిల్లేటట్లు !

చెలీ....... !

నీ హృదయపు గుడిలో

ఓ నిత్య సేవకుడిలా

నీ చిరునవ్వు ముత్యాల సరాలలో

ఓ అపురూప ముత్యంలా

నీ కన్నుల దీపాల తోరణాలలో

ఓ అద్భుత వెలుగులా

నీ కురుల మబ్బులలో

ఓ అదృశ్య మెరుపులా

నీ కాలి అందెల సవ్వడిలో

ఓ చిరుమువ్వలా

నీ కోపపు ముచ్చెమటలో

ఓ చిన్నారి బింధువులా

నీ నిత్య జలపాతములో

ఓ అలసి పోని జలధారలా

నీలో ఒదగాలని

పరితపిస్తుంటాను....

కానీ....!

నీ కన్నీటి సిరిమల్లెలను

నా దోసిట పట్టాలనీ

నిను ఓదార్చే ప్రయత్నంలో

నా ఈ జీవితము

చిరుప్రాయమనే

వాస్తవాన్ని మరిచాను

ఓ ప్రకృతీ.....

వసంతంలోనే కాదు

శిశిరంలో కూడా సౌందర్యముంది

రాలిపోయే ప్రకృతిలో సైతం

రాగాలు విన్నపుడే

ప్రకృతి హర్షించును

కనులకు కలలను నేర్పేది

తొలివలపుల ప్రాయమే....

నీ చూపులె ఈ జగతికి సూర్యోదయం కావాలి

నీ నవ్వులె నిశి వేళన చంద్రోదయం తేవాలి

స్వార్ధమనే ఊబిలో కూరుకుపొయినది సమాజం

నువు పంచే అనురాగమె ప్రేమోదయం కావాలి

మానవత్వానికి ఇత్తడి విలువైనా లేదు నేడు

నువు చూపే కరుణే స్వర్ణోదయం కావాలి

శృంఖలాలు పడిపొయినవి నీతికీ నిజాయితీకి

నువు చేసే ప్రతిఘటనే స్వేచ్చోదయం తేవాలి

బెదిరిపోక ధైర్యంతో నువ్వు వేసే అడుగులే

ప్రజా ప్రగతి ప్రపంచానికి నవోదయం కావాలి

ఓ..! తల్లి...!!

ఈ మనుధర్మం ఆంక్షలతో

నిన్ను బంధిస్తున్నదా

అన్ని రంగాల్లో ముందుకు

వస్తున్నారని ఆనంద పడక

అప హేళన చేస్తున్నాదా

నిబంధనలు విధించిన ఆ రాతియుగపు

ఆనవాళ్లు ఇంకా నిన్ను వెంటాడుతున్నయా

మనిషిని మనిషిగా చూడలేని ఈ లోకం

నిన్ను ఆడదని చులకనగా చూస్తున్నాదా

సమానత్వాన్ని మరిచి

ఈ సమాజం మానవత్వాన్ని

మట్టి కలుపుతున్నదా

మనిషి తత్వాన్ని వదిలి

నీ వ్యక్తిత్వాన్ని చంపుతున్నాదా

తల్లులారా....! అక్కచెల్లెల రా..!!

కలత చెందకండి

కన్నీరు కార్చకండి

మనోబలంతో ముందడుగేయండి

స్వేచ్ఛకై పోరాడి

మానవధర్మాన్ని చాటి చెప్పండి

తరతరాల చరితను మార్చి

రేపటి తరానికి నాంది పలకండి

చిన్నతనం నుంచే ఆడపిల్లలని

బలహీనతను పెంచి పెద్ద చేస్తున్నారు

కన్నా అమ్మైనా పెంచే నానైనా

తోబుట్టువులైనా బంధుమిత్రులైన

అసమానతలతో

మనిషితనాన్ని గుర్తించకపోతే

ఇకపై సర్దుకోకండి..!

సహించకండి...!!

