ఎంత ఎదిగిందో నిన్నటి చూపు

రేపటి కాలాలను కౌగిలించుకుంటూ..

ఎంత ఒదిగిందో నిశ్శబ్దం

శతాబ్దాల చీకట్లను మింగేసుకుంటూ..

     *****

ముట్టి చూడు ప్రతి మట్టి

కవితై పలుకుతుంది

తట్టి చూడు ప్రతి చెట్టు

మమతై కనబడుతుంది

         *****

పర్వతమని అంటావెందుకు?

నేనింకా పరమాణువునే..

మహావృక్షమని అంటావెందుకు?

నేనింకా చిగురునే..

      *****

జీవితం అనుభవమైతే

ప్రతి పుట ఒక కావ్యమే..

      ******

అతడు మౌని

కాని

నిశ్శబ్దాల శిరస్సులపై

ప్రళయాన్ని సృష్టిస్తాడు

అతడు జ్ఞాని

కాని

పాతాళంలో కూర్చుని పాపాల్ని పోగు చేసుకుంటాడు.

     *****

చదువుతున్నాను

పుట పుటకు కాలాన్ని పుకిలించుకుంటూ..

నడిచిపోతున్నాను

అడుగు అడుగుకు సహనాన్ని వెలిగించుకుంటూ..

      *****

ఏది కవితంటే?

తెల్ల కాగితం మీద నల్లగా రాసేదా?

కాదు

నల్లని మనసు మీద తెల్లగా పూసేది.

       *****

కీట్స్ విస్తుపోయే

ఒక కొత్త మెటఫర్  అలమారాలో

దాచిపెట్టాను.

        ****

శిఖరం నుంచి

లోయలోకి దూకితే అది సాహసం

లోయ నుంచి

శిఖరానికెదిగితే అది జీవితం

నీ వ్యక్తిత్వం చూసి

శిరసెత్తిన శిఖరాలు సిగ్గుపడాలి

నీ గమనం చూసి

అలలెత్తిన సముద్రాలు అలసిపోవాలి

పర్వతమని అంటావెందుకు?

నేనింకా పరమాణువునే..

మహావృక్షమని అంటావెందుకు?

నేనింకా చిగురునే..

ఈ చీకటి ఏం చేస్తుంది?

నా కవితల వాకిటిలో దీపమై కూర్చుంటుంది.

పేజీలు తిరగేయడమే కాదు

చరిత్ర తిరగరాయడమూ తెలుసు

కవిత్వంలో కనబడతాను

కవిత్వమై నిలబడతాను

మనసు తెర మీద

ఒక బొమ్మ రవివర్మ ఊహలాగా

మెరిసింది

అందుకున్నాను ఆ అందాన్ని

రుడాల్ఫ్ వాలంటినో లాగా..

 *********

ఆమె జడలల్లుతుంది

నేను కవితలల్లుతున్నా

నా కవితలు ఆమె జడలో

గుబాళిస్తే చాలు సిరిమల్లెలుగా..

*********

జెబున్నిసా గుబులుపడే

మిస్రాలు నా కలం జేబులో

భద్రపరుచుకున్నా.

*********

ఆమెకు ఎదురుగా వెళ్ళాను

అంతే

ఎదలో నందనం పూసింది.

********

ఇలాగే ఉంటాను

ఎలాగైనా

కలలోన మెరిసిన కళలాగా...

ఆమె మౌనిక

కాని మాట్లాడుతుంది

ఆమె దీపిక

కాని చీకట్లో బతుకుతుంది

ఆమె గీతిక

కాని స్వరమే లేదు..

మరి వీళ్ళు

పేర్లున్న అనామికలు...

********

నా కలం కంటిలో నుంచి

ఖయ్యాం కదిలిపోతున్నాడు

నా గళం ఇంటిలో నుంచి

నజ్రులిస్లాం తొంగి చూస్తున్నాడు

*********

నేను నీలో లీనమౌతాను

నువు

నాలో ప్రాణమైపో...

*********

గుల్ మొహర్ కు నాకు

ఒకటే తేడా

అది ఎర్రగా పూస్తుంది

నేను ఎదలో పూస్తాను..

  ********

థామస్ ఆల్వా ఎడిసన్

సినిమాకు ప్రాణం పోసి

దృశ్యాన్ని కదిలించాడు

నువ్వు నా కవితకు ప్రాణం పోసి

నేనై కనిపించావు.

పిరదౌసి తన ఎద తీసి

షాయరీగా రాయగానే

పూలన్నీ పులకింతలే..

శిలలన్నీ చిగురింతలే..

********

రోజులు గడిచినా

బూజు పట్టని

నజ్రులిస్లాం నగుమా నజరానా

గాలి తరగల్లో తాజాతాజాగా..

********

జ్వాలలాగా రగిలి రగిలి

కవిత్వమై మండుతాను

*********

ఆమె కురుల సంకెళ్ళతో

గాలిని బంధించింది

అయినా

తన ప్రేమను శ్వాసగా

నాకు అందించింది.

********

లూయి ఆరగాన్ లాగా కాను నేను

నిర్భయంగా నా కవితను వినిపిస్తాను.

కాలం ముగిసిపోయే వరకు

కలం ఎగిసిపోవాల్సిందే..

