అతడు ఆమెను  'అబల' అని తీర్మానించాడు.

ఆమె  'అబల' వలె బ్రతకాలని నిర్దేశించాడు. ఆమె  'అబల' గానే ఉండిపోవాలని శాసించాడు.   

 ఆ 'అబల' కడుపున పుట్టినా తాను బలవంతుడినేనని గర్వపడ్డాడు. 

 ఆ 'అబల' ఒడిలోనే  పెరిగినా తాను బలహీనుడిని కాదని జబ్బలుచరిచాడు..    

'అబల' ముందు అసమర్దతను చూపించలేక  అహంకారమనే ముసుగేసుకున్నాడు.. 

 గుండెబలం సరిపోక మేకపోతు గాంభీర్యాన్ని ముఖమంతా పూసుకున్నాడు. సమస్యలు ఎదురైనప్పుడు  మద్యాన్ని ఆశ్రయించాడు..

'అబల' ముందు ఓటమిని అంగీకరించలేక నిరంకుశత్వాన్ని అలంకరించుకున్నాడు. బాధ్యతలు పెరిగితే 'అబల' వల్లేనంటూ నిందలు మోపాడు.

 సౌఖ్యాలు తగ్గితే 'అబల' తప్పేనంటూ  ఆగ్రహించాడు.

 గెలిస్తే తనబలం అనుకున్నాడు. 

ఓడిపోతే 'అబలే' కారణమన్నాడు. 

అణకువ మాటున దాగివున్న 'అబల' ఆత్మబలాన్ని చూసి అసూయ చెందాడు. ద్వేషాన్ని వెళ్ళగక్కుతూ తనలోని మనోదౌర్బల్యాన్ని కప్పిపుచ్చుకున్నాడు. చివరికి ఆమె 'అబల' కాదన్న నిజాన్ని జీర్ణించుకోలేక ఆమెకు కన్నీళ్లు మిగిల్చి సంతృప్తి చెందాడు..