పొడిబారిన పొద్దు తరుముతూ వస్తుంటే

తడి ఆరిన గొంతుకతో

తన వారిని చేరాలనే తపన

గమ్యాన్ని చేరే గట్టి నమ్మకం

తన పాదాలు పట్టుదలతో

పోటీ పడుతున్నాయి.

కళ్ళలో ఆశ

కాళ్ళలో సత్తువని

నింగీ నేలా దహిస్తున్నాయి.

కడుపులో ఆకలి

కన్నీటి ధారలకు దోసిలి

పడుతున్నది

ఎక్కడో ఒకచోట

ఎడారిలో ఒయస్సుల్లా

ఆకలి తీర్చే మానవత్వం

అలసిపోయిన మెనుకు

రైలు పట్టాలు తలకింద దిండై

జాలితో జోలపాట పాడుతున్నవి

నిద్రించని మనసుకు

ముందున్న అప్పుల కుప్పలు

కలగా కాటువేస్తూ

మరణం మృదంగం మ్రోగిస్తుంది.

దీనంగా తెరిచిన కంటికి

నడిరేయి నదిలా దారి చూపింది

తిమిరాన్ని మింగిన రవికిరణం

పచ్చని ప్రకృతికి దారి తీసింది

ఆకాశానికి చేతులెత్తిన పల్లెతల్లి

తిరిగొచ్చిన పేగు బంధాన్ని

ప్రేమతో పెనవేసుకుంది.

అలసి పోయిన

కాయానికి అన్నం పెట్టి ఆకలి తీర్చింది.

ఇకనైనా మేలుకొమ్మనీ...

మూలాలను వెతుక్కొమ్మని

కొత్త పాఠం నేర్పింది.

కాలం కఠినమైనదే...

కనికరం లేక కష్టపెడుతుంది

కాయ కష్టం చేసే కర్మశీలురని

మాటు గాసి కాటు వేస్తున్న

కాలం,కఠినమైనదే...

పచ్చటి పంటపొలాలపై

పగబట్టిన తుఫానై

కృషీవలుర ఉసురు తీస్తున్న

కాలం  కఠినమైనదే...

తల్లిలాంటి పల్లెనొదలి

పొట్టకూటికై పట్నం వస్తే

కరోన కోరలతో విషం చిమ్మే

కాలం  కఠినమైనదే...

పూట గడిపే పట్టణంపై

పెను తుఫానై ప్రవహించిన

కాలం,కఠిన మైనదే...

చక్కని కుటుంబానికై

చిక్కుల్ని మోస్తున్న

చిరుద్యోగుల కలల్ని,

కళల్ని కబలిస్తున్న

కాలం,కఠినమైనదే...

భావి తరానికి భరోసనిచ్చే

బాలుర పాఠాల్ని,

బాటల్ని బలిగొంటున్న

కాలం,కఠినమైనదే...

గమ్యానికి గీతలు గీసి

గురిని నేర్పే గురువుల

గుండెలని గాయపరిచే-

కాలం  కఠినమైనదే...

.........................

 (దినానికి  వెలుగు-చీకటిలా

నాణానికి బొమ్మా-బొరుసులా

కాలం కమ్మనైనది

అందుకేనేమో

'కాలాన్ని నిద్రపోనివ్వను'

అంటూ

మా గురువు

గోపిగారి బాటలో

గమ్యాన్ని చేరేలా

ధైర్యానికి దారులు వేస్తూ

కాలాన్ని వెంటాడుదాం

కాలంతో పయనిద్దాం)

-