నవమాసాలు మోస్తూ నిత్యం పరితపిస్తేనే
ముద్దులొలుకు పసిడి నవ్వు భువిపైకి వచ్చేది
మనిషిని సృష్టించు అమృతహస్తము అమ్మ

ఆకలిని మరిచి అనునిత్యం పరితపిస్తేనే
అనురాగాల పొదరిల్లులో బాల్యం గడిచేది
బాల్యానికి నిజమైన భరోసా నిచ్చేది అమ్మ

రక్తబందాల్లోని మధురిమను ఉగ్గుపాలతో కలిపి పోస్తేనే
రక్షాబందముతో కలకాలము కలిసి మెలిసి ఉండేది
పవిత్ర బంధాన్ని తరతరాలకు అందించు అనురాగపు పందిరి అమ్మ

కష్టాలు కడుపులో దాచుకోని సుఖాలను అందిస్తేనే
విలువైన చదువు తల్లి బిడ్డకు చేరేది
అక్షరాలు నేర్పు తొలిగురువు అమ్మ

గుండెల్లో దాచుకోని కలకాలo అనురాగo పంచితేనే
కష్టముల లోగిలిలో బిడ్డ ఓదార్పు పొందేది
పుడమి లోగిలిలో నిత్యం ప్రేమను పంచు కల్పతరువు అమ్మ