********

దృశ్యాల జాతరలో

నా చూపులు తప్పిపోయాయి

********

ఇవ్వాళ్టి ముళ్ళకంపలో

రేపు చిక్కుకుంది

********

ఆలోచనల నొసళ్ళపై

రాలిపడిన ఎడారి చూపులకు

వేడిని తోడిపోసే

నిశ్శబ్దం కావాలిప్పుడు.

*******

పులుపు

ఎంత తీయగా ఉంది

నీ తలపుల్లో తడిశాక..

తివాచీలా పరుచుకున్న

నీ ప్రశ్నలపై

జవాబులా నిర్భయంగా

నిలబడ్డాను.

*********

నది నా కాళ్ళల్లో ఉంది.

అలలు నా మాటల్లో ఉన్నాయి.

విచ్చుకత్తిని నెత్తికెత్తుకుని

విశ్వగీతం పాడుకొమ్మంటున్నాయి.

*********

నా వేలు వేలసార్లు

నిలబడ్డది

ఎదురుపడ్డ సమస్యలపై

ప్రశ్నలను ఎత్తి చూపుతూ...

*********

అందరూ బాగుంటే

ఎంత బాగుంటుంది.

*********

నీ పదాల వెంటే

నా 'పదాలు' సాగుతున్నాయి.

*********

నిన్నటి కాలగర్భంలో

ఈరోజు ప్రసవిస్తుంది

రేపటి సూర్యులను..

------

నీ నవ్వుల నింగిలో నేను జాబిల్లిని.

నీ కన్నుల వెన్నెలకై ఆరాటపడే చకోరాన్ని.

-----

కిటికీ పక్కన

కూర్చుంటే చాలు

క్షణాల్లో కావ్యాన్నైపోతాను.

-----

ఆకలి ఇంట్లో

చీకటి

తన నీడను వెచ్చగా పరుచుకుంది

కడుపుతో పాటు

గుండె కూడా మండిపోతుంది

నిప్పురవ్వలా...

చీకటిని జయించాలని..

నీ కోసం

పాటుపడతాను

పాట కడతాను.

-----------------------------------

నిన్ను చూసి..

కలం కవితల జల్లై కురిసిపోతుంది

మనసు హరివిల్లై విరిసిపోతుంది.

 -----------------------------------

నీ తలపుల వానలో తడుస్తూనే ఉన్నాను

మరి

నీ వలపుల కోనలో ఎప్పుడు విహరిస్తానో?

-----------------------------------

చూపు చురకత్తిలా దూసుకెళుతుంది

కలం విచ్చుకత్తిలా ఎగిసిపోతుంది.

        ----

నే రాసుకున్నాను మహాకావ్యం

నీ జ్ఞాపకాల సిరాతో..

   ------

నీ ఊహల్లో నేనుంటే చాలు..

ఇక నా ఆనందానికి అవధులు లేవు

స్వర్గలోకాల సంతోషాల నిధులు నన్ను దాటిపోవు.

    ------

నీ కన్నుల గూటిలో వెన్నెలదివ్వెల వెలుగులెన్నో?

నీ కమ్మని గొంతులో ఝుమ్మని తుమ్మెద రాగాలెన్నో?

    ------

నిలబడి చూడు నీలోని నీవు తెలుస్తావు

కలబడి చూడు ఈ లోకం లోతు చూస్తావు.

   ------

అనురాగ జలపాతమై నా ఎదలో దూకుతావా?

అనుబంధ సుమగీతమై నాలోన పలుకుతావా?

రాస్తాను నిను నా కావ్యంగా..

గీస్తాను నిను నా ఊహాచిత్రంగా..

------

దివి నుంచి దిగివస్తావా దివ్యతారలా..

దివ్వెవై వెలుగుతావా నవ్యగీతిలా..

------

నీ చూపుల రహదారుల వెంట నడుస్తూ

ప్రేమలోక సరిహద్దులు దాటుతాను..

-----

నీ చిరునవ్వుల నీడల్లో ఎన్ని వసంతాలో..

నీ చిరుకోపం జాడల్లో ఎన్ని గ్రీష్మాలో..

 ------

నా ఎదను

నీ ఎదలో పదిలంగా దాచుకో..

సరాగాల ఉయ్యాల హాయిగా ఊగిపో..

సంతోషాల సందళ్ళలో మునిగి తేలిపో..

నా ఎద నది

నీ ప్రేమసంద్రాన్ని

చేరుకోక తప్పదు..

    ------

నీ మాట వింటే చాలు

నా పాట ఊపిరిపోసుకుంటుంది. 

    -----

నీ చూపు

నా వైపు మళ్ళితే

నా ఊపు

శిఖరాన్నే ఊపుతుంది.

    ------

వయసు తరువు మొలిచాక

కలల బరువు మోయాల్సిందే.

------

నాలో..నీవు

దీపికలా..

గీతికలా..

వెలుగుతూనే ఉంటావు

మ్రోగుతూనే ఉంటావు.

-------

ఓ కప్పు కాఫీతో

ఒక పాట ఉదయించాల్సిందే..

---------

నిన్న..

ఆమె వెనుక..

నడిచే పాటనయ్యాను.

నేడు..

ఆమె ముందు..

నడిచే బాటనయ్యాను..

-------

ఎగిసిపోనీ..

నీ కనుల పిలుపు

కడలి కంటే ఉవ్వెత్తుగా..

మెరిసిపోనీ

నీ చూపు మెరుపు

తూరుపు కంటే కొత్తగా...