ఉరుమై ఉరిమి

ఉగ్రరూపం దాల్చండి

పిడికిలి బిగించి

పిడుగై దూకండి

మీ ఉనికిని చాటి

ఉన్నత స్థానాలకు చేరండి

నరం లేని ఈ సమాజ తత్వాన్ని

మీ స్వరంతో సమాధి చేయండి

          1

తప్పటడుగులు

నడకనేర్చాయి

తల్లి ఒడి నుంచి

గురువు నీడ చేరి

          2

పుస్తకాల నీతులు

నీలో చేరాలా

వారధి గురువే

కాలమెంత మారినా

            3

కలుపు చేష్టలకు

కంచె వేసె ఒజ్జ

విజ్ఞాన వృక్షంగా

నీవెదగాలని

         4

 చదువు నదిలా

పారుతోంది

విధికంకితమైన

గురువు గొప్పతనంతో

         5

ఇంటి పనంతా

చేస్తే ఎంత హాయో

బళ్ళె సారు

అభినందన పూలనవ్వుకై

          6

విశాల విజ్ఞాన

వీచిక గురువు

చదువు పుప్పొడి

వెదజల్లుతూ

          7

భయం గుప్పిట

గురువు బోధన

ఫైసల చదువుతో

విద్యార్థి పెత్తనం

విద్రోహమే విద్రోహమే

ముమ్మాటికీ విద్రోహమే

చారిత్రక సత్యమిది

తెలంగాణకి ద్రోహమే

నెహ్రూ పాలనలో పటేలు సైన్యాలు నరహంతక నైజాముల మారణహోమపు ఘట్టం....

భూమి భుక్తి విముక్తికై

సాగే సాయుధ పోరునణిచి

ఆపరేషన్ పోలో తో

పటేల్ సైన్యాలు నైజాం రాజకార్లు

ప్రజలపైన విరుచుకపడి

మాన ప్రాణాలనే తీసి

ఊచకోత కోసిన రోజది

మతోన్మాదుల్లారా....

మీకు విమోచన సంబరాలా?

ఎర్ర మందారాలు పంచిన

పది లక్షల ఎకరాలను

తిరిగి దొరలకు అప్పజెప్పి

జనాల వెట్టికి నెట్టి

అధికార దాహంతో

నిజాంకు భరణమిచ్చి సాగనంపి

స్వతంత్ర తెలంగాణ ఆత్మగౌరాన్ని చంపి

దురాక్రమంగా యూనియన్లో కలిపిన దినమిది

అగ్రకులోన్మాదుల్లారా...

మీకు విలీన సంబరాలా?

విద్రోహమే విద్రోహమే

ముమ్మాటికీ విద్రోహమే

చారిత్రక సత్యమిది

తెలంగాణకి ద్రోహమే

నెహ్రూ పాలనలో పటేలు సైన్యాలు నరహంతక నైజాముల మారణహోమపు ఘట్టం....

చుట్టూ..
పలుగు పారల గాయాలశబ్దం
నాగలికర్రుల ఎక్కిళ్ళ అలికిడి

మట్టిని తవ్వే చేతులు
మట్టిని దున్నే పాదాలు
వొళ్ళంతా మట్టివాసనతో పరిమళిస్తున్న సమూహాలు
కళ్ళలో మట్టికొట్టిపోతుంటే
కళ్ళుమూసుకుని ఎంతకాలముంటాయి?

మట్టి పగిలి
మట్టి పిగిలి
మట్టిపై ద్రోహపన్నాగాల్ని
మట్టిగలిపేయడమే చరిత్రపాఠం గదా!
మట్టితో పెట్టుకుంటే
మట్టిగరిచిపోవడమే!

మట్టే బువ్వై
మట్టే నవ్వై
మట్టికి సాగిలిపడి పట్టంగట్టే రోజులు
మట్టిపొరలకింద మొలకెత్తుతున్న
మట్టిమొలకల భాష
మక్కిపోయిన మురికిచెవులకు వినిపించదంతే!

మనుషులంతా
మట్టినితొడుక్కుని తిరుగాడే మట్టికువ్వలు
మట్టివేళ్ళతో చిగురించే మట్టిబొమ్మలు

శతకోటి కుట్రల
శత్రు వలయాల నడుమ
గుండెనిండా మట్టి వాసన పీల్చు
మనిషిగానైనా మిగుల్తావు!