అమ్మ కడుపులో పడ్డప్పటి నుండి

ఆయువు పోసుకోని భూమిమీద వచ్చినప్పటినుండి

మనసును ముద్దుగా తాకే ముచ్చట్ల కోవెలలో

ఘాటుగా తాకేటి మాటల తూటాల సవ్వడిలో

మొగ్గలుతొడిగిన ఆశల సోయగాలు కొన్ని

ఆవిరి అయిన ఊహల కెరటాలు ఇంకోన్ని

అనుకున్నవి అందుకోలేకపోయామని

అనుకోనివి చిత్రముగా దరికి చేరుతూ

ఊపిరి ఆగిపోతున్నట్టు అలజడి ఓసారి

ఊపిరిని ఇచ్చే సంతోషపు ఊటలు మరోసారి

కానివారు కోసము రాల్చే కన్నీటి బిందువుల జడిలో

అయ్యినవారు మిగిల్చే చేదుగుర్తుల దారిలో

సముద్రములో వచ్చిపోయే అలల లోగిలివలె

జీవితములో వచ్చిపోయే ఆత్మీయ సంఘర్షణల నడుమున

ఎవ్వరూ నావారు కారంటూ మనసు చెప్పే ఘోషలో

నా కోసము నేను వున్నానని మనసు పంచు మమతలోన

సాగిపోతూ జీవిత ఒడిలో కరిగిపోవడమే జీవితము మంటూ

జీవితమే రంగస్థలము అని తెలిసుకోని

మనమే పాత్రదారులని తెలుసుకోని బతుకును దిద్దుకోవుటే జీవితము

జీవిత సమరములో ముందుకు సాగిపోవుటకు

నాకేమి నేను ఆకాశమంత ఎత్తులో ఉన్నానoటు విర్రవీగుతూనే

మేఘాల పల్లకిలో ఊరేగుతూ మిడిసిపడేవు ఎందుకో

చుక్కల లోకములో నిదురిస్తూ మురిసిపోయేవు వెందుకో

లోకముతో నాకు పనేమిటీ అంటూ మాటల నిచ్చెన ఎక్కేవు

 బంధాలను విరిచేటి మాటలతో గుణపాలు దింపెవెందుకో

అప్పుల కుంపటి నెత్తిమీద ఎత్తుకోని ముళ్లపాన్పుపై  పవలించేవు

లోకమంతా భగ్గుమంటూ మాటల తూటాలను పేల్చినా

ఆవిరైన ఆవేశముతో మనసును సమాధి చేసెవెందుకు

సంతోషపు సమీరాలు ఆవిరైన గుండె ఘోషతో

నిధురలేని రాత్రుళ్లతో  జాగారము చేస్తూనే మోడుబారిన బ్రతుకై నిలిచేవెందుకు

రక్తబందాలన్నీ  ప్రేక్షకులై సరదాల్లో తేలుతూవుంటే

నిలువెత్తు ఆకాశమును తాకే భవంతుల్లో జీవిస్తున్నానని సoబరమెందుకో 

చిటికెడు చిరునవ్వు లేని బ్రతుకెందుకని విచారిoచి ప్రశ్నవై మిగిలెవెందుకో

జీవితమే ఓ సమరమై చావును ముద్దాడుతావెందుకో

జీవిత మర్మము యెరిగి బతుకును మల్చుకునుచూ బ్రతుకుమా

ఆడ పిల్ల పుట్టగానే మహారాణి పుట్టిందని మురిసిపోయే వారు కొందరు. ఆడపిల్ల అంటే ఏ ఇంటి పిల్లో అంటూ వివక్ష చూపు వారు కొందరూ. ఏది ఏమైనప్పటికి మహిళ అనాదిగా కర్పూరములా  కరుగుతూ  మగాడి సకల సంతోషములకు కారణము ఐన స్త్రీ మూర్తి  ఎన్నో ఒత్తుడులు ఇబ్బందులు అరాచకాలు అకృత్యాలు దాడులు దౌర్జన్యాలకు గురి అవుతూ బలి పశువు అవుతూ ఉన్నదన్న నిజము అందరూ ఒప్పుకోవాల్సిన సత్యం.  సమాజ కట్టుబాట్లు మగాడి ఆధిపత్య పోరులో నలిగిపోయి వాడిపోయిన అమాయకపు పసి మనసులు ఎందరో.  తెలిసి తెలియని ఆడ పిల్ల లేత మనసుల గుండె లోతుల్లో ప్రేమ అనెడి గాలము వేసి మోసము చేసే ఆకతాయిలు కోకొల్లలు ఐపోయారు నేడు .అలనాటి పాత కాలపు  మనిషి మనసుల్లో నాటుకు పోయిన భావనలు వల్లా అమ్మ గర్భంలోనే  కనుమూసిన ఎందురో ఆడ శిశువులు ప్రపంచంను చూడక మునుపే కనుమూస్తున్నారు.మీడియా ప్రభావము వలన మారుతున్న  పైశాచిక మనిషి ప్రవర్తన వలన పసి పిల్లలపై అత్యాచారాలు చేసి చoపుతున్న నరరూప రాక్షసులు, యాసిడ్ దాడులు చేస్తున్న ఆకతాయి యువకులు, కాసుల వేటలో బలి పశువులా చేసి వాడుకుంటున్న  సంఘటనలు నేటి సమాజములో ఎన్నో చూస్తున్నాము

.ప్రేమ పేరుతో మాయ చేస్తూ పచ్చనోటుకు ఎరగా వాడుకుంటున్నవారు ఏందరో  చదువుకున్న మoచి తనము ముసుగులో  మహిళను కబలిస్తున్న మనుషులు ఎందరో.  ఆడపిల్లకు సమాన హక్కులు అంటూ నేడు చట్టాలు వినిపిస్తున్న   కాగితాలకే పరిమితము అవుతున్నది అనేది  సత్యం.  తల్లిదండ్రులే ఆడ పిల్లలపై వివక్ష చూపుతున్నారు అనడములో సందేహము లేదు. చలాకీగా మనో నిబ్బరముతో ముందుకు వెళుతున్న మహిళను సూటి పోటి మాటల తూటాలతో పొడుస్తూ మానసికముగా క్రుంగ దీస్తున్న మగవాడి ఆధిపత్యంలో నలిగి పోతూ మానసికంగా  శిథిలమవుతున్న ఎందరో మహిళలు. శారీరక శ్రమతో అను నిత్యం శ్రమిస్తూ అలుపెరుగక శ్రమిస్తూనే ఉన్న మహిళను వరకట్నము అనే పెనుభూతము  కాటేస్తూ స్వార్థo అనే ముసుగులో అనాదిగా  వాడుకునే యంత్రములా  మిగిలిపోతున్నది మహిళ.బయటకు వెళ్లిన ఆడపిల్ల ఏ కామాంధుల చేతులో బలి ఐపోయి శవములా తిరిగొస్తుందే అన్న తల్లిదండ్రుల ఆవేదన నేడు కనిపిస్తున్నది సమాజము చుట్టూ నాటుకు పోయిన దూరాచారాలు దూరమై ప్రతి మనిషి లో స్త్రీని గౌరవం చూపే మంచు రోజులు వచ్చిన నాడే ఆడపిల్లలు గల తల్లిదండ్రులు నిర్భయంగా పిల్లలను పెంచ గలరు. అది లేని నాడు పాత కాలపు కట్టుబాట్లు మధ్యకి నాలుగు గోడల మధ్యలోమహిళ నిలిచిపోతుందనడములో సందేహము లేదు.  ప్రతి జీవి పుట్టుకకు పునాది మహిళ అని గుర్తించి ఆడపిల్లల్ని కాపాడాల్సిన బాధ్యత ప్రతి ఒక్కరిది.