**              ***               **
 

తెల తెల వారంగనే

కాడేడ్లను కట్టుకొని

భూమిపై వాలిపోతావు

చెట్టు పుట్టను

చదునుచేసి

నాగలితో సాల్లు పెడ్తావు

మడులు మడులుగా జేసి

గింజె గంజెను జల్లి

నారోలే జెస్తావు

మోకాళు లోతులో

నడుమంత వంచి

వరి చేనును మోలిపిస్తావు

నీ కష్టమంత కన్నీరై వర్షిస్తే

గింజ గింజలుగ మారే

వాటిని రాశులోలే పోగుజేసి

దేశానికే మెతుకునిచ్చి

నీవు అన్న దాతవైనావు

ఓ రైతన్న

70 ఎండ్ల స్వాతంత్రంలో

నీవు నిలుచున్న చోటు

నీది కాకుండా చేసే

కార్పోరేట్ డేగలు

నిన్ను తరుమబట్టే

వెళ్ళను జోప్పించి

వేర్లను పుట్టించిన వాడివి

ఎన్నో కరువు కాటకాలను

ఎదుర్కున్నోడివి

పోరు కొత్తేమి కాదు నీకు

కర్రు నాగలితో

డేగ రెక్కలను విరిచివెయ్

కాయలు కాసిన

నీ చేతులతో

కలుపు కమలాన్ని పికివెయ్

ఓ రైతన్న

పికివెయీ

 (పార్లమెంట్లో రైతులకు వ్యతిరేకంగా బిల్ పాస్ చేయడాన్ని నిరసిస్తూ

ఇల్లంటే 

ఇటుక గోడలూ, గదులూ తలుపులూ, 

వాటి రంగులూ ...ఇవేనా?

గోడల పైనున్న రంగురంగుల బొమ్మల మొహాలపై

విరసిన నవ్వుల కిలకిలలు , 

కళ్ళల్లో మెరుస్తున్న కాంతుల చమక్కులూ కావా ?!

గదుల్లో విశ్రమిస్తున్న కనురెప్పల పైన 

నిశ్చలంగా నిలచి ఉన్న ప్రశాంతత కాదా?

ఆ కనుపాప తలుపుల వెనుక 

నిర్భయంగా కదలాడే తలపుల మెరుపు కలలు కావా?

ఇంటిని కోట్ల లెక్కల్లో, ఫీట్ల లెక్కల్లో, ఫ్లోర్ల  లెక్కల్లో కొలుస్తారా?

కోటానుకోట్ల గుర్తుల పునాదులు పోసి

 ఆకాశమంత ఎత్తుకి ఎగసి దూసుకెళ్ళే స్మృతుల  స్థంభాలు వేసి,

తీపి చేదు జ్ఞాపకాల్ని గుట్టలుగుట్టలుగా పోసిన కప్పుతో

త్రికరణసుద్ధితో కట్టుకున్న ఇంటిని ఏ లెక్కన కొలుస్తారు?

 ఓ ఆడపిల్ల పెళ్ళిచేసుకొని

 అత్తారింటికి వెళుతూ, 

తనతో ఏం తీసుకెళ్ళాలనుకుంటుంది ??

 అత్తగారికిచ్చే కట్నం డబ్బులా ? 

 లేక అమ్మ ప్రేమగా తన చేత్తో చేసిచ్చిన కాటుక డబ్బానా ?

 లక్షా యాభైవేల ఆడపడుచు లాంఛనమా ? 

 లేక అక్కని విసిగించి, వేదించి, సవాలక్ష ప్రశ్నలు వేసి,

  దానిదగ్గర సంపాదించిన టైటాను వాచీ నా ?

 మామగారికి చదివించిన మారుతీ కారా? 

  నాన్న “నాకు కొడుకైనా కూతురైనా నువ్వే తల్లీ”అని  

  తల నిమిరి తనకోసం కొనుక్కున్న స్కూటీనా ?

 తీయని సారెలు మోసుకెళుతుందా? 

 అన్నదమ్ముల ఆత్మీయతల్నీ, 

 పుట్టినింట మరువపు సుగంధాల్నీ 

 మరువకుండా గుండెలనిండా నింపుకెళుతుందా ?

ఒక విద్యార్ధి ...పై చదువులకోసం, 

అయిన వాళ్ళని వదిలి పరాయి దేశం తీరాల్ని తాకినా,

ఓ రైతన్న....అప్పులు తీర్చలేక ,గత్యంతరం లేక

 బ్రతకలేక, చావలేక, కూలిపనికి పట్నం పోవాల్సొచ్చినా,

ఓ ఉద్యోగి ... బ్రతుకు తెరువు కోసం